Όταν μια κατ’ όνομα δημοκρατική κυβέρνηση επιλέγει για υπουργό ισότητας μια γυναίκα που δηλώνει περήφανη για τον ρατσισμό της και για τα ερείπια στη Γάζα, τότε η σταθερότητα θα φαντάζει άγνωστη λέξη στη Μέση Ανατολή.

Η Μέι Γκόλαν, το άλλοτε ταπεινό κορίτσι από τις φτωχογειτονιές του νότιου Τελ Αβίβ, έχει εντυπωσιάσει εδώ και χρόνια τον πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου.

Αν και απέτυχε να την εντάξει στην διπλωματική υπηρεσία του Ισραήλ, ωστόσο είχε ήδη καταφέρει να της δώσει το χαρτοφυλάκιο Κοινωνικής Ισότητας του Ισραήλ το 2022.

Γιατί όμως θεωρείται πιο ακραία προσωπικότητα, ίσως ακόμα περισσότερο από τους Μπεζαλέλ Σμότριχ ή τον Ιταμάρ Μπεν Γκβίρ, ενισχύοντας το στρατόπεδο των ακραίων ρατσιστών στο Ισραήλ;

Η διεθνής κοινότητα είχε παγώσει πρόσφατα όταν η Γκόλαν τον Ιανουάριο είχε εκφράσει κάτι παραπάνω από την αδιαφορία της για την καταστροφή της Γάζας.

Είχε δηλώσει πόσο περήφανη είναι για τα «ερείπια» της πολιορκημένης Λωρίδας της Γάζας, προσθέτοντας ότι κάθε μωρό παλαιστίνιου στο μέλλον «θα λέει στα εγγόνια του τι έκαναν οι Εβραίοι».

Η Γκολάν το 2021.

Μιλώντας στην Κνεσέτ είχε πει «Προσωπικά είμαι περήφανη για τα ερείπια της Γάζας και ότι κάθε μωρό, ακόμη και σε 80 χρόνια από τώρα, θα λέει στα εγγόνια του τι έκαναν οι Εβραίοι».

Καταγγέλλοντας την ιδέα ενός παλαιστινιακού κράτους, η Γκόλαν προσέθεσε «Ούτε περιστέρι και όχι κλαδί ελιάς, μόνο ένα σπαθί για να κόψει το κεφάλι του Σινγουάρ, αυτό θα λάβει από εμάς».

Λίγο νωρίτερα, τον Δεκέμβριο του 2023 είχε πει ότι θα ήθελε να δει «πτώματα τρομοκρατών γύρω από τη Γάζα».

«…Δεν με νοιάζει η Γάζα, κυριολεκτικά δεν με νοιάζει. Παρά το μόνο που με νοιάζει, να μπορούν να βγουν έξω και απλώς να κολυμπήσουν στη θάλασσα», είχε πει η Γκολάν σε συνέντευξή της σε ισραηλινό τηλεοπτικό κανάλι. Τέτοιες δηλώσεις ισοδυναμούν με εθνοκάθαρση που αποτελεί έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.

«Με ενδιαφέρουν μόνο τρία πράγματα. Το πρώτο πράγμα είναι ότι νοιάζομαι για τους στρατιώτες μας, τους αγαπημένους, πολύτιμους στρατιώτες μας που κινδυνεύουν καθημερινά τη ζωή τους για το κράτος του Ισραήλ», συνέχισε τότε η πολιτικός.

Μπορεί να δηλώνει ότι νοιάζεται για τους στρατιώτες, αλλά η ίδια έχει δηλώσει ότι νιώθει «ντροπή» που απέφυγε τη στράτευση, αλλά είναι «περήφανη» διότι το έκανε για να φροντίσει τη μητέρα της. Δηλαδή οι υπόλοιπες ισραηλινές νεαρές που υπηρετούν δεν έχουν μητέρες να φροντίσουν;

View this post on Instagram

A post shared by Middle East Monitor (@middleeastmonitor)

Η Γκόλαν είχε τραβήξει τα φώτα της διεθνούς δημοσιότητας όταν υποστήριξε σθεναρά τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ και ταυτόχρονα έδειξε δημόσια την απέχθειά της στους Αφρικανούς μετανάστες στο Ισραήλ. Ήταν μάλιστα τόσο απροκάλυπτη και αμετανόητη που επέμενε πως: «Αν είμαι ρατσίστρια για να σώσω τη ζωή μου, είμαι περήφανη που είμαι ρατσίστρια».

Οι θέσεις της θεωρούνται τόσο ακραίες που όταν ο Μπενιαμίν Νετανιάχου αποπειράθηκε να την θέσει επικεφαλής του ισραηλινού προξενείου στη Νέα Υόρκη, είχαν ξεσηκωθεί Αμερικανοί και Ισραηλινοί διπλωμάτες να μην τολμήσει κάνει κάτι τέτοιο.

«Θα καταδικάζαμε τέτοιου είδους ρητορική», είχε προειδοποιήσει ο Βεντάντ Πατέλ, ο αναπληρωτής εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρμεντ, αναφερόμενος στις δηλώσεις του Γκολάν. Ο πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στο Ισραήλ Martin Indyk, είχε δηλώσει ότι εάν οριστικοποιηθεί ο διορισμός, η αμερικανική εβραϊκή κοινότητα θα το δει ως «σημάδι πλήρους ασέβειας».

 Εξοργισμένοι Ισραηλινοί διπλωμάτες με Γκολάν

Αρκετοί πρώην ανώτεροι διπλωμάτες του υπουργείου Εξωτερικών του Ισραήλ είχαν δημοσιεύσει δήλωση με την οποία διαφωνούσαν σθεναρά με τον διορισμό της στο προξενείο.

«Ο διορισμός της Γκόλαν είναι εξωφρενικός καθώς είναι μια ρατσιστική και διχαστική φιγούρα, κάτι που είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που χρειάζεται το Ισραήλ σε ένα τόσο κρίσιμο μέρος», είπαν.

«Η Γκόλαν είναι μια έξυπνη και φιλόδοξη γυναίκα, με μεγάλα όνειρα» είχε σχολιάσει σε άρθρο της στη Χάαρετζ η Ρόνι Μαλκάι.

«Το γεγονός ότι δεν διορίστηκε πρόξενος πρέπει να της δώσει ένα μάθημα. Είναι πιθανό το γεγονός ότι δεν είχε εύκολη ζωή, όπως είπε, να ευθύνεται για τη μαχητική της φύση. Αλλά σήμερα είναι σε ένα διαφορετικό μέρος, αυτό που ονειρευόταν. Είναι υπουργός στην ισραηλινή κυβέρνηση και πρέπει να κατανοήσει τη σημασία της θέσης και τη μεγάλη ευθύνη που συνεπάγεται. Είναι αυτή που διευθύνει το πλοίο και μπορεί να επιλέξει προς ποια κατεύθυνση θα το πλεύσει».

Αναρωτιέται κανείς, αν τα «αντιδημοκρατικά» θεοκρατικά καθεστώτα της Μέσης Ανατολής, φταίνε για όλα τα δεινά στην περιοχή, τότε τι έχει πάθει η μοναδική «δημοκρατία» της Μέσης Ανατολής και αναδεικνύει ηγέτες με ιδεολογίες που θα συναντούσε κανείς στο γερμανικό ναζιστικό κόμμα της δεκαετίας του 1930;

Headlines