Η Λιάνα στην Χάγη

Ένα δύσκολο βιβλίο παρουσιάστηκε την προηγούμενη εβδομάδα στον χώρο της Σύγχρονης Εποχής. Οι εκδόσεις του ΚΚΕ εξέδωσαν την κατάθεση της Λιάνας Κανέλλη στη δίκη στην Χάγη του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς.

Η παρουσίαση ζωντάνεψε μνήμες. Εδώ μίλησε η πρώην ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, η Λιάνα, ο εκδότης και μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Ξεκαλάκης και ο νέος επιστήμονας Αριστείδης Λαμπρούλης με συμβολή στην έκδοση.

Η παρουσίαση ζωντάνεψε και την στάση του ΚΚΕ και του φιλειρηνικού κινήματος εκείνες τις σκληρές μέρες που απεμπλουτισμένο ουράνιο απλωνόταν σε όλη την Βαλκανική περιοχή και ένας λαός- ο σερβικός- δοκιμαζόταν άγρια και σε μια συγκυρία που μετρούσε συνειδήσεις και λογικές «ίσων αποστάσεων».

Οι 78 ημέρες βομβαρδισμών της Σερβίας από το ΝΑΤΟ και τους τότε προθύμους του το 1999, ήταν η αιτία η ως τότε πασίγνωστη και πετυχημένη δημοσιογράφος με πολλά χιλιόμετρα ρεπορτάζ να κάνει το βήμα και να συνταχθεί με το ΚΚΕ. Είχε προηγηθεί η συμπόρευση της στα συνδικαλιστικά του χώρου των ΜΜΕ με το ιστορικό κόμμα.

«Αντιγόνη στην Χάγη»

Είκοσι πέντε χρόνια μετά την επέμβαση του ΝΑΤΟ και καμιά εικοσαριά μετά την έναρξη της δίκης του Μιλόσεβιτς, ο φιλέρευνος και ένας εκ των πιο ολοκληρωμένων νέων διανοούμενων του ΚΚΕ Αριστείδης Λαμπρούλης, ετών 25, εγγονός του ιστορικού δημάρχου Λαρίσης, γιος του αντιπροέδρου της Βουλής κ. Λαμπρούλη, ξετρύπωσε την κατάθεση εκείνη της Λιάνας ενώπιων της Κάρλα ντελ Πόντε – ο Λαμπρούλης το προλογίζει επίσης.

Το όλο κείμενο βαφτίστηκε «Αντιγόνη στην Χάγη» και στις λίγες αλλά γεμάτες ένταση σελίδες του, έχεις μια πλήρη εικόνα του συσχετισμού δύναμης, των χαρακτηριστικών του Δικαστηρίου, των εκατέρωθεν επιχειρημάτων, του δράματος της Σερβίας, της απόδοσης κατηγοριών για εγκληματία πολέμου στον πρώην ηγέτη της ΟΔΓ Μιλόσεβιτς (που πέθανε τελικά το 2006).

Το όλο κείμενο συνιστά μια παράξενη χορογραφία μεταξύ της μάρτυρος και μιας απρόσωπης αρχής. Ένα σχεδόν μονόπρακτο με ύλη όμως μια δραματική αλήθεια που ήθελε τις βόμβες τότε να έχουν και… παράπλευρες απώλειες και να απελευθερώνουν τον λαό που βομβάρδιζαν!

Το βιβλίο είναι υπόμνηση όχι μόνον μιας πολύ κοντινής Ιστορίας ή μιας στιγμής ενός πολιτικού δικαστηρίου αλλά και ένα ντοκουμέντο 71 σελίδων (συμπληρώνεται και με φωτογραφίες) που διαβάζεται απνευστί και με μπόλικη περισυλλογή.