«Θα έχουμε για πάντα το Παρίσι» ήταν η αξέχαστη ατάκα του Χάμφρει Μπόγκαρντ στην Ίνγκριντ Μπέργκμαν στην αξέχαστη «Καζαμπλάνκα».

Ο Παναθηναϊκός μπορεί να έχει πολύ ψηλά το Παρίσι, αφού από εκεί (το 1996) άρχισαν όλα με την κατάκτηση του πρώτου ευρωπαϊκού αλλά κακά τα ψέματα οι Πράσινοι θα έχουν πάντα τη Μπολόνια.

Εκεί το 2002 πήραν το πιο μάγκικο, το πιο δύσκολο, το πιο αντρίκειο ευρωπαϊκό τρόπαιο της ιστορίας τους. Ανήμερα το Πάσχα επικρατώντας στον τελικό της γηπεδούχου Κίντερ Μπολόνια με 89-83 η αρμάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς ανέβαινε για 3η φορά στον ευρωπαϊκό θρόνο.

Η μοίρα το έφερε έτσι, ώστε ο Παναθηναϊκός στην αγαπημένη του Μπολόνια να «σφραγίσει» σε τεράστιο βαθμό την επιστροφή του σε φάιναλ φορ μετά από 12 χρόνια !

Η 2η θέση είναι στο τσεπάκι του και καμία ομάδα από αυτές που είναι φαβορί για την 7η θέση (η Μακάμπι δείχνει μια από τις επικρατέστερες) δεν μπορεί να τον νικήσει 3 φορές μέσα σε 10 μέρες και μάλιστα τη μία στο ΟΑΚΑ. Όταν το έκανε η ισραηλινή ομάδα στο Μαρούσι, ο κόουτς Αταμάν που λέει ο λόγος ακόμα μάθαινε τα μικρά ονόματα των παικτών του.  Άλλη ιστορία πλέον τα πλέι οφ στα οποία ο Παναθηναϊκός επιστρέφει μετά από μια πενταετία (τελευταία του συμμετοχή το 2019 απέναντι στη Ρεάλ η οποία και προκρίθηκε με 3-0)

Ναι μετά από μια τριετία πλήρους απαξίωσης (με όλες τις ευθύνες εκ των έσω βασικά) ο Παναθηναϊκός επιστρέφει για τα καλό στο ευρωπαϊκό στερέωμα και δεν αρκείται με μια απλή επιστροφή στα πλέι οφ ή στο φάιναλ φορ, στοχεύει καθαρά στον τίτλο, που θα του επιτρέψει να ράψει το 7ο αστέρι στη φανέλα του.

Μέσω της Μπολόνιας, είδε πιο καθαρά το Βερολίνο, έναν ακόμα τόπο θριάμβου του (το 2009) αλλά ο Εργκίν Αταμάν προτιμά να βλέπει πιο κοντά σε μια άλλη γερμανική πόλη το Μόναχο όπου η ομάδα του θέλει τη νίκη επί της αδιάφορης Μπάγερν πριν κλείσει την κανονική περίοδο με την Αλμπα στο ΟΑΚΑ. Την ομάδα του Βερολίνου εκεί που θέλει να ταξιδέψει.

Όπως έδειξε και στη Μπολόνια απέναντι στην Βίρτους, ο Παναθηναϊκός μπορεί να μην είναι η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης ως σύνολο, είναι όμως η ομάδα με τις περισσότερες (συγκεντρωμένες) μεγάλες προσωπικότητες και μέσα σε αυτές σαφέστατα συμπεριλαμβάνεται και ο value for money Τζέριαν Γκράντ η πιο πολύτιμη (σε συσχέτιση προσφοράς και οικονομικών απολαβών) μεταγραφή αλλά και η καλύτερη εσωτερική μεταγραφή, ο Μάριους Γκριγκόνις που ο Παναθηναϊκός στάθηκε πολύ τυχερός που δεν τον αποδέσμευσε (το καλοκαίρι αρχικά δεν τον υπολόγισε ο κόουτς Αταμάν)  και τώρα δικαίως τον ανανεώνει νωρίτερα από τη λήξη της σεζόν.

Ο Λιθουανός μπορεί να μην πέτυχε το νικητήριο καλάθι του Κέντρικ Νάν, μπορεί να μην έκανε την ηγετική εμφάνιση του Κώστα Σλούκα, αλλά χωρίς το δικό του «φιλί της ζωής» ένα «σκοτωμένο» επιθετικό ριμπάουντ που μετατράπηκε σε τρίποντο ισοφάρισης έσωσε την ομάδα του. Θύμισε τον…Κουτλουάι του 2002 που με ένα μεγάλο τρίποντο στην ίδια πόλη κόντρα στην ίδια ομάδα είχε σφραγίσει τον τίτλο. Ο Σλούκας ήταν ο Μποντίρογκα του 2002 με τρομερή αρχηγική εμφάνιση 20 πόντων και ο Νάν ο Αλβέρτης με τον Γκράντ να «ντύνεται» Λάζαρος Παπαδόπουλος.

Με αυτά και με αυτά ο Παναθηναϊκό πήρε την 3η εκτός έδρας χιτσκοκική νίκη στο φινάλε μετά το Μονακό και τη Βαλένθια δείχνοντας ότι είναι φτιαγμένος από σκληρό μέταλλο και από παίκτες που παίζουν ακόμα καλύτερα όταν η μπάλα «καίει» και αυτό είναι το μεγαλύτερο όπλο του στο δρόμο προς το φάιναλ φορ.

Headlines