Σεξ για ευχαρίστηση όχι για αναπαραγωγή: Πώς το αυτονόητο δικαίωμα των γυναικών γίνεται πεδίο μάχης

Τον Φεβρουάριο, ο πιο επιφανής συντηρητικός ακτιβιστής της Αμερικής δήλωσε την αντίθεση του στο σεξ για διασκέδαση.

Ισχυρίζεται ότι η κανονικοποίηση του ελέγχου των γεννήσεων καταδίκασε τις γυναίκες σε υψηλότερα ποσοστά ψυχικών ασθενειών, ενώ τους πρόσφερε ελάχιστα ανταλλάγματα πέρα από την ελευθερία να υπομένουν «άχαρο και μερικές φορές εξαιρετικά εξευτελιστικό» σεξ

Σε ανάρτησή του στο X, ο Κρίστοφερ Ρούφο έγραψε: «Το σεξ για αναψυχή» ευθύνεται κατά πολύ που έχουμε τόσες πολλές μονογονεϊκές οικογένειες, οι οποίες οδηγούν στη φτώχεια, την εγκληματικότητα και τη δυσλειτουργία. Ο σκοπός του σεξ είναι να δημιουργηθούν παιδιά – αυτό είναι κάτι φυσικό, φυσιολογικό και καλό».

Ακολούθησε ιντερνετική αποδοκιμασία για τη βλοσυρά ωφελιμιστική αντίληψη του Ρούφο για το σεξ.

Δήθεν φεμινισμός;

Τα σχόλια του Ρούφο προκλήθηκαν από ένα βίντεο από ένα πάνελ του Ιδρύματος Heritage.

Σε αυτό το βίντεο, μια Βρετανίδα περιγράφει λεπτομερώς τις υποτιθέμενες καταστροφές  που έχει φέρει η αντισύλληψη και η σεξουαλική κουλτούρα που αυτή γέννησε. Ισχυρίζεται ότι η κανονικοποίηση του ελέγχου των γεννήσεων καταδίκασε τις γυναίκες σε υψηλότερα ποσοστά ψυχικών ασθενειών, ενώ τους πρόσφερε ελάχιστα ανταλλάγματα πέρα από την ελευθερία να υπομένουν «άχαρο και μερικές φορές εξαιρετικά εξευτελιστικό» σεξ.

Ως εκ τούτου, συνεχίζει, ο κόσμος χρειάζεται «ένα φεμινιστικό κίνημα» που είναι «κατά του χαπιού» και υπέρ της «επιστροφής της συνέπειας στο σεξ».

Η ανάλυσή της για τις σύγχρονες σεξουαλικές σχέσεις επικεντρώνεται αποκλειστικά στις ετεροφυλόφιλες, cisgender σχέσεις. Πέρα από την αντίθεσή της στα δικαιώματα των τρανς, έχει ελάχιστα να πει για τις επιπτώσεις της σεξουαλικής επανάστασης στα ΛΟΑΤΚΙ άτομα

Αυτή η γυναίκα, η συγγραφέας Mary Harrington, είναι μια απίθανη εκπρόσωπος της φονταμενταλιστικής χριστιανικής ηθικής. Η Harrington, που κάποτε ήταν αριστερή, παραμένει σφοδρή επικρίτρια της ελεύθερης αγοράς και αντίπαλος της απαγόρευσης των αμβλώσεων. Ωστόσο, το βιβλίο της του 2023, Feminism Against Progress, κέρδισε ένα φανατικό κοινό μεταξύ των Αμερικανών συντηρητικών, λαμβάνοντας εγκωμιαστικές αναφορές στο Federalist και στο National Review και κερδίζοντας αράδες από το συντηρητικό περιοδικό First Things.

Η απήχηση που έχει η Harrington σε αυτούς τους οργανισμούς είναι τεράστια. Είναι οπαδός του «αντιδραστικού φεμινισμού», μιας ιδεολογίας που μοιράζεται την εχθρότητα του χριστιανικού συντηρητισμού απέναντι στις ανεκτικές σεξουαλικές νόρμες, τον έλεγχο των γεννήσεων, τα δικαιώματα των τρανς ατόμων και τον κυρίαρχο φεμινισμό. Αλλά αντί να κατηγορεί τον κοινωνικό φιλελευθερισμό για θεολογικούς λόγους, η Harrington το κάνει για εντελώς κοσμικούς και δήθεν φεμινιστικούς λόγους.

Η αντίθεση της στον έλεγχο των γεννήσεων έχει τρεις πτυχές

Πρώτον, η Harrington υποστηρίζει ότι το χάπι υπονόμευσε τις σεξουαλικές νόρμες που προηγουμένως προστάτευαν τις γυναίκες από τους κινδύνους της μονογονεϊκότητας και της εκμετάλλευσης.

