Ο κατάδικος Ντόναλντ Τραμπ, ο «Γενοκτόνος Τζο» και η δύσκολη εκλογική «εξίσωση» του Νοεμβρίου

Πρώτος στην ιστορία πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ που παραπέμπθηκε σε ποινική δίκη, πρώτος που κρίθηκε ένοχος και πρώτος που, ων κατάδικος, διεκδικεί την (επαν)εκλογή του στον Λευκό Οίκο.

Οι αρνητικού προσήμου «ιστορικές πρωτιές» έχουν αρχίσει να συνδέονται όλο και πιο στενά με το όνομα του Ντόναλντ Τραμπ.

Πέρα άλλωστε από την πολύκροτη υπόθεση Στόρμι Ντάνιελς, σε βάρος του εκκρεμούν ακόμη πιο σοβαρές δίκες, σε ομοσπονδιακό και σε πολιτειακό επίπεδο, για τον ρόλο του στην απόπειρα ανατροπής του εκλογικού αποτελέσματος του 2020 και για τα διαβαθμισμένα έγγραφα που πήρε μαζί του φεύγοντας από τον Λευκό Οίκο.

Με προσφυγές, εφέσεις και λοιπά νομικά τεχνάσματα, οι δικηγόροι του επιχειρούν την μετάθεση των νομικών διαδικασιών για μετά τις κρίσιμες εκλογές του Νοεμβρίου, οπότε ο Τραμπ ευελπιστεί να είναι ξανά πρόεδρος των ΗΠΑ.

Σχεδόν με την ανακοίνωση της ιστορικής καταδίκης του στην υπόθεση Στόρμι Ντάνιελς, έδωσε τον τόνο στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και στους υποστηρικτές του.

Έκανε λόγο για «στημένη δίκη», «διεφθαρμένο δικαστή» και μια «πραγματική ετυμηγορία» που θα δοθεί «από τον λαό στις 5 Νοεμβρίου».

Στην ιστοσελίδα της προεκλογικής εκστρατείας του χαρακτηρίζεται «πολιτικός κρατούμενος», ζητώντας τον οβολό των ψηφοφόρων για «να ξανακερδίσουμε τον Λευκό Οίκο και να σώσουμε την Αμερική».

Το προεκλογικό επιτελείο του προέδρου Μπάιντεν επικαλέστηκε το ίδιο επιχείρημα από την αντίστροφη.

«Πρώτα αμφισβήτησε το εκλογικό μας σύστημα. Στη συνέχεια, αμφισβήτησε το δικαστικό μας σύστημα. Και τώρα μπορείτε να τον σταματήσετε», ανέφερε σε ανάρτηση στο Χ, παραπέμποντας σε link για δωρεές.

Στελέχη και μέλη των Δημοκρατικών στο Κογκρέσο επικρότησαν εν χορώ το σύστημα ποινικής δικαιοσύνης, τονίζοντας σε… copy-paste αναρτήσεις πως «ουδείς είναι υπεράνω του νόμου».

Επίσης εν χορώ, Ρεπουμπλικανοί υποψήφιοι βουλευτές, γερουσιαστές και κυβερνήτες κατήγγειλαν την ετυμηγορία κατά του Τραμπ ως κατάχρηση εξουσίας και προεκλογική παρέμβαση της Δικαιοσύνης, που θα γυρίσει μπούμερανγκ.

Οι δύο μονομάχοι του Νοεμβρίου, Τζο Μπάιντεν και Ντόναλντ Τραμπ, σε προεκλογικές συγκεντρώσεις (REUTERS/Kevin Lamarque and Elizabeth Frantz/File Photo)

Δοκιμάζοντας την αντοχή του πολιτικού «τεφλόν»

Παρά τη συσπείρωση του πιο ακραίου τμήματος της εκλογικής του βάσης, έρευνες καταγράφουν ότι η καταδίκη του Τραμπ -στην οποία θα ασκηθεί έφεση- θα στρέψει ένα μικρό, αλλά σημαντικό ποσοστό ψηφοφόρων του σε γύρισμα της «πλάτης».

«Αυτό», παρατηρεί το Politico, «σημαίνει ότι πολλοί ψηφοφόροι, που δεν συμπαθούν πολύ τον Μπάιντεν, έλαβαν μια εμφατική, ξεκάθαρη υπενθύμιση του γιατί δεν τους αρέσει ο Τραμπ».

Όμως δεν συνεπάγεται παράλληλα ότι η «ζυγαριά» θα γείρει υπέρ του νυν προέδρου, ως «το μη χείρον».

Ο Μπάιντεν αμφισβητείται εντόνως πια λόγω της προχωρημένης ηλικίας του -είναι πια 81 ετών.

Για τους χειρισμούς του στην οικονομία.

Για τη στάση του στους πολέμους στην Ουκρανία και στη Γάζα -με τον τελευταίο να του «χαρίζει» το παρατσούκλι «Γενοκτόνος Τζο».

Ως εκ τούτου, επισημαίνει ο εκλογολόγος Ναθάνιελ Ράκιτς, από τις έξι μονάδες που θεωρητικά μπορεί να χάσει ο Τραμπ λόγω της καταδίκης, «ο Μπάιντεν κερδίζει μόνο μια».

