Επισκέπτης ξενοδοχείου της Νέας Υόρκης έμεινε πέντε χρόνια χωρίς σεντς και έγινε ιδιοκτήτης του

Ένα απόγευμα του Ιουνίου του 2018, ένας άντρας ονόματι Μίκι Μπαρέτο έκανε check-in στο New Yorker Hotel. Του παραχωρήθηκε το δωμάτιο 2565, ένα δίκλινο κατάλυμα με θέα στο κέντρο του Μανχάταν, ο οποίος όμως καλύπτεται σχεδόν εξ ολοκλήρου από έναν εξωτερικό τοίχο. Για διαμονή μιας νύχτας, πλήρωσε 200,57 δολάρια.

Το επόμενο πρωί δεν έφυγε. Αντιθέτως, έκανε το άλλοτε μεγαλοπρεπές ξενοδοχείο μόνιμη κατοικία του για τα επόμενα πέντε χρόνια, χωρίς ποτέ να πληρώσει ούτε ένα σεντ παραπάνω.

Σε μια πόλη όπου κάθε σπιθαμή ακίνητης περιουσίας είναι διαλεγμένη και κοστολογημένη και όπου τα οικονομικά προσιτά διαμερίσματα είναι από τα σπανιότερα αγαθά, ο Μπαρέτο είχε ίσως την καλύτερη συμφωνία στέγασης στην ιστορία της Νέας Υόρκης.

Τώρα, αυτή η συμφωνία μπορεί να τον οδηγήσει στη φυλακή.

Η «κουφή» ιστορία του

Η ιστορία του πώς ο Μπαρέτο, ένας τύπος από την Καλιφόρνια, με προτίμηση στις άγριες θεωρίες συνωμοσίας και μια -μερικές φορές- αδύνατη επαφή με την πραγματικότητα, κέρδισε και στη συνέχεια έχασε τα δικαιώματα του δωματίου 2565 μπορεί να ακούγεται απίθανη – άλλη μια ιστορία από έναν άνθρωπο που ισχυρίζεται χωρίς αποδείξεις ότι είναι ο πρώτος ξάδελφος, 11 γενιές μετά, του μεγαλύτερου γιου του Χριστόφορου Κολόμβου.

Αλλά είναι αλήθεια.

Όποιες κι αν είναι οι τραβηγμένες πεποιθήσεις του Μπαρέτο, τώρα 49 ετών, είχε δίκιο για ένα πράγμα: Έναν σκοτεινό νόμο της Νέας Υόρκης για τα ενοίκια που του παρείχε το όνειρο πολλών Νεοϋορκέζων.

Πριν από εκείνο το βράδυ, λέει ο Μπαρέτο ο Χάναν είχε αναφέρει, παρεμπιπτόντως, ένα περίεργο γεγονός σχετικά με τους κανόνες προσιτής στέγασης που αφορούν τα ξενοδοχεία της Νέας Υόρκης

Δείτε το σχετικό βίντεο 

Η πρώτη νύχτα

Εκείνο το καλοκαιρινό απόγευμα πριν από σχεδόν έξι χρόνια, ο Μπαρέτο πέρασε από την περιστρεφόμενη πόρτα του ξενοδοχείου στην 8η Λεωφόρο και μπήκε σε ένα λόμπι με επίκεντρο έναν εντυπωσιακό πολυέλαιο Art Deco, ταιριαστός στη γεωμετρική αρχιτεκτονική του ξενοδοχείου.

Όταν άνοιξε το 1930, με μεγάλες φανφάρες, το New Yorker Hotel δεν ήταν απλώς το μεγαλύτερο στην πόλη αλλά και το δεύτερο μεγαλύτερο στον κόσμο. Ήταν ένα χλιδάτο ξενοδοχείο του μέλλοντος, με 92 τηλεφωνητές, ένα εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και ένα ραδιόφωνο με τέσσερα κανάλια σε κάθε δωμάτιο.

Σήμερα, η μυσταγωγία του έχει ξεθωριάσει, αν και το ακίνητο εξακολουθεί να προσελκύει τουρίστες με την κεντρική του θέση. Λιγότερα από τα μισά δωμάτια είναι ανοιχτά για τους επισκέπτες, και το χαλί του διαδρόμου είναι κουρελιασμένο και «στολισμένο» με φωτισμένους αυτόματους πωλητές αναψυκτικών και σνακ. Το μεγαλύτερο μέρος του κτιρίου κατοικείται από οπαδούς του αιδεσιμότατου Sun Myung Moon, ενός αυτοαποκαλούμενου μεσσία που αγόρασε το ξενοδοχείο το 1976 και το έκανε έδρα της οργάνωσής του.

