Ο Τάισον Φιούρι μπορεί να είναι άξεστος και χοντροκομμένος, όπως περιγράφει ο Guardian εύστοχα. Έχει ξεσπάσματα και δεκάδες προκαταλήψεις. Ταυτόχρονα παλεύει με την κατάθλιψη και έχει διπολική διαταρραχή. Ο γιγάντιος παγκόσμιος πρωταθλητής βαρέων βαρών WBC μπορεί επίσης να φαίνεται μικροπρεπής και γελοίος όταν προσβάλλει τους αντιπάλους του. Αλλά υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στην καρτουνίστικη εκδοχή του Βασιλιά των Τσιγγάνων ή Gypsy King και στον στοχαστικό άνθρωπο που μιλάει με απόλυτη ειλικρίνεια για τη ζωή του μακριά από τον θόρυβο της εβδομάδας των αγώνων.

Τις πρώτες πρωινές ώρες της Κυριακής στο Ριάντ, γύρω στη 1 π.μ. τοπική ώρα, ο Φιούρι θα αντιμετωπίσει τον Ολεξάντρ Ούσικ, τον βασιλιά της IBF, της WBA και της WBO. Ο νικητής θα γίνει ο πρώτος αδιαμφισβήτητος παγκόσμιος πρωταθλητής βαρέων βαρών της πυγμαχίας αυτόν τον αιώνα και θα πάρει 4 ζώνες πρωταθλητή. Παρά την φασαρία, ο αγώνας προμηνύεται κορυφαίος.

Ο 35χρονος έχει μιλήσει για την κατάθλιψη και τη φήμη με ωμή διαύγεια. Αποκάλυψε επίσης ότι τρώει μέχρι και πέντε ψητά την εβδομάδα και ότι αγαπάει ένα ροτβάιλερ που ονομάζεται Cash και δεν του απαντάει ποτέ. Ταυτόχρονα αρνήθηκε, με αξιοθαύμαστη αυτοσυγκράτηση, να «πουλήσει» σύγκρουσή του με τον Ουσίκ με το ζόρι.

Ξέρω ότι αύριο θα είναι μια καινούργια μέρα, οπότε, ακόμα κι αν νιώθω εντελώς χάλια απόψε, θα ξεκινήσω πάλι από την αρχή

Αντιθέτως, ο Fury κάνει παύσεις όταν τον ρωτούν αν η φήμη είναι ευλογία και κατάρα. «Είναι κατάρα, σίγουρα. Αλλά όχι, δεν είναι ευλογία. Όλοι θέλουν να είναι διάσημοι για πέντε λεπτά, αλλά όχι κάθε μέρα για 10 χρόνια».

«Ας γράψουμε ιστορία. Αρκετά (με τα λόγια)», είπε ο Ούσικ.

Οι πρώτες επιτυχίες, το αλκοόλ, τα ναρκωτικά και η κατάθλιψη

Ο Fury έχει επαινεθεί και υβριστεί από πολύ πριν κερδίσει τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο στα βαρέα κιλά, εναντίον του Βλάντιμιρ Κλίτσκο το 2015. Μετά από αυτό το στρατηγικό αριστούργημα έπεσε σε βαθιά κατάθλιψη. Ο Φιούρι έφτασε τα 152 κιλά, τον καιρό που τον κυρίευσαν οι καταχρήσεις από το ποτό και τα ναρκωτικά. Έφτασε κοντά στο να βάλει τέλος στη ζωή του περισσότερες από μία φορές κατά τη διάρκεια των δυόμισι ετών που ήταν εκτός ρινγκ.

Ρωτάω τον Φιούρι αν έχει ακόμα άσχημες μέρες, όταν τον κυνηγάει το μαύρο σκυλί της κατάθλιψης. «Συνέχεια», λέει. «Καμία μέρα δεν είναι ίδια για μένα. Κάθε μέρα είναι σαν το τρενάκι του λούνα παρκ».

Πότε ήταν η τελευταία του κακή μέρα; «Πριν από μερικές μέρες. Ανεβοκατεβαίνω συνέχεια, σαν το τρενάκι του λούνα παρκ. Αλλά ξέρω πώς να το παλεύω περισσότερο από ό,τι πριν. Βραχυπρόθεσμοι στόχοι, να συνεχίσω να προπονούμαι, να τρώω υγιεινά. Ξέρω ότι αύριο θα είναι μια καινούργια μέρα, οπότε, ακόμα κι αν νιώθω εντελώς χάλια απόψε, θα ξεκινήσω πάλι από την αρχή. Είναι μια ολοκαίνουργια μέρα για να ξεκινήσω από την αρχή».

Ο Φρανκ Γουόρεν, ο μάνατζέρ του, μίλησε αυτή την εβδομάδα για το γεγονός ότι ο Φιούρι παλεύει εδώ και χρόνια με τη διπολική διαταραχή. Ανησυχεί ο Φιούρι ότι μπορεί να ξυπνήσει το πρωί του Σαββάτου, λίγες ώρες πριν αντιμετωπίσει τον Ουσίκ, νιώθοντας ξανά έρημος; «Όχι, γιατί είμαι αλεξίσφαιρος την ημέρα του αγώνα. Δεν μπορώ να επηρεαστώ επειδή δεν είναι ο Τάισον Φιούρι. Είναι ο Gypsy King – εντελώς διαφορετική νοοτροπία».

