Σύμφωνα με αυτή τη διαφοροποίηση η Annie Lord συνεχίζει: «Οι δεύτεροι απολαμβάνουν το σεξ, αλλά δεν είναι μέρος της προσωπικότητάς τους. Είναι κάτι που κάνουν, όχι αυτό που είναι. Εγώ θα μπορούσα να καταταχθώ στους ανθρώπους που τους αρέσει το σεξ. Για τους πρώτους, όμως, το σεξ είναι όλος τους ο κόσμος. Από εκεί προέρχονται πολλοί φίλοι τους. Είναι ένα χόμπι, σχεδόν. Για παράδειγμα, πήγαμε σε ένα πάρτι πρόσφατα και όλοι έβγαλαν τα ρούχα τους και άρχισαν να κάνουν αυτόν τον παραστατικό χορό, και ο φίλος μου κι εγώ απλώς κοιταχτήκαμε και ανασήκωσαν τους ώμους: «Οι άνθρωποι του σεξ».

»Τελευταία όμως άρχισα να αναρωτιέμαι πόσοι άνθρωποι ανήκουν στην κατηγορία “άνθρωποι του σεξ» – και αν ανήκουν, αν είναι πραγματικά τόσο πειραματικοί όσο νομίζω. Τους τελευταίους μήνες, έχω ακούσει πολλούς ανθρώπους να λένε ότι το ιεραποστολικό είναι υποτιμημένο, και άκουσα μια φίλη να μου λέει, ανάμεσα σε μπουκιές γιαουρτιού και φλατμπρέντ σε ένα τουρκικό εστιατόριο, ότι είναι «τόσο σεμνότυφη στο κρεβάτι».

»Στην αρχή δεν ήμουν απόλυτα σίγουρη για το τι συνέβαινε ή πώς όλα αυτά τα πράγματα συνδέονται μεταξύ τους, μέχρι που άκουσα εκείνο το τραγούδι του Jack Harlow «Lovin on Me» και συνειδητοποίησα ότι έχει γίνει αποδεκτό -ακόμη και κουλ- να παραδέχεσαι ότι είσαι μπεζ στο κρεβάτι- να λες ότι τις περισσότερες φορές αρκείσαι με τα προκαταρκτικά και λίγο φιλί στο λαιμό, με κάποιον να σου τσιμπάει το λοβό του αυτιού».

«Στο πανεπιστήμιο, η έμφαση δόθηκε στον σεξουαλικά θετικό φεμινισμό, κάτι που προφανώς ήταν καλό, αλλά μεταξύ της έλλειψης αυτοπεποίθησης και του αναπτυσσόμενου μετωπιαίου λοβού μου, με οδήγησε στο συμπέρασμα ότι απελευθέρωση σήμαινε βασικά να απολαμβάνεις να σε πνίγουν και να είσαι δυνατή και περήφανη γι’ αυτό»

Είναι οκέι να είσαι μπεζ στο κρεβάτι

«Κατά έναν περίεργο τρόπο, το βρίσκω καθησυχαστικό» συνεχίζει η Annie Lord στο άρθρο της στην βρετανική Vogue.

«Όταν ήμουν νεότερη, ένιωθα ότι έπρεπε να είσαι σε πραγματικά τρελά πράγματα για να είσαι «καλός στο κρεβάτι». Είχα μεγαλώσει ξεφυλλίζοντας το Tumblr όπου, ανάμεσα σε ποιήματα emo και φωτογραφίες κοριτσιών με μακριά φράντζα σε μακριές κάλτσες, υπήρχε πορνό. Στο σχολείο, ο φίλος μου αγόρασε το βιβλίο «Πενήντα αποχρώσεις του γκρι» και κάναμε δραματικές αναγνώσεις του την ώρα του μεσημεριανού.

»Στο πανεπιστήμιο, η έμφαση δόθηκε στον σεξουαλικά θετικό φεμινισμό, κάτι που προφανώς ήταν καλό, αλλά μεταξύ της έλλειψης αυτοπεποίθησης και του αναπτυσσόμενου μετωπιαίου λοβού μου, με οδήγησε στο συμπέρασμα ότι απελευθέρωση σήμαινε βασικά να απολαμβάνεις να σε πνίγουν και να είσαι δυνατή και περήφανη γι’ αυτό».

Μα, πόσο υψηλές προσδοκίες, πια;

«Οι φίλοι μιλούσαν για πρωκτικό παιχνίδι ή για σεξ σε βαγόνι τρένου και εγώ ανησυχούσα ότι είχα μείνει πίσω. Φαινόταν άδικο. Είχα πανικοβληθεί σε όλη την εφηβεία μου για να χάσω την παρθενιά μου, και τώρα που το είχα κάνει, πανικοβλήθηκα ότι το σεξ που έκανα δεν ήταν αρκετά συναρπαστικό. Ήμουν νέα και ανασφαλής και δεν γνώριζα σωστά τον εαυτό μου, οπότε δεν σκεφτόμουν τι ήθελα ή τι απολάμβανα, αλλά τι αντιλαμβανόμουν ως κάτι που θα έπρεπε να θέλω και να απολαμβάνω.

