Γιατί οι σκηνοθέτες τρελαίνονται για τη Νικόλ Κίντμαν;

«Ερχόμαστε σε αυτό το μέρος για τη μαγεία», λέει η Νικόλ Κίντμαν στη γνωστή διαφήμιση πριν από την προβολή του AMC Theaters. Και ποιος θα μπορούσε να καλωσορίσει καλύτερα το κοινό που επιστρέφει για να βιώσει την εμπειρία των ταινιών στη μεγάλη οθόνη από έναν καταξιωμένο καλλιτέχνη που έχει φωτίσει ιστορίες σε όλα τα είδη;

Η Κίντμαν έχει πρωταγωνιστήσει σε τολμηρά art house projects («Dogville», «Birth»), φιλικά προς τα βραβεία δράματα («Cold Mountain», «Rabbit Hole»), μεγάλου προϋπολογισμού crowd-pleasers («Aquaman», «Paddington») και σε όλα τα ενδιάμεσα.

Το Σάββατο, η Αυστραλοαμερικανίδα βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός θα λάβει το βραβείο για το επίτευγμα ζωής από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου στο Λος Άντζελες. Στα 56 της χρόνια, η Κίντμαν είναι από τους νεότερους τιμώμενους σταρ.

«Τείνεις να βρίσκεις λαμπρούς ηθοποιούς χαρακτήρων ή βρίσκεις κάποιον που έχει ποιότητα σταρ. Αυτό που είναι αρκετά μοναδικό με τη Νικόλ είναι ότι είναι και καταπληκτική ηθοποιός χαρακτήρων – απορροφάται πλήρως από τον χαρακτήρα – αλλά καίγεται τόσο έντονα και ως αστέρι στην οθόνη»

Photo: Wikimedia Commons

Ποιες είναι οι ιδιότητες, όμως, που κράτησαν την Κίντμαν σταθερά περιζήτητη τις τελευταίες τρεις δεκαετίες;

Η αυστραλιανή σκηνοθέτις Jane Campion δήλωσε ότι «η έντονη περιέργειά της τη βοήθησε να οδηγήσει το κοινό μέσα σε μερικές φρικιαστικές γυναίκες». Η Αμερικανίδα σκηνοθέτις Karyn Kusama την περιέγραψε ως «διοχετεύτρια αδιόρατης ενέργειας» και εξήγησε ότι όταν αυτή «συγκεντρώνεται σε κάτι σπλαχνικό για τον χαρακτήρα της, σχεδόν νιώθεις τα μόρια του αέρα να μετατοπίζονται γύρω της».

Πέντε σκηνοθέτες που έχουν συνεργαστεί με την Κίντμαν, συμπεριλαμβανομένων των Campion και Kusama, συζήτησαν τι κάνει την ερμηνεύτρια ένα αναντικατάστατο, μεταβαλλόμενο ταλέντο.

«Τείνεις να βρίσκεις λαμπρούς ηθοποιούς χαρακτήρων ή βρίσκεις κάποιον που έχει ποιότητα σταρ. Αυτό που είναι αρκετά μοναδικό με τη Νικόλ είναι ότι είναι και καταπληκτική ηθοποιός χαρακτήρων – απορροφάται πλήρως από τον χαρακτήρα – αλλά καίγεται τόσο έντονα και ως αστέρι στην οθόνη. Έχει και τις δύο ιδιότητες, και αυτό είναι αρκετά εξαιρετικό. Επειδή το «Moulin Rouge!» ήταν ένα μιούζικαλ, την χρειαζόμουν για να κάνει υψηλή κωμωδία, σχεδόν slapstick όπως η Κάθριν Χέπμπορν. Η σκηνή με τον ελέφαντα ελέφαντα δείχνει την πλήρη εξωστρέφειά της, πετώντας το φόρεμά της γύρω γύρω και κάνοντας αστείες φωνές. Δεν της έδωσα συγκεκριμένη εντολή να το κάνει. Είπα απλά, «Πόσο μακριά μπορείς να φτάσεις εδώ; Και πήγε εκεί. Και αυτό ισχύει πραγματικά για τη Νικόλ».

«Θέλει διαρκώς να φτάνει τον εαυτό της στα όρια σε ό,τι κι αν κάνει. Αυτό έκανε σίγουρα όταν έπαιξε τη Βιρτζίνια Γουλφ»

Photo: Wikimedia Commons

Θέλει διαρκώς να φτάνει τον εαυτό της σε όρια

«Είναι ατρόμητη στους χαρακτήρες που υποδύεται, εξαιρετικά πρωτότυπη στην επιλογή του υλικού της και εξαιρετικά περιπετειώδης στην επιλογή των σκηνοθετών της. Θέλει πάντα να προκαλεί τον εαυτό της και δεν επαναπαύεται ποτέ στις δάφνες της.

