Λονδίνο: Τα ιταλικά εστιατόρια αγωνίζονται να βρουν προσωπικό μετά το Brexit

Η Emanuela Reccia ζει στο Λονδίνο σχεδόν μια δεκαετία. Ήταν έφηβη όταν άφησε την πόλη της, τη Νάπολη, για να γίνει σερβιτόρα στο Ηνωμένο Βασίλειο, φέρνοντας την τεχνογνωσία και την αγάπη της για την ιταλική κουζίνα στη βρετανική πρωτεύουσα.

Αλλά η 27χρονη, όπως και χιλιάδες άλλοι Ιταλοί που εργάζονται στη βιομηχανία φιλοξενίας του Ηνωμένου Βασιλείου, νιώθει τώρα ότι δεν έχει άλλη επιλογή από το να φύγει και να επιστρέψει στην Ευρώπη μετά τον τελευταίο γύρο των κανόνων μετά το Brexit, όπως εξομολογείται στον Guardian.

Οι νέοι κανονισμοί που βασίζονται στο Brexit, οι οποίοι τέθηκαν σε ισχύ την περασμένη εβδομάδα, αύξησαν το κατώτατο όριο μισθού για βίζα ειδικευμένης εργασίας από 26.000 σε 38.700 λίρες, πολύ περισσότερα από όσα κερδίζουν πολλοί υπάλληλοι εστιατορίων. Ο μέσος μισθός για το προσωπικό στον χώρο της εστίασης (σερβιτόροι κ.α.) στο Λονδίνο το 2024 είναι 28.000 λίρες, σύμφωνα με τον ιστότοτο απασχόλησης Glassdoor.

Την περασμένη εβδομάδα, ο ιταλικός Τύπος θρηνούσε για το τέλος μιας ιεροτελεστίας για νεαρούς Ιταλούς, οι οποίοι δεν θα μπορούσαν πλέον να λάβουν βίζα για να εργαστούν ως σερβιτόροι στο Λονδίνο. Στην καθημερινή εφημερίδα Corriere della Sera, ο Antonio Polito έγραψε: «Ένας νεαρός Ιταλός με πρωτοβουλία, θέληση για δουλειά και περιέργεια θα μπορούσε κάποτε να πει «Θα πάω στο Λονδίνο».

H Reccia, η οποία εργάζεται στο Ciao Bella, ένα εστιατόριο στο Bloomsbury που λειτουργεί από το 1983, είπε: «Σε αυτή τη χώρα είμαστε πολύ αγχωμένοι τώρα και υπό πίεση. Πριν από το Brexit… ήμασταν ελεύθεροι.

«Αν φύγω, θα μου λείψει πολύ. Όταν λείπω από την Ιταλία, μου λείπει η οικογένειά μου, αλλά το Λονδίνο έγινε το δεύτερο σπίτι μου και αγόρασα ένα σπίτι εδώ. Για μένα είναι πολύ δύσκολο να φύγω».

Ο σύζυγος της Reccia έχει ήδη μετακομίσει στην Ισπανία για να αναζητήσει ευκαιρίες εργασίας, επειδή το ζευγάρι θεωρεί ότι το κόστος διαβίωσης στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι πολύ υψηλό.

Η Plaxy Locatelli, που διευθύνει τη Locanda Locatelli στο Marylebone, στο κέντρο του Λονδίνου, με τον σύζυγό της, βραβευμένο με αστέρι Michelin σεφ Giorgio Locatelli, είπε ότι πριν από το Brexit δεν είχαν ποτέ κανένα πρόβλημα να βρουν Ιταλούς σεφ και σερβιτόρους.

Κάμψη στη διαθεσιμότητα προσωπικού

Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, έχει παρατηρήσει μια κάμψη στη διαθεσιμότητα του ιταλικού προσωπικού. «Ήταν μια απόλυτη καταστροφή», είπε. «Είμαστε ανοιχτοί για 22 χρόνια και κρατήσαμε πολλά μέλη του ίδιου προσωπικού για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τώρα νιώθουν ότι δεν αξίζει τον κόπο στο Ηνωμένο Βασίλειο και αποφασίζουν να φύγουν μετά από τόσο καιρό».

Το αφεντικό της Reccia, η ιδιοκτήτρια του Ciao Bella, Patrizia Pollano, ανέλαβε το εστιατόριο με τον εκλιπόντα σύζυγό της το 1999. Είπε ότι δεν είχε αντιμετωπίσει ποτέ τέτοια έλλειψη ιταλικού προσωπικού εδώ και 25 χρόνια: «Έχω προσωπικό που είναι μαζί μου για οκτώ χρόνια, αλλά τώρα θέλουν να φύγουν». Πρόσθεσε ότι ακόμη και αν κερδίζουν καλούς μισθούς, βρίσκουν το κόστος ζωής στο Ηνωμένο Βασίλειο πολύ υψηλό. «Το καταλαβαίνω απόλυτα. Αν φύγουν, δεν ξέρω πόσο καιρό μπορώ θα μπορώ να συνεχίσω [με την επιχείρηση]».

Η Pollano έχει προσφέρει στο προσωπικό της υψηλότερους μισθούς με την ελπίδα να τους ενθαρρύνει να μείνουν. Και παρόλο που προσλαμβάνει μη ιταλικό προσωπικό, περιμένει να γνωρίζουν για το ιταλικό φαγητό και τον πολιτισμό. «Όταν διευθύνετε ένα ιταλικό εστιατόριο, πρέπει να έχετε μάγειρες και σερβιτόρους που καταλαβαίνουν το φαγητό και το κρασί», είπε. «Αυτό είναι ένα αυθεντικό ιταλικό μέρος: οι πελάτες περιμένουν ότι θα έχει μια ιταλική ατμόσφαιρα και ατμόσφαιρα.»

Ο Locatelli συμφωνεί: «Το φαγητό είναι σημαντικό στον ιταλικό τρόπο ζωής. Νέοι Ιταλοί έρχονται στο Ηνωμένο Βασίλειο για να εργαστούν σε καφέ και εστιατόρια και το βλέπουν ως πραγματική τέχνη. Είναι κάτι περισσότερο από δουλειά – είναι καριέρα. Οι άνθρωποι έρχονται στο εστιατόριο για το ιταλικό φαγητό και σχολίασαν ότι είναι περίεργο να μην έχουμε τόσο πολύ ιταλικό προσωπικό όσο θα περίμενε κανείς πλέον. Αυτό είναι καταστροφικό για τον κλάδο».