Μεταξύ διαύγειας και αστάθειας

Ακόμα και για τα δεδομένα της Νέας Υόρκης, το δωμάτιο στο οποίο τοποθετήθηκε ο Μπαρέτο ήταν μικρό, λίγο κάτω από 18 τ.μ. Το κρεβάτι καταλάμβανε το μεγαλύτερο μέρος του χώρου με την καστανοκόκκινη και χρυσή μοκέτα. Μια μικροσκοπική ντουλάπα χωρούσε μια χούφτα ρούχα. Υπήρχε επίσης μια τηλεόραση 42 ιντσών με δωρεάν HBO.

Κατά τη διάρκεια αρκετών πρόσφατων συνεντεύξεων, ο Μπαρέτο περιέγραψε τι συνέβη στη συνέχεια – γεγονότα που οδήγησαν σε μια πολυετή δοκιμασία για το ξενοδοχείο.

Στη συζήτηση, ο Μπαρέτο κυμαίνεται μεταξύ διαύγειας και αστάθειας. Είπε ότι βιώνει κρίσεις πανικού και επιληπτικές κρίσεις, αλλά επέμεινε ότι ποτέ δεν είχε διαγνωστεί με ψυχική ασθένεια – ακόμη και όταν ισχυρίστηκε ότι είναι ο αρχηγός μιας ινδιάνικης φυλής που ίδρυσε στη Βραζιλία.

Μεγάλο μέρος της ιστορίας του Μπαρέτο επιβεβαιώνεται από δικαστικά αρχεία ετών, αλλά μια κρίσιμη στιγμή προέρχεται μόνο από τη δική του αφήγηση: Εκείνη την πρώτη νύχτα, εγκαταστάθηκε στο δωμάτιό του, ψηλά πάνω από το Midtown, μαζί με τον συνεργάτη του, Μάθιου Χάναν. Πριν από εκείνο το βράδυ, λέει ο Μπαρέτο ο Χάναν είχε αναφέρει, παρεμπιπτόντως, ένα περίεργο γεγονός σχετικά με τους κανόνες προσιτής στέγασης που αφορούν τα ξενοδοχεία της Νέας Υόρκης.

Σύμφωνα με τον νόμο, ένας επισκέπτης ξενοδοχείου θα μπορούσε να γίνει μόνιμος κάτοικος ζητώντας μίσθωση με μειωμένη τιμή

Photo: Wikimedia Commons

Ένα ελάχιστα γνωστό τμήμα ενός κρατικού νόμου για τη στέγαση

Στα λάπτοπ τους, ισχυρίζεται ο ίδιος, διερεύνησαν αν το ξενοδοχείο New Yorker Hotel υπόκειται στον κανόνα, ένα ελάχιστα γνωστό τμήμα ενός κρατικού νόμου για τη στέγαση, του νόμου περί σταθεροποίησης των ενοικίων.

Ο νόμος ψηφίστηκε το 1969 και δημιούργησε ένα σύστημα ρύθμισης των ενοικίων σε ολόκληρη την πόλη. Όμως, στον νόμο υπάγονταν επίσης ένα κομμάτι των δωματίων ξενοδοχείων, συγκεκριμένα εκείνα των μεγάλων ξενοδοχείων που είχαν χτιστεί πριν από το 1969, των οποίων τα δωμάτια μπορούσαν να ενοικιαστούν για λιγότερο από 88 δολάρια την εβδομάδα τον Μάιο του 1968.

Σύμφωνα με τον νόμο, ένας επισκέπτης ξενοδοχείου θα μπορούσε να γίνει μόνιμος κάτοικος ζητώντας μίσθωση με μειωμένη τιμή. Και κάθε επισκέπτης που γινόταν μόνιμος κάτοικος έπρεπε επίσης να έχει πρόσβαση στις ίδιες υπηρεσίες με έναν νυχτερινό επισκέπτη, συμπεριλαμβανομένης της υπηρεσίας δωματίου, της καθαριότητας και της χρήσης εγκαταστάσεων, όπως το γυμναστήριο.

