Αν όχι τώρα ειρήνη, πότε;

Τόσο το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης όσο και ο Εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, έχουν σημειώσει, από διαφορετική αφετηρία, που αναλογεί στη διαφορετική λειτουργία τους, ότι αυτά που γίνονται στη Γάζα από τις ισραηλινές δυνάμεις μπορεί να θεωρηθεί ότι εμπίπτουν στην κατηγορία των εγκλημάτων πολέμου και των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας (ο εισαγγελέας του δεύτερου έχει υποστηρίξει ότι αυτό αφορά και την ηγεσία της Χαμάς).

Αυτό αναλογεί και σε όσα υποστηρίζουν οι άνθρωποι που διαμαρτύρονται και διαδηλώνουν υποστηρίζοντας ότι χρειάζεται ειρήνη. Το έχω ξαναπεί: αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να εξεταστούν και τα εγκλήματα της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου, αλλά η τιμωρία σε αυτά δεν μπορεί να είναι η στοχοποίηση κυριολεκτικά ενός πληθυσμού δύο εκατομμυρίων ανθρώπων, ούτε οι βομβαρδισμοί, ούτε ο κίνδυνος ανθρωπιστικής καταστροφής.

Γιατί είναι σαφές ότι αυτό που συμβαίνει στη Γάζα δεν μπορεί να θεωρηθεί ούτε αυτοάμυνα, ούτε τιμωρία. Έχουμε περάσει τους 35.000 νεκρούς και ακόμη δεν φαίνεται ορατό τέλος στην ισραηλινή επιχείρηση, που αυτή τη στιγμή ετοιμάζεται να κλιμακωθεί και στη Ράφα.

Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα η διεθνής κοινότητα ή ό,τι έχει απομείνει από αυτήν δεν μπορεί να μένει απλώς στο να εκφράζει κάποια διαφωνία, συχνά με έμμεσο τρόπο, γιατί αυτό εκλαμβάνεται από την κυβέρνηση του Ισραήλ ως «πράσινο φως» να συνεχίσει τις πολεμικές επιχειρήσεις.

Εάν δεν υπάρξει τώρα μια αποφασιστική παρέμβαση υπέρ της άμεσης κατάπαυσης του πυρός – ώστε εκτός όλων των άλλων να διευκολυνθεί και η απελευθέρωση όλων των ομήρων – και της εκκίνησης μιας πραγματικά σοβαρής ειρηνευτικής διαδικασίας, τότε κινδυνεύουμε να δούμε τα πράγματα να γίνονται ακόμη χειρότερα.

Οι κυβερνήσεις των χωρών που αναφέρονται στη δυνατότητα μια διεθνούς τάξης βασισμένης σε κανόνες διεθνούς δικαίου δεν έχουν το δικαίωμα να περιορίζονται σε ρόλο θεατή, όσο η τραγωδία στη Γάζα ξετυλίγεται.

Η αναγνώριση της Παλαιστίνης ως κράτους, κίνηση στην οποία έχουν ήδη προχωρήσει ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες μπορεί να φαντάζει μια ενέργεια χωρίς χειροπιαστό αποτέλεσμα, εάν σκεφτούμε ότι απέχουμε πολύ από το να υπάρξει αυτό το κράτος.

Ο συμβολισμός όμως μια τέτοιας κίνησης είναι σημαντικός. Θα αποτύπωνε τη βούληση και τη δέσμευση ότι η διεθνής κοινότητα πιέζει και εργάζεται σε αυτή την κατεύθυνση και θα διαμόρφωνε κλίμα υπέρ της κατάπαυσης πυρός και της ειρηνευτικής διαδικασίας.

Τώρα, πριν είναι πολύ αργά.