Οι λαμπερές δίδυμες που κυνηγούσαν ο Καμύ, ο Όργουελ και ο Κέστλερ

Οι εκθαμβωτικά όμορφες, πανομοιότυπες δίδυμες Mamaine και Celia Paget γεννήθηκαν το 1916 και μεγάλωσαν στο αγροτικό Σάφολκ -όχι το καλύτερο εφαλτήριο, θα έλεγε κανείς, για μια ζωή στην πνευματική καρδιά των μέσων του 20ού αιώνα.

Κι όμως, ο κατάλογος των φίλων τους είναι ο ίδιος κατάλογος των λογοτεχνικών προσωπικοτήτων της εποχής: Ρίτσαρντ (Ντικ) Ουίνταμ, Πιτέρ Κουένελ, Σίριλ Κόνολι, Μπέρτραντ Ράσελ, Σάτσεβερελ Σίτγουελ και Λόρι Λι. Οι δίδυμες δέχθηκαν προτάσεις γάμου, μεταξύ άλλων, από τον Άρθουρ Κέσλερ και τον Τζορτζ Όργουελ -είχαν δεσμούς με τον Αλμπέρ Καμύ και τον τρομερά έξυπνο φιλόσοφο της Οξφόρδης Φρέντι Άιερ- διαπληκτίστηκαν με τον Ζαν-Πολ Σαρτρ και τη Σιμόν Ντε Μποβουάρ- και δέχθηκαν ερωτικά σονέτα από τον ιστορικό και ποιητή Ρόμπερτ Κόνκεστ.

Τότε που οι άνθρωποι αλληλογραφούσαν

Στο επίκεντρο του βιβλίου, The Quality of Love, ωστόσο, βρίσκεται η δίδυμη σχέση των κοριτσιών. Η καθεμία ήταν το πιο σημαντικό πρόσωπο στη ζωή της άλλης. Ευτυχώς, εκείνες ήταν οι εποχές που οι άνθρωποι έγραφαν και κρατούσαν επιστολές, έτσι ώστε μετά τον θάνατο της Celia η κόρη της Αριάν Μπανκς, η συγγραφέας αυτού του βιβλίου, άνοιξε ένα μεγάλο, κακοποιημένο μαύρο τσίγκινο μπαούλο και το βρήκε γεμάτο με ημερολόγια και αλληλογραφία. Αποδείχτηκε μια σχεδόν πλήρης καταγραφή της ζωής των διδύμων.

Η παιδική τους ηλικία ήταν μια αλλόκοτη απομόνωση. Η μητέρα τους πέθανε μια εβδομάδα μετά τη γέννησή τους και ο 50χρονος πατέρας τους απασχολούσε μια υπέροχη, στοργική νταντά. Το σύμπαν τους ήταν τα χωράφια και τα δάση γύρω από το σπίτι και ο κήπος στον οποίο έπαιζαν με τα κατοικίδιά τους.

Και οι δύο αγαπούσαν τη μουσική και τη λογοτεχνία και άκουγαν συνεπαρμένες τις ηχογραφήσεις του πατέρα τους στο πιάνο όταν τους διάβαζε από τους κλασικούς της Βικτωριανής εποχής. Το μόνο σύννεφο ήταν το χρόνιο άσθμα που θα ταλαιπωρούσε τη ζωή και των δύο.

Ξεριζωμένες από το Σάφολκ και την αγαπημένη τους νταντά και σταλμένες σε μια σειρά από οικοτροφεία, έγιναν ακόμα πιο αλληλοεξαρτώμενες. Λίγοι μπορούσαν να τις ξεχωρίσουν

Η μεγάλη ανατροπή στη ζωή τους

Όταν οι δίδυμες ήταν 11 ετών, αυτή η ευτυχισμένη ύπαρξη ανατράπηκε. Ο πατέρας τους πέθανε και αυτές τις ανέλαβε ο θείος τους από τη μητέρα τους, ένας πλούσιος, οξύθυμος άνδρας με μια γοητευτική, ευγενική Γαλλίδα σύζυγο.

Ξεριζωμένες από το Σάφολκ και την αγαπημένη τους νταντά και σταλμένες σε μια σειρά από οικοτροφεία, έγιναν ακόμα πιο αλληλοεξαρτώμενες. Λίγοι μπορούσαν να τις ξεχωρίσουν.