Ήθελε μια εξάμηνη μίσθωση

Το δωμάτιο γίνεται, ουσιαστικά, ένα επιδοτούμενο διαμέρισμα μέσα σε ένα ξενοδοχείο. Παρά την εύλογη υπόθεση ότι αυτό που επιχειρούσε ήταν ενορχηστρωμένο από την αρχή, ο Μπαρέτο ισχυρίστηκε ότι η ιδέα πήρε σάρκα και οστά μόνο όταν η διαδικτυακή αναζήτηση του ίδιου και του Χάναν έπεσε πάνω στην 27η γραμμή ενός λογιστικού φύλλου 295 σελίδων με τίτλο «Κατάλογος κτιρίων του Μανχάταν που περιέχουν σταθεροποιημένες μονάδες».

Σύμφωνα με τα δικαστικά έγγραφα, ο Μπαρέτο έφυγε από το δωμάτιό του το επόμενο πρωί, πήγε με το ασανσέρ στο λόμπι και χαιρέτησε έναν υπάλληλο του ξενοδοχείου στη ρεσεψιόν. Παρέδωσε μια επιστολή που απευθυνόταν στον διευθυντή: Ήθελε μια εξάμηνη μίσθωση.

Ο υπάλληλος κάλεσε τον διευθυντή και μετά από μια σύντομη ανταλλαγή απόψεων, ο Μπαρέτο ενημερώθηκε ότι δεν υπήρχε τέτοιο πράγμα όπως η μίσθωση στο ξενοδοχείο και ότι χωρίς να κλείσει άλλη μια νύχτα, θα έπρεπε να εκκενώσει το δωμάτιο μέχρι το μεσημέρι. Το δίδυμο δεν απομάκρυνε τα πράγματά του, οπότε το έκαναν οι γκρουμ – και ο Μπαρέτο κατευθύνθηκε στο Δικαστήριο Στέγασης της Νέας Υόρκης στο Κάτω Μανχάταν και μήνυσε το ξενοδοχείο.

Το αίτημά του για μίσθωση τον έκανε «μόνιμο κάτοικο του ξενοδοχείου»

Σε μια τρισέλιδη, χειρόγραφη ένορκη βεβαίωση με ημερομηνία 22 Ιουνίου 2018, ο Μπαρέτο επικαλέστηκε πολιτειακούς νόμους, τοπικούς κώδικες και μια προηγούμενη δικαστική υπόθεση υποστηρίζοντας ότι το αίτημά του για μίσθωση τον έκανε «μόνιμο κάτοικο του ξενοδοχείου».

Η αφαίρεση των αντικειμένων του ισοδυναμούσε με παράνομη έξωση, είπε.

Σε ακρόαση στις 10 Ιουλίου, ελλείψει εκπροσώπων του ξενοδοχείου που να αντιτάσσονται στην αγωγή, ο δικαστής Jack Stoller αποφάσισε υπέρ του Μπαρέτο. Ο δικαστής Stoller όχι μόνο συμφώνησε με τα επιχειρήματά του- επικαλέστηκε μάλιστα την ίδια νομολογία με τον Μπαρέτο και διέταξε το ξενοδοχείο «να επαναφέρει τον αιτούντα στην κατοχή των εν λόγω χώρων αμέσως, παρέχοντάς του κλειδί».

Ο Μπαρέτο επέστρεψε στο δωμάτιο 2565 μέσα σε λίγες ημέρες, τώρα ως κάτοικος του ξενοδοχείου – και σύντομα, ως νέος ιδιοκτήτης του.

Το απόγευμα της 17ης Μαΐου 2019, σχεδόν ένα χρόνο αφότου ο Μπαρέτο έκλεισε τη διαμονή του για μία νύχτα, ταυτοποιήθηκε στο ACRIS ως ιδιοκτήτης του New Yorker Hotel, ενός κτιρίου 1,2 εκατομμυρίων τετραγωνικών μέτρων

Photo: Wikimedia Commons

Στον Μπαρέτο δόθηκε «οριστική απόφαση κατοχής»

Επιστρέφοντας στο δωμάτιό τους λίγες ημέρες μετά την απόφαση, το δίδυμο διάβαζε ξανά και ξανά την απόφαση του δικαστή Stoller. Σε αυτήν δεν υπήρχε καμία εντολή να παράσχει το ξενοδοχείο μισθωτήριο συμβόλαιο, κανένα όριο στη διαμονή τους, καμία υπόδειξη ότι το ενοίκιο ήταν απαιτητό.

Αλλά μια λέξη αναφερόταν παντού: κατοχή. Στον Μπαρέτο δόθηκε «οριστική απόφαση κατοχής».

