Ένα κομψό φωτιστικό αποκαλύπτει πώς οι γυναίκες σχεδιάστριες αναδιαμόρφωσαν τη μάρκα Tiffany

Λίγα αν όχι όλα τα διακοσμητικά αντικείμενα των αρχών της δεκαετίας του 1900 είναι τόσο περιζήτητα όσο οι λάμπες Tiffany, με τα χαρακτηριστικά μοτίβα στα αμπαζούρ τους που μοιάζουν με περίτεχνα βιτρό παράθυρα.

Σήμερα, τα πρωτότυπα, συχνά με εκθαμβωτικά έντομα και φλοράλ μοτίβα, πιάνουν συνήθως δεκάδες έως εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια σε δημοπρασίες ή σε ιστότοπους σχεδιασμού -και ένα φωτιστικό Dragonfly Tiffany από την προσωπική συλλογή του Andrew Carnegie πωλήθηκε για περισσότερα από 2,1 εκατομμύρια δολάρια στον οίκο Sotheby’s στη Νέα Υόρκη το 2015.

Μουσεία όπως το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης, το Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγο και το Cooper Hewitt, Smithsonian Design Museum διαθέτουν στις μόνιμες συλλογές τους τα επιτραπέζια φωτιστικά από ζωγραφισμένο μπρούντζο και γυαλί. Τα χειροποίητα ιριδίζοντα έργα τέχνης έχουν γεννήσει πολλές σύγχρονες απομιμήσεις, από απείρως φθηνότερα αντίγραφα μέχρι λαμπτήρες τύπου Tiffany Star Wars.

Σήμερα, τα πρωτότυπα, συχνά με εκθαμβωτικά έντομα και φλοράλ μοτίβα, πιάνουν συνήθως δεκάδες έως εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια σε δημοπρασίες ή σε ιστότοπους σχεδιασμού -και ένα φωτιστικό Dragonfly Tiffany από την προσωπική συλλογή του Andrew Carnegie πωλήθηκε για περισσότερα από 2,1 εκατομμύρια δολάρια στον οίκο Sotheby’s στη Νέα Υόρκη το 2015

Μια καλλιτέχνιδα με όραμα

Αλλά εξίσου πολύτιμη είναι και η μυστική ιστορία που ενυπάρχει σε αυτούς τους εξωφρενικούς γλυπτικούς λαμπτήρες. Αφηγούνται την ιστορία μιας ομάδας αξιόλογων αλλά παραγνωρισμένων τεχνιτών που ονομάζονται κορίτσια του Tiffany, και καλλιτέχνιδας με όραμα, της Clara Driscoll, επί μακρόν επικεφαλής του Τμήματος Γυναικείας Κοπής Γυαλιού στην εταιρεία Louis Comfort Tiffany. Χωρίς την Driscoll, πολλές από αυτές τις εμβληματικές δημιουργίες Art Nouveau δεν θα είχαν ποτέ υπάρξει.

Για δεκαετίες, ωστόσο, σχεδόν όλα τα φωτιστικά πιστώνονταν στον ίδιο τον Tiffany, ζωγράφο-τεχνίτη και γιο των ιδρυτών της εταιρείας. Οι διαφημίσεις της εταιρείας εκείνη την εποχή τον αναγόρευαν σε κύριο σχεδιαστή αυτών των εξαιρετικών προϊόντων, τονίζοντας την υποτιθέμενη προσωπική του επίβλεψη της διαδικασίας.

Η εταιρεία δεν ανέφερε ποτέ την Driscoll σε δημόσιο υλικό. Τα καλλιτεχνικά επιτεύγματα της Driscoll και των άλλων κοριτσιών του Tifanny θα είχαν παραμείνει χαμένα στο χρόνο, αν δεν είχαν ανακαλυφθεί το 2005 αρκετές εκατοντάδες επιστολές της οικογένειας Driscoll από τις αρχές του αιώνα.

Δείτε το βίντεο 

Περιγράφουν την καθημερινή ζωή της Driscoll

Όπως αποδεικνύεται, η Driscoll αντάλλαξε εκατοντάδες μοιραίες σελίδες με τις τρεις μικρότερες αδελφές της και τη μητέρα τους, πολλές από τις οποίες περιγράφουν την καθημερινή ζωή της Driscoll στα Tiffany Studios. Στις επιστολές, η Driscoll αναγνωρίζει τακτικά τον εαυτό της ως τη σχεδιάστρια μερικών από τα πιο αγαπημένα φωτιστικά της εταιρείας, συμπεριλαμβανομένων των μοντέλων Wisteria, Butterfly, Fern, Poppy και Dragonfly.

Η Driscoll είχε έρθει στον Tiffany αφού είχε πάρει πτυχίο από το Western Reserve School of Design for Women (το οποίο έγινε το Cleveland Institute of Art) και είχε εργαστεί για έναν κατασκευαστή επίπλων στο Cleveland. Μετακόμισε στο Μπρούκλιν το 1888 μαζί με την αδελφή της Josephine.

