«Τώρα, πάμε να το πάρουμε»!

Στην πιο μεγάλη νύχτα του – έφηβου ετών εκατό – Ολυμπιακού, σε ό,τι καλύτερο συνέβη στο ελληνικό ποδόσφαιρο εδώ και μια εικοσαετία, από το όνειρο του 2004, ο οικοδεσπότης του Φαλήρου, Βαγγέλης Μαρινάκης ήταν πριν από όλα οικουμενικός: «Για την Ελλάδα» είπε.

«Όλοι οι Έλληνες μαζί» πρόσθεσε. «Να το σηκώσουμε σε χώμα ελληνικό. Για την ομάδα μας, τον Πειραιά μας, μα πάνω από όλα για τον τόπο μας» κατέληξε ως ότου ένας κόμπος στον λαιμό και δύο υγρά μάτια να συνοδεύσουν την κουβέντα του ως την αφιέρωση «σε δύο μεγάλους Ολυμπιακούς. Τον πατέρα μου και τον Σάββα Θεοδωρίδη». Στον πιο όμορφο επίλογο της πιο σπουδαίας ιστορίας που εδώ και μερικές ώρες έχει να λέει το «Γ. Καραϊσκάκης». Στο βράδυ που οι Ερυθρόλευκοι επικρατώντας για δεύτερη φορά σε μια εβδομάδα της Άστον Βίλα, εξασφάλισαν την πρόκρισή τους σε έναν ευρωπαϊκό τελικό.

Παντού κόκκινο

Άλλαξαν φέτος τρεις προπονητές. Έκαναν κάτι λιγότερο από τριάντα μεταγραφές. Βρέθηκαν αρχές του Φλεβάρη «φάτσα» με το άδοξο φινάλε μιας σεζόν που τελικά κέρδισε ήδη τη θέση της στην ιστορία του συλλόγου με χρυσά γράμματα. Μια ανατροπή μυθικών διαστάσεων. Και που λέει, στο ταγκό της 29ης Μαΐου στη Νέα Φιλαδέλφεια, με παρτενέρ τη Φιορεντίνα να έρθει με το καλό και η κούπα που το λιμάνι προσδοκά μια ολόκληρη ζωή. Και να συμβεί αυτό φέτος, λίγες εβδομάδες μετά την κατάκτηση και του Youth League της UEFA από την Κ-19 του club, πρωταθλήτρια Ευρώπης. Λίγο πριν απ’ τη συμπλήρωση ενός αιώνα για τον μεγάλο Ολυμπιακό της Ελλάδας.

Τον Ολυμπιακό που τη νύχτα της Πέμπτης έκανε αμέτρητους να συνειδητοποιήσουν το αίσθημα να κλαις με δάκρυα χαράς και άλλους να ξεχειλίζουν από ευτυχία. Τον ίδιο που από την Τετάρτη είναι σε ένα ακόμη Final-4 της Euroleague. Που έπαιξε ήδη έναν ευρωπαϊκό τελικό στη Βαρκελώνη – πόλο γυναικών – και ετοιμάζεται για τη ναυμαχία των ανδρών στο ίδιο επίπεδο. Που φέτος έχει στο μενού και ευρωπαϊκό τελικό στο χάντμπολ. Ο κορυφαίος πολυαθλητικός σύλλογος της Ευρώπης: «Μόνο εμείς και η Μπαρτσελόνα» όπως σημείωσε ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Ο ίδιος που από την πρώτη στιγμή πήρε στα χέρια του και τον Ερασιτέχνη. Εκείνος που μια δύσκολη ανοιξιάτικη νύχτα του 2014, στον αγγλικό Βορρά και το κλασικό Ολντ Τράφορντ σκάρωσε το «We keep on dreaming»: Το moto μιας εποχής που μόλις βρήκε τον προορισμό του.