Ο Μπαρέτο είπε ότι τηλεφώνησε στο δικαστήριο για να ζητήσει από κάποιον να του εξηγήσει τι ακριβώς σήμαινε αυτό. «Έχετε την κατοχή» είπε ο Μπαρέτο – τονίζοντας έντονα και αργά κάθε συλλαβή της τελευταίας λέξης – ότι του είπαν. «Δεν είστε ενοικιαστής. Έχετε την κατοχή ενός κτιρίου».

Και πώς καταγράφεται η κατοχή ακίνητης περιουσίας; Στην πόλη της Νέας Υόρκης, στο Υπουργείο Οικονομικών.

«Θα τα καταγράψω όλα»

Με την εντολή του δικαστή στο χέρι, ο Μπαρέτο και ο Χάναν επισκέφθηκαν τα γραφεία του τμήματος στο Lower Manhattan. Ο Μπαρέτο είπε ότι ρώτησε έναν υπάλληλο για το αν θα μπορούσε να βάλει το δωμάτιο 2565 στο όνομά του – όπως θα έκανε ένας νέος ιδιοκτήτης σπιτιού – αλλά του είπαν ότι αυτό θα ήταν αδύνατο επειδή το ξενοδοχείο, σε αντίθεση με τα διαμερίσματα, δεν χωρίζεται στα αρχεία της πόλης ανά δωμάτια.

Το ακίνητο είχε μία οντότητα στο αρχείο, το ίδιο το ξενοδοχείο, που προσδιορίζεται στα αρχεία της πόλης ως Block 758, Lot 37. Έτσι, επικαλούμενος την εντολή του δικαστή, ο Μπαρέτο συμπλήρωσε χαρτιά δηλώνοντας την ιδιοκτησία του σε αυτό.

«Αν έχω το δικαίωμα να τα καταγράψω όλα» θυμάται ο Μπαρέτο να σκέφτεται, «τότε θα τα καταγράψω όλα».

Στην πόλη της Νέας Υόρκης, η αλλαγή ιδιοκτησίας καταγράφεται στο ογκώδες Αυτοματοποιημένο Πληροφοριακό Σύστημα Δημοτολογίου ή ACRIS, το οποίο περιέχει τα αρχεία ακίνητης περιουσίας για κάθε ακίνητο. Χιλιάδες έγγραφα, όπως συμβόλαια και υποθήκες, λαμβάνονται και δημοσιεύονται καθημερινά, πάρα πολλά για τους υπαλλήλους του Τμήματος Οικονομικών της πόλης που μπορούν να τα ελέγξουν πριν τα δημοσιεύσουν στο διαδίκτυο.

Ο δικαστής απέρριψε την αγωγή του ξενοδοχείου

Ο Μπαρέτο προσπάθησε επανειλημμένα να καταθέσει ένα συμβόλαιο, αλλά απορρίφθηκε για διάφορες τεχνικές λεπτομέρειες. Μετά την έκτη προσπάθειά του, ένας υπάλληλος του είπε ότι έπρεπε να επικοινωνήσει με το γραφείο του σερίφη. (Στην πόλη της Νέας Υόρκης, το γραφείο του σερίφη είναι τμήμα του Τμήματος Οικονομικών).

Ο Μπαρέτο είπε ότι μίλησε με έναν βοηθό του σερίφη, ερευνητή του τμήματος, ο οποίος τον ρώτησε γιατί έχει καταθέσει τόσες πολλές φορές. Είπε ότι απάντησε ότι του είχε δοθεί η κατοχή του ακινήτου αλλά είχε τεχνικές δυσκολίες.

Την ίδια στιγμή, οι ιδιοκτήτες του ξενοδοχείου είχαν καταθέσει τη δική τους αγωγή για την έξωση του Μπαρέτο, ισχυριζόμενοι ότι το ξενοδοχείο εξαιρείται από τη διάταξη του νόμου περί στέγασης για τα ξενοδοχεία. Τελικά, οι δικηγόροι δεν μπόρεσαν να προσκομίσουν έγγραφα από τον Μάιο του 1968 που να αποδεικνύουν ότι η εβδομαδιαία τιμή του ξενοδοχείου ήταν τότε πάνω από 88 δολάρια την εβδομάδα. Ο δικαστής απέρριψε την αγωγή.

Εν τω μεταξύ, ο Μπαρέτο κατέθεσε για έβδομη φορά αίτηση μεταβίβασης. Έγινε δεκτή.

Το απόγευμα της 17ης Μαΐου 2019, σχεδόν ένα χρόνο αφότου ο Μπαρέτο έκλεισε τη διαμονή του για μία νύχτα, ταυτοποιήθηκε στο ACRIS ως ιδιοκτήτης του New Yorker Hotel, ενός κτιρίου 1,2 εκατομμυρίων τετραγωνικών μέτρων.

