Η μεγαλύτερη τρύπα στην επιφάνεια της Γης σφραγίστηκε και ο λόγος είναι ανησυχητικός

Υπάρχει μια τεράστια τρύπα στη Ρωσία που κάποτε ονομάστηκε «η είσοδος στην Κόλαση».

Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η Σοβιετική Ένωση αποφάσισε να κατασκευάσει τη βαθύτερη τεχνητή τρύπα που υπήρξε ποτέ, η οποία βρίσκεται κοντά στη χερσόνησο Κόλα στη βορειοδυτική Ρωσία, στα σύνορα με τη βόρεια Νορβηγία.

Η γεώτρηση ξεκίνησε στις 24 Μαΐου 1970 και διήρκεσε μέχρι το 1992, λίγο μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Το βάθος του φτάνει τα 40.230 πόδια – το συνολικό ύψος του Έβερεστ και του Φούτζι μαζί. Ωστόσο, το πλάτος της τρύπας είναι όσο ένα πιάτο φαγητού.

Όταν άρχισαν να κάνουν γεωτρήσεις, ισχυρίστηκαν ότι βρήκαν νερό και αυτό απλά δεν το πίστεψαν οι περισσότεροι επιστήμονες

Σύμφωνα με το LAD Bible η γεώτρηση διεκόπη λόγω έλλειψης χρημάτων και πολιτικών συγκυριών. Επιπλέον, οι θερμοκρασίες στο εσωτερικό της Γης έφταναν τους 180 βαθμούς Κελσίου, γεγονός που καθιστούσε τα εργαλεία αδύνατα να δουλέψουν.

«Σίγουρα υπήρχε ανταγωνισμός μεταξύ μας»

Ο Uli Harms του Διεθνούς Προγράμματος Επιστημονικών Γεωτρήσεων στην Ηπειρωτική Ευρώπη, ο οποίος εργάστηκε ως νεαρός επιστήμονας στη γερμανική «αντίπαλη» τρύπα, δήλωσε στο BBC:

«Ήταν η εποχή του Σιδηρού Παραπετάσματος όταν ξεκίνησε η γεώτρηση. Και σίγουρα υπήρχε ανταγωνισμός μεταξύ μας. Ένα από τα κύρια κίνητρα ήταν ότι οι Ρώσοι απλά δεν ήταν πραγματικά ανοιχτοί με τα δεδομένα τους. Όταν άρχισαν να κάνουν γεωτρήσεις, ισχυρίστηκαν ότι βρήκαν νερό και αυτό απλά δεν το πίστεψαν οι περισσότεροι επιστήμονες. Υπήρχε κοινή αντίληψη μεταξύ των δυτικών επιστημόνων ότι ο φλοιός ήταν τόσο πυκνός σε βάθος 5 χιλιομέτρων που το νερό δεν μπορούσε να διαπεράσει».

«Αυτό που ήταν ξεκάθαρο για την εμπειρία των Ρώσων ήταν ότι πρέπει να τρυπάς όσο το δυνατόν πιο κάθετα, γιατί διαφορετικά αυξάνεις τη ροπή στα τρυπάνια και τις στροφές στην τρύπα. Η λύση ήταν η ανάπτυξη συστημάτων κάθετης διάτρησης» εξήγησε ο ίδιος.

«Αυτά αποτελούν πλέον βιομηχανικό πρότυπο, αλλά αναπτύχθηκαν αρχικά για ένα γερμανικό επιστημονικό πρότζεκτ και δούλευαν μέχρι τα 7,5 χλμ. Στη συνέχεια, για τα τελευταία 1,5-2χλμ η τρύπα ήταν εκτός της κατακόρυφης γραμμής για σχεδόν 200 μέτρα. Προσπαθήσαμε να αξιοποιήσουμε κάποιες από τις ρωσικές τεχνικές στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ή στα τέλη της δεκαετίας του ’80, όταν η Ρωσία έγινε πιο ανοιχτή και πρόθυμη να συνεργαστεί με τη Δύση. Δυστυχώς, δεν ήταν δυνατόν να προμηθευτούμε εγκαίρως τον εξοπλισμό», κατέληξε.