«Μεγάλες αλλά τυπάρες» – Αγκαλιάζει η μόδα την ομορφιά των γηρατειών ή είναι απλά μια μόδα;

Φανταστείτε ένα μοντέλο της πασαρέλας. Πώς μοιάζει; Οι πιθανότητες είναι να είναι ψηλή, λεπτή και πιθανότατα νέα. Τα γκρίζα μαλλιά, οι λεπτές γραμμές και η χαλάρωση του δέρματος σίγουρα δεν είναι στο μείγμα.

Είναι λογικό, όμως – το 2019, η μέση ηλικία του τυπικού μοντέλου πασαρέλας ήταν τα 23 έτη. Ο περασμένος μήνας μόδας, ωστόσο, διαστρέβλωσε αυτό το στατιστικό στοιχείο με μια σειρά από επιδείξεις που έδωσαν εμφανώς μεγαλύτερα μοντέλα.

Η αρχή έγινε στη Νέα Υόρκη, με τον οίκο Batsheva να επιλέγει αποκλειστικά κυρίες από τα 40 και πάνω, ενώ οι Helmut Lang, Collina Strada και FFORME είχαν από όλες τις ηλικίες. Η πραγματική απόδειξη ήρθε όταν οι ευρωπαϊκές μάρκες παρουσίασαν ένα ευρύ φάσμα ηλικιών. Από το ντεμπούτο της 70χρονης Dr. Qin Huilan στον Miu Miu και της 62χρονης Marcia Cross στον Vetements μέχρι την 53χρονη Bethany Nagy στον Saint Laurent και τον Balmain, φάνηκε ότι επιτέλους η μόδα αναγνωρίζει ότι το να μεγαλώνεις μπορεί να είναι το ίδιο φιλόδοξο με τα νιάτα και εξαιρετικά πολυτελές. Ή μήπως όχι;

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Batsheva (@batshevadress)

Η νεότητα είναι η απόλυτη προσδοκία- το να είσαι μεγάλος, όχι και τόσο

Η βιομηχανία του μόντελινγκ ήταν πάντα σε ένα κυνήγι για να βρει το επόμενο μεγάλο «πράγμα», που τις περισσότερες φορές βρίσκεται στην πρώιμη εφηβεία. Η Kate Moss, η Karlie Kloss και η Gemma Ward ανακαλύφθηκαν σε ηλικία 14 ετών και έκαναν επιτυχημένες καριέρες.

Όμως, υπάρχει και μια αφανής, σκοτεινή πλευρά στο σκάουτινγκ ανήλικων κοριτσιών, τα οποία συχνά ωθούνται σε καταστάσεις που ξεπερνούν την ηλικία τους. Η Sara Ziff, η οποία ίδρυσε τη Model Alliance ως αποτέλεσμα της δικής της εμπειρίας στον κλάδο, άσκησε πιέσεις για καλύτερη προστασία των ανήλικων μοντέλων.

Η εταιρία Kering και η LVMH δεσμεύτηκαν επίσης να χρησιμοποιούν μόνο γυναίκες άνω των 18 ετών στα σόου τους από το 2020. Αλλά παρά όλες αυτές τις προσπάθειες, το συντριπτικό μήνυμα παρέμενε πάντα το ίδιο: Η νεότητα είναι η απόλυτη προσδοκία- το να είσαι μεγάλος, όχι και τόσο.

Μεγάλες αλλά τυπάρες

Αφού λοιπόν αυτό ισχύει ιστορικά, γιατί οι πασαρέλες του φθινοπώρου 2024 ήταν τόσο διαφορετικές; Γιατί ήταν ξαφνικά αποδεκτό και ακόμη και επιθυμητό να εμφανίζονται μη παραδοσιακά μοντέλα;

«Οι σχεδιαστές έχουν φυσικά συμπεριλάβει μοντέλα μεγαλύτερης ηλικίας και αυτό συμβαίνει αρκετά τις τελευταίες σεζόν», λέει η Valerie Steele, Ph.D., διευθύντρια και επικεφαλής επιμελήτρια του The Museum στο Fashion Institute of Technology. Χαρακτηριστικό παράδειγμα: Το φθινοπωρινό σόου της Simone Rocha το 2017, στο οποίο συμμετείχαν η Benedetta Barzini και η Jan de Villeneuve, οι οποίες ήταν 73 και 70 ετών, αντίστοιχα, τότε, ενώ πιο πρόσφατα ο Demna έβαλε τη μητέρα του και την Cathy Horyn στο σόου της Balenciaga για την άνοιξη του 2024.

Και για ορισμένες μάρκες, ήταν μέρος του ήθους τους από την αρχή. «Ως σχεδιαστής είναι πολύ σημαντικό να δείξουμε ότι μια ιδέα και ένα concept μπορούν να λειτουργήσουν για μια ποικιλία πελατών και ότι μια σειρά ανθρώπων μπορούν να ταυτιστούν με τα μοντέλα που περπατούν στις πασαρέλες μας», λέει η Hillary Taymour, η σχεδιάστρια της Collina Strada.

