Στις μεγαλύτερες εκλογές παγκοσμίως, εκατομμύρια μετανάστες δεν μπορούν να ψηφίσουν

Ο Chanu Gupta έχει ζήσει στην οικονομική πρωτεύουσα της Ινδίας, τη Βομβάη, σχεδόν όλη του τη ζωή, από τότε που ήρθε ως παιδί από τη βόρεια πολιτεία Uttar Pradesh.

Όταν όμως ανοίξουν οι κάλπες στην πόλη, ο 59χρονος πλανόδιος πωλητής δεν θα μπορέσει να ψηφίσει στις εθνικές εκλογές, μαζί με εκατομμύρια άλλους εσωτερικούς μετανάστες-εργάτες που αποτελούν σημαντική ραχοκοκαλιά της οικονομίας της χώρας.

«Δεν μπορώ να πάω να ψηφίσω, καθώς δεν ανήκω στην πολιτεία Μαχαράστρα… έχω δικαίωμα ψήφου σε άλλη πολιτεία», λέει ο Gupta στο CNN ενώ στέκεται δίπλα από το καρότσι του με τον θρυμματισμένο πάγο και τα κρύα ποτά.

Σύμφωνα με τους εκλογικούς κανόνες της Ινδίας, οι εκλογείς που έχουν δικαίωμα ψήφου μπορούν να ψηφίσουν μόνο στην εκλογική τους περιφέρεια, πράγμα που σημαίνει ότι όσοι εργάζονται εκτός αυτής πρέπει να επιστρέψουν στην πατρίδα τους για να ψηφίσουν.

Αυτό είναι σχεδόν αδύνατο να συμβεί για ανθρώπους σαν τον Gupta που αν μη τι άλλο δεν έχει ένα σταθερό εισόδημα. Και πρόκειται για μια τεράστια ομάδα. Μελέτη εκτιμά ότι το 2020 υπήρχαν περίπου 600 εκατομμύρια εσωτερικοί μετανάστες, που αποτελούσαν το 43% του πληθυσμού των σχεδόν 1.5 δισεκατομμυρίων κατοίκων της χώρας εκείνη τη στιγμή.

Προς αναζήτηση πλούτου και ευτυχίας

Οι εργαζόμενοι αυτοί προέρχονται συχνά από φτωχότερες αγροτικές περιοχές της Ινδίας, σε αναζήτηση εργασίας στις μεγαλύτερες πόλεις. Ακόμα και τότε, κερδίζουν χαμηλούς μισθούς που συνήθως αποστέλλονται πίσω στο σπίτι για να στηρίξουν τα μέλη της οικογένειάς τους.

Το φαινόμενο αυτό συναντάται έντονα στη Βομβάη —την πλουσιότερη πόλη της Ινδίας και γενέτειρα του Bollywood—, η οποία αναφέρεται συχνά ως «πόλη των ονείρων» καθώς προσελκύει μετανάστες απ’ όλη τη χώρα με την ελπίδα να βρουν πλούτο και ευτυχία.

Οι περισσότεροι εσωτερικοί μετανάστες καταλήγουν στη Βομβάη η οποία χαρακτηρίζεται ως «πόλη των ονείρων»

Το 2011 περισσότερο από το 43% του πληθυσμού της Βομβάης αποτελούνταν από εσωτερικούς μετανάστες, προερχόμενοι από φτωχές πολιτείες όπως η Ούταρ Πραντές, το Μπιχάρ, το Ρατζαστάν και το Γκουτζαράτ.

Για αυτούς τους εργαζόμενους, η παραίτηση από το μεροκάματο για να πάνε σπίτι τους να ψηφίσουν θα είχε υψηλό κόστος – τόσο σε χρήματα που θα ξόδευαν για να φτάσουν εκεί, όσο και σε χαμένους μισθούς. Και αυτές οι απώλειες έχουν αντίκτυπο στα μέλη της οικογένειας που εξαρτώνται από το εισόδημά τους – από τα παιδιά που χάνουν τα δίδακτρα μέχρι τα έξοδα ενοικίασης και διατροφής των ηλικιωμένων γονέων.

