Eδώ είναι Βόλος, όχι Wembley!

Τι να πρωτοπεί κανείς για τον τελικό του Κυπέλλου που βρήκε τον Παναθηναϊκό να κατακτά το τρόπαιο και να σώζει έστω και στις καθυστερήσεις μία χρονιά και τον Αρη να ωρύεται για τη διαιτησία και να περιμένει το χατίρι από τον Ολυμπιακό στον τελικό του Conference League για να βγει στην Ευρώπη.

Ματς δεν είδαμε καθώς καμία από τις δύο ομάδες δεν έπαιξε μπάλα! Ενδεικτικό της ένδειας ποιότητας στον αγωνιστικό χώρο ήταν ότι ο Κυπελλούχος Παναθηναϊκός έχασε την πρώτη ευκαιρία στο 78^ο λεπτό .

Αντιθέτως, ο Αρης των 11 ξένων παικτών στην αρχική ενδεκάδα, είχε δύο καλές ευκαιρίες μέχρι να αρχίσει να δέχεται τις κόκκινες κάρτες και να βγει εκτός ρυθμού, παρότι ήταν αυτός που είχε αρχικά το αριθμητικό πλεονέκτημα.

Χωρίς δυνάμεις και ιδιαίτερη διάθεση, οι ποδοσφαιριστές των δύο ομάδων επιδόθηκαν στο… ξύλο, επιλέγοντας να καταστρέψουν το παιχνίδι του αντιπάλου και όχι να δημιουργήσουν φάσεις για γκολ.

Ο Γιάννης φοβόταν το θεριό και το θεριό τον Γιάννη, αν δεν υπήρχε ο Βαγιανίδης να σκοράρει στις καθυστερήσεις και να δώσει τον τίτλο στον Παναθηναϊκό, με τους παίκτες του να πανηγυρίζουν σα μικρά παιδιά. Ηταν ολοφάνερο το άγχος των «πρασίνων» να σηκώσουν αυτό το τρόπαιο για να έχουν κάτι να θυμούνται από αυτή τη χρονιά και να μην καταγραφεί ως μία από τις χειρότερες στην ιστορία της ομάδας.

Ποιοτικά, καμία ομάδα δεν ξεχώρισε αν και ο Αρης είχε τις περισσότερες ευκαιρίες μέχρι να μείνει με εννέα παίκτες και εάν δεν ήταν τελικός το συγκεκριμένο ματς, ακόμα και οι ποδοσφαιριστές θα το είχαν ξεχάσει την επόμενη μέρα.

Η γυναίκα – διαιτητής έφταιγε στον Καρυπίδη

Ποδόσφαιρο δεν παίχθηκε, ξύλο μεταξύ των παικτών έπεσε μπόλικο και παραλίγο να πέσει στο τέλος περισσότερο, όταν ο ιδιοκτήτης του Αρη Θόδωρος Καρυπίδης επιτέθηκε στην Φραπάρ με άγριες διαθέσεις. Και ευτυχώς που υπήρχαν κάποιοι αστυνομικοί και δημιούργησαν κλοιό γύρω από την Γαλλίδα ρέφερι, σπρώχνοντας τον Καρυπίδη μέσα στα δίχτυα του Πανθεσσαλικού για να μην την πιάσει, σε ένα απίστευτο σκηνικό.

Η Φραπάρ δεν έκανε μεγάλη λάθη, με εξαίρεση την αποβολή του Νταριντά, η επιλογή της, όμως, να βγάζει εύκολα κάρτες για πειθαρχικά παραπτώματα, κατέστρεψε ακόμα περισσότερο ένα βαρετό ματς και χαρακτήρισε τελικά τη διαιτησία της.

Ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογεί την επίθεση από τον Καρυπίδη, που πήγε να βάλει μπουρλότο στον τελικό. Φανταστείτε εάν υπήρχαν οπαδοί του Αρη στο γήπεδο και έβλεπαν τη συγκεκριμένη στάση του διοικητικού ηγέτη τους, τι θα είχε γίνει στο Πανθεσσαλικό.

Ούτε απονομή μεταλλίων στην Αρη δεν έγινε

Ότι και να λέμε για την ΕΠΟ και την αδυναμία της να διοργανώσει έναν κανονικό τελικό Κυπέλλου, τι να πούμε για τους παράγοντες των ομάδων που υποδαυλίζουν τα φαινόμενα βίας. Αν ο Καρυπίδης είχε φτάσει την Φραπάρ και είχε χειροδικήσει επάνω της, η εικόνα αυτή θα έκανε τον γύρο του κόσμου με τίτλους «παράγοντας ομάδας χτύπησε γυναίκα διαιτητή!»

Τραγικό είναι και το γεγονός ότι οι «κίτρινοι» δεν παρέλαβαν τα μετάλλια τους κανονικά στην απονομή, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις διαιτητικές αποφάσεις, παρότι από την πλευρά της ομάδας ισχυρίστηκαν ότι ποτέ δεν ειδοποιήθηκαν για την παραλαβή τους.

Τελικά τους δόθηκαν στα αποδυτήρια, προκειμένου να αποφύγουν και την τιμωρία που συνεπάγεται η μη παρουσία τους στην απονομή. Σίγουρα δεν υπάρχει παρόμοιο περιστατικό πουθενά αλλού σε τελικό Κυπέλλου στον πλανήτη, οι ηττημένοι να μην παραλαμβάνουν κανονικά τα μετάλλια τους, ως ένδειξη αναγνώρισης ότι για να φτάσουν εκεί, απέκλεισαν πολλές και σημαντικές ομάδες και δικαιούνται μία επιβράβευση επειδή είναι φιναλίστ.

Φυσικά, κάτι τέτοιο δεν συνέβη λίγες ώρες νωρίτερα, στο Wembley του Λονδίνου στον τελικό του FA Cup, όπου η Γιουνάιτεντ επιβλήθηκε της μισητής συμπολίτισσας Σίτι με 2-1, με κόσμο και των δύο ομάδων στις κερκίδες, με την απονομή να γίνεται κανονικά, με τους διαιτητές να αποχωρούν χωρίς τη συνοδεία αστυνομίας από τον αγωνιστικό χώρο!

Αλλά τι λέμε τώρα, οι Βρετανοί δεν ξέρουν! Εδώ είναι Βόλος, όχι Wembley!