Το πιο εντυπωσιακό αεροδρόμιο στον κόσμο: Βρίσκεται κοντά σε θάλασσα και μοιάζει με γκαλερί

Φανταστείτε ένα μουσείο που εκθέτει έργα σύγχρονης τέχνης σε περισσότερους από 50.000 επισκέπτες την ημέρα.

Στην πραγματικότητα όμως αυτό το μαγικό μέρος υπάρχει και δεν είναι μουσείο. Είναι το Διεθνές Αεροδρόμιο του Σαν Ντιέγκο. Κάθε μέρα, οι ταξιδιώτες της Καλιφόρνια, μπορούν να απολαύσουν δεκάδες έργα τέχνης σε όλο το αεροδρόμιο.

«Να, κάτι διαφορετικό»

Είναι βέβαιο ότι σχεδόν κανένας από τους εκπληκτικούς επισκέπτες του αεροδρομίου δεν βρίσκεται εκεί μόνο για να δει τέχνη. Αλλά κατά κάποιο τρόπο, αυτό είναι το νόημα. Αυτή η ακούσια, άθελη ματιά στην τέχνη και τον πολιτισμό είναι μέρος της γοητείας των καλλιτεχνικών προγραμμάτων των αεροδρομίων σε όλο τον κόσμο.

Σύμφωνα με μια μελέτη του 2020 που διεξήχθη από ερευνητές των Εθνικών Ακαδημιών Επιστήμης, Μηχανικής και Ιατρικής, η τέχνη στο αεροδρόμιο του Σαν Ντιέγκο κοστίζει λίγο περισσότερο από 2 λεπτά για κάθε επιβάτη αεροπορικής μεταφοράς

Ο Daniel Dennert είναι επιμελητής του προγράμματος τέχνης στο Διεθνές Αεροδρόμιο του Σαν Ντιέγκο (ή SAN, ο κωδικός του αεροδρομίου). Είπε ότι το αεροδρόμιο εκ φύσεως σημαίνει ότι οι άνθρωποι είναι υπερ-προσηλωμένοι στα προκείμενα καθήκοντα, όπως το να περάσουν από τον έλεγχο ασφαλείας, να βρουν την ουρά για καφέ ή να προλάβουν την πτήση.

«Υπάρχουν όλες αυτές οι πληροφορίες που απασχολούν το μυαλό ενός ατόμου. Οπότε, βρίσκουμε τρόπους που δημιουργούν αυτή τη στιγμή όπου οι άνθρωποι σκέφτονται: «Ω, περίμενε», και βγαίνουν από αυτόν τον ίσως υποσυνείδητο ρυθμό [του αεροδρομίου] και λένε: «Να, κάτι διαφορετικό», δήλωσε ο Dennert.

Αξιοσημείωτο είναι, το έργο «The Wonders of Plastic», της Terri Hughes-Oelrich, το οποίο αποτελείται από εκατοντάδες καπάκια και τάπες από πλαστικά μιας χρήσης, τα οποία είναι τοποθετημένα στον τοίχο και μοιάζουν με μικροσκοπικά έργα τέχνης

Σε αντίθεση με έναν δρόμο ή ένα πάρκο που φιλοξενεί δημόσια τέχνη, το αεροδρόμιο του Σαν Ντιέγκο είναι ιδιωτικός οργανισμός και η πρόσβαση στα έργα δεν είναι ούτε πλήρως ούτε εύκολα διαθέσιμη στο ευρύ κοινό. Αλλά η τέχνη του αεροδρομίου μοιράζεται χαρακτηριστικά με τη δημόσια τέχνη, όπως ο εμπλουτισμός μιας εμπειρίας που κατά τα άλλα δεν είναι καλλιτεχνική. Και η τέχνη σε απροσδόκητα, εκπληκτικά μέρη είναι η καρδιά του τι σημαίνει δημόσια τέχνη.

Ο προσανατολισμός στον πυρήνα του

Η Katie Norman, υπεύθυνη του προγράμματος τέχνης αεροδρομίου στο SAN, δήλωσε ότι η τέχνη έχει απτούς σκοπούς, πέρα από την αισθητική.

