Τι θα τρώμε στη Σελήνη – Μπορεί τα νέα τρόφιμα να επηρεάσουν τον τρόπο που τρεφόμαστε στη Γη

Ο διαστημικός πυρετός πλησιάζει με ταχύτητα δίνης.

Μέσα στα επόμενα δύο χρόνια, η Nasa σχεδιάζει να στείλει αστροναύτες πίσω στη Σελήνη μέσω του προγράμματός της Artemis- ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ISS), ο οποίος σχεδιάστηκε για να βρίσκεται σε τροχιά για 15 χρόνια, αλλά τώρα διανύει τον 26ο χρόνο του στο διάστημα, θα αντικατασταθεί σύντομα- και οι επιστήμονες εξετάζουν σοβαρά το ενδεχόμενο επανδρωμένων αποστολών στο βαθύ διάστημα.

Αν προσθέσουμε σε αυτό και τα τουριστικά προγράμματα (από άτομα με μεγάλη οικονομική επιφάνεια) γεννάται ένα ερώτημα σύμφωνα με το BΒC: τι θα φάμε όταν φτάσουμε εκεί;

Τι τρώνε σήμερα οι αστροναύτες;

«Το φαγητό είναι κάτι που κρατά τους αστροναύτες λογικούς», λέει η Δρ Sonja Brungs, αναπληρώτρια επικεφαλής των επιχειρήσεων αστροναυτών στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος. «Το καλό φαγητό, το σωστό φαγητό με μεγάλη ποικιλία, προσαρμοσμένο στις ανάγκες των μεμονωμένων αστροναυτών είναι ζωτικής σημασίας για μια επιτυχημένη αποστολή στο βαθύ διάστημα. Νομίζω ότι οι άνθρωποι υποτιμούν πόσο σημαντικό είναι».

Επί του παρόντος, οι αστροναύτες λαμβάνουν μικρά σακουλάκια με φαγητό που περιέχουν έτοιμα γεύματα. Τα γεύματα αυτά παρασκευάζονται από εξειδικευμένες εταιρείες παραγωγής τροφίμων και στη συνέχεια αποξηραίνονται με κατάψυξη, αφυδάτωση ή θερμοσταθεροποίηση.

Περιορισμένο το καλό φαγητό για τους αστροναύτες

Οι αστροναύτες προσθέτουν νερό για να ζεστάνουν ή να ψύξουν τα γεύματα που θα φάνε- μπορούν επίσης να φέρουν μαζί τους ένα ειδικό γεύμα που τους θυμίζει την πατρίδα τους (και αυτό πρέπει να είναι προσεκτικά σχεδιασμένο και θερμοσταθερό).

Υπάρχουν κάποια «όχι»: οτιδήποτε έχει ψίχουλα, όπως το ψωμί, δεν μπορεί να μεταφερθεί στο διάστημα, καθώς τα ψίχουλα μπορούν εύκολα να μεταφερθούν στον αέρα στο περιβάλλον χαμηλής βαρύτητας, πράγμα που σημαίνει ότι θα μπορούσαν να εισπνευστούν ή να μπουν σε ζωτικό εξοπλισμό. Το αλάτι είναι περιορισμένο, λόγω του γεγονότος ότι το σώμα αποθηκεύει το νάτριο διαφορετικά στο διάστημα, οδηγώντας σε επιτάχυνση της οστεοπόρωσης, και το αλκοόλ επίσης δεν επιτρέπεται, καθώς επηρεάζει το σύστημα ανακύκλωσης λυμάτων στον ISS.

Διαγωνισμός για την ανακάλυψη νέων τρόπων δημιουργίας τροφίμων

«Η καινοτομία είναι σίγουρα ένα θέμα», λέει η Brungs. «Στους αστροναύτες που βρίσκονται στο διάστημα για μόλις έξι μήνες λείπουν η τραγανότητα και η υφή. Είναι πραγματικά σημαντικό για την ψυχική ευεξία να υπάρχει ποικιλία υφών και, ειδικά για τις αποστολές σε μεγάλα διαστημικά βάθη, να υπάρχει ποικιλία τροφών προς κατανάλωση».

