Ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα υπήρξε τεράστιος παίκτης στην καριέρα του οδηγώντας σχεδόν όλες τις ομάδες του σε μεγάλες επιτυχίες.

Αυτό δεν σημαίνει ότι τον κάνει αυτόματα ικανό να…διοικήσει όπως έχει αποδειχθεί πολλάκις στο παρελθόν και για άλλους μεγάλους σταρ του αθλήματος.

Η παρουσία του στην Ευρωλίγκα ως αντι-Μπερτομέου είναι περισσότερο διακοσμητική και για να μαζεύει (η διοργανώτρια αρχή) περισσότερη λάμψη από το πρόσωπό του, αφού άλλοι ουσιαστικά ηγούνται πραγματικά.

Την ίδια ώρα η Ευρωλίγκα απαξιώνει το καλύτερο προϊόν της το ίδιο το μπάσκετ που προσφέρουν απλόχερα οι ομάδες της στην καλύτερη και πιο κρίσιμη φάση της σεζόν μέχρι τώρα, τα πλέι οφ.

Βλέπουμε ματσάρες που κρίνονται στο τελευταίο δευτερόλεπτο, στο τελευταίο σούτ, στην τελευταία άμυνα και ούτω καθεξίς και την ίδια ώρα αυτά τα παιχνίδια τα διευθύνουν άνθρωποι (διαιτητές) που ξεκάθαρα δεν βρίσκονται στο ίδιο υψηλό επίπεδο.

Αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα που θα έπρεπε να απασχολήσει – ακόμα πιο σοβαρά – τη διοργανώτρια αρχή και τα μέλη της.

Μπορεί – για παράδειγμα – κάποια φάουλ όπως του Πετρούσεβ στον Πάρκερ, που έκρινε και τον 3ο αγώνα της σειράς Μπαρτσελόνα-Ολυμπιακού να είναι υποκειμενικά και ο ένας να το βλέπει φάουλ (έστω και με την απειροελάχιστη επαφή ή ακόμα και να το έχει…εκβιάσει ο παίκτης που το κερδίζει) και ο άλλος όχι.

Σε περιπτώσεις όμως παραβίασης χρονικών ορίων, ή ξεκάθαρων κανονισμών (όπως όταν η μπάλα πάει πίσω από το ταμπλό) δεν υπάρχει θέμα διαφορετικής ερμηνείας από τους αξιωματούχους του αγώνα.

Τα 6.2 (τουλάχιστον) δευτερόλεπτα που χρειάστηκε ο Τόμας Σαροράνσκι για να επαναφέρει στο παρκέ τη μπάλα στην τελευταία επίθεση της Μπαρτσελόνα στην κανονική περίοδο αντί των 5 που του επιτρέπει ο κανονισμός είναι από τις φάσεις που εμπίπτουν στη πιο σοβαρή κατηγορία που μπορεί να συναντήσει κάποιος σε ένα παιχνίδι και αυτή είναι η «Αλλοίωση αποτελέσματος».

Διότι με 16’’ για το τέλος, τον Ολυμπιακό δύο πόντους μπροστά, μια αλλαγή κατοχής σε εκείνο το χρονικό σημείο οδηγεί κατά 99% στο φινάλε του παιχνιδιού υπέρ της ομάδας που είναι μπροστά και κερδίζει την κατοχή (και προφανώς σχεδόν αμέσως και φάουλ).

Μάλιστα τα δευτερόλεπτα θα κυλούσαν περισσότερο καθώς η Μπαρτσελόνα είχε εκείνη τη στιγμή 3 φάουλ και χρειαζόταν δύο για να οδηγήσει τους Ερυθρόλευκους σε βολές.

«Έγινε ξεκάθαρη παραβίαση του χρόνου των 5 δευτερολέπτων στη φάση του Σατοράνσκι» αποφάνθηκε η Ευρωλίγκα και καμαρωτή καμαρωτή το έβγαλε φόρα παρτίδα ανακοίνωση με τους διαιτητές στον αγώνα του ΣΕΦ που ήταν οι Ίλια Μπελόσεβιτς (Σερβία), Μεντί Ντιφαλά (Γαλλία) και Μίλαν Νέντοβιτς (Σλοβενία) να βρίσκονται σε αμηχανία για το χοντρό – για την εμπειρία τους – λάθος που διαμόρφωσε σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα του αγώνα.

Και τι κάνει η Ευρωλίγκα για να τους τιμωρήσει εξαντλώντας την…αυστηρότητά της.

Τους στέλνει…πακέτο όχι σπίτι τους μέχρι τέλους της σεζόν, αλλά στο γειτονικό Βελιγράδι για να σφυρίξουν τον κρίσιμο 4ο αγώνα Μακάμπι-Παναθηναϊκός !

Εξ’ ού και το μπάσκετ – όσο συναρπαστικό και αν είναι που είναι και με το παραπάνω – δεν θα πλησιάσει ποτέ το ποδόσφαιρο κυρίως με βάση που οι ίδιες οι διοργανώτριες αρχές χειρίζονται το χρυσό προϊόν που έχουν στα χέρια τους.

Να θυμίζουμε ότι όταν οι τρείς ρέφερι του ΣΕΦ πήγαν να δούν στο βίντεο τη φάση με το φάουλ που σφύριξε ο Ντιφαλά και το οποίο έκρινε το ματς ήταν καθαρά για να δούν το χρόνο που απομένει αφού δεν επιτρέπεται να πάρουν πίσω μια απόφασή τους.

Την ίδια ώρα που στο ποδόσφαιρο ο VAR μπορεί να φωνάξει το διαιτητή ακόμα και για ένα πέναλτι που έχει σφυρίξει για να το ξαναδεί και μπορεί να πάρει πίσω την απόφασή του.

Δεν νοείται, και μάλιστα ενώ ο αγώνας έχει μπει όχι μόνο στο τελευταίο δίλεπτο, αλλά και στα τελευταία δευτερόλεπτα, να υπάρχει παραβίαση χρονικού ορίου και να μην το διορθώνει κανείς.

Συνένοχες είναι βέβαια και οι ομάδες που είναι μέτοχοι στην Ευρωλίγκα και δεν βάζουν οι ίδιες ακόμα πιο αυστηρά κριτήρια για τον έλεγχο και την τιμωρία των διαιτητών που πάντα πέφτουν στα μαλακά σε σχέση με τις ομάδες και τις παίκτες ακόμα και όταν αυτές παραπονεθούν έχοντας δίκιο.

Headlines