Γυρίζουν οι μειονότητες την πλάτη στον Τζο Μπάιντεν;

«Νομίζω ότι πούλησε σε όλους μας το όνειρό του να μπει στον Λευκό Οίκο… Κι αυτό ήταν όλο».

Η Σάρα Γουάλας από τη Φιλαδέλφεια δεν κρύβει τη δυσαρέσκειά της από τα πεπραγμένα του Τζο Μπάιντεν.

Ή επί το ακριβέστερο για όσα ο Δημοκρατικός πρόεδρος υποσχέθηκε, αλλά δεν υλοποίησε κατά την πρώτη προεδρική θητεία του στις ΗΠΑ.

Η 49χρονη Αφροαμερικανή έχει ακόμη φοιτητικό χρέος άνω των 200.000 δολαρίων.

Για να τα βγάλει πέρα στηρίζεται σήμερα σε αναπηρικά επιδόματα.

Όμως το υπέρογκο ενοίκιο που πληρώνει για ένα μικρό διαμέρισμα -1.500 δολάρια το μήνα- της αφήνει ελάχιστα στην άκρη για να μπορεί να αγοράζει τα φάρμακα που χρειάζεται και τρόφιμα.

«Δεν παίρνω ποτέ τα πιο υγιεινά, επειδή είναι πιο ακριβά», λέει.

«Πρέπει κατά κάποιον τρόπο να αυτοσχεδιάζεις, τι άλλο μπορείς να κάνεις;».

Το 2020 η Σάρα ψήφισε τον Τζο Μπάιντεν.

Αυτή τη φορά σκέφτεται να αλλάξει την προτίμησή της στην κάλπη.

Δεν αποτελεί εξαίρεση στις τάξεις των δυσαρεστημένων ψηφοφόρων των Δημοκρατικών.

Με ανησυχητικούς ρυθμούς ωστόσο για το κόμμα του προέδρου Μπάιντεν και για τον ίδιο προσωπικά, μέρος της παραδοσιακής εκλογικής βάσης τους κάνει «άλμα» στο αντίπαλο στρατόπεδο των Ρεπουμπλικανών.

Πρόκειται κυρίως για Αφροαμερικανούς και ισπανόφωνους ψηφοφόρους, που μέχρι πρότινος θεωρούνταν από τις πιο πιστές ομάδες υποστηρικτών των Δημοκρατικών.

Οι μεν πρώτοι αντιστοιχούν στο 14% του εκλογικού σώματος και η ψήφος τους ή η αποχή τους μπορεί να αποδειχθούν κομβικής σημασίας για τη διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος σε αμφίρροπες πολιτείες.

Οι δε δεύτεροι, οι λεγόμενοι Λατίνοι, αντιπροσωπεύουν πλέον το 14,7% του συνόλου των ψηφοφόρων.

Μετά τους λευκούς, έχουν γίνει η δεύτερη μεγαλύτερη ομάδα Αμερικανών σε ηλικία ψήφου.

Πρόκειται για ένα νέο κρίσιμο δημογραφικό στοιχείο στη φετινή εκλογική ρεβάνς μεταξύ του Τζο Μπάιντεν και του Ντόναλντ Τραμπ.

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, ποζάρει για selfie με ψηφοφόρους του, σε προεκλογική εκδήλωση στη Νότια Καρολίνα (REUTERS/Kevin Lamarque/File Photo)

Στο «κυνήγι» της μειονοτικής ψήφου

Δημοσκόπηση των New York Times/Siena δείχνει ότι ο Τζο Μπάιντεν έχει εσχάτως καταφέρει να ανακόψει κατά τι τις απώλειες στην ψήφο των μειονοτήτων.

Εξακολουθεί ωστόσο να υστερεί σε σχέση με τα παραδοσιακά επίπεδα υποστήριξης των Δημοκρατικών, ειδικά όσον αφορά τους Αφροαμερικανούς και τους Λατίνους.

Για την ακρίβεια είναι πίσω σε σχέση ακόμη και με τη  δική του εκλογή, το 2020, όπου η μειονοτική ψήφος αποδείχθηκε καθοριστική σε κρίσιμες πολιτείες.

Εάν εστιάσει τώρα κανείς στις επτά εκλογικά αμφίρροπες πολιτείες των ΗΠΑ (Αριζόνα, Βόρεια Καρολίνα, Μίσιγκαν, Νεβάδα, Ουισκόνσιν, Πενσυλβάνια, Τζόρτζια) οι δημογραφικές διαφοροποιήσεις αποκτούν πράγματι ειδικό βάρος και ρόλο.

Σχετική έρευνα της Wall Street Journal δείχνει ότι η κοινότητα των Αφροαμερικανών, και ειδικά οι άντρες, γυρίζουν την «πλάτη» στον Μπάιντεν με ανησυχητικούς ρυθμούς.