»Θέλει διαρκώς να φτάνει τον εαυτό της στα όρια σε ό,τι κι αν κάνει. Αυτό έκανε σίγουρα όταν έπαιξε τη Βιρτζίνια Γουλφ. Σε εκείνο το σημείο δεν ήταν η σταρ που είναι τώρα, πρέπει να ειπωθεί. Αλλά δεν σκεφτήκαμε ποτέ κανέναν άλλον. Ξέραμε ότι θα βουτούσε τον εαυτό της μέσα σε αυτό με ένα εξαιρετικό σθένος. Ήταν εκπληκτικά ατρόμητη περπατώντας μέσα σε ένα ποτάμι που κινούνταν πολύ γρήγορα και βυθιζόταν κάτω από το νερό για αρκετή ώρα για να δείξει την τρομερή επιλογή που έκανε η Βιρτζίνια».

Η Νικόλ τηλεφώνησε και είπε ότι ήταν προορισμένη να παίξει τον ρόλο, οπότε την πίστεψα»

«Πιστεύω ότι ήταν απίστευτα αφοσιωμένη στο να δώσει μια φανταστική ερμηνεία μέσω της μελέτης του σεναρίου και του ρόλου, με τρόπο που δεν είχα ξαναδεί. Υπήρχαν σημειωματάρια, ασκήσεις σκηνών και ασκήσεις φωνής – ήταν πολύ λεπτομερής.

»Η Νικόλ ήταν τόσο εξοικειωμένη με τις σκηνές που ήταν σαν να είχε έναν δεύτερο σκηνοθέτη εκεί, ο οποίος βοηθούσε με τα παιδιά που είχαμε να παίζουν τους μαθητές της, και ήταν μια πολύ ευπρόσδεκτη βοήθεια που έδινε μαζί τους». Ερωτηθείς γιατί επέλεξε την Κίντμαν, η οποία βρισκόταν τότε στην αρχή της καριέρας της, ο Van Sant εξήγησε: «Η Νικόλ τηλεφώνησε και είπε ότι ήταν προορισμένη να παίξει τον ρόλο, οπότε την πίστεψα».

Δείτε ένα βίντεο με τους ρόλους της Νικόλ Κίντμαν 

«Ξέρει πώς να προσκαλεί όλα τα είδη ισχυρών ενεργειών να ζήσουν και να τσακωθούν μέσα της»

«Η ηθοποιική υπερδύναμη της Νικόλ είναι το πώς μπορεί να κρατήσει τον πόνο, σε ένα ευθύβολο σύνθετο μείγμα σπαραγμού, θλίψης, ταπείνωσης που είναι τόσο απαλό όσο και ζωηρό. Είναι το πώς καταφέρνει τους χαρακτήρες της να είναι συντετριμμένοι και αβοήθητοι αλλά να μην τα παρατάνε, εκτός από τη φτωχή Βιρτζίνια Γουλφ που δεν είχε την εκπληκτική ανθεκτικότητα της Νικόλ.

»Η Νικόλ είναι το πιο διάσημο πρόσωπο που γνωρίζω, αλλά εξακολουθούμε να πηγαίνουμε βόλτες όπου θέλουμε. Η Νικ με μια όχι πολύ καλή μεταμφίεση (καπέλο και γυαλιά ηλίου), που με συγκινεί -οι περισσότεροι άνθρωποι που περνάμε την αναγνωρίζουν, αλλά εκείνη δεν φαίνεται να το προσέχει. Είναι εξαιρετικά ανοιχτή για τη ζωή της, είμαστε και οι δύο. Κοινωνικά είναι χαλαρή, γενναιόδωρη και άνετη. Σχετικά με τη δουλειά είναι έντονη, σοβαρή. Μου άρεσε πολύ να δουλεύω με τη Νικ γιατί είναι τολμηρή και ξέρει πώς να προσκαλεί όλα τα είδη ισχυρών ενεργειών να ζήσουν και να τσακωθούν μέσα της».

«Η εσωτερική προσοχή της επιτρέπει την ψυχική της πρόσβαση σε όλα τα είδη των ανθρώπων»

«Στα γυρίσματα του “Destroyer”, η Νικόλ ήταν απίστευτα προετοιμασμένη και συγκεντρωμένη, και μπορούσα να νιώσω την ένταση και τη σοβαρότητα του σκοπού που έβγαινε από μέσα της. Ταυτόχρονα, η βοηθός της βρισκόταν συχνά κοντά της με μια σακούλα Ziploc γεμάτη με φέτες μήλου και βούτυρο αμυγδάλου, και στα διαλείμματα έτρεχε στο τροχόσπιτό της για να κοιμηθεί για όσες στιγμές μπορούσε.

»Κάτι σε αυτές τις λεπτομέρειες της πρακτικής της με επηρέασε πραγματικά – να βλέπω ότι είναι αυτή η εξαιρετικά έντονη, πειθαρχημένη καλλιτέχνης που χρειάζεται επίσης ένα σνακ και μια ανάπαυση κάθε τόσο. Μπορείς να αισθανθείς πόσο σημαντικό είναι για τη διαδικασία της να φροντίζει το μυαλό και το σώμα της καθώς εργάζεται, και πώς αυτή η εσωτερική προσοχή της επιτρέπει την ψυχική της πρόσβαση σε όλα τα είδη των ανθρώπων».

*Με στοιχεία από nytimes.com