Η Βρετανίδα Τρέισι Χίκμαν πάσχει από καρκίνο σε τελικό στάδιο και αποφάσισε να ταξιδέψει στη Νέα Ζηλανδία για να υποβληθεί σε ευθανασία, καθώς δεν έχει αυτή τη δυνατότητα στην πατρίδα της.
Η 57χρονη αποφάσισε έτσι να στείλει ένα μήνυμα προς τους πολιτικούς του Ηνωμένου Βασιλείου, ζητώντας τους να εξετάσουν το ζήτημα, ώστε να μπορούν οι βαριά άρρωστοι να επιλέγουν τον χρόνο και τον τρόπο με τον οποίο θα πεθάνουν.
«Κοιτάξτε τι έχει κάνει η Νέα Ζηλανδία και κάντε το ακόμα καλύτερα. Δίνεται μεγάλη έμφαση στο δικαίωμα στη ζωή, αλλά οι άνθρωποι πρέπει να έχουν το δικαίωμα σε έναν γαλήνιο, ανώδυνο θάνατο», λέει.
Η αδελφή της, Linda Clarke, που ζει στο Ηνωμένο Βασίλειο, επανέλαβε την έκκλησή της. «Αν η Τρέισι βρισκόταν ακόμη στο Ηνωμένο Βασίλειο, θα έπρεπε να την παρακολουθήσω να αργοπεθαίνει και να πονά».
Η Χίκμαν που έχει και νεοζηλανδική υπηκοότητα, επέλεξε να πεθάνει στις 22 Μαΐου σύμφωνα με νόμο που επιτρέπει σε ικανούς ενήλικες να επιλέξουν την ευθανασία εάν έχουν ανίατη ασθένεια και λιγότερο από έξι μήνες ζωής.
Tracy Hickman’s story is a stark reminder of the absurdity in our system. A British woman forced to travel to New Zealand for a peaceful death, denied that dignity at home. Safeguards are essential but the time to legalise assisted dying is now. https://t.co/hdNEhqgGpL
Σημειώνεται πως η ευθανασία για λόγους ψυχικής ασθένειας, αναπηρίας ή προχωρημένης ηλικίας αποκλείεται ρητά.
Ο νόμος τέθηκε σε ισχύ το 2021, ένα χρόνο αφότου τα δύο τρίτα των ψηφοφόρων υποστήριξαν τον υποβοηθούμενο θάνατο σε εθνικό δημοψήφισμα, σύμφωνα με τον Guardian.
«Όσο πλησιάζει, τόσο πιο γαλήνια αισθάνομαι»
Η Χίκμαν δήλωσε ότι ήταν συμφιλιωμένη με την απόφασή της.
«Όσο πλησιάζει, τόσο πιο γαλήνια αισθάνομαι. Αλλά λυπάμαι πολύ που προκάλεσα στενοχώρια στην οικογένεια και τους φίλους μου, αν και καταλαβαίνουν. Η εναλλακτική λύση είναι να ζήσω άλλους δύο μήνες περίπου, αλλά να έχω έναν αβέβαιο και επώδυνο θάνατο», δηλώνει η ίδια.
«Οι άνθρωποι πρέπει να έχουν το δικαίωμα σε έναν γαλήνιο, ανώδυνο θάνατο»
Ο σύντροφός της, Paul Qualtrough, είπε: «Η ζωή μου είναι πολύ δύσκολη. Κανείς δεν θέλει να τη δει να φεύγει, αλλά κανείς δεν θέλει να τη δει να υποφέρει. Η παρηγοριά που λαμβάνω είναι ότι γνωρίζω ότι [ο θάνατός της] θα είναι ήπιος και με τους όρους της. Είναι η καλύτερη από μια σειρά άσχημων επιλογών».
Η Χίκμαν διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού τον Μάρτιο του 2019 μετά από μαστογραφία ρουτίνας.
«Ήμουν γυμνασμένη, χορτοφάγος, δεν έπινα. Σκέφτηκα ότι θα έμενα εκτός εργασίας για μερικές εβδομάδες. Δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο τεράστιο θα ήταν», δήλωσε.
Ακολούθησε χειρουργική επέμβαση και χημειοθεραπεία. Η 57χρονη είχε «φρικτές» παρενέργειες, όπως απώλεια ακοής. Ο καρκίνος υποχώρησε και εκείνη επέστρεψε στη δουλειά της και έτρεχε μαραθώνιους. Αλλά τον Φεβρουάριο του 2023, ο καρκίνος επέστρεψε και εξαπλώθηκε. Με περισσότερες θεραπείες ήρθαν επιπλέον παρενέργειες, όπως ακράτεια και ακραία κόπωση.
Αντιμετώπιζε επίσης σοβαρούς πόνους.
«Ήταν ένα τεράστιο σοκ»
Στο σημείο εκείνο, η επιλογή της ευθανασίας δεν ήταν εφικτή καθώς οι γιατροί δεν της είχαν δώσει 6 μήνες ζωής.
Αντ’ αυτού, σκέφτηκε να αυτοκτονήσει αρνούμενη το φαγητό και το νερό, αλλά ήξερε ότι αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα έναν μακρύ και δύσκολο θάνατο.
Τον Μάρτιο του τρέχοντος έτους, οι γιατροί ανακάλυψαν δεκάδες όγκους στον εγκέφαλό της και τη συμβούλευσαν ότι πιθανότατα είχε μόνο τρεις μήνες το πολύ. «Ήταν ένα τεράστιο σοκ», δήλωσε η ίδια. Τώρα παίρνει μορφίνη «μέρα και νύχτα».
Η Χίκμαν υπέβαλε αίτηση για ευθανασία, μια απλή διαδικασία που περιελάμβανε αξιολογήσεις από δύο διαφορετικούς γιατρούς και την επιλογή ημερομηνίας. Μέχρι τότε, αποχαιρετά τα αγαπημένα της πρόσωπα και κάνει «ωραία πράγματα».
Σε μια μίξη τεχνολογίας αιχμής, με τεχνητή νοημοσύνη, σε συνδυασμό με τον καλύτερο φίλο του ανθρώπου, η εταιρεία Spot it Early, ανιχνεύει με επιτυχία 4 είδη καρκίνου.
Το ποσοστό είναι σχεδόν διπλάσιο από την εκτίμηση του 2000 για το πως επηρεάζει το τσιγάρο την υγεία. Σημαίνει ότι ένα πακέτο 20 τσιγάρων κοστίζει σε ένα άτομο επτά ώρες κατά μέσο όρο
Εκείνη ισχυρίστηκε ότι το έκανε, ο Τζίμι Κάρτερ ισχυρίστηκε ότι δεν το έκανε. Τι πραγματικά συνέβη κατά τη διάρκεια εκείνου του δείπνου στο παλάτι του Μπάκιγχαμ τον Μάιο του 1977.
