Ρότζερ Κόρμαν, o βασιλιάς των Β-movies, πέθανε σε ηλικία 98 ετών

Ο Ρότζερ Κόρμαν, ο συγγραφέας και σκηνοθέτης που βοήθησε στην παραγωγή κλασικών ταινιών χαμηλού προϋπολογισμού, όπως το Μαγαζάκι του Τρόμου, και έδωσε σε πολλούς από τους πιο διάσημους ηθοποιούς και σκηνοθέτες του Χόλιγουντ την ευκαιρία να κάνουν την πρώτη τους καριέρα, πέθανε σε ηλικία 98 ετών.

Ο Κόρμαν πέθανε την Πέμπτη στο σπίτι του στη Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνια, ανέφερε το Σάββατο σε ανακοίνωσή της η κόρη του Κάθριν Κόρμαν.

«Ήταν γενναιόδωρος, ανοιχτόκαρδος και ευγενικός σε όλους όσους τον γνώριζαν», αναφέρεται στην ανακοίνωση. «Όταν ρωτήθηκε πώς θα ήθελε να τον θυμούνται, είπε: “Ήμουν κινηματογραφιστής, ακριβώς αυτό”».

Ένα φτηνό και χαρούμενο στυλ

Σε μια καριέρα που διήρκεσε πάνω από 60 χρόνια, ο Κόρμαν ανέπτυξε ένα φτηνό και χαρούμενο στυλ που οδήγησε κάποιους να τον αποκαλούν «βασιλιά των B-movies».

Οι ταινίες του διακρίνονταν για τα χαμηλού προϋπολογισμού ειδικά εφέ τους και τους τίτλους που τραβούσαν την προσοχή, όπως το She Gods of Shark Reef (1958) και το Attack of the Crab Monsters (1957).

Ωστόσο, έπαιξε επίσης σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του ταλέντου πολλών αναγνωρισμένων σκηνοθετών, όπως ο Τζέιμς Κάμερον και ο Μάρτιν Σκορτσέζε, και στην έναρξη της καριέρας ηθοποιών όπως ο Πίτερ Φόντα, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο και η Σάντρα Μπούλοκ.

Δείτε το βίντεο με τη ζωή του 

Φτιαγμένος για αυτή τη βιομηχανία

Ο Κόρμαν γεννήθηκε στις 5 Απριλίου 1926 στο Ντιτρόιτ του Μίσιγκαν από την Ανν και τον Γουίλιαμ, έναν μηχανικό. Είχε έναν μικρότερο αδελφό, τον Τζιν, παραγωγό και ατζέντη, με τον οποίο ο Ρότζερ θα συνεργαζόταν αργότερα σε πολλές ταινίες.

Αρχικά ο Κόρμαν φαινόταν ότι θα ακολουθούσε τα βήματα του πατέρα του, λαμβάνοντας πτυχίο βιομηχανικού μηχανικού από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Ωστόσο, μετά από τέσσερις ημέρες στην πρώτη του δουλειά ως πτυχιούχος, στην US Electrical Motors στο Λος Άντζελες, ο Corman συνειδητοποίησε ότι ήθελε να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο. Αμέσως έφυγε για την 20th Century Fox, όπου βρήκε δουλειά ως το παιδί που μετέφερε τα γράμματα.

Όλες αυτές οι ταινίες γυρίστηκαν με χαμηλό προϋπολογισμό και οι περισσότερες από αυτές θα έβγαζαν κέρδη πολλαπλάσια από το κόστος παραγωγής τους

Μηχανή χρημάτων

Αφού ανέβηκε στον ρόλο του αναγνώστη ιστοριών, ο Κόρμαν έφυγε από τη Fox όταν δεν έλαβε τα εύσημα για μια ιδέα του για το γουέστερν Ρίνγκο, ο Πιστολέρος του Γκρέγκορι Πεκ. Σύντομα δούλευε ανεξάρτητα, παράγοντας έως και εννέα ταινίες το χρόνο και περισσότερες από 400 στη διάρκεια της καριέρας του.

Όλες αυτές οι ταινίες γυρίστηκαν με χαμηλό προϋπολογισμό και οι περισσότερες από αυτές θα έβγαζαν κέρδη πολλαπλάσια από το κόστος παραγωγής τους.

Παρόλο που σχεδόν όλη η δουλειά του Κόρμαν έτεινε προς το χαμηλού επιπέδου είδος, δεν έμεινε ανεπηρέαστη από την κριτική αναγνώριση. Μεταξύ 1959 και 1964 σκηνοθέτησε μια σειρά ταινιών που έτυχαν μεγάλης αποδοχής και βασίστηκαν στις ιστορίες του Έντγκαρ Άλεν Πόε, με πιο σημαντική την ταινία Το Πηγάδι και το Εκκρεμές, του 1961. Άλλα έργα, όπως το σατιρικό θρίλερ Έτος 2000: Κούρσα θανάτου, το Πιράνχα και το Μαγαζάκι του Τρόμου, έγιναν κλασικά cult και έλαβαν remakes μεγάλου προϋπολογισμού. «Κατά λάθος ο Ρότζερ έκανε όντως μια καλή ταινία κάθε τόσο», είπε ο Τζακ Νίκολσον για τον συχνό του συνεργάτη. «Αλλά ποτέ δεν ήμουν μέσα σε αυτήν».