Το 2021, η Nasa εγκαινίασε έναν διαγωνισμό Deep Space Food Challenge για την ανακάλυψη νέων τρόπων δημιουργίας τροφίμων στο διάστημα με περιορισμένους πόρους που παράγουν ελάχιστα απόβλητα, παρέχοντας παράλληλα ασφαλή, θρεπτικά και νόστιμα τρόφιμα που μπορούν να αποδώσουν σε μια μακροχρόνια αποστολή στο βαθύ διάστημα.

Η Solar Foods, με έδρα το Ελσίνκι, είναι μία από τις οκτώ εταιρείες που έφτασαν στην τελική φάση της πρόκλησης. Η αξιοσημείωτη ιδέα τους: χρήση διαστημικών αποβλήτων για τη δημιουργία πρωτεϊνών.

Μια πηγή πρωτεΐνης από βακτήρια

«Φτιάχνουμε φαγητό από το πουθενά, κυριολεκτικά», λέει ο Artuu Luukanen, ανώτερος αντιπρόεδρος της Solar Foods στο Space and Defence. Η εταιρεία του ανακάλυψε ένα βρώσιμο μικρόβιο στη φινλανδική ύπαιθρο, το οποίο αναπτύσσεται τρέφοντας με ένα μείγμα διοξειδίου του άνθρακα, υδρογόνου και οξυγόνου. Το αποτέλεσμα είναι μια πηγή πρωτεΐνης από βακτήρια. Η πρωτεΐνη μπορεί να αναμειχθεί με μια σειρά από γεύσεις ή υφές για να δημιουργηθούν διάφορα είδη θρεπτικών τροφίμων, όπως ζυμαρικά, μπάρες πρωτεΐνης, εναλλακτικά κρέατα και ακόμη και ένα αυγό αντικατάστασης.

«Αρχίσαμε να σκεφτόμαστε τη διαστημική τροφή επειδή σε κάθε διαστημικό βιότοπο υπάρχουν δύο βασικά απόβλητα αέρια: υδρογόνο και διοξείδιο του άνθρακα», δήλωσε ο Luukanen. «Έτσι, αυτό για το οποίο μιλάμε εδώ δεν είναι πραγματικά απλώς μια τεχνολογία παραγωγής τροφίμων για το διάστημα, αλλά κάτι που θα αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του συστήματος ελέγχου του περιβάλλοντος και της υποστήριξης της ζωής».

Μέλη του πληρώματος της Expedition 3 τρώνε ένα γεύμα σε ένα αυτοσχέδιο τραπέζι στον διαστημικό σταθμό το 2001. Μια χάρτινη γαλοπούλα βρίσκεται στον τοίχο πίσω τους. Πηγή φωτό: nasa – intsagram

Η πρωτεΐνη της Solar Foods μπορεί να μετατραπεί σε πάστα ή σκόνη και να αναμειχθεί με αλεύρι και πιο τυπικά συστατικά τροφίμων για τη δημιουργία εμπλουτισμένων με πρωτεΐνη τροφίμων, όπως ζυμαρικά, μπάρες πρωτεΐνης και ακόμη και σοκολάτα. Τα πειράματα συνεχίζονται για να ανακαλύψουν αν μπορεί να αναμιχθεί με έλαια και να μετατραπεί σε κάτι με υφή μπριζόλας, χρησιμοποιώντας έναν τρισδιάστατο εκτυπωτή.

Και από φρέσκα προϊόντα τι;

Το φρέσκο φαγητό είναι επίσης ένα θέμα: ενώ οι ταμπλέτες βιταμινών μπορούν να βοηθήσουν, οι αστροναύτες χρειάζονται φρέσκα προϊόντα και τα πειράματα συνεχίζονται για το πώς μπορούν να καλλιεργηθούν λαχανικά σε αυτό το μοναδικό περιβάλλον μηδενικής βαρύτητας, μηδενικού ηλιακού φωτός. Ο ISS διαθέτει τον δικό του μικροσκοπικό λαχανόκηπο στο σκάφος, γνωστό ως Veggie, όπου οι αστροναύτες μελετούν την ανάπτυξη των φυτών σε συνθήκες μικροβαρύτητας.

