Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου: Ο θεσμός που γιορτάζεται παγκόσμια από το 1961

«Δεν κάνουμε θέατρο για το θέατρο. Δεν κάνουμε θέατρο για να ζήσουμε. Κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στον τόπο μας», πρέσβευε ο ιδρυτής του Θεάτρου Τέχνης, Κάρολος Κουν (1908-1987).

Ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Θέατρου καθιερώθηκε πριν 63 χρόνια, το 1961 από το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου (Δ.Ι.Θ.).

Κάθε χρόνο το μήνυμα του εορτασμού μεταφράζεται σε περισσότερες από 20 γλώσσες

Από εκείνη την εποχή γιορτάζεται πλέον κάθε χρόνο παγκοσμίως στις 27 Μαρτίου. Κάθε χρόνο το Εκτελεστικό Συμβούλιο της ITI (Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου) επιλέγει μια διεθνώς αναγνωρισμένη προσωπικότητα του θεάτρου για τη συγγραφή του μηνύματος της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου, που μοιράζεται τους προβληματισμούς της σχετικά με το θέατρο, τον πολιτισμό και την ειρήνη. Το μήνυμα μεταφράζεται σε περισσότερες από 20 γλώσσες, διαβάζεται σε όλα τα θέατρα και μεταδίδεται από τα ΜΜΕ σε όλο τον κόσμο.

Από το 1962 έως σήμερα, 60 σημαντικές προσωπικότητες του θεάτρου κατέθεσαν τις σκέψεις τους

Ανάμεσα τους οι Ζαν Κοκτώ, Άρθουρ Μίλλερ, Λώρενς Ολίβιε, Ζαν Λουί Μπαρώ, Πήτερ Μπρουκ, Πάμπλο Νερούδα, Ευγένιος Ιονέσκο, Λουκίνο Βισκόντι, Μάρτιν Έσλιν, Ιάκωβος Καμπανέλλης, Αριάν Μνουσκίν, Ρομπέρ Λεπάζ, Αουγκούστο Μποάλ, Τζούντι Ντεντς και πολλοί άλλοι έχουν καταθέσει τη γραφή και τις σκέψεις τους γι’ αυτόν τον σκοπό.

Jon Fosse, βραβευμένος με το Νόμπελ Λογοτεχνίας 2023

Φέτος το Εκτελεστικό Συμβούλιο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου επέλεξε τον Νορβηγό θεατρικό συγγραφέα, Jon Fosse, βραβευμένο με το Νόμπελ Λογοτεχνίας 2023, για τη συγγραφή του μηνύματος (Μπορείτε να δείτε εδώ: https://www.world-theatre-day.org/messageauthor.html)

Η τέχνη είναι ειρήνη

«Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και ταυτόχρονα μοιάζει με όλους τους άλλους ανθρώπους. Η ορατή, εξωτερική μας εμφάνιση είναι διαφορετική από όλων των άλλων φυσικά, αλλά υπάρχει επίσης κάτι μέσα στον καθένα από εμάς, που ανήκει μόνο σε αυτό το άτομο – που είναι μόνο αυτό το άτομο. Θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε το πνεύμα του ή την ψυχή του. Ή αλλιώς, μπορούμε να αποφασίσουμε να μην το χαρακτηρίσουμε καθόλου με λέξεις, απλά να το αφήσουμε ήσυχο.

Αλλά ενώ όλοι μας είμαστε διαφορετικοί μεταξύ μας, είμαστε και όμοιοι. Οι άνθρωποι από κάθε μέρος του κόσμου είναι θεμελιωδώς παρόμοιοι, ανεξάρτητα από τη γλώσσα που μιλάμε, το χρώμα του δέρματός μας, το χρώμα των μαλλιών μας.

Αυτό μπορεί να είναι κάπως παράδοξο: ότι είμαστε εντελώς όμοιοι και ταυτόχρονα εντελώς ανόμοιοι. Ίσως ο άνθρωπος να είναι εγγενώς παράδοξος, με τη γεφύρωση του σώματος και της ψυχής μας περιλαμβάνουμε τόσο την πιο γήινη, απτή ύπαρξη όσο και κάτι που υπερβαίνει αυτά τα υλικά, επίγεια όρια.»

Από τον Ιονέσκο έως τον Σαίξπηρ για το θέατρο

«Ένας ψυχολόγος, ένας από τους μεγάλους δασκάλους της ψυχανάλυσης, κάποτε δήλωσε: “Το όνειρο είναι ένα όνειρο κατά τη διάρκεια του οποίου είμαστε ταυτόχρονα ο συγγραφέας, ο πρωταγωνιστής και ο θεατής”. Πράγματι όταν ονειρευόμαστε είμαστε πάντα στo πετσί του ρόλου. Αυτή είναι και η ουσία του θεάτρου».
Ευγένιος Ιονέσκο

«Όλος ο κόσμος είναι μια σκηνή. Και όλοι οι άντρες και οι γυναίκες απλώς ηθοποιοί. Έχουν τις εισόδους και τις εξόδους του. Και ο κάθε άνθρωπος στον καιρό του ενσαρκώνει πολλούς ρόλους, καθώς οι πράξεις όπου συμμετέχει είναι οι επτά ηλικίες».
Ουίλιαμ Σαίξπηρ

«Ο πρώτος κανόνας που πρέπει να ακολουθήσει ένας νεαρός δραματουργός είναι να μην γράψει σαν τον Χένρι Άρθουρ Τζόουνς… Ο δεύτερος και ο τρίτος είναι ίδιοι με τον πρώτο».
Όσκαρ Ουάιλντ