«Είμαι έτοιμος. Δεν έχω τίποτα να πω. Είμαι έτοιμος για έναν καλό αγώνα. Δύσκολο ή εύκολο. Όπως και να έχει θα είμαι έτοιμος». Ευχαρίστησε τον Ουσίκ που συμφώνησε για τον αγώνα.Όταν ρωτήθηκε αν έχει κάποιο μήνυμα για τον Ουκρανό, πρόσθεσε: «Ο Θεός να τον ευλογεί.Θα πω μια προσευχή γι’ αυτόν πριν τον αγώνα για να βγούμε και οι δύο με ασφάλεια από το ρινγκ».

«Με έσωσε η πυγμαχία» είπε πριν πιάσει τον TS Elliot και τον Καβάφη

Η πυγμαχία, παρ’ όλη τη βιαιότητά της, υπήρξε η σωτηρία του Φιούρι. «Μου άρεσε η πυγμαχία από τότε που ήμουν μικρό παιδί. Πάντα μου άρεσε η προπόνηση, το sparring. Αλλά ποτέ δεν ήμουν κάποιος που θα το έντυνε και θα το έκανε κάτι που δεν είναι. Πάντα το υποβάθμιζα». Για τον Φιούρι, «το ταξίδι προς τον προορισμό είναι πάντα καλύτερο από την άφιξη» και έτσι γίνεται εμφανής η αμφιθυμία του για το υποτιθέμενο βαθύ νόημα του αγώνα του με τον Ουσίκ.

Αρχικά ακούγεται σαν τον Gypsy King: «It’s showtime, innit? (Είναι ώρα για σόου, έτσι δεν είναι;) Δεν είναι απλώς ένας αγώνας πυγμαχίας. Είναι ψυχαγωγία, είναι ώρα να διασκεδάσουμε. Ναι, είναι ένας πολύ σημαντικός αγώνας. Είναι η δόξα της πυγμαχίας, το παγκόσμιο πρωτάθλημα βαρέων βαρών. Οπότε είναι μια μεγάλη ευκαιρία». Όμως, στα πρόθυρα της ενδεχομένως μεγαλύτερης βραδιάς του στο ρινγκ, ο Φιούρι αλλάζει στάση: «Σκέφτομαι μόνο να μπω εκεί μέσα, να κάνω έναν αγώνα, να πληρωθώ και να πάω σπίτι μου».

Συνεχίζει την υποτονική του πορεία. «Δεν ξέρω αν σας το έχω πει αυτό, αλλά δίνω όλες τις ζώνες στον Turki. Τόσο πολύ σημαίνει μια ζώνη για μένα. Τίποτα».

Ο Turki Alalshikh είναι ο πρόεδρος της General Entertainment Authority, η οποία έχει ρίξει δισεκατομμύρια στην πυγμαχία σε μια προσπάθεια να αλλάξει την αντίληψη που επικρατεί για τη Σαουδική Αραβία ως καταπιεστικό κράτος. «Το ξέρει», λέει ο Φιούρι για τον άνθρωπο που συνήθως αποκαλεί Εξοχότατο ή πιο παιχνιδιάρικα, Τούρκο. «Θα τον τιμήσει (σ.σ. το να του δώσω όλες τις ζώνες), έτσι δεν είναι; Θα είμαι ο πρώτος πρωταθλητής στην ιστορία που θα δωρίσει όλες τις ζώνες του».

Οι άνθρωποι πάντα ονειρεύονται να γίνουν πλούσιοι και διάσημοι. Πιθανότατα δεν είναι αλήθεια όταν τελικά φτάνεις εκεί

Ο Φιούρι έχει πάρει φόρα τώρα. «Οι άνθρωποι πάντα ονειρεύονται να γίνουν πλούσιοι και διάσημοι. Πιθανότατα δεν είναι αλήθεια όταν τελικά φτάνεις εκεί. Όταν μπορείς να έχεις ό,τι έχει να σου προσφέρει ο κόσμος, δεν θέλεις τίποτα. Όταν δεν έχεις τίποτα, θέλεις τα πάντα».

«Υπάρχουν πολλά που μπορεί να πει κανείς για μια κανονική δουλειά από τις 09:00 έως τις 17:00. Μπορείς να κάνεις κανονικά πράγματα κάθε μέρα, να πηγαίνεις όπου θέλεις. Κανείς δεν σου κάνει ερωτήσεις, κανείς δεν σε πλησιάζει συνέχεια. Εγώ; Δεν μπορώ να πάω πουθενά. Βασανίζομαι. Δεν μπορώ καν να δειπνήσω. Ο κόσμος γύρω από το λαιμό μου βγάζει φωτογραφίες. Θέλω να τους χτυπήσω στο στόμα. Οι άνθρωποι δεν σέβονται κανέναν που γνωρίζουν στην τηλεόραση. Είναι κατευθείαν πάνω τους: ‘Ξέρω ότι τρως το δείπνο σου, αλλά…'»».

