Ο λαός λέει «φρέσκα κουλούρια» και το φρέσκο είναι ότι ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε από τη Ρεάλ στον ημιτελικό φυσιολογικά καθώς εμφανίστηκε στο παρκέ στο δεύτερο ημίχρονο.

Και όμως η μεγάλη χαμένη ευκαιρία ήταν πέρυσι όταν το τρόπαιο χάθηκε στο τελευταίο σουτ και ενώ ο Ολυμπιακός ήταν η κορυφαία ομάδα με διαφορά στη σεζόν. Εφέτος δεν ήταν.

Η Ρεάλ δεν είναι…Μονακό, ούτε καν Φενέρμπαχτσε ώστε να μπορεί ο αντίπαλός της να κάνει ένα αντίστοιχο δεκάλεπτο όπως το εκπληκτικό περσινό των Ερυθρολεύκων με τους Μονεγάσκους (27-2 ήταν το επιμέρους σκορ της 3ης περιόδου του ημιτελικού με τη γαλλική ομάδα).

Όταν μένεις πίσω 25 πόντους (54-29 στο 19’) απέναντι σε μια υπερομάδα, πλήρης σχεδόν σε όλες τις θέσεις ουσιαστικά έχεις υπογράψει την ήττα σου όπως και έγινε στο Βερολίνο.

Διότι δεν είναι ότι πρέπει να γίνουν…μαγικά για να επιστρέψεις, και μάλιστα μέσα σε ένα ημίχρονο, αλλά έχεις και τον παράγοντα κούραση που θα παίξει την κρίσιμη στιγμή τον καθοριστικό ρόλο.

Κούραση σωματική και πνευματική από μια υπερπροσπάθεια που αντικατοπτρίζεται σε φθηνά λάθη όπως αυτά που έκαναν οι παίκτες του Ολυμπιακού όταν πλησίασαν μέχρι και τους 8 πόντους.

Λάθη που δεν δικαιολογούνται από τέτοιας εμπειρίας παίκτες, όμως δικαιολογούνται απόλυτα από παίκτες που έχουν παίξει 15 λεπτά στο 150% και στο φουλ κόκκινο όχι της φανέλας τους, αλλά της έντασης σε κάθε φάση σε άμυνα και επίθεση.

Είναι ανθρώπινο το μυαλό να μη συμβαδίζει κάποια στιγμή με το σώμα και εκεί χάθηκε και η τελευταία ευκαιρία.

Οι Ερυθρόλευκοι πετώντας το πρώτο μέρος στα σκουπίδια ουσιαστικά αναγκάστηκαν να «ντυθούν» στο δεύτερο ημίχρονο σε σύγχρονους Δον Κιχώτες και να κυνηγάνε ανεμόμυλους.

Και όμως – δεδομένου ότι ο αγώνας της 3ης θέσης είναι ανύπαρκτος και αποτελεί μια επίμονη παραφωνία της Ευρωλίγκας – όταν οι άνθρωποι του Ολυμπιακού καθίσουν να αναλύσουν την εφετινή ευρωπαϊκή πορεία δεν θα πρέπει να φύγουν από το τραπέζι στεναχωρημένοι.

Οι πρωταθλητές Ελλάδας σχεδόν τρύπησαν το ταβάνι τους, καθώς σε μια σεζόν που άλλη ομάδα θα μπορούσε να είχε διαλυθεί από τόσους τραυματισμούς, αυτοί όχι απλά έμειναν όρθιοι αλλά έφτασαν μέχρι το φάιναλ φορ με μπρέικ στη Βαρκελώνη επί της Μπαρτσελόνα στο τελευταίο παιχνίδι.

Αντίθετα πέρυσι, όσο και αν έπαιρναν από όλους συγχαρητήρια για τις εξαιρετικές εμφανίσεις τους όλη τη χρονιά και μέχρι το φάιναλ φορ, η πραγματικότητα ήταν ότι μια τρομερή ομάδα που ήταν εμφανώς η καλύτερη σε διάρκεια σε όλη τη σεζόν είδε το τρόπαιο να γλιστράει μέσα από τα χέρια της στο σουτ της τελευταίας στιγμής του Σέρχιο Γιούλ που μπήκε και στο σουτ της τελευταίας φάσης που δεν μπήκε του Κώστα Σλούκα.

Ένα σουτ που μπήκε και ένα που (οριακά) δεν μπήκε έκριναν το φινάλε μιας ευρωπαϊκής χρονιάς όπου ο Ολυμπιακός παρουσίασε ίσως την καλύτερη βερσιόν στην ιστορία του σε υψηλό επίπεδο και σταθερή αγωνιστική διάρκεια όλο το χρόνο, ακόμα και από τις σεζόν που πήρε τα τρία Ευρωπαϊκά τρόπαια του.

Όπως και να έχει οι πρωταθλητές έχουν μπροστά τους έναν ακόμα πολύ μεγάλο (και εξίσου δύσκολο) στόχο το να διατηρήσουν τα σκήπτρα τους κόντρα στον «αιώνιο» αντίπαλό τους με μειονέκτημα έδρας.

Και μάλιστα όταν αυτός έχει ήδη την ψυχολογία στα ύψη και δεν αποκλείεται να την έχει στο…θεό εάν την Κυριακή κατακτήσει το 7ο κύπελλο Πρωταθλητριών της ιστορίας του απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης.

Headlines