«Γενναιόδωρος και στοχαστικός»: Επιστολές δείχνουν άλλες πλευρές του macho Έρνεστ Χέμινγουεϊ

Καλλιέργησε μια σκληροπυρηνική εικόνα μάτσο, με προτίμηση στο κυνήγι μεγάλων θηραμάτων και αγάπη για τις ταυρομαχίες, αλλά ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ είχε μια γενναιόδωρη και στοχαστική πλευρά που αποκαλύπτεται σε αδημοσίευτες επιστολές.

Στη δεκαετία που ακολούθησε μετά την καθιέρωσή του με τον Αποχαιρετισμό στα Όπλα, το πολεμικό μυθιστόρημά του του 1929, η αλληλογραφία του δείχνει ότι επανειλημμένα προσέφερε συμβουλές και ενθάρρυνση – καθώς και γνώσεις για τη δική του τέχνη – σε επίδοξους νέους μυθιστοριογράφους.

Πάντα να σταματάς εκεί που έχει ενδιαφέρον

Σε μια επιστολή του 1934, έγραφε: «Το πραγματικό μυστικό στη συγγραφή ενός μυθιστορήματος είναι να βρίσκεσαι μέσα στη δράση σου όλη την ώρα σαν άλογο. Μην αφήσετε το καταραμένο άλογο να σας ξεφύγει, όταν θα πρέπει να το τρέχετε για πάντα. Και να σταματάτε πάντα σε ένα ενδιαφέρον σημείο όταν ακόμα ξέρετε τι πρόκειται να συμβεί.

»Στη συνέχεια, μπορείτε να συνεχίσετε από εκεί την επόμενη μέρα και την επόμενη μέρα και ούτω καθεξής. Ποτέ μην γράφετε για τον εαυτό σας σε αυτές τις εκρήξεις. Είναι ακριβώς σαν να κάνεις έναν αγώνα 300 μιλίων, σε μια διαδρομή φυγής. Κάνε συγκεκριμένα μίλια κάθε μέρα ή κάθε δύο μέρες και πάντα να σταματάς εκεί που έχει ενδιαφέρον και ενώ πηγαίνεις καλά».

Το 1936, ο Χέμινγουεϊ έγραψε επίσης σε έναν άγνωστο εκκολαπτόμενο συγγραφέα, τον Τζόζεφ Χόπκινς, λέγοντάς του: «Άκουσε. Αν πεθάνεις, είσαι νεκρός. Και αν μπορείς να γράψεις μερικές ακόμα καλές ιστορίες δεν θα πεθάνεις ποτέ. Έχεις αρκετό ταλέντο και προσπαθώ να σε δημοσιεύσω»

The Letters of Ernest Hemingway (Τα γράμματα του Έρνεστ Χέμινγουεϊ)

Τα άρθρα του στο περιοδικό Esquire, το 1933

Ήταν επίσης βάναυσα ειλικρινής στην κριτική του: «Υποθέτω ότι θα προτιμούσατε να είμαι απόλυτα ειλικρινής, οπότε θα είμαι – Δεν μπορείτε να γράψετε ένα μυθιστόρημα χωρίς κανόνες».

Παραλήπτης της επιστολής ήταν ο Άρνολντ Γκίνγκριτς, ο οποίος ήθελε να γίνει μυθιστοριογράφος. Ήταν τότε ένας νεαρός, ανερχόμενος εκδότης που είχε ξεκινήσει το περιοδικό Esquire το 1933, με τον Χέμινγουεϊ να συνεισφέρει άρθρα για τις περιπέτειες του στο κυνήγι και το ψάρεμα.

Το 1936, ο Χέμινγουεϊ έγραψε επίσης σε έναν άγνωστο εκκολαπτόμενο συγγραφέα, τον Τζόζεφ Χόπκινς, λέγοντάς του: «Άκουσε. Αν πεθάνεις, είσαι νεκρός. Και αν μπορείς να γράψεις μερικές ακόμα καλές ιστορίες δεν θα πεθάνεις ποτέ. Έχεις αρκετό ταλέντο και προσπαθώ να σε δημοσιεύσω».

Συνέστησε ένα από τα διηγήματα του Χόπκινς στον Γκρίνγκριτς, ο οποίος το δημοσίευσε.

Δείτε μια συνέντευξη του Έρνεστ Χέμινγουεϊ 

«Είναι γνωστή η αλαζονική, γκρινιάρα προσωπικότητα του Χέμινγουεϊ»

Η αλληλογραφία αυτή παρουσιάζεται στο επερχόμενο βιβλίο The Letters of Ernest Hemingway (Τα γράμματα του Έρνεστ Χέμινγουεϊ): Τόμος 6, που επιμελήθηκαν οι Sandra Spanier, Verna Kale και Miriam B Mandel και κυκλοφορεί από τον εκδοτικό οίκο Cambridge University Press.