Μεγάλος «άγνωστος Χ» είναι οι ανεξάρτητοι ψηφοφόροι, ο ρόλος των οποίων θεωρείται κομβικός στη διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος στις κάλπες του Νοέμβρη.

Δημοσκόπηση των CBS/YouGov δείχνει ότι μόνο το 39% εξ αυτών έχει ασχοληθεί με την υπόθεση Ντάνιελς, που οδήγησε στην καταδίκη Τραμπ.

Αλλά «σε μια εκλογική αναμέτρηση που κρίνεται στον πόντο», παρατηρεί η σύμβουλος πολιτικής στρατηγικής -και επικριτής του Τραμπ από τα δεξιά- Σάρα Λόνγκγουελ, «δημιουργείται ένα νέο εμπόδιο για τους αμφιταλαντευόμενους ψηφοφόρους: να ψηφίσουν έναν κατάδικο».

Δίλημμα, που φαίνεται να αφήνει πάντως ασυγκίνητη μια έτερη κρίσιμη ομάδα.

Στην πιο τραχώδη έως τώρα φάση της προεκλογικής εκστρατείας του Τραμπ, οι πλούσιοι δωρητές των Ρεπουμπλικανών συσπειρώθηκαν γύρω από τον πρώην πρόεδρο, υποσχόμενοι ότι θα συνεχίσουν να «ραίνουν» την προεδρική υποψηφιότητά του με δολάρια.

Διαδηλωτές υψώνουν πανό στο στο Μπρονξ, με υβριστικά συνθήματα κατά και του νυν, αλλά και του πρώην προέδρου των ΗΠΑ, που θα βρεθούν και πάλι αντιμέτωποι στις κάλπες του Νοεμβρίου (REUTERS/David Delgado)

Το μεγάλο διακύβευμα

Το ερώτημα τώρα «δεν είναι μόνο πώς αντιδρούν οι ψηφοφόροι», λέει στους New York Times ο Ντέιβιντ Άξελροντ, «αρχιτέκτονας» της εκλογής του Μπαράκ Ομπάμα στον Λευκό Οίκο.

Είναι «πώς αντιδρά ο ίδιος ο Τραμπ».

«Θα αναγκάσει τώρα κάθε υποψήφιο [βουλευτή, γερουσιαστή και κυβερνήτη] του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος να βγάλει άρχηστο το δικαστικό σύστημα», προειδοποιεί ο Αμερικανο-καναδός ιστορικός Τίμοθι Ναφτάλι.

«Θα πρόκειται για μια δηλητηριώδη επωδό», τονίζει, «πιθανότατα χειρότερη από εκείνη που προηγήθηκε της 6ης Ιανουαρίου» και της εισβολής στο Καπιτώλιο.

Ένα από τα πιο κρίσιμα ερωτήματα αφορά επίσης τη στάση που θα τηρήσουν οι Δημοκρατικοί σε μια επικίνδυνα πολωμένη προεκλογική εκστρατεία.

Υπό το βάρος των εξελίξεων αποκτούν μοιραία ξεχωριστό ενδιαφέρον τα δύο τηλεοπτικά ντιμπέιτ μεταξύ του Τζο Μπάιντεν και του Ντόναλντ Τραμπ.

Το πρώτο έχει οριστεί για τις 27 Ιουνίου, το δεύτερο για τις 10 Σεπτεμβρίου.

Πολλοί ωστόσο μπορεί να έχουν ήδη ξεχάσει και τα δυο μέχρι να ανοίξουν οι κάλπες του Νοέμβρη για το σίκουελ μιας εκλογικής αναμέτρησης, για την οποία ελάχιστοι ψηφοφόροι πραγματικά αδημονούν.

Το αντίθετο φαίνεται να ισχύει με αρχηγούς κρατών, όπως της Ρωσίας και του Ισραήλ -παρατηρεί σε ανάλυση η Washington Post.

Τόσο ο Βλαντίμιρ Πούτιν, όσο και ο Μπενιαμίν Νετανιάχου δείχνουν να προσμένουν -καθείς βάσει των δικών του υπολογισμών- την επάνοδο του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο.

Όμως «εάν κερδίσει, θα λάβει μια πιο τοξική εντολή απ΄ότι το 2017», εκτιμά ο  Τίμοθι Ναφτάλι.

Πράγματι, συμφωνεί σε ανάλυση στο Foreign Affairs ο Αυστραλός πρώην πρωθυπουργός, Mάλκολμ Τέρνμπουλ, «θα ήταν αυταπάτη να φαντάζεται κανείς ότι μια δεύτερη κυβέρνηση Τραμπ θα ήταν λίγοτερο ασταθής και ταραχώδης, σε σχέση με την πρώτη».

Το πώς θα είναι οι ΗΠΑ, αντίθετα, υπό μια δεύτερη προεδρική θητεία Μπάιντεν παραμένει ένα ανοιχτό ερώτημα, εν μέσω αμφισβήτησης της αμερικανικής ισχύος σε έναν κόσμο που διαρκώς αλλάζει.