Ως πρωτοεμφανιζόμενες, αυτή η «διπλή έκθεση» ενίσχυσε την αίγλη τους, κάνοντάς τες θέμα συζήτησης στα σαλόνια του Λονδίνου. Ωστόσο, λαχταρούσαν μια πνευματική ζωή και δεν ενδιαφέρονταν για κανέναν από τους άνδρες που συναντούσαν στους χορούς και τα πάρτι. «Ω, η πλήξη», θα έλεγε αργότερα η Celia στην κόρη της Αριάν Μπανκς.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Norman Parkinson (@norman_parkinson)

Μια ονειρεμένη ζωή

Ξαφνικά οι πύλες για το είδος της ύπαρξης που πραγματικά ήθελαν άνοιξαν, χάρη στον νέο θαυμαστή της Mamaine, τον Ντικ Ουίνταμ. Ήταν 20 χρόνια μεγαλύτερος από τις δίδυμες, πλούσιος, γενναιόδωρος, δύο φορές διαζευγμένος και μποέμ μέχρι τα μπούνια, με φίλους που περιλάμβαναν τους Κόνολι, Κουένελ και Σίτγουελ, καθώς και τους συνθέτες Κονστάντ Λάμπερτ και Γουίλιαμ Γουόλτον.

Η παρέα συγκεντρώνονταν στο Λονδίνο στο Café Royal ή στο Gargoyle Club- τα Σαββατοκύριακα γίνονταν κροκέ, μπάνια, τένις και πάρτι με φανταχτερές στο σπίτι του Ουίνταμ στο Sussex Downs. Ανεξάρτητες στα 21 τους χάρη στην κληρονομιά του πατέρα τους, με κοινά γούστα και σχεδόν τηλεπαθητική κατανόηση η μία της άλλης, οι δίδυμες ταξίδευαν συνεχώς, ανταλλάσσοντας μια αδιάκοπη ροή επιστολών με τον ευρύ πλέον κύκλο των φίλων τους.

Ήταν μια ονειρεμένη ζωή, η οποία όμως έλαβε απότομο τέλος με το ξέσπασμα του πολέμου τον Σεπτέμβριο του 1939.

Η Celia ερωτοτροπούσε με τον Όργουελ. «Ζηλευτά συγχαρητήρια!» έγραψε ο Κέστλερ στον Όργουελ αφού έλαβε από αυτόν το προσχέδιο της «Φάρμας των Ζώων»

Αυτό που ακολουθεί είναι το έπος της αγάπης και της φιλίας τους

Και οι δύο είχαν το αξιοζήλευτο χάρισμα να μετατρέπουν πρώην ή επίδοξους εραστές σε στενούς φίλους, με αποτέλεσμα να δημιουργούν ένα περίπλοκο παραβάν αλληλένδετων σχέσεων με μερικά από τα πιο λαμπρά μυαλά του περασμένου αιώνα.

Η Mamaine ξεκίνησε μια εξαετή σχέση με τον Κέστλερ, που τότε ήταν περισσότερο γνωστός για το καυστικό μυθιστόρημά του Darkness at Noon (Σκοτάδι το Μεσημέρι), το οποίο διαδραματίζεται σε μια ανώνυμη χώρα που κυβερνάται από μια ολοκληρωτική κυβέρνηση.

Η Celia ερωτοτροπούσε με τον Όργουελ. «Ζηλευτά συγχαρητήρια!» έγραψε ο Κέστλερ στον Όργουελ αφού έλαβε από αυτόν το προσχέδιο της «Φάρμας των Ζώων», του προτελευταίου μυθιστορήματός του, το οποίο αναφέρεται με αλληγορικό τρόπο σε μία δυστοπική ιστορία κατά την οποία τα ζώα μιας φάρμας, μη ανεχόμενα τη σκληρή αντιμετώπιση του ανθρώπου-αφέντη, επαναστατούν.

Στο επίκεντρο του βιβλίου The Quality of Love

Μέρος της γοητείας του βιβλίου της Αριάν Μπανκς έγκειται στην οικιακή πλευρά αυτών των διανοουμένων. Ο Κέστλερ, μαγνητικός αλλά αμείλικτα εγωκεντρικός, πρότεινε γάμο, με την προϋπόθεση ότι θα έπρεπε να είναι άτεκνος, αφού τίποτα δεν έπρεπε να μπει ανάμεσα σε αυτόν και τη συγγραφή του.

Η Mamaine αρνήθηκε αυτή τη μονόπλευρη συμφωνία- πίστεψε όμως στο έργο του και συμφώνησε να ζήσει μαζί του, δακτυλογραφώντας και επιμελούμενη ό,τι έγραφε, συχνά επί 12 ώρες την ημέρα. Επέλεξε για το σπίτι τους κάτι που ακούγεται σαν το όνειρο ενός μαζοχιστή: Μια υγρή, απομακρυσμένη ουαλική αγροικία, παγωμένη το χειμώνα, χωρίς ζεστό νερό όταν οι σωλήνες πάγωναν και όπου συχνά ζούσαν με κρύα μακαρόνια και κονσέρβες βοδινού κρέατος.

