Oι πολίτες ξέρουν πόσο κοστίζει ένα κιλό φέτα

Η τιμή της φέτας έχει φτάσει 13 και 14 ευρώ το κιλό εδώ και ενάμιση χρόνο τουλάχιστον. Οι κατά καιρούς προσφορές είναι εκείνες που την κατεβάζουν στα 11 ή στα 12 ευρώ το κιλό. Λέμε το κιλό και είναι αναγκαία η διευκρίνηση καθώς η κυβέρνηση προσπαθεί να μας πείσει ότι ο πρωθυπουργός στην ομιλία του στη Βουλή αναφερόταν στο μισόκιλο όταν είπε για 6,28 ευρώ.

Αλήθεια, ποιός άνθρωπος αναφέρεται στην τιμή ενός προϊόντος υπολογίζοντάς το όχι με την τιμή κιλού, αλλά με εκείνη του μισόκιλου; Ουδείς. Ο πρωθυπουργός της χώρας το έκανε. Γιατί, είναι το ερώτημα. Για να πείσει τον κόσμο ότι έχουμε φτηνές τιμές. Το μοναδικό φτηνό πράγμα εδώ είναι η τακτική, όχι η τιμή.

Στον αντίποδα ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης πήρε σβάρνα τα σούπερ μάρκετ κι άρχισε να ψάχνει φέτα προς 6,28 ευρώ το κιλό. Φυσικά δεν βρήκε. Αυτό που βρήκε ήταν η ευκαιρία για άλλο ένα επικοινωνιακό σόου στο tik tok δύο εβδομάδες πριν τις εκλογές.

Το βασικό λάθος τόσο του πρωθυπουργού όσο και του προέδρου της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είναι ότι δείχνουν να αγνοούν ότι η κοινωνία γνωρίζει τις τιμές. Αναφερόμαστε προφανώς στους ανθρώπους που πηγαίνουν στο σούπερ μάρκετ, ψωνίζουν και καλούνται να τα βγάλουν πέρα με την ακρίβεια εδώ και πολύ καιρό. Δεν περίμεναν λοιπόν ούτε από τον κ. Μητσοτάκη, αλλά ούτε και απ’ τον κ. Κασσελάκη να τους πει πόσο κοστίζει η φέτα, το λάδι (βιολογικό ή μη), το χαρτί υγείας (επίσης έχει σημειώσει απίστευτη αύξηση) και τα λοιπά προϊόντα. Προς τι λοιπόν αυτή η μάχη της… φέτας;

Η απάντηση είναι απλή. Σε δύο εβδομάδες η χώρα πηγαίνει στις κάλπες για τις ευρωεκλογές. Ο πρωθυπουργός αμύνεται για ένα θέμα -ακρίβεια- που είναι η αχίλλειος πτέρνα της διακυβέρνησής του, η αντιπολίτευση στοχεύει σε πολιτικά οφέλη δείχνοντας τον πρωθυπουργό ως εκείνον που δεν έχει την απαιτούμενη «ενσυναίσθηση» να αντιληφθεί τις πραγματικές ανάγκες ενός νοικοκυριού.

Υπάρχει εκείνο το δημοσιογραφικό κλισέ που θέλει την τσέπη του πολίτη να κρίνει κυβερνήσεις, ν’ ανεβάζει ή να κατεβάζει πρωθυπουργούς. Σε μια χώρα που πέρασε τα πάνδεινα στην περίοδο των μνημονίων, ακολούθησε η πανδημία και εν συνεχεία η νέα οικονομική κρίση, ο κόσμος σε μεγάλο βαθμό δείχνει ηττημένος από την πολιτική και τους διαχειριστές της.

Το 41% της κυβέρνησης είναι ήδη παρελθόν, ένα μόλις χρόνο μετά τις εθνικές εκλογές. Την ίδια ώρα η αξιωματική αντιπολίτευση έχει βάλει στοίχημα αν θα έχει το 2 μπροστά στο ποσοστό της στις 9 Ιουνίου, με τις δημοσκοπήσεις να μην δείχνουν πιθανό κάτι τέτοιο. Όλα αυτά σ’ ένα εκλογικό σώμα όπου σχεδόν ένας στους δύο δεν θεωρεί ότι οι εκλογές μπορούν να λύσουν τα προβλήματά του και γι’ αυτό απέχει απ’ τη διαδικασία.

Κι αυτό δεν δείχνει να προβληματίζει κανέναν.