Άνοιξε δρόμους

Ο Νίκολσον, ο οποίος εμφανίστηκε στο Μαγαζάκι του Τρόμου καθώς και σε αρκετές από τις διασκευές του Πόε, ήταν ένας από τους πολλούς ηθοποιούς των οποίων η καριέρα ξεκίνησε από τον Κόρμαν. Ο Πίτερ Φόντα και ο Ντένις Χόπερ εμφανίστηκαν μαζί με τον Νίκολσον στο Αμαρτωλό Ταξίδι (The Trip), τη σκηνοθετημένη από τον Κόρμαν ωδή στην αντικουλτούρα του 1967, η οποία έδωσε το έναυσμα στους Φόντα, Χόπερ και Νίκολσον να γυρίσουν τον Ξένοιαστο Καβαλάρη (Easy Rider) που άσκησε τεράστια επιρροή –έγινε μια ταινία-σταθμός.

Άλλοι ηθοποιοί που διασταυρώθηκαν με τον Κόρμαν πριν αποκτήσουν φήμη ήταν ο νεαρός Ρόμπερτ Ντε Νίρο, ο οποίος εμφανίστηκε στην γκανγκστερική ταινία του Κόρμαν, Οι 4 Αδερφοί Δολοφόνοι (Bloody Mama), η Σάντρα Μπούλοκ, η οποία πρωταγωνίστησε στην περιπέτεια δράσης Ο Αμαζόνιος Φλέγεται (Fire on the Amazon) και ο Γουίλιαμ Σάτνερ, ο οποίος εμφανίστηκε ως λευκός ρατσιστής στο δράμα του 1962 του Κόρμαν, The Intruder.

«Δεν ξέρω αν θα έλεγα ότι είμαι καλλιτέχνης», είπε σε συνέντευξή του στον Xan Brooks του Guardian το 2011. «Θα έλεγα ότι είμαι τεχνίτης»

Έφτιαξε δική του «σχολή»

Ο Κόρμαν έπαιξε επίσης ρόλο μέντορα σε αρκετούς σκηνοθέτες που αργότερα έγιναν διάσημοι. Ήταν παραγωγός του Boxcar Bertha, μιας ταινίας τύπου Μπόνι και Κλάιντ στις αρχές της δεκαετίας του ’70, σε σκηνοθεσία του Μάρτιν Σκορσέζε, ο οποίος βρισκόταν ένα χρόνο πριν από την κυκλοφορία των Κακόφημων Δρόμων (Mean Streets), που θα έκανε την καριέρα του να ξεφύγει.

Ο Κόρμαν έδωσε επίσης πρώιμους ρόλους σκηνοθέτη ή συνεργάτη στους Πίτερ Μπογκντάνοβιτς, Φράνσις Φορντ Κόπολα, Τζόναθαν Ντέμι, Νίκολας Ρεγκ και Τζέιμς Κάμερον, ο οποίος δήλωσε κάποτε ότι «εκπαιδεύτηκε στη σχολή κινηματογράφου του Ρότζερ Κόρμαν».

Ο Κόρμαν διέκοψε τη δική του σκηνοθετική καριέρα αποσυρόμενος το 1971

Επέστρεψε στην καρέκλα του σκηνοθέτη για την ταινία τρόμου Frankenstein Unbound του 1990, αν και λειτουργούσε κυρίως ως παραγωγός. Κατά καιρούς εμφανιζόταν επίσης σε ρόλους ηθοποιού, συχνά για σκηνοθέτες τους οποίους είχε καθοδηγήσει.

Εμφανίστηκε ως γερουσιαστής σε ακρόαση στην ταινία Ο Νονός Μέρος ΙΙ του Κόπολα και ως διευθυντής του FBI στην ταινία Η Σιωπή των Αμνών του Ντέμι. Ίσως το πιο ταιριαστό, εμφανίστηκε σε έναν αυτοαναφορικό ρόλο στο Scream 3 ως στέλεχος του στούντιο για το Stab 3, μια ταινία μέσα στην ταινία, που παραπέμπει ξεκάθαρα στα χαμηλού προϋπολογισμού σοκαριστικά έργα που αποτελούσαν επί μακρόν το επάγγελμα του Κόρμαν

Παρά το τεράστιο κύρος του στη βιομηχανία, ο Κόρμαν ήταν μετριοπαθής για τις ταινίες που γύριζε, αναγνωρίζοντας τη φτηνή και χαρούμενη υπόστασή τους. «Δεν ξέρω αν θα έλεγα ότι είμαι καλλιτέχνης», είπε σε συνέντευξή του στον Xan Brooks του Guardian το 2011. «Θα έλεγα ότι είμαι τεχνίτης. Προσπαθώ να ασκήσω το επάγγελμά μου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Αν περιστασιακά κάτι υπερβαίνει την τέχνη, τότε αυτό είναι υπέροχο. Δεν συμβαίνει πολύ συχνά».

*Με στοιχεία από theguardian.com