Ο Μίκι Μπαρέτο / Photo: Wikimedia Commons

Απαιτήσεις ενοικίου

Ο Μπαρέτο είχε τώρα ένα καταγεγραμμένο συμβόλαιο που έδειχνε ότι είχε την κυριότητα του ξενοδοχείου, αλλά ο πραγματικός και μοναδικός ιδιοκτήτης από το 1976 ήταν ακόμα η Εκκλησία της Ενοποίησης.

Οι επόμενες κινήσεις του Μπαρέτο υπερέβαιναν κατά πολύ τα δικαιώματα ενός μόνιμου πλέον επισκέπτη.

Αμέσως έστειλε ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου σε έναν δικηγόρο του ξενοδοχείου, απαιτώντας να μάθει για τα πρόσφατα οικονομικά του ακινήτου, και συμπεριέλαβε έναν ισχυρισμό ότι του οφείλονται 15 εκατομμύρια δολάρια σε κέρδη.

«Αυτή η πληρωμή είναι ληξιπρόθεσμη», έγραψε, «και οφείλεται αμέσως».

Λίγες ημέρες αργότερα, άλλη μια απαίτηση: Ο 38ος όροφος έπρεπε να εκκενωθεί από τους επισκέπτες. «Πρέπει να κάνω μια επιθεώρηση του κτιρίου με τον αρχιτέκτονα μου το συντομότερο δυνατό», είπε.

Ο δικηγόρος απάντησε γρήγορα: «Σε τι αναφέρεστε;».

«Έχω δικαιώματα ιδιοκτησίας σε αυτό το κτίριο», απάντησε ο Μπαρέτο. «Σε αυτό αναφέρομαι». Έγραψε επίσης ότι θέλει να κάνει αναβαθμίσεις, μεταξύ άλλων και στην περιστρεφόμενη πόρτα στην είσοδο του ξενοδοχείου στην Όγδοη Λεωφόρο μεταξύ της Δυτικής 34ης και της Δυτικής 35ης οδού. «Αυτή η περιοχή μοιάζει με εμπόλεμη ζώνη», είπε.

Ο Μπαρέτο ανέλαβε δράση ιδιοκτήτη

Ενώ ο δικηγόρος προσπαθούσε να καταθέσει μήνυση για να επιστρέψει την κυριότητα του ξενοδοχείου, ο Μπαρέτο έστειλε ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στην Wyndham Hotels and Resorts, η οποία διαχειρίζεται το ακίνητο, ενημερώνοντάς την ότι το ξενοδοχείο ανήκει πλέον σε αυτόν. Ένας εκπρόσωπος της Wyndham ζήτησε να του αποσταλεί μια σειρά από νομικά έγγραφα και έγγραφα πωλήσεων ως απόδειξη. Δεν στάλθηκαν.

Ο Μπαρέτο έστειλε επίσης ένα υπόμνημα στην M&T Bank, τον δανειστή του ξενοδοχείου, και ζήτησε να μπουν όλοι οι λογαριασμοί στο όνομά του. Δεν το έκαναν.

Στη συνέχεια, ο Μπαρέτο μπήκε στο Tick Tock Diner, το οποίο συνδέεται με το λόμπι με διπλές πόρτες. Άφησε ένα γράμμα που απευθυνόταν στους ιδιοκτήτες. Οι μηνιαίες επιταγές ενοικίου, έγραψε, θα πρέπει να αποστέλλονται σε μια νέα διεύθυνση: Δωμάτιο 2565.

«Φαίνονταν παράξενοι τύποι»

Ένας από τους ιδιοκτήτες του εστιατορίου, ο Άλεξ Σγουρός, αναγνώρισε τον Μπαρέτο. Από τότε που είχε μετακομίσει στο ξενοδοχείο, ο Μπαρέτο, μαζί με τον Χάναν, έτρωγαν συχνά στο Tick Tock, ένα εστιατόριο που λειτουργεί όλο το 24ωρο και έχει διαμορφωθεί ως εστιατόριο της δεκαετίας του 1950 με φώτα νέον, κόκκινους πάγκους και πλαστικοποιημένο μενού. Οι δύο άνδρες συχνά παρήγγειλαν πρωινό, σάντουιτς και κοτόπουλο, είπε ο Σγουρός, και πλήρωναν πάντα με μετρητά.

«Φαίνονταν παράξενοι τύποι», πρόσθεσε.