«Το να κερδίζω τα προς το ζην είναι πιο σημαντικό από το να ψηφίσω»

Η πανδημία της Covid-19 το μόνο που έκανε είναι να υπογραμμίσει αυτή την αστάθεια στη ζωή τους, καθώς εκατομμύρια εργαζόμενοι έχασαν τις δουλειές τους μέσα σε μία νύχτα και αναγκάστηκαν να γυρίσουν στα σπίτια τους.

«Παρά το γεγονός ότι τα έξοδα διαβίωσης είναι σχετικά υψηλά στις μεγάλες πόλεις σε σύγκριση με τα χωριά, οι μισθοί τους είναι σημαντικά χαμηλοί προκαλώντας κακές συνθήκες διαβίωσης, συμπεριλαμβανομένων περιορισμένων ή ανύπαρκτων δημόσιων υπηρεσιών, όπως η ύδρευση και η αποχέτευση», ανέφερε μια μελέτη υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Εθνών που εξέτασε τις επιπτώσεις της πανδημίας σε αυτό το τμήμα του εργατικού δυναμικού.

«Αν πάω να ψηφίσω, χάνω την επιχείρησή μου»

Αν και στα χωριά το κόστος διαβίωσης είναι χαμηλό, εξίσου χαμηλοί είναι και οι μισθοί

Ο Gupta λέει ότι η επιχείρησή του με τον θρυμματισμένο πάγο και τα κρύα αναψυκτικά βασίζεται στους ζεστούς καλοκαιρινούς μήνες, όταν διεξάγονται οι εκλογές.

«Αν πάω να ψηφίσω, χάνω την επιχείρησή μου. Το να κερδίζω τα προς το ζην είναι πιο σημαντικό για μένα από το να ψηφίζω, καθώς πρέπει να στηρίξω την οικογένειά μου», δήλωσε.

«Υπάρχουν πολλοί μετανάστες όπως εγώ που βρίσκονται στη Βομβάη για να κερδίσουν χρήματα και δεν μπορούν να ψηφίσουν», σημειώνει.

Η διασπορά

Πολλοί ινδοί πολίτες στο εξωτερικό – μέρος της τεράστιας παγκόσμιας ινδικής διασποράς – αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα, αν και οι συνθήκες εδώ διαφέρουν σημαντικά.

Οι περισσότεροι είναι εργάτες χαμηλού εισοδήματος που βοήθησαν στην οικοδόμηση των οικονομιών και των λαμπερών πόλεων των πλούσιων σε πετρέλαιο αραβικών χωρών, ενώ κάποιοι είναι φοιτητές της μεσαίας ή ανώτερης τάξης που επιδιώκουν διεθνή εκπαίδευση ή επαγγελματική σταδιοδρομία σε δυτικές χώρες.

Σύμφωνα με κυβερνητικά στοιχεία, υπάρχουν 13,6 εκατομμύρια τέτοιοι «μη κάτοικοι Ινδίας» ή NRI (non-resident Indians), παγκοσμίως. Η μεγαλύτερη ομάδα βρίσκεται στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, με 3,4 εκατομμύρια NRI, ακολουθούμενη από 2,5 εκατομμύρια στη Σαουδική Αραβία και τέλος με 1,2 εκατομμύρια στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η δυσχερής θέση των NRIs στα κράτη του Κόλπου αναδείχθηκε επίσης κατά τη διάρκεια της πανδημίας, όταν οι επιχειρήσεις έκλεισαν, οι μισθοί στέρεψαν και οι συνοριακοί περιορισμοί τους εμπόδισαν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, αφήνοντάς τους σε αδιέξοδο.

Για αυτούς δεν υπάρχει η ηλεκτρονική ψηφοφορία ή η επιστολική ψήφος. Αντ’ αυτού, οι NRI πρέπει να εγγραφούν ως «ψηφοφόροι του εξωτερικού» και στη συνέχεια να ταξιδέψουν στη γενέτειρά τους στην Ινδία για να είναι φυσικά παρόντες στις εκλογικές τους περιφέρειες και να ψηφίσουν.