Και οι δύο ονειρεύονταν να γίνουν artists και σύντομα προσλήφθηκαν από τα Tiffany Studios. Η πρώτη θητεία της Clara εκεί περιορίστηκε, ωστόσο, λόγω του αρραβώνα της με τον Francis S. Driscoll, επειδή η εταιρεία απασχολούσε μόνο ανύπαντρες γυναίκες. Το 1892, ο σύζυγος της Driscoll πέθανε, και η Clara επανήλθε στην εταιρεία, όπου έγινε η επικεφαλής σχεδιάστρια του τμήματος κοπής γυαλιού για γυναίκες, το οποίο ήταν αφιερωμένο στον σχεδιασμό και την παραγωγή αμπαζούρ, με 35 νεαρές κοπέλες του Tiffany υπό το τιμόνι της.

Χάρη σε αυτό το σωρό επιστολών, γνωρίζουμε τώρα για την ηγεσία της Driscoll στα Tiffany Studios και το ρόλο της στη δημιουργία των εμβληματικών φωτιστικών της

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Frog & Fable Antiques (@frogandfableantiques)

Δεν της καθόταν ο έρωτας

Τα κορίτσια του Tiffany επέλεγαν με το χέρι μικροσκοπικά θραύσματα χρωματιστού γυαλιού από χιλιάδες φύλλα γυαλιού και ήταν υπεύθυνα για κάθε πτυχή του σχεδιασμού και της κατασκευής – εκτός από τη συγκόλληση των κομμένων και με φύλλο αλουμινίου κομματιών γυαλιού μεταξύ τους, μια εργασία που ολοκληρωνόταν από το τμήμα κοπής γυαλιού των ανδρών, καθώς μόνο οι άνδρες επιτρεπόταν να χρησιμοποιούν θερμαντικά εργαλεία.

Το 1896, η Driscoll αρραβωνιάστηκε τον Edwin Waldo, εγκαταλείποντας για άλλη μια φορά το Tiffany, αλλά επιστρέφοντας γρήγορα στην εταιρεία το 1897 -μια δεύτερη και τελευταία φορά- αφού ο Waldo εξαφανίστηκε απότομα πριν προλάβουν να παντρευτούν (εμφανίστηκε χρόνια αργότερα, ισχυριζόμενος αμνησία).

Χάρη σε αυτό το σωρό επιστολών, γνωρίζουμε τώρα για την ηγεσία της Driscoll στα Tiffany Studios και το ρόλο της στη δημιουργία των εμβληματικών φωτιστικών της. Σε μια επιστολή με ημερομηνία 29 Ιουνίου 1898, για παράδειγμα, περιγράφει την καλλιτεχνική της διαδικασία για το διάσημο φωτιστικό Butterfly της εταιρείας, φτιάχνοντας ένα «μοντέλο από χαρτί και λινό, ώστε ο κ. Tiffany να μπορεί να δει ακριβώς ποια ήταν η ιδέα μου». Σε επιστολή της τον επόμενο χρόνο, λέει στην οικογένειά της: «Αυτή η λάμπα Dragonfly είναι μια ιδέα που είχα το περασμένο καλοκαίρι».

Η δικαίωση του γυναικείου μυαλού

Μια ιδιαίτερα ωραία λάμπα Dragonfly βρίσκεται στη συλλογή του Cooper Hewitt, δωρεά που έγινε το 1977 από το μοναχοπαίδι του Andrew και της Louise Carnegie, Margaret Carnegie Miller. Είναι ένα κατάλληλο σπίτι για τη λάμπα: Όπως επισημαίνει η Emily Orr, επιμελήτρια μοντέρνου και σύγχρονου σχεδιασμού του μουσείου, το Cooper Hewitt στεγάζεται σε αυτό που ήταν το αρχοντικό της οικογένειας Carnegie στην Πέμπτη Λεωφόρο.

«Υποστηρίζοντας τον εαυτό της και προτείνοντας σχεδιαστικές ιδέες για αυτή τη νέα σειρά λαμπτήρων, η Clara βοήθησε πραγματικά να δημιουργηθεί η αγορά του Tiffany για τις μολυβδένιες γυάλινες αποχρώσεις», ανεβάζοντας τη φήμη του οίκου μέσα στις επόμενες δεκαετίες, λέει η Orr.

Τώρα, η φήμη της Driscoll παίρνει το γυάλισμα που της αξίζει. Το 1944, το πιστοποιητικό θανάτου της ανέφερε ότι το επάγγελμά της ήταν νοικοκυρά. Πιο πρόσφατα, έχει εξυμνηθεί σε δύο μυθιστορήματα και τα μουσεία σε όλη τη χώρα αρχίζουν να αποδίδουν στην Driscoll την οφειλόμενη αναγνώριση ως την πραγματική δημιουργική ιδιοφυΐα πίσω από τις λάμπες Tiffany, τις οποίες τόσοι πολλοί εξακολουθούν να ζητούν σήμερα.

*Με στοιχεία από smithsonianmag.com