Περίπου το 30% εξ αυτών δηλώνουν ότι «σίγουρα» ή «πιθανότατα» θα ψηφίσουν τον Ντόναλντ Τραμπ τον προσεχή Νοέμβριο.

Αν και αυτή η τάση είναι πιο περιορισμένη στις γυναίκες της ίδιας φυλετικής ομάδας, ένα 11% δηλώνει επίσης ότι θα ψηφίσει τον Ρεπουμπλικανό πρώην και επίδοξο επόμενο πρόεδρο των ΗΠΑ.

Οκτώ μήνες πριν από τις εκλογές, περίπου 4 στις 10 Αφροαμερικανές (42%) αναφέρουν ότι δεν έχουν πάρει ακόμη τελικές αποφάσεις.

Δηλώνουν ανοιχτές να αλλάξουν την ψήφο τους σε σχέση με το 2020, ακόμη και υπέρ ενός τρίτου υποψηφίου.

Μπορεί επίσης να μην πάνε καν μέχρι την κάλπη.

Αντίστοιχα ισχυρή είναι η τάση και στις ισπανόφωνες γυναίκες.

Συνολικά, το ποσοστό των Λατίνων που δηλώνουν Δημοκρατικοί έχει μειωθεί από 57% που ήταν το 2020, σε 47% πέρυσι.

Στις προηγούμενες εκλογές συνέβαλαν σημαντικά στη νίκη του Τζο Μπάιντεν σε κρίσιμες πολιτείες, όπως στη Τζόρτζια, στην Αριζόνα και στη Νεβάδα.

Αυτή τη χρονιά, θεωρούνται ο μεγάλος αστάθμητος παράγοντας.

Περίπου το 31% των ισπανόφωνων ψηφοφόρων είναι ηλικίας 18 έως 29 ετών.

Πρόκειται ουσιαστικά για μια εκλογικά αχαρτογράφητη δημογραφική ομάδα.

Παρά την ακραία αντιμεταναστευτική ρητορική του, ο Ντόναλντ Τραμπ φέρεται να κερδίζει σημαντικό μέρος των ισπανόφωνων ψηφοφόρων (REUTERS/Sam Mircovich)

Κοινωνικοπολιτικές ανακατατάξεις

Γενικότερα, οι αλλαγές στην ανθρωπογεωγραφία του αμερικανικού εκλογικού σώματος δείχνουν σχεδόν σεισμικές με το πέρασμα του χρόνου.

Πρόσφατη έρευνα των Financial Times επί ενός τεράστιου όγκου δεδομένων,κατέδειξε ότι οι Δημοκρατικοί χάνουν το παραδοσιακό πολιτικό τους έρεισμα σε Αφροαμερικανούς, ισπανόφωνους και ασιατικής καταγωγής ψηφοφόρους.

Χαρακτηρίζει τις εκλογικές μετατοπίσεις «φυλετική αναδιάταξη» στο αμερικανικό πολιτικό τοπίο.

Στο ίδιο συμπέρασμα έχουν καταλήξει και οι New York Times.

Οι μεν Ρεπουμπλικανοί «έλκουν μαύρους και λατινοαμερικάνους ψηφοφόρους της εργατικής τάξης από τους Δημοκρατικούς», αναφέρει σε πρόσφατη ανάλυση.

Οι δε Δημοκρατικοί «κερδίζουν τμήμα των λευκών ψηφοφόρων, με υψηλά εισοδήματα και πανεπιστημιακή μόρφωση, οι οποίοι ήταν κάποτε μέρος [της εκλογικής βάσης] των Ρεπουμπλικανών».

«Εν μέρει αυτό οφείλεται στο ξεθώριασμα της ιστορικής μνήμης», επισημαίνει στην έρευνά του στους FT ο δημοσιογράφος Τζον Μπερν-Μέρντοχ.

Οι Αφροαμερικανοί που βίωσαν τον αγώνα υπέρ των πολιτικών δικαιωμάτων εξακολουθούν να υποστηρίζουν τους Δημοκρατικούς σε πολύ υψηλά επίπεδα, εξηγεί.

«Οι νεότερες γενιές αμφιταλαντεύονται».

«Υπάρχει επίσης εξασθένηση της συσχέτισης μεταξύ του εισοδήματος και της επιλογής των ψηφοφόρων στις ΗΠΑ», επισημαίνει.

Τάση, που εκτιμάται ότι κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος στις τάξεις των

νεαρών Λατίνων μεταναστών δεύτερης και τρίτης γενιάς.

Γέννημα-θρέμμα των ΗΠΑ, έχουν εντελώς διαφορετική αντίληψη για τον ρόλο τους στην αμερικανική κοινωνία και οικονομία, απ’ ότι οι πρόγονοί τους.

Όχι τυχαία επικρίνουν όλο και πιο έντονα τους Δημοκρατικούς ότι, μετά την ιστορική εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα, αυτοπαγιδεύτηκαν σε έναν εκλογικό εφησυχασμό, χάνοντας την επαφή τους με την εργατική τάξη.