Πενήντα χρόνια μετά τον θάνατο της Κάντι Ντάρλινγκ

Η σουπερστάρ Κάντι Ντάρλινγκ είναι συνώνυμο της απαράμιλλης γοητείας – μια πανέμορφη γυναίκα που παίζει μια ετοιμοθάνατη πανέμορφη γυναίκα. Η εικόνα της στο νοσοκομείο, έτοιμη για το κοντινό της πλάνο με μακιγιάζ και ένα μαύρο τριαντάφυλλο στο μαξιλάρι δίπλα της, μοιάζει με σκηνοθετημένη φωτογραφία για περιοδικό μόδας.

«Μακάρι να μπορούσα να δω ένα πιστοποιητικό θανάτου. Σύμφωνα με τον Jeremiah, ο γιατρός είπε ότι ήταν λέμφωμα. Ο Jeremiah είπε επίσης ότι έπαιρνε ορμόνες που αργότερα διαπιστώθηκε ότι ήταν καρκινογόνες και αποσύρθηκαν από την αγορά. Ξόδεψα μάλλον πάρα πολύ χρόνο προσπαθώντας να το επιβεβαιώσω αυτό»

Αλλά αυτή η φωτογραφία, που τραβήχτηκε από τον Peter Hujar, είναι τόσο καλοστημένη όσο και αληθινή. Η Κάντι Ντάρλινγκ πέθανε από λέμφωμα σε εκείνο το δωμάτιο του νοσοκομείου το 1974. Ήταν 29 ετών.

«Μην έρθεις πριν νυχτώσει»

Η Κάντι, η oποία υπήρξε είδωλο της τρανς κοινότητας, όντας και η ίδια τρανς γυναίκα, έζησε μια ζωή κατάλληλη για βιογραφία. Ο φίλος της Jeremiah Newton ξεκίνησε να γράψει την ιστορία της αμέσως μετά το θάνατό της. «Ποτέ δεν μου είπε γιατί σταμάτησε να εργάζεται πάνω σε αυτή», δήλωσε η Cynthia Carr, συγγραφέας του βιβλίου «Candy Darling: Dreamer, Icon, Superstar» στους Times.

«Μου προσέφερε τεράστια βοήθεια παίρνοντας συνεντεύξεις από περίπου πενήντα άτομα τη δεκαετία του 1970 και δίνοντάς μου τις κασέτες». Ο Newton πέθανε το 2023.

Η Κάντι ήταν επίσης φτωχή – και άστεγη. Υπήρχε το σπίτι της μητέρας της στο Long Island για να επιστρέψει, το οποίο δεν ήταν ιδανικό, δεδομένης της μισαλλοδοξίας της εποχής. Η Κάντι βασιζόταν κυρίως σε φίλους και γνωστούς, μένοντας σε διαφορετικά μέρη από νύχτα σε νύχτα, από εβδομάδα σε εβδομάδα

Ο αγώνας της Κάντι ως τρανς γυναίκας είναι ο λόγος που η Carr ανέλαβε αυτό το έργο. Τη μια στιγμή η Κάντι βρίσκεται στη Νέα Υόρκη, στο πλευρό του Άντι Γουόρχολ- στη συνέχεια, όπως διηγείται η Carr, επιστρέφει στο σπίτι της για να επισκεφθεί τη μητέρα της στο Massapequa Park του Long Island και η μητέρα της έλεγε: «Μην έρθεις πριν νυχτώσει. Μην αφήσεις κανέναν να σε δει. Μην ανοίξεις την πόρτα».

Φωτογραφία του Άντι Γουόρχολ, «Candy Darling» © 2024 The Andy Warhol Foundation for the Visual Arts, Inc. /ARS

«Σκέφτηκα, «ουάου, αυτό πρέπει να είναι μόνο μια ιδέα για το τι πέρασε ως τρανς γυναίκα τη δεκαετία του ”60 και στις αρχές της δεκαετίας του ’70», λέει η Carr. «Ήθελα να πω αυτή την ιστορία».

Για κάποιον που έζησε μια τόσο σύντομη ζωή, το ημερολόγιο της Candy ήταν κατάμεστο και οι κόσμοι στους οποίους ταξίδεψε ήταν πολύπλευροι.

Τα παλιά Village Voices

«Ομολογώ ότι δεν έχω δουλέψει ποτέ με βάση ένα χρονοδιάγραμμα σε κανένα από τα έργα μου», παραδέχεται η Carr. «Αλλά αρχίζω αμέσως να φτιάχνω ένα χρονολόγιο και συνεχίζω να το συμπληρώνω καθώς κάνω την έρευνά μου. Είχα τις 48 κασέτες (και δύο απομαγνητοφωνήσεις) που είχε κάνει ο Jeremiah και τους 98 ανθρώπους από τους οποίους πήρα συνέντευξη η ίδια – μερικούς από αυτούς πολλές φορές».

»Έψαξα τα παλιά Village Voices, σελίδα προς σελίδα, ξεκινώντας από το 1967, όταν η Κάντι εμφανίστηκε στο πρώτο της θεατρικό έργο, μέχρι τον θάνατό της στις αρχές του 1974. Εκείνη την εποχή, το Voice ήταν το πιο ουσιαστικό και μερικές φορές το μοναδικό έντυπο που κάλυπτε τις αρχές του Off Off Broadway, την πρώιμη απελευθέρωση των γκέι και τις απαρχές του φεμινισμού του δεύτερου κύματος».

