Γιατί το «παιχνίδι» δεν γυρίζει στην Ουκρανία – Βρετανοί ειδικοί εξηγούν

Τα ρωσικά στρατεύματα βρίσκονται 20 μίλια έξω από το Κρασνοαρμέισκ, που σημαίνει ότι προωθούνται ακάθεκτα. Τι θα μπορούσε άραγε να κάνει η νέα αμερικανική βοήθεια στην Ουκρανία, ίση με τον δεκαπλάσιο αμυντικό προϋπολογισμό της Ελλάδας;

Μετά από πολλούς μήνες διαβουλεύσεων και διαπραγματεύσεων, το νομοσχέδιο που περιλαμβάνει το πακέτο σε Ισραήλ και Ουκρανία –ύψους 61 δισ. δολ.- πήρε το «πράσινο φως» από πέρασε από τη Βουλή των Αντιπροσώπων το Σάββατο 20 Απριλίου.

Από τα 60 δισ δολ., περίπου 23 δισ. δολ. θα χρησιμοποιηθούν για την ανανέωση των αμερικανικών όπλων, αποθεμάτων και εγκαταστάσεων και περισσότερα από 11 δισ. δολ. θα χρηματοδοτήσουν τις τρέχουσες στρατιωτικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ στην περιοχή.

Τέλος, θα δοθούν 14 δισ. δολ., τα οποία ήδη περιλαμβάνονται στο νομοσχέδιο θα βοηθούσαν την Ουκρανία να αγοράσει προηγμένα οπλικά συστήματα και άλλο αμυντικό εξοπλισμό.

Άρα, θα σώσει η υποστήριξη των ΗΠΑ την Ουκρανία από την διαφαινόμενη ήττα;

Για τον καθηγητή Διεθνούς Ασφάλειας στο Πανεπιστήμιο του Μπίρμιγχαμ Στήβεν Βολφ, η απάντηση δεν είναι και τόσο ξεκάθαρη. «Το σίγουρο είναι ότι δίνει στην Ουκρανία μια ανάσα στο πεδίο της μάχης – και μια ευκαιρία να σταματήσει μια αργή αλλά σταθερή ρωσική επίθεση που έχει αποφέρει σημαντικά εδαφικά κέρδη στη Μόσχα τους τελευταίους μήνες» αναφέρει σε ανάλυσή του ο Βολφ στο The Conversation.

Οι προβλέψεις ότι η Ουκρανία θα κερδίσει τον πόλεμο μέσα σε ένα χρόνο χάρη σε αυτήν την πρόσθετη υποστήριξη των ΗΠΑ είναι στην καλύτερη περίπτωση υπερβολικά αισιόδοξες

Στην ίδια θέση συντείνει και ο επισκέπτης καθηγητής στο King’s College του Λονδίνου και ανώτερος συνεργάτης στο Quincy Institute for Responsible Statecraft Ανατόλ Λίβεν, θεωρώντας πως η αμερικανική βοήθεια είναι κρίσιμη μόνο για να βοηθήσει τους Ουκρανούς να κρατήσουν τις θέσεις τους και τίποτα παραπάνω.

«Θα πάρει χρόνο να φτάσει αυτός ο εξοπλισμός στους Ουκρανούς και να εκπαιδευτούν να τον χρησιμοποιήσουν» αναφέρει τονίζοντας πως αυτό δεν είναι δεδομένο ότι θα αποτρέψει νέες ρωσικές νίκες φέτος.

«Αυτό για το οποίο πρέπει να είμαστε πιο σκεπτικοί είναι εάν θα βοηθήσει τους Ουκρανούς να αντεπιτεθούν, διότι θυμόμαστε ότι πέρυσι μεγάλες ποσότητες βοήθειας δεν βοήθησαν στην πραγματικότητα τους Ουκρανούς να κάνουν τη διαφορά. Έτσι νομίζω ότι αυτή η βοήθεια  θα συντηρήσει την κατάσταση όπως έχει στο μέτωπο, δεν θα γυρίσει αποφασιστικά το παιχνίδι» λέει ο Λίβεν σε συνέντευξή του στο BBC.

Ακόμα και αν παίρναμε το υποθετικό αισιόδοξο σενάριο της εντυπωσιακής αύξησης της αμυντικής βιομηχανικής παραγωγής της Δύσης, ο Βολφ αμφιβάλει απίθανο να άλλαζε η ισορροπία δυνάμεων στο εγγύς μέλλον.

Πυραυλικό σύστημα BM-21 Grad του ουκρανικού στρατού (REUTERS/Oleksandr Ratushniak).

«Η Ρωσία, αυτή τη στιγμή σε κάθε περίπτωση, εξακολουθεί να έχει σαφή πλεονεκτήματα σε ανθρώπινο δυναμικό. Απολαμβάνει επίσης αεροπορική υπεροχή υπό το φως των εξαντλημένων ουκρανικών συστημάτων αεράμυνας και έχει την επιχειρησιακή ορμή στο πεδίο της μάχης. Αν μη τι άλλο, η Ρωσία θα διπλασιάσει τώρα τις τρέχουσες επιθετικές της κινήσεις» αναφέρει ο Βοφλ.

Εξάλλου, σύμφωνα με τον διεθνολόγο από το Πανεπιστήμιο του Μπίρμιγχαμ, η Δύση έχει και άλλους πονοκεφάλους να διαχειριστεί. Μαζί με το νομοσχέδιο για την Ουκρανία, η Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ ψήφισε επίσης υπέρ της στρατιωτικής υποστήριξης προς το Ισραήλ και την Ταϊβάν, ενδεχομένως να εγκρίνει ένα συνδυασμένο σύνολο περίπου 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Ο Βολφ εκτιμά ότι με το χρέος των ΗΠΑ να βρίσκεται στα 34 τρισ. δολ. -το οποίο αυξάνεται κατά 1 τρισ. δολ. κάθε 100 ημέρες- η μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα τέτοιων πακέτων βοήθειας τίθεται υπό αμφισβήτηση.

Έτσι για τον Βολφ οι προβλέψεις ότι η Ουκρανία θα κερδίσει τον πόλεμο μέσα σε ένα χρόνο χάρη σε αυτήν την πρόσθετη υποστήριξη των ΗΠΑ είναι στην καλύτερη περίπτωση υπερβολικά αισιόδοξες και στη χειρότερη επικίνδυνα παραληρηματικές.

Μια πιο ρεαλιστική εκτίμηση θα ήταν ότι η αποφασιστικότητα που η Δύση φαίνεται να ανακαλύπτει εκ νέου ευρύτερα στη στήριξή της προς την Ουκρανία θα δώσει στο Κίεβο την ευκαιρία να βελτιώσει τη διαπραγματευτική του θέση όταν οι δύο πλευρές επιτέλους καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.