Έρωτες και εμφύλιος στην ευρωπαϊκή Ακροδεξιά – Τα «πρώτα βιολιά», οι κυβερνητικοί εταίροι και τα ισχυρότερα κόμματα

Αρκετές καλές ειδήσεις, αλλά και μία κακή επεφύλαξε το περασμένο δεκαήμερο για τα κόμματα που ανήκουν στον χώρο της εθνικιστικής, ξενοφοβικής Ακροδεξιάς της Ευρώπης, τα οποία έχουν καλλιεργήσει και συνεχίζουν να καλλιεργούν μεγάλες φιλοδοξίες ενόψει των ευρωεκλογών του Ιουνίου – και, μέχρι στιγμής, δικαιώνονται από τις δημοσκοπήσεις, προκαλώντας ανησυχία και αναταράξεις σε Βρυξέλλες και Στρασβούργο.

Η πιο σημαντική καλή είδηση αφορά τη σύναξη που διοργάνωσε την περασμένη Κυριακή στη Μαδρίτη το ισπανικό Vox, την οποία χαιρέτισαν διά ζώσης η Μαρίν Λεπέν και μέσω βιντεοσύνδεσης η Τζόρτζια Μελόνι. Και αυτό διότι αφήνει ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο μιας συμμαχίας μεταξύ των δύο πολιτικών ομάδων στις οποίες ανήκουν – Ταυτότητα και Δημοκρατία (ID) και Ευρωπαίοι Συντηρητικοί και Μεταρρυθμιστές (ECR) αντιστοίχως – στη νέα Ευρωβουλή. Πρόκειται για ένα σενάριο το οποίο, εφόσον ευοδωθεί, θα αλλάξει ριζικά το πολιτικό τοπίο και τις ισορροπίες στην Ευρωπαϊκή Ενωση, απειλώντας ευθέως την ηγεμονία του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και των Σοσιαλιστών.

Δύο εξελίξεις

Είχαν προηγηθεί όμως άλλες δύο εξελίξεις που ενισχύουν την αισιοδοξία των ακροδεξιών. Αφενός η ανακοίνωση του Γκερτ Βίλντερς ότι κατέληξε σε συμφωνία για τον σχηματισμό της επόμενης κυβέρνησης στην Ολλανδία, αφετέρου το γεγονός ότι ένα ακόμα ακροδεξιό κόμμα, το κροατικό Κίνημα για την Πατρίδα, έγινε δεκτό ως εταίρος σε κυβέρνηση συνασπισμού ενός κράτους – μέλους της ΕΕ.

Η κακή είδηση, από την άλλη, έχει να κάνει με το διαζύγιο που πήραν οι δύο ισχυρότερες συνιστώσες της ID: η Εθνική Συσπείρωση (RN) της Λεπέν και η Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), δύο κόμματα από τα οποία προέρχονται οι 28 από τους 59 συνολικά ευρωβουλευτές που διαθέτει η συγκεκριμένη ομάδα. Πρόκειται για μια ρήξη η οποία προήλθε από τις προκλητικές – ειδικά για τους Γάλλους – δηλώσεις του επικεφαλής της ευρωλίστας της AfD Μαξιμίλιαν Κραχ, ο οποίος μιλώντας στην ιταλική «La Repubblica» είπε ότι «το να έχει φορέσει κανείς τη στολή των SS δεν είναι κάτι που τον καθιστά αυτομάτως εγκληματία».

Μελόνι και Λεπέν, οι «σιδηρές κυρίες»

Δεν χωράει αμφιβολία ότι ένας τέτοιος «εμφύλιος» στις τάξεις της ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς στην τελική ευθεία προς τις ευρωεκλογές απειλεί να ανατρέψει τα σχέδια των «πρώτων βιολιών» της. Πρωτίστως δε των δύο «σιδηρών κυριών», της Μελόνι και της Λεπέν, οι οποίες παρά τις μεταξύ τους αντιθέσεις έχουν βάλει ψηλά τον πήχη. Οχι μόνο λόγω του μεγάλου ειδικού βάρους που αντικειμενικά έχουν οι ίδιες και οι χώρες τους, αλλά και επειδή είναι προφανές ότι τα τελευταία χρόνια ηγούνται μιας προσπάθειας να αποτινάξουν από πάνω τους τη «ρετσινιά» της Ακροδεξιάς και να γίνουν πλήρως αποδεκτές στα πολιτικά «σαλόνια» της Ευρώπης.

