Η ήττα στον ημιτελικό του Final Four με τη Ρεάλ πλήγωσε τους φίλους του Ολυμπιακού. Ας μην ειπωθεί το κοινότοπο πως «ενόχλησε παραπάνω ο τρόπος που αυτή ήρθε». Αυτό είναι δεδομένο. Όπως είναι επίσης βέβαιο πως οι Ερυθρόλευκοι δεν πήγαν στο Βερολίνο απλά για τη …χαρά της συμμετοχής , αλλά είχαν όνειρα να φέρουν στον Πειραιά το κύπελλο. Εμειναν με άδεια χέρια.

Ισως είναι η ώρα, συνεπώς, να γίνει ένας πρώτος απολογισμός της κατάστασης. Μια αποτίμηση των μέχρι σήμερα πεπραγμένων. Και έχοντας κατά νου πως υπάρχουν ακόμη και οι τελικοί του πρωταθλήματος, οπότε σε λίγες εβδομάδες θα μπορούμε να μιλάμε σε διαφορετική βάση. Γιατί πολύ απλά, στα μέρη μας έχει παρατηρηθεί πως όποιος κατακτά την Ευρωλίγκα, σταδιακά «αδειάζει» και ο

Αιώνιος πανηγυρίζει τον εγχώριο τίτλο και γεύεται το νέκταρ των τελευταίων εντυπώσεων.

Μπαρτζώκας: Δεν διαχειρίστηκε καλά τον ημιτελικό. Η Ρεάλ από νωρίς πήρε κεφάλι στο σκορ και για να είναι κάποιος ειλικρινής, ουδέποτε προβληματίστηκε. Ανέτοιμοι πνευματικά οι παίκτες του Ολυμπιακού, χωρίς απαντήσεις η ομάδα στα τρικ του Ματέο και συνολικά το ρόστερ (ξανα)σήκωσε συζητήσεις για την επάρκειά του σε τετ-α-τετ σπουδαίων διοργανώσεων. Σε νοκ άουτ παιχνίδια, δηλαδή.

Γουόκαπ: ο καλύτερος αμυντικός της Ευρωλίγκας, σύμφωνα με την άποψη των περισσότερων. Αρκεί, όμως, αυτό; Το ελληνικό του διαβατήριο αποτελεί ένα σπουδαίο συν για τον διεθνή γκαρντ. Ωστόσο, ο Γουόκαπ μένει …μετεξεταστέος όταν καλείται να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Μόλις 4 πόντοι στον ημιτελικό, 0/6 τρίποντα και το κυριότερο; Λες και το έκαναν προκλητικά οι αντίπαλοι, τον άφηναν να δοκιμάζει σουτ από μακριά! Ενας …Λυπηρίδης του σήμερα, ένας …Καλάθης με ερυθρόλευκα που δύσκολα βρίσκει στόχο και ο κοντός μιας ισχυρής ομάδας θέλει σκορ στο ρεπερτόριό του.

Γουίλιαμς-Γκος: κι όμως δίνει πολλά περισσότερο σε σύγκριση με τις προσδοκίες. Αυτό και μόνο φτάνει ώστε να αντιληφθούν οι πάντες την αξία του.
Κάνααν: το τρίποντο παραμένει η βασική του επιλογή. Βραχύσωμος υπερβολικά για τέτοιο επίπεδο, δεν είναι χειριστής να το …κρύβει, σουτέρ είναι ο Αμερικανός και θέλει χώρο ώστε να δράσει με αξιοπιστία. Δεν τον εμπιστεύεται ο κόουτς στα δύσκολα, μόνο με ρυθμό θα αρχίζει να τα …στάζει.

Παπανικολάου: ο αρχηγός διαθέτει εμπειρία, απόρροια των 34 ετών του και της διαδρομής του στον χώρο. Δεν έκανε πολλά στον ημιτελικό. Ελάχιστα για να τονιστεί η αλήθεια. Ούτε σε σκορ ούτε σε πάσες ούτε σε συνολική προσφορά.

Πίτερς: το εφετινό εύρημα του Ολυμπιακού. Ο παίκτης που κάλυψε το κενό του Βεζένκοφ αναφορικά με το πόσους πόντους βάζει, ίσως όμως όχι και στον τομέα της ηγετικής προσωπικότητας που έχει ο Σάσα. Όταν ο Πίτερς βάζει 5/6 τρίποντα απέναντι στη Ρεάλ, τι άλλο να περιμένεις; Με το σπαθί του είναι αναβαπτισμένος στη συνείδηση του κοινού.

Ράιτ: ένα δίλεπτο συμμετοχής πήρε με ένα λάθος και μια κακή πάσα. Είτε άπειρος, είτε επηρεασμένος από το κόψιμό του εν όψει των πλέι οφς στην ελληνική Λίγκα.

Μιλουτίνοφ: δέκα λεπτά συμμετοχής και κανένας πόντος. Ναι , προέρχεται από τραυματισμό ο Σέρβος ψηλός, ποιος όμως δεν ήθελε πολλά παραπάνω από τον Νίκολα όταν τον υπέγραφαν στον Πειραιά το προηγούμενο καλοκαίρι; Κάτω από τις προσδοκίες, χωρίς καμμιά αμφιβολία.

Πετρούσεφ: έρχεται. Υπάρχουν προοπτικές εμφανείς σε αυτόν τον νεαρό Σέρβο σέντερ. Να φτιάξει πράγματα θέλει και θα φανεί κι άλλο. Με σουτ από μακριά και ελαφριά πατήματα, παραείναι χρήσιμος όταν χρησιμοποιείται πολύ.

Φαλ: το παιχνίδι του Μπαρτζώκα είναι να έχει τη μπάλα ο Γάλλος και να βρίσκει προς τα έξω ελεύθερους συμπαίκτες του. Ο Φαλ το κάνει με επιτυχία. Αλλά με τα κορμιά της Ρεάλ, δυσκολεύτηκε τα μέγιστα. Δεν το έχει το ποστάρισμα σε τόσο απαιτητικές καταστάσεις; Ποιος ξέρει…Για τις βολές, ας μη μιλήσουμε καν…

ΜακΚίσικ: εδώ και χρόνια ο παίκτης που πασχίζει να ξυπνήσει τους υπόλοιπους. Εφτιαξε το μακρινό του σουτ, απειλεί με διεισδύσεις, περνά ο καιρός και παραμένει πολύ δυναμικός. Δεν μπορείς να μην τον υπολογίζεις.

Headlines