Oι Ερυθρόλευκοι, η χαρά του παιχνιδιού και η τοπ φόρμα

Γίνεται μέσα σε λίγες εβδομάδες ένα ρόστερ που έχει ενεργούς περίπου 16-17 ποδοσφαιριστές, ξαφνικά να μεγαλώνει; Υπάρχει περίπτωση παίκτες που έμοιαζαν ξεχασμένοι να παίρνουν μια δεύτερη ευκαιρία, να την αξιοποιούν και να μετατρέπονται σε πρωταγωνιστές; Ασφαλώς και μπορεί να συμβούν όλα τα ανωτέρω- κυρίως να τα δούμε στον Ολυμπιακό της τωρινής εποχής, στην ομάδα που οδηγεί ο Μεντιλίμπαρ.

Ας μην ειπωθεί πως ο προπονητής είναι ένας …μάγος των πάγκων. Τέτοιοι δεν υπάρχουν. Ούτε οι υπερβολές αρέσουν σε όλους όσοι αρέσκονται να αναλύουν μεθοδολογία, δεδομένα, τακτικές και όχι να πετούν στα σύννεφα.

Ο Μεντιλίμπαρ, το διάστημα που βρίσκεται στον Ρέντη, φρόντισε να κάνει ορισμένα απλά πράγματα: πρώτον , έπεισε τους ποδοσφαιριστές πως όλοι μαζί έχουν τις δυνατότητες να οδηγήσουν ψηλά τον Ολυμπιακό και να αφήσουν πίσω τις συννεφιασμένες ημέρες. Δεύτερον, το απλό μοιάζει και το πιο σύνθετο. Οι …εξισώσεις μακριά από τα αποδυτήρια!

Η απλότητα, δηλαδή, σε σκέψεις και κινήσεις είναι πλέον ο οδηγός της ομάδας. Κάπως έτσι ήρθε ξανά η χαρά του παιχνιδιού στον Πειραιά και αυτό το είδαμε στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ. Αν δεν γνώριζες το χρονικό σημείο που βρισκόμαστε, ίσως και να πίστευες πως είμαστε ακόμη κάπου στο φθινόπωρο. Στην αρχή της σεζόν, με τους παίκτες γεμάτους δυνάμεις, διψασμένους για επιτυχίες.

Το θέμα δεν ήταν μόνο οι μαζεμένες αλλαγές. Αλλά το γεγονός πως ο Ολυμπιακός έδειξε φρέσκος στα πόδια και μυαλωμένος στις αποφάσεις που λαμβάνονταν. Σε τοπ φόρμα! Μια ταχύτητα πιο πάνω από τον Δικέφαλο. Και με κρυφά χαρτιά να προκύπτουν, αποδεικνύοντας πως το ρόστερ έχει ποιότητα, όπως πολύ εύστοχα παρατήρησαν στο φινάλε οι ποδοσφαιριστές, αυτοί που ένιωσαν πως λες και ήθελαν κάτι να αποδείξουν.

Μήπως πρώτα και κύρια στον εαυτό τους; Ο Κίνι, είχε τέτοιο κίνητρο να εμφανίσει ένα άλλο πρόσωπο, ώστε πήρε το ριμπάουντ στο πέναλτι και έκανε το 1-0 για τους Ερυθρόλευκους, κλέβοντας την παράσταση.

Ο Ρίτσαρντς, σε έκανε να αναρωτιέσαι αν είναι ο δεύτερος στην ιεραρχία αριστερός μπακ. Ο Αμπι, τι μεγάλο ταλέντο διαθέτει και ο Μαρτίνς πόσο ποιοτικός παραμένει, μολονότι έχει περάσει αρκετούς τραυματισμούς.

Ο δε Ναβάρο, σκυλί του πολέμου στην επίθεση, έπαιζε στο όριο του οφ- σάιντ και τα κατάφερνε καλά, θυμίζοντας σε αρκετές περιπτώσεις τον Πίπο Ιντζάγκι. Σύμφωνοι, όχι με την αξία του Ιταλού παλαίμαχου σέντερ φορ, αλλά ο Ναβάρο έπιασε μια από τις καλύτερες αποδόσεις από τότε που ήρθε στον Ολυμπιακό. Απλά γιατί το ηθικό του ανέβηκε και όχι γιατί ο ίδιος μεταλλάχθηκε…

Συμπέρασμα: το ρόστερ έχει «απλωθεί». Και ίσως αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος της περιόδου Μεντιλίμπαρ, ενός τεχνικού που ρισκάρει και οι ποδοσφαιριστές του φροντίζουν να ανταποδίδουν στον κόουτς την εμπιστοσύνη.