Αφού διάβασε την επιστολή, ο Σγουρός τηλεφώνησε στην Εκκλησία της Ενοποίησης, η οποία του είπε να αγνοήσει την απαίτηση του Μπαρέτο. Το δίδυμο συνέχισε να τρώει στο εστιατόριο, είπε, και δεν ανέφερε ποτέ ξανά τις πληρωμές του ενοικίου.

Δύο ημέρες αφότου ο Μπαρέτο μπήκε στο Tick Tock, ο δικηγόρος του ξενοδοχείου βρισκόταν στο δικαστήριο, εξηγώντας την κατάσταση και παρακαλώντας τον δικαστή να εκδώσει διαταγή για να σταματήσει ο Μπαρέτο να εκπροσωπεί τον εαυτό του ως ιδιοκτήτη.

Ο δικηγόρος, Matthew B. Meisel, δήλωσε ότι οι συνεργάτες της δικηγορικής του εταιρείας «δεν είχαν δει ποτέ κάτι τόσο εξωφρενικό».

O Bill Lienhard, δικηγόρος που έχει εκπροσωπήσει πολλά θύματα κλοπής τίτλων στη Νέα Υόρκη, δήλωσε ότι έμεινε έκπληκτος από την προφανή ευκολία με την οποία ο Μπαρέτο μετέφερε στο όνομά του ένα 41όροφο ξενοδοχείο στο Μανχάταν

Photo: Wikimedia Commons

Είναι απίθανο

Στο δικαστήριο, ο Meisel δήλωσε ότι πίστευε ότι ο Μπαρέτο βρισκόταν υπό έρευνα από εισαγγελείς του γραφείου του εισαγγελέα του Μανχάταν, αν και δεν διευκρίνισε για ποιο λόγο.

Σε ολόκληρη τη χώρα, δεν είναι ασυνήθιστο οι υπερφορτωμένοι δημοτικοί υπάλληλοι να δέχονται καταθέσεις ακινήτων με την υπόθεση ότι είναι νόμιμες και οι κερδοσκόποι ακινήτων να εκμεταλλεύονται το σύστημα.

Όμως ο Bill Lienhard, δικηγόρος που έχει εκπροσωπήσει πολλά θύματα κλοπής τίτλων στη Νέα Υόρκη, δήλωσε ότι έμεινε έκπληκτος από την προφανή ευκολία με την οποία ο Μπαρέτο μετέφερε στο όνομά του ένα 41όροφο ξενοδοχείο στο Μανχάταν.

«Φίλε μου», είπε, «αυτό είναι το καλύτερο παράδειγμα για το τμήμα αρχείων της πόλης που δεν δίνει σημασία».

Στο δωμάτιο 2565

Εκπροσωπώντας τον εαυτό του στο δικαστήριο, ο Μπαρέτο επέμεινε ότι δεν είχε κάνει τίποτα κακό. «Όσο για το ότι διακήρυξα στον κόσμο ότι ήμουν ο ιδιοκτήτης, το έκανα αυτό μόνο αφού είχα το συμβόλαιο», είπε στο δικαστήριο.

Λίγους μήνες αργότερα, ο δικαστής εξέδωσε απόφαση: «Η εν λόγω πράξη είναι μια πλαστή πράξη σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις». Ο Μπαρέτο δεν ήταν ιδιοκτήτης του ακινήτου.

Αλλά αυτό δεν ήταν το τέλος.

Παρά την απόφαση του δικαστή σχετικά με την ιδιοκτησία, ο Μπαρέτο εξακολουθούσε να είναι νόμιμος κάτοικος του ξενοδοχείου. Το σπίτι του, το δωμάτιο 2565, βρίσκεται κοντά στο τέλος ενός μακρύ στενού διαδρόμου που κάνει ζιγκ-ζαγκ από τους ανελκυστήρες. Στη γωνία βρίσκεται το δωμάτιο 2549, όπου ο Μοχάμεντ Άλι διανυκτέρευσε το 1971 μετά την ήττα του στον αποκαλούμενο αγώνα του αιώνα από τον Τζο Φρέιζερ στο Μάντισον Σκουέαρ Γκάρντεν.

Χωρίς δουλειά, είπε ο Μπαρέτο, περνούσε ώρες στο δωμάτιό του κάθε μέρα, ερευνώντας την ιστορία της οικογένειάς του στη Βραζιλία, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη νότια ποταμόπολη Uruguaiana. Έχει γωνιώδες, νεανικό πρόσωπο και κούρεμα στρατιωτικού τύπου και παίζει με τα ρούχα του καθώς μιλάει.