«Τα αεροδρόμια σε όλη τη χώρα έχουν αρχίσει να  δημιουργούν καλλιτεχνικά προγράμματα που περιλαμβάνουν δημόσια τέχνη, κυρίως επειδή προσφέρουν μια γεύση του τόπου», δήλωσε η Norman. «Έτσι, μόλις κατεβείτε από το αεροπλάνο, ξέρετε ότι βρίσκεστε στο Σαν Ντιέγκο, αλλά επίσης βοηθάει και σε πράγματα όπως ο προσανατολισμός- βοηθάει στο ταξίδι των επιβατών».

Ο προσανατολισμός, στον πυρήνα του, είναι ένας ευρύς όρος που χρησιμοποιείται για την πλοήγηση, για όλες τις πινακίδες, τα μονοπάτια και τους παράγοντες σχεδιασμού που βοηθούν τους ανθρώπους να μετακινηθούν από το ένα μέρος στο άλλο. Στο σχεδιασμό και την αρχιτεκτονική, μια βασική αρχή στην αναζήτηση της πορείας είναι ο καθορισμός της ταυτότητας ενός χώρου ή μιας τοποθεσίας.

Σύμφωνα με μια μελέτη του 2020 που διεξήχθη από ερευνητές των Εθνικών Ακαδημιών Επιστήμης, Μηχανικής και Ιατρικής, η τέχνη στο αεροδρόμιο του Σαν Ντιέγκο κοστίζει λίγο περισσότερο από 2 λεπτά για κάθε επιβάτη αεροπορικής μεταφοράς. Αυτό είναι ελαφρώς πάνω από τον μέσο όρο μεταξύ των αμερικανικών αεροδρομίων που μελετήθηκαν, αλλά παρόμοιο με αεροδρόμια όπως το Σαν Φρανσίσκο, με το παγκόσμιας κλάσης καλλιτεχνικό του έργο, και η Φιλαδέλφεια.

Όσον αφορά στα οικονομικά οφέλη, όταν οι επιβάτες παραμένουν στους τερματικούς σταθμούς, ξοδεύουν περισσότερα χρήματα στα καταστήματα του αεροδρομίου. Το πρόγραμμα δημιουργεί επίσης θέσεις εργασίας και χρηματοδοτεί καλλιτέχνες. Στο γενικό καλλιτεχνικό σχέδιο του SAN, ο οργανισμός μέτρησε σχεδόν 45 εκατομμύρια δολάρια σε οικονομικές απολαβές μέσα σε μια τετραετία.

«The Wonders of Plastic»

Τα περισσότερα αεροδρόμια διαθέτουν έργα τέχνης, αλλά ένα καλλιτέχνημα με προσωπικό ύφος, τα εναλλασσόμενα εκθέματα, οι παραστάσεις και οι μόνιμες εγκαταστάσεις και γλυπτά – όπως στο SAN – δεν είναι τόσο συνηθισμένα. Εκτός από τις παραστατικές τέχνες και τα προσωρινά εκθέματα, το Σαν Ντιέγκο διαθέτει περισσότερα από πενήντα μόνιμα έργα «δημόσιας τέχνης».

Η προσωρινή έκθεση που προβάλλεται τώρα ονομάζεται «A Necessary Departure» (Μια αναγκαία αναχώρηση) και αναδεικνύει τα όσα πέρασαν οι καλλιτέχνες κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Ορισμένα από τα έργα είναι πριν από την ασφάλεια, αλλά άλλα είναι μετά την ασφάλεια, οπότε οι επισκέπτες χρειάζονται αεροπορικό εισιτήριο για να τα δουν.

Αξιοσημείωτο είναι, το έργο «The Wonders of Plastic», της Terri Hughes-Oelrich, το οποίο αποτελείται από εκατοντάδες καπάκια και τάπες από πλαστικά μιας χρήσης, τα οποία είναι τοποθετημένα στον τοίχο και μοιάζουν με μικροσκοπικά έργα τέχνης. Η εγκατάσταση εφιστά την προσοχή στην αυξημένη χρήση προϊόντων μίας χρήσης κατά τη διάρκεια της πανδημίας και στην  επείγουσα ανάγκη για αλλαγή.

*Με πληροφορίες από: kpbs.org | Φωτογραφία: Aaron Glasson | Joey Herring | San Diego Airport