Από την πρώτη της επίδειξη το 2018, η εταιρεία έχει θέσει ως στόχο να δοξάζει τις γυναίκες όλων των ηλικιών, των σωματότυπων και των ικανοτήτων. Στις μακροχρόνιες μούσες της περιλαμβάνονται το τρανς, μαύρο και σωματικά ανάπηρο μοντέλο Aaron Rose Philip και η Kathleen McCain Engman, μητέρα του δημιουργικού διευθυντή Charlie Engman, ενώ το πιο πρόσφατο σόου της περιελάμβανε μοντέλα σε προχωρημένη εγκυμοσύνη, κάποιες ήταν και με τα παιδιά τους.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Bethany Nagy ☀️ (@bethanynagy_model)

Η έμπνευση της μητέρας

Στην περίπτωση του Balmain, το σκεπτικό για ένα καστ μεγαλύτερης ηλικίας οφειλόταν σε προσωπικούς λόγους του δημιουργικού διευθυντή Olivier Rousteing. «Η συλλογή είχε εμπνευστεί από τη μητέρα του, καθώς και από τις γυναίκες στη ζωή του, οπότε η οδηγία μας ήταν να βρούμε ένα καστ που να αντικατοπτρίζει αυτό», λέει ο Calvin Wilson, διευθυντής κάστινγκ στο Establishment, ο οποίος εργάστηκε για το σόου.

Το αίτημα δεν ήταν μοναδικό, αλλά η εμπειρία ήταν αισθητά διαφορετική για τον Wilson και την ομάδα του. «Πάντα χρησιμοποιούσαμε μεγαλύτερα μοντέλα, αλλά αυτή τη φορά υπήρχε μια αίσθηση ενθουσιασμού, ήταν μια διαφορετική προσέγγιση και η ενέργεια ήταν αρκετά ωραία».

Αυτή η χαρά αντικατοπτρίστηκε και στα παρασκήνια, καθώς ο Wilson σημειώνει ότι οι βετεράνες γυναίκες έσπευσαν να αγκαλιάσουν, να συνομιλήσουν και να εμψυχώσουν την ομάδα, προσθέτοντας ελαφρότητα σε ένα περιβάλλον που παραδοσιακά χαρακτηρίζεται από υψηλή πίεση.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Bethany Nagy ☀️ (@bethanynagy_model)

Αυτή η χαρά δεν περιορίστηκε στο Balmain

Τα μοντέλα που περπάτησαν στην πρόσφατη παρουσίαση της Batsheva έσπευσαν επίσης να επαινέσουν το σόου, με την Aya Kanai να αναφέρει ότι ήταν «η καλύτερη εμπειρία όλων των εποχών».

Στην περίπτωση της FFORME, η Bonnie Morrison δήλωσε στη Vogue: «Ένιωσα πολύ καλά φροντισμένη σε όλη τη διαδικασία – όλοι ήταν τόσο καλοί, ειδικά ο Paul [Helbers, ο δημιουργικός διευθυντής της Fforme] – ήταν όλοι τόσο επαγγελματίες και οι βοηθοί ήταν τόσο διασκεδαστικοί».

Για τον Wilson, αυτή η χαρά είναι ακριβώς ο λόγος για τον οποίο το casting των μεγαλύτερων μοντέλων είναι μια αναζωογονητική εμπειρία. «Μερικές φορές, όσο μεγαλώνουν οι άνθρωποι, τόσο λιγότερη σημασία τους δίνεται και σιωπούν με πολλούς τρόπους. Αυτό συμβαίνει σε όλους τους τομείς, όχι μόνο στη μόδα αλλά και στον κόσμο.

»Το να βλέπεις αυτά τα χαμόγελα και να υπενθυμίζεις σε αυτές τις γυναίκες ότι είναι ξεχωριστές και σημαντικές, το υπενθυμίζεις και στον κόσμο, σωστά;» Και έχει δίκιο – η ανταπόκριση σε αυτές τις επιδείξεις ήταν συντριπτικά θετική, καθώς τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης φωτίστηκαν με αναφορές για τα μοντέλα. Ήταν ωραίο να βλέπουμε επιτέλους γυναίκες που είχαν πλούσια ζωή να γιορτάζονται και να βραβεύονται στον πιο ελιτίστικο χώρο.

«Μια πολύ εξιδανικευμένη εκδοχή της γήρανσης»

Όλα αυτά ακούγονται υπέροχα, σωστά; Όχι για πολύ, λέει η Lyn Slater, ιδρύτρια του Accidental Icon και συγγραφέας του How to Be Old. «Πρόκειται για μια πολύ εξιδανικευμένη εκδοχή της γήρανσης, την οποία ένα πολύ μικρό ποσοστό ανθρώπων έχει πραγματικά το προνόμιο να βιώσει το γήρας με αυτόν τον τρόπο. Αυτές οι γυναίκες εξακολουθούν να αντιπροσωπεύουν πολύ κλασικά πρότυπα νεότητας και ομορφιάς».

