Στεφανί Φραπάρ: Κορυφαία ή κίνηση αντιπερισπασμού από την ΕΠΟ;

Mε όρους ποδοσφαιρικούς, ανέτως θα μπορούσε να ειπωθεί πως έχουμε να κάνουμε με περίπτωση που παίκτης «κάνει σαραντάρα μπαλιά και αλλάζει το παιχνίδι από τη μια μεριά στην άλλη». Με αποτέλεσμα οι φίλαθλοι να στρέφουν εκεί το βλέμμα τους. Συμβαίνει, αλήθεια, κάτι αντίστοιχο με την περίπτωση της Στεφανί Φραπάρ και την έλευσή της στην Ελλάδα προκειμένου να σφυρίξει στον τελικό του Κυπέλλου;

Η γαλλίδα διαιτήτρια έχει κατακτήσει πρωτιές στην καριέρα της. Σφύριξε σε αγώνα Τσάμπιονς Λιγκ το 2020, την είδαμε σε τελική φάση Μουντιάλ (το ’22 και στο Γερμανία – Κόστα Ρίκα), έχει μια πορεία που δεν μπορείς να την αγνοήσεις.

Η ΕΠΟ, όμως, τι στόχο είχε και γιατί επιδίωξε να τη φέρει εδώ; Μήπως ήθελε να κάνει ένα είδους αντιπερισπασμού; Ας δούμε τα κομμάτια του παζλ μήπως και τα ενώσουμε.

Με τι ασχολούνταν οι πάντες έως και πριν από ένα 24ωρο; Με τις άσχημες εικόνες που θα έχουν οι εξέδρες του Πανθεσσαλικού, πολύ απλά γιατί θα απουσιάζει ο κόσμος. Και επίσης με την παντελή αδυναμία της Ομοσπονδίας να διοργανώσει (επιτέλους!) έναν τελικό με κόσμο, να είναι δηλαδή το Παναθηναϊκός –Αρης ένα παιχνίδι γιορτή για το άθλημα και όχι κάτι που δεν θα θέλεις να το παρακολουθείς γιατί θα είναι ελάχιστα ελκυστικό το προϊόν. Και ξαφνικά, προκύπτει Φραπάρ, οπότε αρκετοί αν όχι όλοι ασχολούνται μαζί της και αναλύουν το βιογραφικό και τα πεπραγμένα της στον χώρο.

Για να ειπωθεί η αλήθεια και σύμφωνα με όσους γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις, η γαλλίδα διαιτήτρια δεν είναι η καλύτερη που κυκλοφορεί στα γήπεδα. Απλά, η γαλλική ομοσπονδία επενδύει πάνω στη Φραπάρ, της δίνει πολλά ματς και αυτό κάνουν μετά η ΟΥΕΦΑ και η ΦΙΦΑ, στη λογική των ίσων ευκαιριών και της πτώσης των κάστρων στο ποδόσφαιρο. Και αν κάποιος πάει ένα βήμα παρακάτω, τι βλέπει αλήθεια; Πως η διαιτήτρια που το βράδυ του Σαββάτου θα εμφανιστεί στη Μαγνησία, δεν είναι σε ανοδική τροχιά. Το επιβεβαιώνει αυτό, το γεγονός πως απουσιάζει από τις λίστες των διαιτητών που θα αγωνιστούν στο επικείμενο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Γερμανίας. Επιπρόσθετα, δεν ανήκει καν στην κατηγορία των ελίτ διαιτητών!

Για να αντιληφθεί ο κόσμος τι συμβαίνει, ο Σιδηρόπουλος είναι ελίτ. Θα ήθελαν, άραγε, ρέφερι τον Σιδηρόπουλο ο Αρης και ο Παναθηναϊκός στον τελικό; Πολύ περισσότερο, τι θα έλεγαν οι δύο ομάδες αν δεν οριζόταν ελίτ διαιτητής στη μάχη που θα δώσουν για το τρόπαιο του Κυπέλλου; Η ΕΠΟ θα έμπαινε πάλι στο στόχαστρο επειδή δεν κατάφερε να φέρει «πρώτο όνομα» και απλά κάλεσε διαιτητή πρώτης κατηγορίας με ελάχιστα ματς στο Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτή είναι η περίπτωση της Φραπάρ! Αλλά επειδή επικοινωνιακά το πέρασαν καλά από το Πάρκο Γουδή, δεν ακούγεται τίποτα για την επιλογή τους. Αντίθετα οι προβολείς πέφτουν στη διαιτήτρια.

Στην κατηγορία των γυναικών, ναι, είναι ελίτ η Φραπάρ. Παλαιότερα ήταν ελίτ η εξαιρετική Θάλια Μήτση και τώρα Ελένη Αντωνίου. Η Φραπάρ ανήκει στην πρώτη κατηγορία στο γκρουπ των ανδρών (όπως και Παπαπέτρου από την Ελλάδα) και στη δεύτερη κατηγορία είναι οι Προϊκβοσκα (Βόρεια Μακεδονία), Ντεμετρέσκου (Ρουμανία), Καπούτι (Ιταλία), Στάουμπλι (Ελβετία) και Μονζούλ (Ουκρανία). Οι δύο τελευταίες αποσύρθηκαν από τη διαιτησία πρόσφατα, με την Μονζούλ να γίνεται αρχιδιαιτητής στην Ουκρανία. Η δε Φραπάρ, δεν έχει σφυρίξει ούτε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ των γυναικών, μολονότι θα μπορούσε το ’21 και το ’23 που δεν υπήρχε γαλλική ομάδα.

Αυτή, συνεπώς, είναι η πραγματικότητα. Αρα, τι έχουμε με την επιλογή Φραπάρ; Μήπως ένα επικοινωνιακό τρικ από την ΕΠΟ;