Άννα Παναγιωτοπούλου: Aπ’ την Σουζάνα Παναγιώτου στην Χριστίνα Μαρκάτου

Όταν η τηλεοπτική σειρά «Μαντάμ Σουσού» έβγαινε στον αέρα συμπληρωνόταν ένας χρόνος από τη δεύτερη συνεχόμενη εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ, με τον σοσιαλισμό να ακολουθεί ήδη αργά, αλλά σταθερά, την πορεία της ηρωίδας του Δημήτρη Ψαθά που ενσάρκωσε με μεγάλη επιτυχία η Άννα Παναγιωτοπούλου.

Ήταν η εποχή που τα μοναδικά τηλεοπτικά κανάλια ήταν τα κρατικά. Με αυτόν τον τρόπο -και με αυτόν τον ρόλο- συστήθηκε η Άννα Παναγιωτοπούλου στο πανελλήνιο εκτός πρωτεύουσας, στο κοινό που δεν είχε την ευκαιρία να τη γνωρίζει ως τότε μέσω της θεατρικής της παρουσίας.

Απρόσκλητοι

Χρόνια αργότερα σε μια συνέντευξή της στην Lifo κι αφού είχαν ήδη ακολουθήσει άλλες δύο τηλεοπτικές σειρές στις οποίες πρωταγωνίστησε και άφησαν το δικό τους, ξεχωριστό αποτύπωμα στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης, έλεγε ότι «η τηλεόραση δεν φτιάχνει σταρ, φτιάχνει συγγενείς. Ένα παιδάκι με ρώτησε κάποτε «με ξέρεις;» «Όχι» του απάντησα. «Τότε γιατί σε ξέρω εγώ;» Μπαίνουμε στα σπίτια απρόσκλητοι».

Απρόσκλητη μπορεί να μπήκε, ωστόσο το κοινό την καλοδέχθηκε και πέρασε καλά μαζί της. Η «Μαντάμ Σουσού» ολοκληρώθηκε σε 2 κύκλους και η Άννα Παναγιωτοπούλου εμπλούτισε κι απέδωσε με τέτοιο τρόπο την περσόνα της Σουσούς καθιστώντας την σημείο αναφοράς.

Βασικό εφόδιο της Άννας Παναγιωτοπούλου ήταν η φωνή της. Ήταν βαριά και ελαφρώς βραχνή και απ’ αυτήν και μόνο θα μπορούσες να την αναγνωρίσεις παντού. Λίγα χρόνια πριν συστηθεί ως «Μαντάμ Σουσού Παναγιώτου, σνομπαρία», με εκείνο το απαράμιλλο ύφος και τη γεμάτη μπάσα χροιά, είχε «δανείσει» τη φωνή της σε μια απ’ τις ηρωίδες μιας θρυλικής παιδικής σειράς που παιζόταν στην ΕΡΤ, της «Φρουτοπίας». Ήταν η Μάτα, η παραγινωμένη ντομάτα.

Ο ορισμός του sitcom

Στις αρχές της δεκαετίας του 90 κι ενώ η ιδιωτική τηλεόραση κάνει τα πρώτα της βήματα, η Άννα Παναγιωτοπούλου πρωταγωνιστεί σε μια σειρά του Mega που σήμερα χαρακτηρίζεται κλασική. Πρόκειται για τις «Τρεις Χάριτες» σε σενάριο των Μιχάλη Ρέππα και Θανάση Παπαθανασίου. Είναι η ιστορία 3 αδελφών (της Όλγας, της Μαρίας και της Ειρήνης Χαρίτου) που η μοίρα τα φέρνει να συγκατοικήσουν στο πατρικό τους σπίτι.

Η Όλγα -την οποία υποδυόταν η Άννα Παναγιωτοπούλου- είναι η μεγαλύτερη. Χήρεψε νωρίς, έχει μια κόρη που σπουδάζει στην Αγγλία και περιμένει να χτιστεί το καινούργιο της σπίτι, γεγονός που σε συνδυασμό με μια έξωση που της γίνεται από το διαμέρισμά της, την οδηγεί στην προσωρινή λύση της συγκατοίκησης.

Η σειρά αποτελεί τον ορισμό της «κωμωδίας καταστάσεων» ή επί το αγγλικότερον, sitcom, καθώς οι 3 αδελφές ζουν απίστευτες καταστάσεις στην καθημερινότητά τους τις οποίες το κοινό απολαμβάνει σε 3 τηλεοπτικούς κύκλους και 91 επεισόδια.

