Ο εκρηκτικός Steve Albini δεν είναι πια εδώ – Θρήνος για τη ροκ σκηνή

Ο Steve Albini, ο τραγουδιστής, κιθαρίστας και παραγωγός που πρωτοστάτησε σε μια σειρά από τα πιο αξιόλογα άλμπουμ της alternative μουσικής σκηνής των ΗΠΑ, πέθανε σε ηλικία 61 ετών από καρδιακή προσβολή που υπέστη στο στούντιο ηχογράφησής του.

Το προσωπικό του στούντιό του, Electrical Audio, επιβεβαίωσε την είδηση στο Pitchfork.

Οι Big Black είχαν ήδη διαλυθεί όταν κυκλοφόρησε το Songs About Fucking – «Προτιμώ να το κόψω παρά να μετατραπεί σε άλλο ένα Gross Rock Spectacle», είπε ο Albini – και ίδρυσε την επόμενη μπάντα του, τους Rapeman, το 1987

Πέρα από το να είναι μπροστάρης των συγκροτημάτων Big Black, Rapeman και Shellac, που όλοι τους ξεπέρασαν τα όρια του post-punk και του art-rock, ο Albini ήταν επίσης παραγωγός – ή, για να χρησιμοποιήσουμε τον όρο που προτιμούσε, μηχανικός – δίσκων για δεκάδες καλλιτέχνες και συγκροτήματα όπως οι Nirvana, Pixies, PJ Harvey και Page and Plant.

Κέρδισε τα εύσημα για το DIY και punk ήθος του, καθώς αντιστεκόταν στις υπηρεσίες streaming και αρνιόταν να πάρει δικαιώματα από τις ηχογραφήσεις που παρήγαγε για άλλους καλλιτέχνες.

Οι Shellac ετοίμαζαν το πρώτο τους άλμπουμ από το 2014, To All Trains, για να κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα.

Η ιστορία του

Γεννημένος στην Καλιφόρνια το 1962, ο Albini άντλησε έμπνευση από το punk κίνημα, κυρίως από τους Ramones, αλλά και από το πιο ιδιόρρυθμο άκρο του είδους με συγκροτήματα όπως οι Devo και οι Pere Ubu.

Οι Shellac, που σχηματίστηκαν το 1992, αποτέλεσαν φως στην αμερικανική art-rock σκηνή, παίζοντας ένα μινιμαλιστικό αλλά παιχνιδιάρικα ρυθμικό στυλ με καθηλωτική αλληλεπίδραση μεταξύ του Albini, του ντράμερ Todd Trainer και του μπασίστα Bob Weston

Μετακόμισε στα προάστια του Σικάγο για να σπουδάσει δημοσιογραφία και παρασύρθηκε από την εύφορη underground μουσική σκηνή της πόλης, δουλεύοντας για την punk εταιρεία Ruthless Records.

Ξεκίνησε το δικό του μουσικό πρότζεκτ, το Big Black, αρχικά μια σόλο προσπάθεια που σύντομα μετατράπηκε σε κουαρτέτο. Το ντεμπούτο άλμπουμ τους Atomizer κυκλοφόρησε το 1986, και το δεύτερο άλμπουμ, Songs About Fucking -που ξεχωρίζει από τον καυτό ήχο της κιθάρας και τους παλμούς των drum machine [ηλεκτρονικών ντραμς] – αποτέλεσε ορόσημο για την αμερικανική punk σκηνή της δεκαετίας και κέρδισε θαυμαστή τον Robert Plant, ο οποίος αργότερα έβαλε τον Albini να κάνει την παραγωγή του άλμπουμ του με τον Jimmy Page, Walking Into Clarksdale.

«Επιπόλαιο»

Οι Big Black είχαν ήδη διαλυθεί όταν κυκλοφόρησε το Songs About Fucking – «Προτιμώ να το κόψω παρά να μετατραπεί σε άλλο ένα Gross Rock Spectacle», είπε ο Albini – και ίδρυσε την επόμενη μπάντα του, τους Rapeman, το 1987.

Με το όνομα ενός ιαπωνικού manga, ήταν ίσως το πιο προβεβλημένο παράδειγμα της προθυμίας του Albini να ενοχλεί και να προκαλεί, ενώ αργότερα εξέφρασε τη λύπη του για το όνομα της μπάντας, χαρακτηρίζοντάς το «επιπόλαιο».

Έχοντας κατά νου ότι δεν ήθελε να πηγαινοέρχεται μεταξύ των band projects, ο Albini δήλωσε ότι ήθελε το επόμενο συγκρότημά του να αντέξει – και το έκαναν. Οι Shellac, που σχηματίστηκαν το 1992, αποτέλεσαν φως στην αμερικανική art-rock σκηνή, παίζοντας ένα μινιμαλιστικό αλλά παιχνιδιάρικα ρυθμικό στυλ με καθηλωτική αλληλεπίδραση μεταξύ του Albini, του ντράμερ Todd Trainer και του μπασίστα Bob Weston. Κυκλοφόρησαν πέντε άλμπουμ, συν το To All Trains που έρχεται την επόμενη εβδομάδα.

*Με πληροφορίες από: Guardian | Κεντρική φωτογραφία θέματος: Steve Albini (Shellac) @ Mondo Vigo | Flickr