»Δεν υπήρχε καμία αίσθηση αποχρώσεων στις συζητήσεις μας για το σεξ- δεν λαμβάναμε υπόψη μας ότι στους ανθρώπους μπορεί να αρέσουν κάποια διεστραμμένα πράγματα αλλά όχι άλλα. Ήταν απλά αυτό το γενικό πράγμα: Σ’ αρέσει αυτό το είδος σεξ ή όχι; Δεν ήταν τραυματικό για μένα, ήταν απλά ελαφρώς άβολο σε κάποια σημεία – όπως, κάποιος μου τραβούσε τα μαλλιά και σκεφτόμουν, «Ωχ, μου τραβάει τα μαλλιά», ενώ ταυτόχρονα βογκούσα σαν να μου άρεσε» συνεχίζει η Annie Lord.

«Πολλές φορές, όταν είμαστε νεότεροι, κάνουμε επίδειξη στους φίλους μας. Προσπαθούμε να αποδείξουμε τους εαυτούς μας, να φανούμε άξιοι ανθρώπων σαν αυτούς. Δεν συνδεόμαστε, προκαλούμε, και τότε καταλήγουμε να νιώθουμε πιο μόνοι από ποτέ»

Είναι οκέι να σας αρέσει το kinky

«Φυσικά, αν σας αρέσει το kinky, αν οι αλυσίδες και τα μαστίγια σας εξιτάρουν, αυτό είναι κάτι που πρέπει επίσης να γιορτάσετε. Απλά είναι ωραίο ότι, ως κουλτούρα, είμαστε πλέον πρόθυμοι να παραδεχτούμε ότι δεν είναι για όλους. Μπορούμε να αφήσουμε τους ανθρώπους που το καταλαβαίνουν, να το καταλάβουν.

»Χρειάστηκε μια αλλαγή κουλτούρας για να νιώσω πιο άνετα με το ποια είμαι σεξουαλικά, αλλά περισσότερο από αυτό, χρειάστηκε να μεγαλώσω και να συνειδητοποιήσω ότι μπορούσα να μιλήσω στους φίλους μου. Στην πραγματικότητα, τόσα πολλά πράγματα στη ζωή έγιναν καλύτερα όταν συνειδητοποίησα ότι μπορούσα να μιλήσω στους φίλους μου – πραγματικά να μιλήσω, για τις οικογένειές μας, τις σχέσεις μας με το σώμα μας, τις καριέρες μας.

»Και ότι όσο πιο ειλικρινής και ανοιχτή είμαι μαζί τους, τόσο πιο ειλικρινείς και ανοιχτοί θα είναι και αυτοί μαζί μου σε αντάλλαγμα».

Η γλυκιά ωριμότητα

«Πολλές φορές, όταν είμαστε νεότεροι, κάνουμε επίδειξη στους φίλους μας. Προσπαθούμε να αποδείξουμε τους εαυτούς μας, να φανούμε άξιοι ανθρώπων σαν αυτούς. Δεν συνδεόμαστε, προκαλούμε, και τότε καταλήγουμε να νιώθουμε πιο μόνοι από ποτέ.

»Σήμερα, ο τρόπος με τον οποίο μιλάω για να ξεπεράσω το αίσθημα του άγχους είναι να γελάω με πράγματα με τους φίλους μου -όπως τις προάλλες, όταν έλεγα στη φίλη μου για το πώς αυτός ο τύπος με έβαλε σε στάση ανάποδης καουμπόισσας, ενώ είχα χρόνια να κάνω αυτή τη στάση και ήμουν τόσο μπερδεμένη για το τι να κάνω. Μπορείς να έρχεσαι στους φίλους σου με το χάλι σου και εκείνοι θα σου απαντήσουν με κάτι ανάλογο δικό τους.

»Στο τουρκικό εστιατόριο, όταν η φίλη μου είπε ότι ήταν σεμνότυφη, η άλλη μου φίλη την ανάγκασε να το πάρει πίσω και μετά επανέλαβε κάτι που μου είχε πει στο παρελθόν και με έκανε να νιώσω πολύ καλύτερα. Ότι δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείς αν το σεξ με κάποιον θα είναι αρκετά «συναρπαστικό», γιατί αν έχετε χημεία με αυτόν τον τρόπο θα είναι πάντα συναρπαστικό, ακριβώς επειδή είστε οι δυο σας. Όταν έχεις αυτού του είδους τη σύνδεση με κάποιον, γίνεσαι τελείως ανυποψίαστη. Είσαι απλά εκεί, μαζί του. Και μαζί, θα μπορούσατε να έχετε 10 λεπτά πολύ συνδεδεμένου σεξ» καταλήγει η Annie Lord στη βρετανική Vogue.

*Το άρθρο δημοσιεύθηκε στη vogue.com

Headlines