Τελικά μπορούμε να βρουμε το άλλο μας μισό μέσω των dating apps;

Mια ομαδική αγωγή που κατατέθηκε σε ομοσπονδιακό δικαστήριο των ΗΠΑ την περασμένη Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου κατηγορεί την Match Group –τους ιδιοκτήτες των εφαρμογών γνωριμιών Tinder, Hinge και OkCupid, μεταξύ άλλων– ότι χρησιμοποιούν ένα «αρπακτικό επιχειρηματικό μοντέλο» και ότι κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να κρατήσει τους χρήστες «κολλημένους» με την εφαρμογή.

Η μήνυση προκάλεσε έναν νέο γύρο συζητήσεων σχετικά με τη δυνατότητά τους να βλάψουν την ψυχική υγεία, αλλά για τους επιστήμονες που μελετούν τις ρομαντικές σχέσεις παρέκαμψε το κεντρικό ζήτημα: λειτουργούν τελικά; Η χρήση των εφαρμογών αυξάνει τις πιθανότητές σας να βρείτε το άλλο σας μισό, ή μήπως όχι; Η απάντηση είναι, κανείς δεν ξέρει.

Στις ΗΠΑ περισσότερα από τα μισά από όλα τα ετεροφυλόφιλα ζευγάρια γνωρίζεται από το Διαδίκτυο

«Η επιστήμη δεν υφίσταται εκεί», λέει η κοινωνιολόγος Elizabeth Bruch του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, η οποία έχει σπουδάσει διαδικτυακές γνωριμίες για μια δεκαετία, σύμφωνα με τον Guardian.

Οι εφαρμογές έχουν αναμφίβολα «αλλοιώσει την κοινωνική πραγματικότητα», όπως αναφέρει η αγωγή.

Στις ΗΠΑ περισσότερα από τα μισά από όλα τα ετεροφυλόφιλα ζευγάρια –και ένα ακόμη μεγαλύτερο ποσοστό ομοφυλόφιλων ζευγαριών– γνωρίζεται από το Διαδίκτυο, σύμφωνα με τον κοινωνιολόγο του Πανεπιστημίου Στάνφορντ Μάικλ Ρόζενφελντ. Η Ευρώπη, η οποία είναι πιο αργή, έχει ακόμα περίπου 80 εκατομμύρια χρήστες.

Ρόζενφελντ, ο οποίος παρακολουθεί τις τάσεις γνωριμιών στις ΗΠΑ, λέει ότι τα διαδικτυακά ραντεβού έχουν αντικαταστήσει σταθερά τους παραδοσιακούς τρόπους εύρεσης συντρόφων, μέσω φίλων ή εργασίας.

Να σημειωθεί ότι η πανδημία κατέστησε σχεδόν αδύνατο για τους ανθρώπους να καταφεύγουν στις διαδικτυακές γνωριμίες. «Ο αριθμός των single ενηλίκων στις Ηνωμένες Πολιτείες αυξήθηκε κατά περίπου 10 έως 12 εκατομμύρια κατά τη διάρκεια της πανδημίας», λέει.

Ό,τι λάμπει είναι χρυσός;

Αλλά ακόμα κι αν οι διαδικτυακές γνωριμίες είναι πλέον ένα στοιχείο σημερινής κοινωνίας, λείπει η έρευνα για το πόσο ευτυχισμένα ή ανθεκτικά είναι τα ζευγάρια που γνωρίζονται με αυτόν τον τρόπο ή για το αν οι εφαρμογές παρουσιάζουν στους χρήστες τα πιο κατάλληλα υποψήφια ταιριάζει.

Μια πρόσφατη αμερικανική μελέτη έδειξε ότι οι άνθρωποι που γνώρισαν τους συντρόφους τους στο Διαδίκτυο ανέφεραν ότι είχαν ελαφρώς λιγότερο ικανοποιητικούς και σταθερούς γάμους από εκείνους που τους γνώρισαν εκτός σύνδεσης, αλλά αυτό θα μπορούσε να εξηγηθεί από άλλους παράγοντες εκτός από την ίδια τη διαδικτυακή εμπειρία γνωριμιών, όπως το παρατεταμένο στίγμα που σχετίζεται με το να γνωρίζονται οι άνθρωποι με αυτόν τον τρόπο.

Και τα προσωπικά δεδομένα;

Εν τω μεταξύ, πλατφόρμες γνωριμιών που υπόσχονται νέους και καλύτερους τρόπους για να ενωθούν συγγενικά πνεύματα πολλαπλασιάζονται. Μερικοί ισχυρίζονται ότι μπορούν να ταιριάξουν ζευγάρια με βάση την εγκεφαλική τους δραστηριότητα ή τις εκφράσεις του προσώπου τους.

Η τεχνολογία που επιτρέπει τις διαδικτυακές γνωριμίες αποτελεί μια χρυσή ευκαιρία για τη συλλογή των δεδομένων που μέχρι τώρα ήταν τόσο δύσκολο να βρεθούν και για την ανάπτυξη της επιστήμης της ανθρώπινης σύνδεσης που λείπει.

Και δεδομένου ότι οι εταιρείες αυτές είναι εμπορικά προσανατολισμένες, μια σειρά από ακαδημαϊκές ερευνητικές ομάδες έχουν αρχίσει να δημιουργούν τις δικές τους εφαρμογές – αυτές που θα λειτουργήσουν είτε ως προξενήτρες είτε ως ερευνητικό εργαλείο.