Οι Ευρωπαίοι έχουν περισσότερο χρόνο και οι Αμερικανοί χρήματα – Ποιο από τα δύο αξίζει περισσότερο

Η ευτυχία λέγεται ότι εξαρτάται και από την ισορροπία μεταξύ εργασίας και προσωπικής ζωής. Παρόλα αυτά, η επίτευξη της απόλυτης ισορροπίας είναι δύσκολη υπόθεση. Τι γίνεται όμως όταν στην εξίσωση μπαίνει το επίπεδο της φιλοδοξίας του κάθε ατόμου. Για παράδειγμα θα μπορούσε κανείς να συγκρίνει τους Ευρωπαίους με τους Αμερικανούς πολίτες, με βάση το αν προτιμούν να έχουν περισσότερα χρήματα ή χρόνο.

Μιλώντας στους Financial Times, ο Nicolai Tangen, επικεφαλής του πετρελαϊκού ταμείου της Νορβηγίας, ανέφερε ότι η διαφορά των δύο έγκειται «στο επίπεδο φιλοδοξίας.» Ο ίδιος συνέχισε λέγοντας ότι «Εμείς (οι Ευρωπαίοι) δεν είμαστε πολύ φιλόδοξοι. Αν και θα πρέπει να είμαι προσεκτικός όταν μιλάω για ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής, αλλά οι Αμερικάνοι απλώς εργάζονται σκληρότερα. »

Τρία αντικειμενικά κριτήρια

Οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί έχουν διαφορετικούς στόχους, καθώς οι μεν Ευρωπαίοι έχουν περισσότερο χρόνο, ενώ οι άλλοι περισσότερα χρήματα. Υπάρχουν τρία αντικειμενικά μέτρα που χαρακτηρίζουν μία καλή κοινωνία:

• πόσο καιρό ζουν οι άνθρωποι,
• πόσο ευτυχισμένοι είναι και
• αν μπορούν να αντέξουν οικονομικά τα πράγματα που χρειάζονται.

Βέβαια μία κοινωνία θα πρέπει να κατέχει ακόμη ένα χαρακτηριστικό, να είναι βιώσιμη, πράγμα που μετράται από τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, το συλλογικό χρέος και το επίπεδο καινοτομίας. 

Ποιοι εργάζονται περισσότερο

Οι Αμερικανοί, οι οποίοι συνήθως έχουν λιγότερες αμειβόμενες διακοπές, καταγράφουν το ισοδύναμο περισσότερης από μία ώρα επιπλέον εργασίας κάθε εργάσιμη ημέρα, σε σύγκριση με τους Ευρωπαίους: 1.811 ετήσιες ώρες ανά Αμερικανό εργαζόμενο το 2022, έναντι περίπου 1.500 στη βόρεια Ευρώπη, με κατώτατο όριο τις 1.341 στη Γερμανία, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ.

Επειδή οι Αμερικανοί είναι επίσης πιο παραγωγικοί ανά ώρα εργασίας από τους περισσότερους Ευρωπαίους, το μέσο εισόδημά τους είναι υψηλότερο από ό,τι σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες εκτός από το Λουξεμβούργο, την Ιρλανδία, τη Νορβηγία και την Ελβετία.

Το να κερδίζεις περισσότερα είναι, εν μέρει, μια αμερικανική επιλογή που δεν μοιράζονται άλλα έθνη. Καθώς οι οικονομίες προοδεύουν, οι Αμερικανοί έχουν επιλέξει να βγάζουν περισσότερα  χρήματα.  Οι Ευρωπαίοι παρέμειναν στην ιστορική τάση: μόλις οι άνθρωποι ξεπεράσουν το επίπεδο διαβίωσης και καλύψουν τις ανάγκες τους, τείνουν να δίνουν προτεραιότητα στον ελεύθερο χρόνο, αντί να αφιερώνουν τη ζωή τους στη μεγιστοποίηση του πλούτου.

Μείωση του μέσου όρου εργασίας

Το 1870, ο μέσος εργαζόμενος στις βιομηχανικές χώρες εργαζόταν περισσότερες από 3.000 ώρες το χρόνο, υπολόγισαν οι οικονομικοί ιστορικοί Μάικλ Χούμπερμαν και Κρις Μινς. Οι σημερινοί Ευρωπαίοι κάνουν περίπου τις μισές.

Ο μέσος όρος ωρών εργασίας ανά ευρωπαίο εργαζόμενο έχει μειωθεί περαιτέρω μετά την πανδημία. «Οι άνδρες -ιδιαίτερα όσοι έχουν μικρά παιδιά- και οι νέοι οδηγούν αυτή την πτώση», αναφέρεται σε πρόσφατο έγγραφο του ΔΝΤ από την Diva Astinova και άλλους.