Ο Φιούρι τραβάει μια γκριμάτσα: «Είναι φρικτό. Δεν θα το ευχόμουν στον χειρότερο εχθρό μου. Αν μπορείς να κερδίζεις πολλά χρήματα, αλλά να μην είσαι διάσημος, είσαι κερδισμένος. Αν κερδίσεις το λαχείο και παραμείνεις ανώνυμος, μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις».

Στη συνέντευξη της μικρής μας ομάδας με τον Φιούρι, κάποιος προτείνει ότι, όντας 2,05 μ., θα δυσκολευόταν να γίνει ανώνυμος μελισσοκόμος ή φαρμακοποιός. Ο Φιούρι γνέφει. «Το ξέρω, αλλά όταν είσαι διάσημος και παγκόσμιος πρωταθλητής βαρέων βαρών, το κάνει ακόμα χειρότερο. Υπάρχουν πολλοί ψηλοί άνθρωποι. Δεν τους παρενοχλούν κάθε μέρα, έτσι δεν είναι; Ο Σέιν (σ.σ. ο αδερφός του) μου λέει συνέχεια: «Είναι το τίμημα που πληρώνεις για όλα όσα έχεις».

Ο Τάισον Φιούρι είναι ελαφρώς φαβορί, παρά την διαφορά σε τίτλους, καθώς είναι και 12 κιλά βαρύτερος και ψηλότερος από τον αντίπαλό του.

Ο Ουσίκ παίζει για την Ουκρανία, ποιο είναι τι κίνητρό σου;

Αισθάνεται ο Φιούρι την πεποίθηση που διακατέχει τον Ουσίκ ότι θα κερδίσει τον αγώνα για λογαριασμό της Ουκρανίας, της ταλαιπωρημένης χώρας του που βρίσκεται σε πόλεμο με τη Ρωσία; «Δεν ξέρω», λέει ο Φιούρι. «Αυτό που ξέρω είναι ότι και οι δύο πληρωνόμαστε πολύ καλά. Η μεγαλύτερη αμοιβή που υπάρχει. Είχε 350 ερασιτεχνικούς αγώνες και 21 επαγγελματικούς αγώνες. Εγώ είχα 35 επαγγελματικούς αγώνες και 35 ερασιτεχνικούς αγώνες. Έχουμε κάνει πολλά, έτσι δεν είναι, οπότε μας απασχολεί άλλος ένας αγώνας; Δεν νομίζω. Ούτε ο ένας ούτε ο άλλος».

«Το είπε και θα το πω κι εγώ. Αν είναι γραφτό για μένα, θα γίνει. Και αν δεν είναι, θα κλάψω γι’ αυτό; Όχι. Θα ευχαριστήσω τον Θεό για τις καλές και τις κακές στιγμές και θα συνεχίσω, θα μαζέψω τα λεφτά μου και θα πάω σπίτι μου. Πίσω στο να μαζεύω τα σκατά του σκύλου. Δεν νομίζω ότι ο κόσμος αντιλαμβάνεται πόσο όλα αυτά δεν είναι πολύ σημαντικά για μένα. Είναι σημαντικό τη νύχτα (του αγώνα) αλλά όταν πάω σπίτι; Ξεχάστε το. Ούτε καν με ενδιαφέρει».

Στην αποπνικτική ζέστη του Ριάντ, με μια ξαφνική πληθώρα διασημοτήτων να καταφθάνουν για να παρακολουθήσουν αυτόν και τον Ουσίκ, αισθάνεται την αντίθετη ένταση της βραδιάς του αγώνα; «Όχι ακριβώς. Η πίεση έχει φύγει. Το κάνω τώρα επειδή μπορώ ενώ, πριν, έπρεπε να συγκεντρώσω κάποια περιουσιακά στοιχεία και μερικές λίρες. Τώρα το κάνω για τη διασκέδαση και, προφανώς, και για τα χρήματα».

Ο Φιούρι σκύβει μπροστά.«Το θέμα είναι το εξής. Αν μου δώσεις άλλα 500 εκατομμύρια δολάρια δεν θα μου κάνουν τίποτα. Δεν θα έκανε τη ζωή μου καλύτερη ή χειρότερη. Και στην πραγματικότητα θα ήταν αμαρτία να μου τα δώσετε, γιατί θα ήταν άσκοπο. Όλα είναι ένα μεγάλο παιχνίδι Μονόπολης. Ωστόσο, και υπάρχει ένα μεγάλο ωστόσο, δεν θα πήγαινα ποτέ σε μια δουλειά και θα ήμουν κακοπληρωμένος. Είναι η αρχή μου. Ξέρω τι αξίζω και τι παράγω. Οι άνθρωποι λένε: «Μπορείς να αγωνιστείς για 5 εκατομμύρια δολάρια, γιατί θέλεις 100 εκατομμύρια δολάρια;».Αλλά εγώ ξέρω την αξία μου».

Headlines