Ουδείς γνωρίζει εάν ο Ολυμπιακός θα καταφέρει για 3η συνεχόμενη χρονιά να βρεθεί σε ένα φάιναλ φορ.

Όμως κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει το μέταλλο αυτή της ομάδας που με ένα σερί 9-1 στα τελευταία 10 παιχνίδια της πήρε την πρόκριση για τα πλέι οφ.

Θα πει κάποιος σιγά την επιτυχία, αλλά όταν όλη τη χρονιά οι πρωταθλητές Ελλάδας δεν είχαν έστω σε 1-2 παιχνίδια (από τα 33 που έχουν δώσει ως τώρα στην Ευρωλίγκα) πλήρη απαρτία τότε αυτό λέει πολλά. Και δεν λέμε για 1-2 απουσίες αλλά σε κάποιες φορές να λείπουν μαζί 3-4 βασικοί και με το που επέστρεφε ένας, μπορεί να έβγαιναν νοκ άουτ δύο !

Ακόμα και ο πεισματάρης – στο να μην κάνει αλλαγές στο ρόστερ μεσούσης της περιόδου – Γιώργος Μπαρτζώκας έριξε νερό στο κρασί του και ιδιαίτερα οι προσθήκες του Ράιτ και του Πετρούσεβ ήταν επιδραστικές για την πορεία της ομάδας.

Η οποία πέρυσι είχε φτάσει…τρένο μέχρι τον τελικό καθώς είχε υγιείς όλους τους παίκτες της στο μεγαλύτερο διάστημα της χρονιάς ή έστω με μικροτραυματισμούς.

Εφέτος εκτός των τραυματισμών υπήρξε και μια σημαντική μεταγραφική αστοχία (συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες) που δεν είχε να κάνει με την καθαυτή αγωνιστική αξία του παίκτη.

Απλά ο Λούκ Σίκμα δεν μπόρεσε σε κανένα σημείο της σεζόν να «σηκώσει» το βάρος της φανέλας της νέας του ομάδας και να βρει το ρόλο και τη χημεία μέσα σε αυτήν αν και του είχαν ξεκαθαρίσει από την αρχή ότι δεν περιμένουν από αυτόν να μπει στα παπούτσια του Σάσα Βεζένκοβ.

Και εδώ είναι μια ακόμα παράμετρος που δείχνει την εφετινή επιτυχία μέχρι τώρα καθώς η ομάδα έφτασε να διεκδικεί και πάλι πρόκριση σε φάιναλ φορ μέσα από αυτά τα προβλήματα τραυματισμών και ενώ έχει χάσει δύο – για διαφορετικούς λόγους – από τα μεγαλύτερα αστέρια της από το περσινό ρόστερ (Βεζένκοβ και Σλούκας).

Μία μεγάλη διαφορά

Η διαφορά με τα δυο τελευταία χρόνια είναι ότι αυτή τη φορά οι Ερυθρόλευκοι όπως όλα δείχνουν θα διεδικήσουν την πρόκριση με μειονέκτημα έδρας, άρα από το δύσκολο δρόμο, αλλά μήπως ήταν…περίπατος οι δυό προκρίσεις με πλεονέκτημα κόντρα σε Μονακό και Φενέρ (3-2 και αίμα και άμμος τα παιχνίδια).

Και όσο – μπορεί – να ανησυχεί ο Ολυμπιακός με μειονέκτημα τόσο μπορεί να «ιδρώνει» και ο αντίπαλός του καθώς οι Πειραιώτες δεν αποτελούν την πιο επιθυμητή διασταύρωση για κανέναν.

Η διαβολοβδομάδα (κυριολεκτικά και όχι ημερολογιακά καθώς μεσολάβησαν επτά μέρες μεταξύ των δύο αγώνων) στο Βελιγράδι με δύο επισκέψεις σε μια από τις πιο καυτές έδρες της Ευρώπης, είτε με οπαδούς της Παρτίζαν είτε με του Ερυθρού Αστέρα, ήταν ένα ακόμα μάθημα αντοχής. Και για μια ομάδα που έχει νικήσει εφέτος σε ΟΑΚΑ, Κάουνας και (δις) Βελιγράδι είναι λογικό να μην την τρομάζει μια έδρα όπως η Βαρκελώνη ή το Μονακό.

Αρκεί όλοι οι παίκτες του κόουτς Μπαρτζώκα να έχουν ως πρότυπο (αγωνιστικής συμπεριφοράς και πνευματικής ετοιμότητας σε κάθε αγώνα) τον αρχηγό Κώστα Παπανικολάου και τον Τόμας Γουόκαπ.

Headlines