Η έρευνα της Carr για τη θεατρική καριέρα της Κάντι είναι συναρπαστική. Φανερώνει μια ταλαντούχα ηθοποιό με την οποία οι σκηνοθέτες ήθελαν να δουλέψουν – περισσότερο από «ανερχόμενη», περιγράφουν την Κάντι ως λαμπρή.

Θα είχε η Κάντι μέλλον στο Χόλιγουντ, αν είχε ζήσει περισσότερο;

«Η Κάντι ήθελε οπωσδήποτε να τα καταφέρει στο Χόλιγουντ, αλλά είχε να αντιμετωπίσει κάτι παραπάνω από ένα απλό εμπόδιο», λέει η Carr. «Θα έπρεπε να ζήσει για αρκετό καιρό – μέχρι τώρα, ας πούμε – για να γίνει αποδεκτή».

Στην πραγματικότητα, μια βιογραφική ταινία για την Κάντι βρίσκεται εδώ και καιρό στα σκαριά και τώρα επιτέλους βρίσκεται στο στάδιο των γυρισμάτων, με πρωταγωνίστρια την τρανς ηθοποιό Hari Nef.

Η επιλογή της Nef είναι ένα είδος απάντησης στη διαμάχη των cis ηθοποιών που υποδύονται τρανς χαρακτήρες. «Υποθέτω ότι βασίζουν την ταινία στο ντοκιμαντέρ “Beautiful Darling”, το οποίο πραγματικά εστιάζει [στη σχέση της Candy με τον Newton]», λέει η Carr. «Όσο για το κάστινγκ, μια τρανς γυναίκα θα πρέπει να παίξει την Κάντι».

Παρά τη διασημότητα της Κάντι σε αυτούς τους χώρους, το χάσμα μεταξύ της εμπειρίας της ως Κάντι Ντάρλινγκ και της οικογένειας της αντανακλάται και στο αρχείο της. Ορισμένα από τα προσωπικά της έγγραφα, συμπεριλαμβανομένων ημερολογίων και επιστολών, κατέληξαν στο Μουσείο Γουόρχολ στο Πίτσμπουργκ, λέει η Carr, αλλά τα περισσότερα έχουν χαθεί. Ο Newton κράτησε πολλά από τα κουτιά με τα πράγματα της Κάντι όσο μπορούσε, αλλά όταν νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο, λέει η Carr, «είμαι σίγουρη ότι κάποια από αυτά πήγαν σε έναν κάδο σκουπιδιών.

«Η συγγραφή μιας βιογραφίας είναι μια αναζήτηση για τα κομμάτια του παζλ», λέει η Carr, και δυστυχώς, εκτός από τον Newton, η Κάντι δεν είχε κάποιο μέλος της οικογένειάς της ή κάποιο πρόσωπο που να έχει οριστεί για να προστατεύσει την κληρονομιά της.

«Η ζωή της δεν ήταν βαρετή»

Η Κάντι ήταν επίσης φτωχή – και άστεγη. Υπήρχε το σπίτι της μητέρας της στο Long Island για να επιστρέψει, το οποίο δεν ήταν ιδανικό, δεδομένης της μισαλλοδοξίας της εποχής. Η Κάντι βασιζόταν κυρίως σε φίλους και γνωστούς, μένοντας σε διαφορετικά μέρη από νύχτα σε νύχτα, από εβδομάδα σε εβδομάδα.

Ο Γουόρχολ της δάνεισε χρήματα και πλήρωσε ακόμη και κάποιες από τις ορμονοθεραπείες της. Αλλά η Κάντι δεν είχε πραγματικά σπίτι. Όπως γράφει η Carr: «Η ζωή της δεν ήταν βαρετή, αλλά η φτώχεια και η ασθένεια είναι βαρετές».

Ήταν οι ορμόνες που πιθανότατα οδήγησαν στη διάγνωση του καρκίνου της Κάντι και, τελικά, στο θάνατο της.

«Μακάρι να μπορούσα να δω ένα πιστοποιητικό θανάτου. Σύμφωνα με τον Jeremiah, ο γιατρός είπε ότι ήταν λέμφωμα. Ο Jeremiah είπε επίσης ότι έπαιρνε ορμόνες που αργότερα διαπιστώθηκε ότι ήταν καρκινογόνες και αποσύρθηκαν από την αγορά. Ξόδεψα μάλλον πάρα πολύ χρόνο προσπαθώντας να το επιβεβαιώσω αυτό», λέει η Carr.

«Τι ορμόνες έπαιρναν οι άνθρωποι στις αρχές της δεκαετίας του ’70; Ποιες από αυτές (ή περισσότερες) αποσύρθηκαν από την αγορά;».

Δεν έμαθε όμως, ποτέ.

*Με πληροφορίες από Los Angeles Times | Jessica Feri | Κεντρική φωτογραφία θέματος: © The Peter Hujar Archive LLC