Δεύτερον, επιμένει ότι η έλευση της αντισύλληψης από το στόμα οδήγησε το φεμινιστικό κίνημα στην υιοθέτηση ενός υπερβολικά ατομικιστικού οράματος για την απελευθέρωση των γυναικών.

Πριν από την αντισύλληψη, σύμφωνα με την Harrington, το κίνημα στόχευε στην αμφισβήτηση των αξιών του καπιταλισμού, επιμένοντας ότι η οικογενειακή φροντίδα ήταν κοινωνικά απαραίτητη, ακόμη και αν δεν είχε εμπορική τιμή. Αλλά μόλις απέκτησαν τον έλεγχο της γονιμότητάς τους, οι φεμινίστριες δεν αισθάνονταν πλέον υποχρεωμένες να υπερασπιστούν την αξία της φροντίδας.

Η κριτική τους στον καπιταλισμό έπαψε να είναι ότι αποτιμούσε αυτό που ήταν κερδοφόρο έναντι αυτού που ήταν κοινωνικά πολύτιμο και έγινε ότι απλώς δεν πλήρωνε στις γυναίκες ίσους μισθούς.

Τρίτον, μειώνοντας δραματικά τις απρογραμμάτιστες εγκυμοσύνες, το χάπι οδήγησε τις φεμινίστριες να ενδώσουν στη φαντασίωση ότι δεν υπήρχαν έμφυτες διαφορές μεταξύ των δύο φύλων που δεν μπορούσαν να ξεπεραστούν μέσω κοινωνικών μεταρρυθμίσεων και βιοτεχνολογίας.

Η Harrington και ο Perry είναι και οι δύο ισχυροί συγγραφείς, το έργο των οποίων αναφέρεται σε ορισμένες πραγματικά προβληματικές πτυχές της σεξουαλικής νεωτερικότητας. Υπάρχουν όμως (τουλάχιστον) τρία μεγάλα προβλήματα με την κοσμοθεωρία τους. Πρώτον, όπου ο αντιδραστικός φεμινισμός μιλάει για γνήσια κοινωνικά προβλήματα, προσφέρει λίγες πειστικές απαντήσεις για την αντιμετώπισή τους.

Δεύτερον, σε αντίθεση με τη θεωρία της Harrington, δεν υπάρχει απότομη αντιστάθμιση μεταξύ της ατομικής ελευθερίας των γυναικών και της ικανοποίησης των αναγκών της κοινωνίας για φροντίδα.

Τέλος, αυτή η μορφή φεμινισμού είναι αντιδραστική με την υποτιμητική έννοια: Πολλά από τα παράπονα της Harrington και του Perry για τη σεξουαλική νεωτερικότητα έχουν τις ρίζες τους λιγότερο σε μια προσεκτική επιχειρηματολογία παρά σε έναν αντανακλαστικό σκεπτικισμό απέναντι στην αλλαγή.

Γιατί οι αντιδραστικές φεμινίστριες θέλουν να κάνετε λιγότερο περιστασιακό σεξ

Ο αντιδραστικός φεμινισμός βασίζεται σε μια θεμελιώδη παραδοχή: Υπάρχουν αναλλοίωτες διαφορές μεταξύ των δύο φύλων και ο κυρίαρχος φεμινισμός τις έχει αγνοήσει εις βάρος των γυναικών.

Αυτή η ιδέα βρίσκεται στον πυρήνα της κατηγορίας της Harrington για το περιστασιακό σεξ. Κατά την άποψή της, το χάπι μπορεί να περιόρισε την ευαισθησία των γυναικών στην εγκυμοσύνη, αλλά δεν εξάλειψε τις ψυχολογικές προδιαθέσεις που κληρονόμησαν οι άνδρες και οι γυναίκες από χιλιετίες εξέλιξης.

Υποβαθμίζοντας ή αρνούμενες την ύπαρξη αυτών των διαφορών, υποστηρίζει η Harrington, οι φεμινίστριες υποκίνησαν την εμφάνιση σεξουαλικών προτύπων που βλάπτουν τις γυναίκες και ωφελούν τους άνδρες.

Η ανάλυσή της για τις σύγχρονες σεξουαλικές σχέσεις επικεντρώνεται αποκλειστικά στις ετεροφυλόφιλες, cisgender σχέσεις. Πέρα από την αντίθεσή της στα δικαιώματα των τρανς, έχει ελάχιστα να πει για τις επιπτώσεις της σεξουαλικής επανάστασης στα ΛΟΑΤΚΙ άτομα.

*Mε πληροφορίες από VOX | Κεντρική φωτογραφία θέματος: Bob & Carol & Ted & Alice | Columbia Pictures