Μαθήματα χορού και γυμναστικής, νωρίς το πρωί, στο Λούβρο

Με τους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες να καταφτάνουν στο Παρίσι σε λίγους μήνες, μουσεία και γκαλερί σε όλη τη χώρα ανταγωνίζονται για να διοργανώσουν εκθέσεις με θέμα τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Μία από τις προσφορές του Λούβρου είναι ένα ωριαίο μάθημα χορού και άσκησης μέσα στο κτίριο, το οποίο οι υπεύθυνοι του μουσείου ονομάζουν «Courez au Louvre» – που σημαίνει «Τρέξε στο Λούβρο».

«Ξεχάστε τη Μόνα Λίζα, για μια φορά»

Το μουσείο μοιάζει έτσι κι αλλιώς με ένα φυσικό γυμναστήριο προπόνησης, εξήγησε ο διευθυντής παραστατικών τεχνών του, Luc Bouniol-Laffont. Είναι τόσο μεγάλο που το προσωπικό φοράει παπούτσια για τρέξιμο για να καλύψει τα 400 δωμάτιά του, τα οποία, εάν ενωθούν μαζί, εκτείνονται πάνω από εννέα μίλια.

Η άσκηση θα προσέφερε μια διαφορετική σύνδεση με ορισμένα από τα 33.000 έργα.

«Δεν είναι το πνεύμα που ψάχνει», εξήγησε. «Είναι το σώμα».

Έτσι πρόσφερε στον Mehdi Kerkouche, έναν τοπικό χορογράφο, μια ξενάγηση με τους επιμελητές και του έδωσε το ελεύθερο να σχεδιάσει τις συνεδρίες – με μια μικρή παράκληση.

«Ξεχάστε τη Μόνα Λίζα, για μια φορά», είπε ο Bouniol-Laffont. «Υπάρχουν τόσα πολλά άλλα πράγματα να δείτε».

Ενώ οι Γάλλοι είναι παθιασμένοι επισκέπτες των γκαλερί, δεν είναι πολύ ενθουσιασμένοι με το Μουσείο του Λούβρου. Περίπου εννέα εκατομμύρια άνθρωποι συνωστίζονται στις αίθουσές του κάθε χρόνο, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία δεν είναι Γάλλοι

Photo: New York Times/ Instagram

Photo: New York Times/ Instagram

Ο χορός αρχίζει μια ώρα πριν ανοίξει το μουσείο

Τα μαθήματα, με τιμή 38 ευρώ για τους ενήλικες, εξαντλήθηκαν μέσα σε μία ώρα από την έναρξη της διαδικτυακής προβολής. Διαρκούν μέχρι το τέλος του μήνα.

Το μεγαλύτερο δέλεαρ είναι η χρονική στιγμή. Ο χορός αρχίζει μια ώρα πριν ανοίξει το μουσείο. Κάθε πρωί, περίπου 60 τυχεροί – χωρισμένοι σε δύο ομάδες των 30 ατόμων – έχουν την ευκαιρία να ζήσουν μια ιδιωτική προβολή που συνήθως απολαμβάνουν μόνο οι Beyoncé και Jay-Z.

Χωρίς τεράστιες ουρές, χωρίς πιεστικά πλήθη, χωρίς selfie-sticks: Θα έχουμε το Λούβρο για τον εαυτό μας.

Photo: New York Times/ Instagram

Ακούστε ένα μυστικό

Ενώ οι Γάλλοι είναι παθιασμένοι επισκέπτες των γκαλερί, δεν είναι πολύ ενθουσιασμένοι με το Μουσείο του Λούβρου. Περίπου εννέα εκατομμύρια άνθρωποι συνωστίζονται στις αίθουσές του κάθε χρόνο, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία δεν είναι Γάλλοι.

Το μέρος είναι πολύ μεγάλο και γεμάτο κόσμο. Η εμπειρία της θέασης της Μόνα Λίζα είναι παρόμοια με το να στριμώχνεσαι στο μετρό σε ώρα αιχμής- περίπου 30.000 άνθρωποι στριμώχνονται μπροστά της κάθε μέρα. Γιατί να υποφέρετε έτσι, όταν υπάρχουν περισσότερα από 100 λιγότερο γεμάτα μουσεία, γεμάτα θαυμάσια πράγματα, διάσπαρτα στην πόλη;

Ακόμη και ο Kerkouche παραδέχτηκε ότι είχε να μπει στο εσωτερικό του κτιρίου από τότε που ήταν παιδί. «Όλοι οι Παριζιάνοι είναι ίδιοι», είπε. «Κάνω ποδήλατο κάθε μέρα μπροστά του για να πάω από το ένα μέρος στο άλλο στην πόλη. Αλλά δεν το κοιτάζω πια».

H ντίσκο θα νικήσει

Η ιδέα του Kerkouche ήταν να γίνει μια συνεδρία σε τέσσερα μέρη, σε τέσσερις διαφορετικές αίθουσες, στριμωγμένες η μία κοντά στην άλλη σε δύο από τις τρεις πτέρυγες του Λούβρου. Διαφορετικά, είπε, η ώρα θα καταναλωνόταν από τις μετακινήσεις.

Ζήτησε από τέσσερις συνεργάτες – τρεις χορευτές και τον γυμναστή του – να βοηθήσουν στο σχεδιασμό ενός 15λεπτου μαθήματος για κάθε χώρο. Ο καθένας εμπνεύστηκε, ενεργειακά, από το δωμάτιο.

Η ντίσκο στην Salle des Cariatides, που κάποτε είχε φιλοξενήσει βασιλικούς χορούς, ήταν προφανής – γι’ αυτόν, η ντίσκο ήταν η σύγχρονη εκδοχή του χορού σε αίθουσα χορού. «Πρέπει να δώσουμε πίσω τον πρώτο σκοπό αυτής της αίθουσας», είπε.

*Με στοιχεία από nytimes