Ειδικά όσον αφορά τη Μελόνι, αν και ξεκίνησε την πολιτική της διαδρομή από τις γραμμές του ιταλικού νεοφασισμού, έχει καταφέρει ήδη να διαψεύσει όσους και όσες προέβλεπαν ότι θα απειλήσει να τινάξει στον αέρα το ευρωατλαντικό οικοδόμημα. Η ιταλίδα πρωθυπουργός έχει αποδείξει άλλωστε ότι είναι μια αξιόπιστη εταίρος και συνομιλήτρια του Ολαφ Σολτς, του Εμανουέλ Μακρόν και της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Παράλληλα, προτού ακόμη αναλάβει τα καθήκοντά της, έχει ξεκαθαρίσει πως «η Ιταλία ανήκει στη Δύση» και το ΝΑΤΟ, στηρίζοντας μάλιστα ξεκάθαρα την Ουκρανία στον πόλεμο με τη Ρωσία.

Η πορεία της Λεπέν

Η Λεπέν, από την πλευρά της, συνεχίζει με συνέπεια μια πορεία την οποία έχει χαράξει μετά το πολιτικό διαζύγιο που πήρε με τον πατέρα της και ιδρυτή του Εθνικού Μετώπου, Ζαν-Μαρί Λεπέν. Με την «υπεύθυνη» στάση που τηρεί στα περισσότερα ζητήματα, έχει ανοίξει διαύλους επικοινωνίας με ευρύτερα στρώματα της γαλλικής κοινωνίας, που την αντιμετώπιζαν με καχυποψία ή, έστω, επιφυλακτικά.

Δεν είναι λίγοι μάλιστα εκείνοι που εκτιμούν ότι και η ρήξη με την AfD (η οποία αποβλήθηκε από την ID, παρά την παραίτηση του Κραχ) εντάσσεται σε αυτήν ακριβώς την προσπάθεια – να δημιουργηθεί η εικόνα ότι δεν έχει σχέση με τα ακροδεξιά «φαντάσματα» του παρελθόντος, τα οποία τρομάζουν εκατομμύρια Ευρωπαίους και λειτουργούν ως καταλύτης για τη συσπείρωση του αποκαλούμενου «δημοκρατικού τόξου».

«Η άλωση της Ευρώπης από την Ακροδεξιά είναι καθ’ οδόν»

Ακόμα κι έτσι πάντως και επειδή είναι γνωστό ότι ο λύκος παραμένει λύκος ακόμη και όταν αποφασίζει να φορέσει προβιά αρνιού, η διαπίστωση που έκανε πρόσφατα το «Foreign Policy» απεικονίζει σε μεγάλο βαθμό την πραγματικότητα: «Η άλωση της Ευρώπης από την Ακροδεξιά είναι καθ’ οδόν». Σε αυτό το φόντο, είναι σαφές ότι εάν επιτευχθεί η συμμαχία ανάμεσα στις ομάδες ID και ECR, τότε η ανατροπή είναι ante portas.

Η υπόθεση μάλιστα δεν σταματά εκεί. Και αυτό διότι, όπως εξηγεί το FP (και είναι ήδη γνωστό σε πολλούς), το ΕΛΚ έχει ήδη αρχίσει να κάνει προσεκτικά «ανοίγματα» προς την πλευρά της Ακροδεξιάς και κυρίως της Μελόνι και της ECR, αφήνοντας έτσι ανοιχτό το σενάριο μιας μετεκλογικής συνεργασίας μαζί της και όχι με τους Σοσιαλιστές και τους Φιλελεύθερους, όπως παραδοσιακά συνέβαινε μέχρι σήμερα.

—————————————————-

Τα «πρώτα» βιολιά

Γαλλία

Μπορεί η Λεπέν να έχει ηττηθεί σε δύο διαδοχικές προεδρικές εκλογές από τον Εμανουέλ Μακρόν, όμως ελάχιστοι έχουν αμφιβολία (και σίγουρα όχι οι δημοσκόποι) ότι το κόμμα της θα είναι πρώτο με μεγάλη διαφορά στις ευρωεκλογές του Ιουνίου. Αρκετοί βάζουν στοίχημα, μάλιστα, πως θα είναι και η επόμενη πρόεδρος, το 2027.

Μαρίν Λεπέν

Ιταλία

Η ιδρύτρια και επικεφαλής του κόμματος Αδέλφια της Ιταλίας ηγείται της κυβέρνησης της τρίτης μεγαλύτερης χώρας της ΕΕ από τις 22 Οκτωβρίου 2022, με τη στήριξη της Λίγκας του Βορρά του Ματέο Σαλβίνι και της μπερλουσκονικής Φόρτσα Ιτάλια, την εκλογική βάση των οποίων ουσιαστικά έχει «λεηλατήσει».

Τζόρτζια Μελόνι

Ολλανδία

Ο γνωστός για τις απόψεις του ενάντια στο Ισλάμ ηγέτης του Κόμματος Ελευθερίας και θριαμβευτής των πρόσφατων εκλογών κατέληξε, την περασμένη εβδομάδα, σε συμφωνία με τρία άλλα κόμματα (ανάμεσά τους και το φιλελεύθερο VVD του Μαρκ Ρούτε) για τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης. Πιθανότατα, βεβαίως, ο ίδιος δεν θα είναι επισήμως πρωθυπουργός, αλλά αυτός που θα κινεί τα νήματα.