Πίσω στη Γη, η Interstellar Lab στο Merritt Island της Φλόριντα έχει αναπτύξει ένα αρθρωτό βιοαναγεννητικό σύστημα για την παραγωγή μικροκαρπών, λαχανικών, μανιταριών, ακόμη και εντόμων- η εταιρεία είναι επίσης φιναλίστ στον διαγωνισμό Deep Space Food Challenge της Nasa, μαζί με την Enigma of the Cosmos στη Μελβούρνη της Αυστραλίας, μια εταιρεία που εργάζεται πάνω σε έναν τρόπο για την αποτελεσματική καλλιέργεια μικροκαρπών στο διάστημα.

Κάτι που φαίνεται πιθανό είναι ότι το μέλλον των διαστημικών τροφίμων θα περιλαμβάνει μύκητες. Τρεις από τους έξι φιναλίστ του Nasa Deep Space Food Challenge εργάζονται πάνω σε ιδέες γύρω από μύκητες, συμπεριλαμβανομένης της Mycorena από το Γκέτεμποργκ της Σουηδίας, η οποία έχει αναπτύξει ένα σύστημα που χρησιμοποιεί έναν συνδυασμό μικροφυκών και μυκήτων για την παραγωγή μυκοπρωτεΐνης (ένα είδος πρωτεΐνης που προέρχεται από μύκητα και χρησιμοποιείται συχνά σε εναλλακτικά προϊόντα κρέατος).

Πέντε αστροναύτες στο μεσαίο κατάστρωμα του διαστημικού λεωφορείου Atlantis. Τρώνε γεύματα της Ημέρας των Ευχαριστιών από μικρούς δίσκους. Μια αμερικανική σημαία βρίσκεται στον τοίχο πίσω τους. Πηγή φωτό: nasa – intsagram

«Οι μύκητες είναι πολύ ευέλικτοι», εξηγεί ο Carlos Otero, ο οποίος εργάζεται στην ομάδα Ε&Α της Mycorena. «Μπορεί να αναπτυχθεί σε διαφορετικά υποστρώματα, αναπτύσσεται γρήγορα και μπορείτε να σχεδιάσετε ένα μικρό και αποτελεσματικό σύστημα ικανό να παράγει αρκετή τροφή για το πλήρωμα. Είναι επίσης πολύ ανθεκτικό, ανθεκτικό στην ακτινοβολία και εύκολο στην αποθήκευση και τη μεταφορά».

Πώς η Κίνα δημιουργεί νέα τρόφιμα στο διάστημα

Όλα αυτά τα διαστημικά τρόφιμα βρίσκονται σε ένα κυκλικό σύστημα κλειστού βρόχου, με ένα τελικό προϊόν που μπορεί να εκτυπωθεί τρισδιάστατα για να δημιουργήσει ένα τρόφιμο που μοιάζει λίγο με την υφή ενός φιλέτου κοτόπουλου. Ένα πρόσθετο πλεονέκτημα είναι ότι η πηγή πρωτεΐνης τους περιέχει όλα τα απαραίτητα αμινοξέα που χρειάζεται το ανθρώπινο σώμα για να λειτουργήσει.