Συμβολισμοί

Σε επίπεδο συμβολισμών η σειρά έρχεται να ανατρέψει στα στερεότυπα της εποχής. Είναι τρεις γυναίκες που μπαίνουν στη μέση ηλικία και που αντίθετα στα πρότυπα της εποχής που θέλει τη γυναίκα ήδη τακτοποιημένη σε γάμο με παιδιά, αποφασίζουν να συγκατοικήσουν.

Το ενδιαφέρον είναι πως αυτή η διαδικασία τις εξελίσσει ως περσόνες, μέσα από αρκετά ευτράπελα γεγονότα αλλά και συγκρούσεις, καθώς και οι ίδιες στην αρχή εμφανίζονται αρκετά «ιδρυματοποιημένες» πριν τελικά οδηγηθούν στην Εδέμ της αυτοδιάθεσης.

Η σειρά είναι γεμάτη από φεμινιστικές ατάκες την ώρα που στην καθημερινότητα των ηρώων, αλλά και της κοινωνίας που παρακολουθεί, κυρίαρχα στοιχεία είναι και πάλι η οικονομική κρίση, η άνοδος του πληθωρισμού και… η κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Το 1995 το Mega προβάλει το «Ντόλτσε Βίτα», όπου η Άννα Παναγιωτοπούλου είναι η βασική πρωταγωνίστρια. Το σενάριο ανήκει στον Αλέξανδρο Ρήγα, ο οποίος της δίνει να υποδυθεί έναν πραγματικά δύσκολο ρόλο για την εποχή: της πλούσιας χήρας που έχει εργοστάσιο, της γυναίκας-κούγκαρ, η οποία εκεί γύρω στα 50 και κάτι ερωτεύεται τον αρραβωνιαστικό της κόρης της και συνάπτει σχέση μαζί του.

Το θέμα της σειράς ήταν τέτοιο που αρκετοί φοβούνταν ότι το κοινό μπορεί να «κλωτσούσε» σε αυτό, λόγω της ιδιομορφίας της σχέσης μεταξύ πεθεράς και γαμπρού. Γι’ αυτό άλλωστε τα πέντε πρώτα επεισόδια γυρίστηκαν «πιλοτικά», ώστε σε περίπτωση αντιδράσεων η σειρά να σταματήσει.

Κι όμως. Ο ρόλος της Χριστίνας Μαρκάτου αγαπήθηκε όσο λίγοι και η Άννα Παναγιωτοπούλου έδωσε το δικό της ρεσιτάλ στα 70 επεισόδια της σειράς που αποτελεί επίσης τον ορισμό της ρομαντικής κομεντί. Ήταν τέτοια η επιτυχία που όπως εξομολογήθηκε επίσης αργότερα η Άννα Παναγιωτοπούλου αμειβόταν με 1 εκατομμύριο δραχμές το επεισόδιο, μυθικό ποσό για εκείνη την εποχή.

Γροθιά

Είναι ίσως περιττό να αναφέρουμε ότι και το «Ντόλτσε Βίτα» αποτελούσε μια γροθιά στο κατεστημένο και κατέρριπτε στερεότυπα, τεστάροντας σε μεγάλο βαθμό την πολιτική ορθότητα, τον καθωσπρεπισμό, τα όσια και τα ιερά, τα οποία εκπροσωπούσε μοναδικά στη σειρά η Μαρία Φωκά, που υποδυόταν την Όλγα Μαρκάτου, την πεθερά της Άννας Παναγιωτοπούλου.

Για το τέλος, ξεχωρίσαμε έναν από τους κινηματογραφικούς ρόλους της Άννας Παναγιωτοπούλου. Ήταν στην ταινία των Ρέππα-Παπαθανασίου «Το Κλάμα βγήκε απ’ τον Παράδεισο», στις αρχές της δεκαετίας του 2000, όπου κρατά τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Λαυρεντίας Μπισμπίκη. Είναι εξαιρετική στη σκηνή του καμπαρέ όπου τραγουδά το Lola της Μάρλεν Ντίντριχ και το κάνει με τέτοιο τρόπο που μας θυμίζει ότι ξεκίνησε απ’ το θέατρο και την επιθεώρηση και πως πάντα εκεί ανήκε.