Ο τελευταίος από τους 17 προγραμματισμένους τόμους, καλύπτει την περίοδο 1934-1936, με 366 επιστολές προς 116 παραλήπτες. Καλύπτουν τα πάντα, από το πειραματικό μη μυθοπλαστικό βιβλίο του Οι Πράσινοι Λόφοι της Αφρικής μέχρι το ψάρεμα μεγάλων θηραμάτων.

Η Spanier, καθηγήτρια Αγγλικών στο Penn State University, δήλωσε για τις επιστολές του προς τους επίδοξους συγγραφείς: «Είναι γνωστή η αλαζονική, γκρινιάρα προσωπικότητα του Χέμινγουεϊ. Αυτή είναι μια πιο γενναιόδωρη και στοχαστική πλευρά του. Έπαιρνε το γράψιμο πολύ σοβαρά.

»Ο Γκίνγκριτς ήταν ο πιο συχνός παραλήπτης του αυτή την περίοδο. Οι επιστολές δείχνουν ότι ο Χέμινγουεϊ είναι στοχαστικός και σοφός, προσφέροντας ιδέες για το τι θα είναι χρήσιμο σε έναν συγγραφέα. Πρόκειται για πραγματικά σπουδαίες επιστολές. Δείχνουν μια φρέσκια πλευρά του Χέμινγουεϊ για τους ανθρώπους που έχουν στερεότυπες απόψεις γι’ αυτόν, τις οποίες κατά κάποιον τρόπο διαιώνισε ο ίδιος».

O Χέμινγουεϊ ενίσχυε τη macho εικόνα του με το κυνήγι άγριων ζώων / Photo: Wikimedia Commons

«Μην αφήνεις τις κριτικές να σημαίνουν το παραμικρό για σένα»

Όταν τελικά εκδόθηκε το βιβλίο του Γκίνγκριτς – Cast Down the Laurel -, ο Χέμινγουεϊ του έγραψε το 1935 για τις «θαυμάσιες κριτικές» που είχε λάβει: «Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το τι είσαι πλέον μεγάλο όνομα και λογοτεχνικής σημασίας. Πώς αισθάνεσαι; Αλλά για όνομα του Θεού, μην αφήνεις τις κριτικές να σημαίνουν το παραμικρό για σένα, αλλιώς θα σου πάρει από δύο χρόνια μέχρι για πάντα για να το ξεπεράσεις. Το βιβλίο είναι ακριβώς το ίδιο όπως ήταν όταν το τελείωσες και από εκεί πρέπει να συνεχίσεις να γράφεις… Είσαι ένας έξυπνος τύπος, ο Άρνολντ, με πολύ ταλέντο».

Η Spanier δήλωσε ότι ενώ ο Χέμινγουεϊ δεν είναι ευρέως αναγνωρισμένος για την αίσθηση του χιούμορ του, οι επιστολές δείχνουν ότι μπορούσε να είναι «πολύ αστείος». «Ο Χέμινγουεϊ είχε παθιαστεί με το ψάρεμα γιγάντιων μαρλίν και τόνων και πέρασε μεγάλο μέρος της περιόδου στα νερά μεταξύ του Κι Γουέστ της Κούβας και του Μπίμινι, στις Μπαχάμες, ψαρεύοντας με το αγαπημένο του νέο σκάφος, το Pilar».

Έρνεστ και Πολίν Χέμινγουεϊ / Photo: Wikimedia Commons

«Θα ξυριστώ για οτιδήποτε πάνω από 500 κιλά»

Σε μια επιστολή του 1935 προς τον παλιό του φίλο και συνάδελφο ψαρά, τον Αμερικανό ζωγράφο Henry Strater, γελοιοποιούσε την ιδέα της κατάλληλης ενδυμασίας για μια αλιευτική αποστολή μόνο και μόνο επειδή το Μπίμινι προσέλκυε τότε το πλούσιο σύνολο των ψαράδων και του γιότινγκ.

Έγραψε: «Δεν ξέρω για ποιο λόγο θα χρειαστούμε καλά ρούχα. Τα λευκά είναι αρκετά καλά για να καλέσουμε οποιονδήποτε. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μας σνομπάρει κανείς …

«Θα πάμε για διακοπές και για να πιάσουμε ψάρια και δεν χρειάζεται να είμαστε καλοντυμένοι. Πολύ πιο έξυπνο (με τη μοδάτη έννοια της λέξης έξυπνο) να μην είμαστε. Δεν ξέρω κανέναν στο Μπίμινι. Οι άλλοι ψαράδες όσο εκατομμυριούχοι και αν είναι ενδιαφέρονται περισσότερο για το τι πιάνεις παρά για το τι φοράς. Θα ξυριστώ για οτιδήποτε πάνω από 500 κιλά- αλλά όχι για οτιδήποτε κάτω από 500 κιλά».

*Με στοιχεία από theguardian.com