Σημειώνεται επίσης: «Οι μειώσεις στις πραγματικές ώρες εργασίας αντιστοιχούν στις μειώσεις των επιθυμητών ωρών εργασίας». Οι σημερινοί νέοι πατέρες φαίνεται ότι θέλουν να περνούν περισσότερο χρόνο με τα παιδιά τους (ή τουλάχιστον αισθάνονται ότι πρέπει να το κάνουν). Και οι έρευνες δείχνουν επανειλημμένα ότι οι millennials και οι Gen Z-ers επιθυμούν μικρότερες ώρες εργασίας.

Αυτό δυσαρεστεί αυτούς που θέλουν να φτάσουν στην κορυφή της κοινωνίας, όπως ο Τάνγκεν. Αυτοί οι άνθρωποι αγαπούν τη δουλειά τους, πληρώνονται καλά, απασχολούν οικιακή βοηθό και πιθανότατα πεθαίνουν ευχόμενοι να είχαν περάσει περισσότερο χρόνο στο γραφείο.

Τι δείχνει δημοσκόπηση για την δέσμευση στην εργασία

Αλλά οι εργασιομανείς αγωνιστές είναι εξαιρέσεις. Στους περισσότερους ανθρώπους δεν αρέσει ιδιαίτερα η δουλειά τους. Η Gallup, η εταιρεία δημοσκοπήσεων, δημοσιεύει μεγάλης κλίμακας διεθνείς μελέτες για τη δέσμευση στον εργασιακό χώρο.

Οι Αμερικανοί εργαζόμενοι εκφράζουν όντως μεγαλύτερο ενθουσιασμό για τη δουλειά τους από ό,τι οι Ευρωπαίοι. Ωστόσο, ακόμη και στις αμερικανικές εταιρείες, ανέφερε πέρυσι η Gallup, «μόνο το 30% περίπου των εργαζομένων είναι πραγματικά αφοσιωμένοι.  Ένα άλλο 20% είναι δυστυχισμένο και διαδίδει τη δυστυχία του στον εργασιακό χώρο, και το 50% απλώς εμφανίζεται – εύχεται να μην χρειαζόταν να εργαστεί καθόλου – ειδικά σε αυτή τη δουλειά».

Εν ολίγοις, οι περισσότεροι Αμερικανοί θα προτιμούσαν μάλλον το ευρωπαϊκό ωράριο εργασίας. Απλώς οι εργοδότες τους και το κόστος της ασφάλισης υγείας μπαίνουν εμπόδιο. Από την άλλη, οι Ευρωπαίοι κερδίζουν επίσης στον πιο σημαντικό δείκτη κοινωνικής επιτυχίας: τη μακροζωία.

Οι Ισπανοί, για παράδειγμα, είναι πολύ φτωχότεροι από τους Αμερικανούς, αλλά ζουν κατά μέσο όρο 83 χρόνια, έναντι 77,5 για τους Αμερικανούς. Ακόμα και οι πάμπλουτοι Αμερικανοί ζουν περίπου όσο και οι πλουσιότεροι Βρετανοί, παρά το γεγονός ότι είναι πολύ πλουσιότεροι.

Γιατί η Ευρώπη ξεπερνά τις ΗΠΑ σε βιωσιμότητα

Υπάρχει η πεποίθηση, ότι η ευρωπαϊκή καλή ζωή με τις μικρές ώρες εργασίας και τις μεγάλες συντάξεις δεν είναι βιώσιμη. Τα ευρωπαϊκά κράτη θα χρεοκοπήσουν, λέει το επιχείρημα, και τότε οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να εργάζονται όπως οι Αμερικανοί. Τα γεγονότα δείχνουν το αντίθετο.

Οι ΗΠΑ έχουν υψηλότερο ποσοστό δημόσιου χρέους προς το ΑΕΠ από όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες: 123 τοις εκατό, σχεδόν διπλάσιο από εκείνο της φοβικής ως προς την εργασία Γερμανίας και τριπλάσιο από εκείνο της Νορβηγίας, της Σουηδίας και της Δανίας, αναφέρει το ΔΝΤ.

Και οι ΗΠΑ δεν είναι βιώσιμες με την πιο θεμελιώδη έννοια: τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Οι Αμερικανοί χρησιμοποιούν τον επιπλέον πλούτο τους για να αγοράζουν περισσότερα πράγματα από τους Ευρωπαίους και να οδηγούν περισσότερο, να χρησιμοποιούν περισσότερο κλιματισμό κ.ο.κ. Κατά συνέπεια, οι εκπομπές των ΗΠΑ θα είναι 13,3 τόνοι κατά κεφαλήν το 2023, έναντι 5,4 για την ΕΕ, εκτιμά ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας.

Είναι αλήθεια ότι οι ΗΠΑ παράγουν περισσότερη καινοτομία. Δεν υπάρχει ευρωπαϊκή Google, Tesla ή Facebook. Ίσως η παγκόσμια οικονομία χρειάζεται τις ΗΠΑ, ή τουλάχιστον μερικά εφευρετικά κομμάτια της – αρκεί να μην χρειάζεται να ζεις εκεί.