Όπως υποδηλώνει και το όνομα της ιστοσελίδας της, η Slater έγινε τυχαία influencer το 2017 σε ηλικία 63 ετών. Με το κοντό γκρίζο bob της και το μοναδικό στυλ της, προσέφερε μια παρόμοια στιγμή «αχά!» για τις μάρκες της μόδας ότι η επιλογή μιας παραδοσιακά ελκυστικής ηλικιωμένης γυναίκας μπορεί να είναι μια έξυπνη επιχειρηματική κίνηση.

Οι προσφορές συνεργασίας πέταξαν από εταιρείες όπως η Valentino, η Mango και άλλες, αλλά ήταν κούφιες και ανεκπλήρωτες. Το 2019, η Slater συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να επιστρέψει στη δημιουργία περιεχομένου για χάρη της παροχής ενός χώρου για να μιλήσει για τη γήρανση.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Lyn Slater Ph.D AKA Accidental Icon (@iconaccidental)

Μήπως φανούν γριές

Αυτό το κύμα της επιλογής μοντέλων ηλικίας 40 ετών και άνω σε επιδείξεις πασαρέλας είναι άδειο για την Slater. «Θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στην προώθηση αυτής της εκδοχής της ιδανικής ηλικιωμένης γυναίκας που κρατάει αυτές τις αξίες της νεότητας και της ομορφιάς, επειδή αυτό επιβαρύνει τους νεότερους ανθρώπους. Μιλάω με πολλές νεαρές γυναίκες και έχουν κουραστεί να πρέπει να επενδύουν τόσα πολλά στην εμφάνισή τους και να φοβούνται μήπως φανούν γριές» λέει.

«Οι μάρκες συνειδητοποίησαν ότι έπαιρναν καλές αντιδράσεις από την προβολή μοντέλων μεγαλύτερης ηλικίας και έτσι αποφάσισαν να το κάνουν κάτι ιδιαίτερο. Το έχουμε δει αυτό να συμβαίνει στο παρελθόν με τα μαύρα μοντέλα, τα plus size μοντέλα κ.λπ.» λέει. Επιπλέον, σημειώνει ότι η πλειονότητα των γυναικών που βλέπουμε ήταν μοντέλα στα νεότερα χρόνια τους, ενισχύοντας τα ίδια πρότυπα ομορφιάς.

«Αν έχεις κάποια που είναι πανέμορφο μοντέλο όταν είναι 20 ετών, πιθανότατα θα είναι πανέμορφο μοντέλο όταν είναι 50 ή 60 ετών. Αυτό διευκολύνει έναν σχεδιαστή να πει ότι κάνει τα ρούχα να φαίνονται ωραία και με τη σειρά τους οι μεγαλύτεροι σε ηλικία πελάτες αισθάνονται καλά επειδή μπορούν να ταυτιστούν με το λαμπερό μοντέλο».

Οι 20άρες δεν μπορούν να αγοράσουν τα πανάκριβα ρούχα

Και αυτή είναι ίσως η πιο πειστική εξήγηση για το γιατί βλέπουμε μια ξαφνική αύξηση αυτών των γυναικών. Τα ρούχα των σχεδιαστών έχουν γίνει εξαιρετικά ακριβά και λίγες 20άρες μπορούν να διαθέσουν 10.000 δολάρια για μια τσάντα Chanel, πόσο μάλλον για το παλτό και το φόρεμα που ταιριάζει.

«Θέλεις το casting να είναι αυθεντικό, αλλά μέχρι εκείνο το σημείο, οι γυναίκες αυτής της ηλικίας μπορούν να αντέξουν οικονομικά την τσάντα και φορούν τη μόδα», λέει ο Wilson. Πρόκειται για μια έξυπνη κίνηση μάρκετινγκ, ειδικά καθώς ο τομέας της πολυτέλειας παρουσιάζει επιβράδυνση της ζήτησης. Θα μεταφραστεί σε ανθεκτικότητα στην ύφεση για τις εταιρείες αυτές; Η Steele λέει ότι δεν είναι πιθανό, αλλά αποτελεί μια αποτελεσματική στρατηγική για να ενθαρρύνει τους ανθρώπους να ψωνίζουν περισσότερο.

Ο χρόνος θα δείξει

Αν αυτή η τάση είναι απλώς μια τακτική μάρκετινγκ που προορίζεται να εκλείψει μέσα στις επόμενες σεζόν, πώς θα μπορούσε να φανεί η αλλαγή;  Η Taymour είναι αισιόδοξη ότι αυτό είναι ενδεικτικό ότι ο κλάδος κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, έστω και με μικρά βήματα.

«Η αναβίωση των supermodels της δεκαετίας του ’90 που εμφανίζονται κάθε δύο χρόνια είναι ένα σημάδι ότι οι συμπεριφορές αλλάζουν. Είναι cool να είσαι μια ώριμη γυναίκα που ξέρει τι θέλει και πώς να ντύνεται. Και για τις μάρκες, το να δείχνεις ότι μπορείς να ντύνεις τη μαμά σου και την κόρη σου είναι μεγάλο flex».

Όπως και στη γήρανση, μόνο ο χρόνος θα δείξει τι επιφυλάσσει το μέλλον.

*Με στοιχεία από thezoereport.com