View this post on Instagram

A post shared by ΛLCHEMIST (@restaurantalchemist)

Καθώς αυξάνονται οι ευκαιρίες για τις ιδιωτικές εταιρείες να μπουν στον αγώνα του διαστήματος, αυξάνονται και οι ευκαιρίες για τους ιδιώτες σεφ. Ο σεφ Rasmus Munk του βραβευμένου με αστέρι Μισελέν εστιατορίου Alchemist στην Κοπεγχάγη είναι ένας από τους πολλούς που ετοιμάζονται να απογειωθούν. Ο Munk ανακοίνωσε πρόσφατα τη συνεργασία του με τη SpaceVIP για να προσφέρει μια καθηλωτική γευστική εμπειρία στο διαστημόπλοιο Neptune της ιδιωτικής Space Perspective, όπου τα εισιτήρια κοστίζουν 397.000 λίρες Αγγλίας (495.000 δολάρια) ανά άτομο για ένα εξάωρο ταξίδι στην άκρη του διαστήματος.

Είναι ένας από τους πολλούς σεφ που βλέπουν τις δυνατότητες που προσφέρει η τροφοδοσία τουριστών με μεγάλη οικονομική επιφάνεια στις εμπορικές διαστημικές πτήσεις. Αλλά ενώ είναι εύκολο να δούμε αυτές τις εξελίξεις μόνο για τους πολύ, πολύ λίγους που μπορούν να αντέξουν οικονομικά ένα τέτοιο ταξίδι (ή να τα καταφέρουν ως αστροναύτες), η ανάπτυξη του διαστημικού φαγητού δεν αφορά μόνο το τι θα τρώμε σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας, αλλά και το τι μπορεί τελικά να τρώμε στον ίδιο μας τον πλανήτη.

Πόσο θα επηρεαστεί ο τρόπος που τρεφόμαστε στη Γη;

Ο διαγωνισμός Deep Space Food Challenge της Nasa σχεδιάστηκε επίσης για να δημιουργήσει προηγμένα συστήματα τροφίμων που θα μας ωφελήσουν στη Γη, επιτρέποντας νέους δρόμους για την παραγωγή τροφίμων σε ακραία περιβάλλοντα και περιοχές με έλλειψη πόρων.

«Αντιμετωπίζουμε μεγάλες προκλήσεις όσον αφορά την κλιματική αλλαγή, ιδίως όσον αφορά τις ξηρασίες που επηρεάζουν τις δυνατότητες παραγωγής τροφίμων», λέει ο Luukanen. «Το διάστημα το θέτει σε μια απόλυτη δοκιμασία, όπου αξιοποιούμε τους πόρους που θεωρούνται απόβλητα από άλλες δραστηριότητες και τους μετατρέπουμε σε προϊόν προστιθέμενης αξίας. Πρόκειται για τη φιλοσοφία της κυκλικής οικονομίας. Η Γη είναι το καλύτερο διαστημόπλοιο στο οποίο έχουμε επιβιβαστεί ποτέ και έχει περιορισμένους πόρους».

Για την Kristina Karlsson, επικεφαλής του τμήματος Ε&Α της Mycorena, ισχύει η ίδια αρχή: «Το έργο μας εργάζεται για την αποδοτικότητα των πόρων τόσο στη Γη όσο και στο διάστημα», λέει. «Δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου εκπομπές και σχεδόν καθόλου απόβλητα. Το διάστημα είναι απλώς ένα ακραίο περιβάλλον όπου μπορείτε να προκαλέσετε την ανάπτυξη αυτού του είδους του έργου: αν λειτουργεί εκεί, θα λειτουργήσει και στη Γη».

Η τρίτη φάση του Deep Space Food Challenge της Nasa βρίσκεται σε εξέλιξη αυτό το καλοκαίρι και αποσκοπεί στην περαιτέρω δοκιμή του τρόπου με τον οποίο αυτά τα έργα θα μπορούσαν να λειτουργήσουν σε συνθήκες που μοιάζουν με αυτές του διαστήματος. Είναι κάτι που πρέπει να παρακολουθήσουμε στενά: ενώ είναι σχεδόν βέβαιο ότι αυτά τα νέα τρόφιμα θα αποτελέσουν μέρος του διατροφικού προφίλ ενός αστροναύτη στο διάστημα, φαίνεται επίσης πιθανό ότι θα επηρεάσουν τον τρόπο που τρώμε στη Γη στο μέλλον.