Γκερτ Βίλντερς

Ουγγαρία

Ο ηγέτης του Fidesz και απόλυτος κυρίαρχος του πολιτικού σκηνικού της Ουγγαρίας εδώ και 15 περίπου χρόνια δεν ανήκει επισήμως στις τάξεις της Ακροδεξιάς. Ωστόσο, μετά την πρόσφατη «αποβολή» του από τις τάξεις του ΕΛΚ, βρίσκεται σε διαρκείς διαπραγματεύσεις τόσο με τη Μελόνι (κυρίως) όσο και με τη Λεπέν, για ενδεχόμενη συνεργασία του είτε με την ECR είτε με την ID.

Βίκτορ Ορμπαν

Οι κυβερνητικοί εταίροι

Σουηδία

Το ακροδεξιό κόμμα των Σουηδών Δημοκρατών αναδείχθηκε δεύτερο σε δύναμη στην πάλαι ποτέ «κόκκινη» σκανδιναβική χώρα, πίσω από τους Σοσιαλδημοκράτες. Αποφάσισε δε να στηρίξει την κυβέρνηση μειοψηφίας του μετριοπαθούς συντηρητικού Ουλφ Κρίστερσον, έστω κι αν ο ηγέτης του έμεινε εκτός κυβέρνησης.

Τζίμι Άκεσον

Φινλανδία

Το Κόμμα των Φινλανδών αναδείχθηκε με ελάχιστη διαφορά δεύτερο στις βουλευτικές εκλογές του 2023 και στη συνέχεια συνεργάστηκε για τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης με το φιλελεύθερο-συντηρητικό κόμμα του νυν πρωθυπουργού της χώρας, Πέτερι Ορπο, που έκοψε πρώτο το νήμα.

Ρίκα Πούρα

Κροατία

Οι βουλευτικές εκλογές του Απριλίου έφεραν στην τρίτη θέση το Κίνημα για την Πατρίδα, που απαρτίζεται από φανατικούς εθνικιστές με ακραία συντηρητικές απόψεις. Εναν μήνα αργότερα επήλθε συμφωνία για κυβερνητική συνεργασία με το HDZ του νυν πρωθυπουργού Αντρέι Πλένκοβιτς.

Ιβάν Πενάβα

Τα ισχυρότερα κόμματα 

Πολωνία

Παρά τις απώλειες που κατέγραψε στις εκλογές του 2023, οι οποίες είχαν ως συνέπεια να χάσει και τη διακυβέρνηση από τον συνασπισμό του Ντόναλντ Τουσκ, το Κόμμα του Νόμου και του Δικαίου παραμένει το ισχυρότερο στην Πολωνία, έχοντας λάβει 35,4% και διαθέτοντας 194 έδρες στην 460μελή Βουλή.

Γιάροσλαβ Κατσίνσκι

Αυστρία

Μετά το σοκ που ακολούθησε το γνωστό ως «Ιμπιθα-γκέιτ», με άμεσα εμπλεκόμενο τον τότε ηγέτη του Κόμματος Ελευθερίας και αντικαγκελάριο Χαντς-Κρίστιαν Στράχε, η αυστριακή Ακροδεξιά ετοιμάζεται για ένα εντυπωσιακό come-back, καθώς προηγείται με διαφορά τόσο για τις ευρωεκλογές όσο και για τις εθνικές εκλογές που θα διεξαχθούν φέτος.

Χέρμπερτ Κικλ

«Τρίτοι» στην Ηβηρική

Ισπανία

Στις εκλογές του 2023 το Vox αναδείχθηκε τρίτο, καταγράφοντας απώλειες σε σύγκριση με το 2019. Αυτές ήταν που στέρησαν την κυβερνητική πλειοψηφία από το Λαϊκό Κόμμα, το οποίο εμφανιζόταν έτοιμο να συνεργαστεί με τον Σαντιάγο Αμπασκάλ και πολιτικούς που έχουν τις «ρίζες» τους στον φρανκισμό.

Σαντιάγο Αμπασκάλ

Πορτογαλία

Αν και ιδρύθηκε μόλις το 2019, το Chega (Ως Εδώ) κατάφερε στις εκλογές του Μαρτίου να αναδειχθεί τρίτο κόμμα, με το εντυπωσιακό για τα δεδομένα της Πορτογαλίας ποσοστό του 18,1% και 50 εκπροσώπους στην 230μελή Βουλή. Τα κοινά χαρακτηριστικά του με το Vox είναι εμφανή, όπως και του Βεντούρα με τον Αμπασκάλ.

Αντρέ Βεντούρα

Premium Έκδοση Τα Νέα