Ένα βράδυ τον τρομερό χειμώνα του 1947, «καθώς τηγανίζαμε το δείπνο μας στο τζάκι του καθιστικού, το μισό μεγάλο παράθυρο του 17ου αιώνα έπεσε πάνω μας, ακολουθούμενο από καταρρακτώδη βροχή», έγραψε η Mamaine στη Celia. Εδώ υπάρχουν οι μαύρες διαθέσεις του Κέστλερ, οι οργισμένες μαινόμενες, οι κρίσεις αλκοολισμού και η ζήλια (ο πρώην εραστής της Mamaine, ο Γουίνταμ, είχε αρχίσει να επανεμφανίζεται κατά καιρούς).

Καμία από τις δύο αδελφές δεν έμεινε ποτέ για πολύ καιρό χωρίς σύντροφο. Όταν ο Όργουελ αποσύρθηκε στο απομακρυσμένο νησί Γιούρα, η Celia, αφού απέρριψε την πρότασή του, φλερτάρισε τον Άγιερ

Η παθιασμένη σχέση με τον Καμύ

Ένα ευπρόσδεκτο διάλειμμα στο Παρίσι για την Mamaine περιελάμβανε δείπνο με τον συγγραφέα Αντρέ Μαρλό, μετέπειτα υπουργό Πολιτισμού, ο οποίος σέρβιρε τον παράξενο συνδυασμό ουίσκι και στρείδια. «Τα μάτια του προεξέχουν και μιλάει ασταμάτητα», κατέγραψε.

Μια βραδιά χορού σε νυχτερινό κέντρο με τον Καμύ, τότε κορυφαίο αριστερό διανοούμενο της Γαλλίας, οδήγησε σε μερικές εκστατικές εβδομάδες μαζί στη νότια Γαλλία, όπου ο Καμύ ήταν αποφασισμένος να αγοράσει σπίτι. «Δίδυμη, δεν έχεις ιδέα πόσο ελκυστικός και συμπαθητικός είναι ο Καμύ».

Αλλά αν και η Mamaine παρέμεινε παθιασμένη μαζί του για μήνες, επέστρεψε στον Κέστλερ.

«Τα πράγματα πολύ άσχημα με τον Κ., καβγάδες κάθε βράδυ»

Όσο για τον Όργουελ, γνωστό ως «Donkey George» μεταξύ των διδύμων, ήταν τόσο αποφασισμένος να εμπλουτίσει τη ζωή του με συμπεριφορές της εργατικής τάξης απαρνούμενος τα μεγαλεία, που έμαθε να προτιμά τις σαρδέλες και το δυνατό τσάι από τα στρείδια και τη σαμπάνια. Αρνήθηκε επίσης να φορέσει σακάκι – εκείνη την εποχή μια ανήκουστη ενδυματολογική παράβαση για κάποιον με την ανατροφή του.

Καμία από τις δύο αδελφές δεν έμεινε ποτέ για πολύ καιρό χωρίς σύντροφο. Όταν ο Όργουελ αποσύρθηκε στο απομακρυσμένο νησί Γιούρα, η Celia, αφού απέρριψε την πρότασή του, φλερτάρισε τον Άγιερ. Αλλά με τις άλλες γυναίκες του, την περιπλανώμενη ζωή του και την απόλυτη αδιαφορία του για τις τέχνες, ο Φρέντι δεν ήταν καλό υλικό για σύζυγος, ένιωθε η Celia.

Αυτό που ήθελε ήταν μια σταθερή οικογενειακή ζωή με παιδιά- έτσι, όταν εμφανίστηκε ένας παλιός θαυμαστής της, ο πρόσφατα χήρος Άρθουρ Γκούντμαν, η Celia, συνειδητοποιώντας ότι δεν θα ήθελε να τον απορρίψει για δεύτερη φορά, του έκανε πρόταση γάμου και εξασφάλισε έναν ευτυχισμένο γάμο.

Η Mamaine και ο Κέστλερ είχαν τελικά παντρευτεί κι αυτοί το 1950, αλλά ένα χρόνο αργότερα, εξαντλημένοι από τις τρικυμίες του («τα πράγματα πολύ άσχημα με τον Κ., καβγάδες κάθε βράδυ στο δείπνο»), χώρισαν οριστικά.

Όταν συνέβη το χειρότερο

Σύντομα θα ακολουθούσε ένας πολύ πιο καταστροφικός χωρισμός. Το 1954, το άσθμα που είχε ταλαιπωρήσει τη Mamaine σε όλη της τη ζωή – αναμφίβολα επιδεινωμένο από την αταλάντευτη προτίμηση του Κέστλερ στα υγρά σπίτια – την σκότωσε.

Για τη Celia, που είχε χάσει το άλλο της μισό, ήταν, όπως έγραψε στον Καμύ, «σαν να είχα πεθάνει η ίδια και να ήμουν ακόμα ζωντανή για να υποφέρω».

*Με στοιχεία από spectator.co.uk