Μια άμεση σύνδεση με τον Χριστόφορο Κολόμβο

Ένας συγγενής του είπε ότι είχε διαπρέψει στο σχολείο στη Βραζιλία, δεν είχε μπλέξει ποτέ σε μπελάδες και μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες τη δεκαετία του 1990. Ως έφηβος, θεωρούνταν ιδιαίτερα χαρισματικός – το πιο έξυπνο παιδί της οικογένειας.

Τα τελευταία χρόνια, όμως, ανέπτυξε μια εμμονή με τη γενεαλογία του, ισχυριζόμενος ότι ανακάλυψε μια άμεση σύνδεση με τον Χριστόφορο Κολόμβο μέσω της πορτογαλικής βασιλικής οικογένειας. Στο αστικό δικαστήριο, άρχισε να επικαλείται το όνομα του εξερευνητή – «Το οικογενειακό μου όνομα ‘Muniz Barreto Columbus’», έγραψε σε μια κατάθεση του 2021.

Ο Μπαρέτο ερεύνησε επίσης τις ρίζες της Εκκλησίας της Ενοποίησης στην κορεατική χερσόνησο, τα επεκτεινόμενα οικονομικά της συμφέροντα σε άλλες ηπείρους και τις επιχειρηματικές της διασυνδέσεις με τη Βόρεια Κορέα. Άρχισε να πιστεύει ότι οι ηγέτες της εκκλησίας έστελναν τα έσοδά της, μεταξύ άλλων από το ξενοδοχείο, στη Βόρεια Κορέα κατά παράβαση των κυρώσεων που είχαν επιβάλει οι Ηνωμένες Πολιτείες.

Μπαρέτο και Χάναν/ Photo: Wikimedia Commons

«Είναι ο Μίκι Μπαρέτο εναντίον της Βόρειας Κορέας»

Σε συνέντευξή του, ο Μπαρέτο δήλωσε ότι οι ανησυχίες του για τα οικονομικά της θρησκευτικής οργάνωσης έγιναν η κύρια κινητήρια δύναμη για να μείνει στο ξενοδοχείο. Το χαρακτήρισε πατριωτικό του καθήκον ως Αμερικανός πολίτης, παρομοιάζοντας τις προσπάθειές του με κάποιον που κατάφερε να σταματήσει έναν από τους αεροπειρατές πριν από τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου.

«Λυπάμαι που διέκοψα την προσπάθειά σας να χρηματοδοτήσετε όπλα μαζικής καταστροφής. Είναι ο Μίκι Μπαρέτο εναντίον της Βόρειας Κορέας» είπε.

Ενώ ο Μουν, ο οποίος πέθανε το 2012, γεννήθηκε στην σημερινή Βόρεια Κορέα, οι σημερινοί δεσμοί της εκκλησίας του με τη χώρα αυτή δεν είναι σαφείς- κάποτε λειτουργούσε εκεί εργοστάσια και ένα ξενοδοχείο. Η εκκλησία τέθηκε υπό έντονο έλεγχο στην Ιαπωνία μετά τη δολοφονία του Σίνζο Άμπε, του πρώην πρωθυπουργού, το 2022. Ο φερόμενος ως δολοφόνος πίστευε ότι ο Άμπε είχε δεσμούς με την εκκλησία, η οποία κατηγορείται εδώ και καιρό ότι εκμεταλλεύεται ευάλωτους ανθρώπους για δωρεές, στην Ιαπωνία και αλλού.

Ο Μπαρέτο εξέφρασε παρόμοιους ισχυρισμούς στους συγγενείς του, τόσο για την εκκλησία όσο και για τη γενεαλογία της οικογένειάς του, αφήνοντάς τους σε σύγχυση σχετικά με το αν οι δηλώσεις του είχαν σχέση με την πραγματικότητα. «Ήταν κάτι που ήταν απλά δύσκολο να πιστέψω» δήλωσε ο συγγενής, ο οποίος ζήτησε να διατηρήσει την ανωνυμία του λόγω της ευαισθησίας της οικογένειας. «Σκεφτόμουν ότι ίσως είναι αλήθεια, δεν ξέρω. Με τον Μίκι, είναι δύσκολο να πεις».

Μια εκπρόσωπος της Εκκλησίας της Ενοποίησης αρνήθηκε να σχολιάσει τους ισχυρισμούς του Μπαρέτο, την κατοικία του ή τις αγωγές.

