Εκεί που δεν έφτασε ποτέ κανείς άλλος Έλληνας -σε μια σεζόν- στα κύπελλα Ευρώπης (vids)

Ακριβώς τριάντα-ένα γκολ. Κάτι παραπάνω από δύο ανά παιχνίδι για τον Ολυμπιακό της Ευρώπης, που έπειτα από 15 παρτίδες στο ταξίδι Αύγουστος-Απρίλης επιβεβαιώνει πειστικά την μεγάλη του διαφορά σε σχέση με τα προηγούμενα: Ότι προσαρμόστηκε στη νέα τάξη πραγμάτων. Κατάφερε και έγινε και εκείνος ένα γκρουπ που σε επίπεδο Europa ή Conference League ζει και πεθαίνει στην επίθεση, όπως οι άλλοι που ξέρουν τον τρόπο να πετυχαίνουν.

Έγινε η ομάδα του Κώστα Φορτούνη, που για όσους τυχόν δεν το έχουν καταλάβει κάνει με χαρακτηριστική συνέπεια ότι άλλος κανείς Έλληνας στην ιστορία των κυπέλλων Ευρώπης. Μια απίθανη μπάντα του ενός που… παίζει τα πάντα στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου. Κάποιος που (και) χθες βράδυ εμφανίστηκε στον προημιτελικό με τη Φενέρ, με παπούτσια… χορού; Και τους χόρεψε υπό το σεληνόφως!

Έχει πέντε γκολ και δέκα (!!!!) ασίστ ο αρχηγός σε αυτά τα 15 ευρωπαϊκά ματς του Ολυμπιακού.

Μια απίθανη «μονάδα» που εξηγείται απλά: Γκολ ή ασίστ ανά παιχνίδι ως μέσο όρο. Για την ακρίβεια γκολ ή ασίστ ανά 82΄λεπτά συμμετοχής. Φτιάχνει ή βάζει ένα κάθε δύο γκολ της ομάδας, ο 31χρονος άσος. Και το κάνει από το πρώτο και όλας βράδυ (10/8/2023), από το πρώτο και όλας λεπτό, από το πρώτο και όλας γκολ της σεζόν (Ολυμπιακός-Γκενκ 1-0) ασταμάτητα.

Χθες βράδυ o πολύς Οσαγί Σάμουελ πρέπει να νόμιζε ότι το «Καραϊσκάκης» είναι φτιαγμένο σε «πλωτή εξέδρα» πάνω στη θάλασσα. Για αυτό… κουνούσε, κάθε φορά που σε φάση «ένας με έναν» ο κάτοχος του ερυθρόλευκου «7» έπαιρνε τη μπάλα και ξεκινούσε αυτές τις κούρσες από το αριστερό άκρο προς τον άξονα… Στο 8΄πρώτη τελική 1-0.

Στο 32’ η μπάλα περασμένη από την τρύπα της βελόνας και… χαλί να την πατήσει ο Στέφαν Γιόβετιτς για το 2-0. Και ήταν εκείνους που έκλεψε για το τετ α τετ του Ελ Κααμπί πριν το 3-0. Και ήταν «μέσα» και στο γκολ του Τσικίνιο. Και κάποια στιγμή οι αριθμοί στο φινάλε είπαν κάτι σε 24/27 πάσες λες και δεν έπαιζε προημιτελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης, αλλά στην αυλή του σπιτιού του με τον γιο του Σπύρο.

Τόσο επιδραστικός που διόλου τυχαία για μια ακόμη φορά, επόμενη μέρα, η UEFA τον επέλεξε τον «πολυτιμότερο» της αγωνιστικής αλλά και εκείνον που πέτυχε το πιο όμορφο γκολ.

Τόσο ικανός που σχεδόν δεν θυμήθηκε κανείς ότι σε αυτή την πρώτη κόντρα με τη Φενέρ δεν έπαιξε ο Ντανιέλ Ποντένσε που φυσικά θα είναι στη θέση του, στην Πόλη. Εκεί όπου ο Ολυμπιακός καλείται να βρει τρόπο όχι να υπερασπιστεί τη χθεσινή του νίκη, μιας και αυτή η «λογική» εξαφανίστηκε μαζί με το «εκτός έδρας γκολ» που για χρόνια δημιουργούσε λάθος σκέψεις στο παιχνίδι. Εκεί που πρέπει να δείξει, ξανά αυτόν τον νέο χαρακτήρα του. Μια ομάδα έτοιμη να κάνει τη δουλειά από την επίθεση. Εκείνη που για μια ώρα την Φενέρ την είχε 3-0. Ο άλλος που λίγο έλειψε να ισοφαριστεί σε μισή ώρα; Προφανώς δεν έχει πιθανότητες. Ποιος ο λόγος όμως οι Πειραιώτες να μην ακολουθήσουν την ίδια βασική ιδέα, απέναντι σε έναν αντίπαλο που είναι παραπάνω σνομπ από τα αγωνιστικά κυβικά του;