Απόγευμα Σαββάτου έξω από Γ. Καραϊσκάκης. Στο ανοιχτό γηπεδάκι, παιδιά με ερυθρόλευκες φανέλες δίνουν τη μάχη τους, τον δικό τους αγώνα και ενώ ο ήλιος έχει ανέβει για τα καλά πολύ ψηλά και ο καιρός έφτιαξε, μολονότι τις πρωινές ώρες λυσσομανούσε ο άνεμος. Οι φερέλπιδες ποδοσφαιριστές καταθέτουν εκτός από προσπάθεια και κάτι παραπάνω: ηθικό μεγάλο. Το έβλεπες στις κινήσεις τους. Γιατί προφανώς έχουν κατά νου όσα συνέβησαν αυτό το τριήμερο στο Λιμάνι και το πώς οι κόκκινες φανέλες λάμπουν παραπάνω με αυτό το φως που ακτινοβολεί τη λέξη «περηφάνεια».

Η επική πρόκριση της ανδρικής ομάδας του Ολυμπιακού στα ημιτελικά του Conference League και η (σχεδόν) ταυτόχρονη εξασφάλιση του εισιτηρίου από τους Νέους του Ολυμπιακού στον τελικό του Youth League, δεν συνιστά μόνο υπέρβαση. Είναι κάτι παραπάνω: ένας λόγος να καμαρώνουν οι πάντες για τη δουλειά που γίνεται στο Λιμάνι, να φουσκώνουν τα στήθη τους και να γεμίζει το ρεζερβουάρ με ακόμη περισσότερο κουράγιο ώστε να γίνει το επόμενο βήμα. Με τον αποκλεισμό της Μίλαν (την έβγαλε νοκ άουτ η Ρόμα) από τα ημιτελικά του Europa League, ποια είναι η μοναδική ομάδα στην Ευρώπη που διεκδικεί δύο τρόπαια; Μα, ο Ολυμπιακός!  Στους άνδρες και τους μικρούς. Δηλαδή, είναι η κορυφαία ομάδα της Γηραιάς; Ας μην είμαστε υπερβολικοί. Αλίμονο αν ειπωθεί κάτι τέτοιο.

Το γεγονός, ωστόσο, μοιάζει αναμφισβήτητο και φανερώνει πως κάτι εξαιρετικό συμβαίνει εδώ και κάμποσο διάστημα στο προπονητήριο του Ρέντη.

Αυτό που με απλά λόγια ονομάζεται «δημιουργία» ή αν προτιμά κάποιος άλλος «αέναη προσπάθεια». Χωρίς συμβιβασμούς και δίχως την παραμικρή έκπτωση αναφορικά με τον τελικό στόχο. Δεν είναι μόνο η κατάκτηση της εκάστοτε κορυφής. Αλλά παράλληλα η εδραίωση του Ολυμπιακού στις καλύτερες ομάδες, αυτές που έχουν να επιδείξουν όχι μόνο το σήμερα αλλά επενδύουν και στο αύριο.

Το τι θα συμβεί στο ραντεβού των Νέων με τη Μίλαν το μεσημέρι της Δευτέρας, ουδείς μπορεί να το προεξοφλήσει. Και κόντρα σε όσους μιλούν για μια «πορεία σαν παραμύθι», ας πούμε ότι δεν είναι παραμύθι η προέλαση των νεαρών με τα ερυθρόλευκα- πρόκειται για απτή πραγματικότητα. Οσον αφορά στο τετ-α-τετ με την Αστον Βίλα για τα ημιτελικά του Conference, συνιστά από μόνο του μια σπουδαία πρόκληση. Τη ζητούσε εδώ και χρόνια ο Ολυμπιακός. Λάθος. Την άξιζε. Γιατί εδώ και πολύ καιρό είναι συνεπής σε αυτό που κάνει, μετέχει στο ανώτερο επίπεδο, πάει εξαιρετικά, ενώ ακόμη κι όταν συναντά ατυχίες ή δεν τα καταφέρνει, αρνείται να το βάλει κάτω και φροντίζει με τρόπο εκκωφαντικό να επιστρέψει. Το βλέπουμε. Το βλέπουν, ασφαλώς, οι πάντες.

Και σίγουρα, η υπέρβαση έχει επιτευχθεί. Ανεξάρτητα με τι θα γίνει στα παιχνίδια που απομένουν. Και μόνο που ο Ολυμπιακός βλέπει κατάματα το τρόπαιο του αείμνηστου Λέναρτ Γιόχανσον, του μακροβιότερου προέδρου της ΟΥΕΦΑ, λέει πολλά. Βαρύτιμο το τρόπαιο, καθόσον το έχουν κρατήσει από δύο φορές τα παιδιά της Τσέλσι και της Μπαρτσελόνα, ενώ το πανηγύρισαν ομάδες όπως η Ζάλτσμπουργκ, η Πόρτο, η Ρεάλ, η Μπενφίκα και η ΑΖ ’67. Θα πάρει, τώρα, ο Ολυμπιακός τη σκυτάλη; Είναι η δική του σειρά;

Οσο για τους μεγάλους, τα όνειρα δεν απαγορεύονται. Ναι, ένας εκπρόσωπος της Πρέμιερ Λιγκ, η Αστον Βίλα που για όσους το λησμονούν έχει βαριά φανέλα αφού έχει κατακτήσει το μακρινό ’82 το (τότε) Κύπελλο Πρωταθλητριών, δεν μπορεί να θεωρείται εύκολος αντίπαλος. Μήπως , όμως, ο Ολυμπιακός της σημερινής εποχής είναι γεννημένος για τα δύσκολα; Το φλερτ με το φαινομενικά ακατόρθωτο λες και είναι στο αίμα του. Πασχίζει να ξεπεράσει τον πήχη. Και επιβεβαιώνει πως οι ημέρες που βιώνει έχοντας στην ηγεσία του τον Βαγγέλη Μαρινάκη (εκσυγχρονισμός του Γ. Καραϊσκάκης, δημιουργία καταπληκτικού αθλητικού κέντρου στον Ρέντη, κατάκτηση τροπαίων, ευρωπαϊκές πορείες), είναι εξαιρετικά γόνιμες. Μπαίνουν στο βιβλίο της ιστορίας και αναμφίβολα στις σημαντικότερες σελίδες. Και προφανώς έπεται συνέχεια, γιατί το μότο των ιθυνόντων είναι «δεν σταματάμε να ονειρευόμαστε».

Headlines