Ο κίνδυνος ενός νέου μακαρθισμού

Η Asna Tabassum ετοιμαζόταν για τη μεγαλύτερη τιμή που μπορεί να έχει μία φοιτήτρια ή ένας φοιτητής σε ένα αμερικανικό πανεπιστήμιο, στη συγκεκριμένη περίπτωση το University of South California: να είναι αυτή που ως η valedictorian, η κορυφαία αριστούχος φοιτήτρια του έτους της, θα έκανε την ομιλία στην ετήσια εκδήλωση του Πανεπιστημίου.

Όμως, η Asna, που είναι παιδί μεταναστών από τη Νότια Ασία και μουσουλμάνα, το προηγούμενο διάστημα είχε εκφραστεί υπέρ των Παλαιστινίων. Το Πανεπιστήμιο επικαλέστηκε «λόγους ασφαλείας» και της ανακοίνωσε ότι φέτος δεν θα υπάρξει ομιλία του αριστούχου.

View this post on Instagram

A post shared by In.gr (@in.gr_)

Στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης, η διοίκηση κάλεσε την αστυνομία η οποία πραγματοποίησε συλλήψεις 108 φοιτητριών και φοιτητών που διαμαρτύρονταν ειρηνικά υπέρ των Παλαιστινίων.

Στη Γερμανία, το Πανεπιστήμιο της Κολωνίας, ανακάλεσε την πρόσκληση που το ίδιο είχε κάνει στην αμερικανίδα καθηγήτρια του New School Νάνσι Φρέιζερ, μία από τις πιο γνωστές παγκοσμίως γυναίκες φιλοσόφους, εβραϊκής καταγωγής, επειδή είχε τοποθετηθεί υπέρ των Παλαιστινίων.

Στη Γαλλία δεν επιτράπηκε στον Ζαν Λυκ Μελανσόν, τον ηγέτη της Ανυπότακτης Γαλλίας, του μεγαλύτερου κόμματος της αντιπολίτευσης, να πραγματοποιήσει εκδήλωση σε Πανεπιστήμιο, με θέμα την Παλαιστίνη μαζί με την παλαιστινιακής καταγωγής δικηγόρο Ρίμα Χασάν, υποψήφια για τις ευρωεκλογές σε εκλόγιμη θέση. Μάλιστα, η ίδια κλήθηκε να δώσει εξηγήσεις στη δικαστική αστυνομία, εγκαλούμενη ουσιαστικά για «εξύμνηση της τρομοκρατίας», παρότι η ίδια είχε ρητά καταδικάσει από την πρώτη στιγμή όσα έκανε η Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023.

Στη Γερμανία ένας έλληνας πολιτικός, πρώην υπουργός, ο Γιάνης Βαρουφάκης είδε όχι μόνο να εισβάλει η αστυνομία σε μια εκδήλωση για την Παλαιστίνη του αδελφού κόμματος του ΜέΡΑ25 στη Γερμανία, αλλά οι αστυνομικοί να πληροφορούν τους διοργανωτές ότι σε βάρος του έχει εκδοθεί από το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Εξωτερικών μια Betätigungsverbot, δηλαδή απαγόρευση πολιτικής δραστηριότητας.

Και αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα που δείχνουν ότι έχουμε φτάσει στο ακραίο σημείο όπου αρχίζει και τίθεται θέμα ελευθερίας του λόγου.

Γιατί το ζήτημα εδώ δεν είναι ποιος έχει δίκιο και ποιος έχει άδικο.

Αναμφισβήτητα η σύγκρουση στη Μέση Ανατολή είναι περίπλοκη και ευθύνες έχουν όλες οι πλευρές.

Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να συζητήσουμε. Ισα ίσα που η πολυπλοκότητα του ζητήματος είναι αυτή που καθιστά αναγκαία την ουσιαστική συζήτηση, που επιβάλλει να ακουστούν όλες οι φωνές, να φωτιστούν όλες οι πλευρές, προκειμένου η διεθνής κοινότητα να συμβάλει στην επίτευξη μιας δίκαιης και εφικτής λύσης.

Και το να συζητήσουμε σημαίνει ότι υπάρχει η δυνατότητα να ακουστούν οι διαφορετικές απόψεις, να γίνουν εκδηλώσεις, να οργανωθούν διαδηλώσεις.

Δηλαδή, όπως ακριβώς και ορθά θα ξεσηκωνόμασταν εάν κάποιος πρότεινε να απαγορευτεί μια εκδήλωση υπέρ του Ισραήλ, ή εάν θεωρούσε ότι δεν μπορούν να μιλούν όσοι τοποθετούνται υπέρ του δικαιώματος του Ισραήλ στην αυτοάμυνα, έτσι πρέπει να είμαστε αντίθετοι σε οποιαδήποτε προσπάθεια να φιμωθούν οι τοποθετήσεις υπέρ των Παλαιστινίων.

Σε τελική ανάλυση, εάν διαφωνούμε με κάτι, μπορούμε πάντα να δοκιμάσουμε να πούμε και τη δική μας γνώμη.

Αυτό ήταν πάντα το νόημα της ελευθερίας του λόγου. Η κατοχύρωση της συζήτησης και της πολυφωνίας. Είναι το δικαίωμα να εκφράζονται απόψεις με τις οποίες μπορεί και κάποιοι να μη συμφωνούν.

Διαφορετικά, ήδη βαδίζουμε σε δρόμους σκοτεινούς και επικίνδυνους, με την «κουλτούρα ακύρωσης» να τείνει να γίνει κυρίαρχη και την παγκόσμια κοινωνία να διολισθαίνει σε εποχές μακαρθισμού.