Δεν τα παράτησε

Κατάφερε ο Ολυμπιακός από την ταπεινή αφετηρία του ελληνικού ποδοσφαίρου να φτάσει ως τον τελικό μιας ευρωπαϊκής διοργάνωσης γιατί ποτέ δεν σταμάτησε να ονειρεύεται. Γιατί ποτέ δεν το έβαλε κάτω. Η ομάδα που λίγα χρόνια πριν απέκλεισε τη Μίλαν και την Άρσεναλ. Η ίδια που έπειτα από το 1-4 σοκ με τη Μακάμπι στο Φάληρο στις 7/3 ακριβώς για να υποστηρίξει τον τρόπο σκέψης και της φιλοσοφίας της έκανε κάτι που δεδομένα θα πρέπει να μνημονεύεται ως ένα από τα κλειδιά της απίθανης επιτυχίας της: Ένα νέο συμβόλαιο στον προπονητή. Τον φώναξε ο ίδιος ο Βαγγέλης Μαρινάκης τον Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ εκείνο το βράδυ και του προσέφερε μια καινούργια συμφωνία δείχνοντας πόσο πιστεύει σε εκείνον. Πόσο πιστεύει στην προσπάθεια μιας ομάδας που φέτος τρύπησε και ξανατρύπησε το ταβάνι της στην Ευρώπη: ο τελικός με τη Φιορεντίνα θα είναι ο 19ος αγώνας από τον Αύγουστο.

Έφτασε ολόκληρη την Ελλάδα μια ανάσα από την προνομιούχο 15η θέση του UEFA ranking που – σε κατάκτηση του Conference League – θα μας δώσει ξανά πέμπτο ευρωπαϊκό εισιτήριο από τη μεθεπόμενη σεζόν. Εφτασε να αποκλείει διαδοχικά τη Φενέρμπαχτσε και την 4η της Premier League, Αστον Βίλα, με την χρηματιστηριακή αξία ρόστερ των 650 εκατ. ευρώ. Εβαλε τέσσερα γκολ μέσα στην Αγγλία και τελικά προκρίθηκε με δύο νίκες. Ολα γιατί δεν σταμάτησε ποτέ να πιστεύει και να ονειρεύεται. Ολα γιατί δεν σκέφτεται σαν ελληνική ομάδα και δεν άλλαξε τη νοοτροπία της ούτε από τα κακώς κείμενα του ποδοσφαίρου μας, ούτε από την απογοήτευση της παράδοσης του προϊόντος που δεν άφησε τη μισή Ελλάδα να κοιμηθεί την Πέμπτη, στους σκελετούς από τις ντουλάπες του παρελθόντος.

Από τα σπλάχνα του

Ο Ολυμπιακός του αρχηγού Κώστα Φορτούνη, του Παναγιώτη Ρέτσου, του Κωνσταντίνου Τζολάκη και του Ανδρέα Ντόη απευθείας από τα «σπλάχνα» του συλλόγου: από εκεί που ήρθε από το πουθενά στον ημιτελικό και ο Απόστολος Αποστολόπουλος.

Ο Ολυμπιακός του Ντανιέλ Ποντένσε που επέστρεψε στον… τόπο του εγκλήματος αποφασισμένος να αφήσει το σημάδι και του Ροντινέι που έχει γίνει με τη σειρά του σημείο αναφοράς. Ο Θρύλος που ανάγκασε 1.200 άγγλους οπαδούς στο Φάληρο, αλλά και τον ίδιο τον Ουνάι Εμερι να τον χειροκροτήσουν ιπποτικά αποδεχόμενοι την ήττα τους. Εκείνος που έστειλε ανθρώπους πάνω στα φανάρια και στα δέντρα στους πανηγυρισμούς στο Πασαλιμάνι(!) και στην υπόλοιπη Ελλάδα.

«Δεν υπάρχει κάτι πιο όμορφο από το να βλέπεις αυτούς τους ανθρώπους ευτυχισμένους» υποστήριξε από καρδιάς ο Βιθέντε Ιμπόρα, που έχει τέσσερα Europa League στο ράφι με τα τρόπαια της καριέρας του αλλά τα δίνει για αυτό το Conference. «Πάμε τώρα να το πάρουμε» ήταν η προτροπή του Κώστα Φορτούνη στα αποδυτήρια. Και το μόνο βέβαιο είναι πως κανείς δεν κοιτάζει πίσω.

Οι Ερυθρόλευκοι από σήμερα (ΠΑΟΚ εκτός) και για μια εβδομάδα (Τετάρτη ΑΕΚ εντός, Κυριακή ΠΑΟ εκτός) παίζουν το πρωτάθλημα: Θέλουν 3Χ3 για να το κατακτήσουν στις 19/5. Και δέκα βράδια μετά στη Νέα Φιλαδέλφεια, την έδρα της ΑΕΚ; Παίζουν το ματς της ιστορίας τους. Για να το κερδίσουν όπως ταιριάζει στην ιστορία τους. Διότι τους τελικούς δεν τους παίζεις: τους κερδίζεις.

Premium έκδοση ΤΑ ΝΕΑ