Ένα χτύπημα στην πόρτα

Ο Μπαρέτο είχε επικρατήσει σε δύο ξεχωριστές δικαστικές διαδικασίες- είχε το δικαίωμα σε ένα μισθωτήριο με σταθερό ενοίκιο για ένα δωμάτιο στο New Yorker Hotel. Είχε πρόσβαση στην υπηρεσία δωματίου, στην καθαριότητα και σε όλες τις εγκαταστάσεις του ξενοδοχείου.

Αλλά αρνήθηκε να υπογράψει μισθωτήριο – ή να πληρώσει ενοίκιο.

Η πρώτη προσφορά του ξενοδοχείου για μίσθωση, σύμφωνα με τον ίδιο, υπερέβαινε το νόμιμο μίσθωμα για ένα δωμάτιο με σταθεροποιημένο μίσθωμα. Αρνήθηκε επίσης πρόσθετες προσφορές με την πάροδο των ετών, ισχυριζόμενος ότι ανησυχούσε για τα οικονομικά της εκκλησίας.

Τελικά, πέρυσι, ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου πέτυχε δικαστικά εναντίον του. Ένας δικαστής αποφάσισε υπέρ του ξενοδοχείου, επικαλούμενος την άρνηση του Μπαρέτο να πληρώσει ή να υπογράψει μισθωτήριο συμβόλαιο. Του έγινε έξωση τον Ιούλιο.

Ακόμα και όταν η δεύτερη αυτή υπόθεση έξωσης περνούσε από το Δικαστήριο Στέγασης, ο Μπαρέτο δεν είχε σταματήσει να παρουσιάζεται ως ιδιοκτήτης του ακινήτου. Τον Σεπτέμβριο, υπέβαλε ένα άλλο συμβόλαιο που έδειχνε ότι το ξενοδοχείο είχε μεταφερθεί και πάλι στο όνομά του και ότι ο δήμος το είχε αποδεχτεί.

Η σύλληψη του Μπαρέτο

Η μεταβίβαση προκάλεσε την απώλεια της απαλλαγής από τον φόρο ακίνητης περιουσίας του ξενοδοχείου, με αποτέλεσμα την αύξηση του λογαριασμού του φόρου ακίνητης περιουσίας κατά 2,9 εκατομμύρια δολάρια.

Επιστρέφοντας στο δικαστήριο, οι δικηγόροι του ξενοδοχείου προέτρεψαν τον δικαστή να καταδικάσει τον Μπαρέτο για ασέβεια και ένας δικαστής έδωσε σήμα στις 7 Φεβρουαρίου ότι θα υπάρξει νέα ακρόαση στην υπόθεση.

Μια εβδομάδα αργότερα, αστυνομικοί εμφανίστηκαν πριν από την ανατολή του ηλίου στο διαμέρισμα στο Upper West Side όπου ο Μπαρέτο έμενε με τον Χάναν.

Ο Μπαρέτο συνελήφθη και παραπέμφθηκε αργότερα το ίδιο πρωί σε δικαστήριο του Μανχάταν για 24 κατηγορίες -συμπεριλαμβανομένων 14 κακουργημάτων απάτης- σε σχέση με το εγκληματικό σχέδιο, σύμφωνα με τους εισαγγελείς, για τη διεκδίκηση της κυριότητας του ξενοδοχείου. Ο Χάναν, ο οποίος ο Μπαρέτο δήλωσε ότι δεν είχε καμία ανάμειξη πέραν του ότι έμενε μαζί του στο ξενοδοχείο για μεγάλο μέρος των πέντε ετών, δεν κατηγορήθηκε ούτε κατηγορήθηκε για κάποιο έγκλημα.

Το τηλεφώνημα στον λευκό οίκο

Ο Μπαρέτο περιμένει τώρα τη δίκη του στο Ανώτατο Δικαστήριο της Πολιτείας στο Μανχάταν και αντιμετωπίζει πολυετή φυλάκιση σε περίπτωση καταδίκης. Στη φυλακή πριν αφεθεί ελεύθερος με δική του εγγύηση, ο Μπαρέτο είπε ότι χρησιμοποίησε το μοναδικό του τηλεφώνημα για να καλέσει τον Λευκό Οίκο, αφήνοντας μήνυμα για το πού βρισκόταν.

Δεν υπήρχε κανένας λόγος να πιστεύει κανείς ότι ο Λευκός Οίκος είχε ενδιαφέρον για την υπόθεση ή κάποια ιδέα για το ποιος ήταν ο Μίκι Μπαρέτο. Αλλά ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις με τον τύπο αυτόν.

*Το άρθρο δημοσιεύθηκε στους nytimes.com