Tη δεκαετία του 1990, πριν από το Διαδίκτυο, οι υποκουλτούρες ήταν διακριτές και συγκεκριμένες: αν ήσουν raver και περπατούσες στους δρόμους της Νέας Υόρκης και έβλεπες κάποιον να φοράει ένα μεγάλο τζιν και ένα μπλουζάκι Liquid Sky, υπήρχε άμεση σύνδεση.

Ακριβώς όπως η ιταλική Fiorucci (με τα αγγελάκια) είναι το παράδειγμα του εναλλακτικού brand της δεκαετίας του 1980, το κατάστημα Liquid Sky δεν ήταν τόσο μια μάρκα της μόδας όσο ένα ζωντανό παράδειγμα της υποκουλτούρας του rave της δεκαετίας του ’90.

Προήλθε από την ανεξάρτητη ταινία Liquid Sky – ένα παστίτσιο ιπτάμενων δίσκων, ρευστότητας φύλου και πρόστυχων εμφανίσεων του New Wave που γρήγορα απέκτησε λατρευτικό κοινό όταν η ταινία κυκλοφόρησε το 1982.

Δείτε το τρέιλερ της ταινίας Liquid Sky

Στο ερημωμένο τότε Soho

Καθώς κυκλοφορεί ένα νέο βιβλίο, οι ιδρυτές του θρυλικού Liquid Sky, η Claudia Rey και ο Carlos Slinger μιλούν στο Wallpaper για το κατάστημα μόδας στο κέντρο της Νέας Υόρκης που προσέλκυσε το underground κοινό της πόλης και είχε την αμαζόνα της πρωτοπορίας, την Chloë Sevigny, ως πωλήτρια.

Το συγκεκριμένο κατάστημα το είχαμε ξαναδεί (όσοι από μας δεν το είχαν επισκεφθεί δια ζώσης) στο Last Call, ένα υπέροχο ντοκιμαντέρ για τη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του ’90 -γυρισμένο από τη Ruth Slinger, η αφήγηση κάνει μια αναδρομή στην εποχή με εκατοντάδες εικόνες που τράβηξε η Βραζιλιάνα σκηνοθέτις όταν ζούσε και εργαζόταν στο Μεγάλο Μήλο μαζί με τον αδελφό της Carlos «Soul» Slinger, ένα από τα πρόσωπα που μιλούν, στο κατάστημά τους στο SoHo, στην οδό Lafayette, ποιο άλλο, το Liquid Sky.

Η ταινία αποφεύγει ως επί το πλείστον τα συνηθισμένα κλισέ του τύπου «τότε ήταν πολύ καλύτερα» και καταφέρνει να αποτυπώσει τα πάντα, από το Wigstock* και την ηλεκτρονική γκρούβα των Deee-Lite μέχρι τον Frankie Knuckles και τον Moby, ενώ υπάρχουν και πιο άγνωστοι χαρακτήρες, όπως οι δύο ιδιοκτήτες του κουκλο-καταστήματος Pluto Dog στο Lower East Side.

«Σαν να παρακολουθείτε ένα πρόχειρο μοντάζ της ταινίας Kids με αληθινούς ανθρώπους και ένα soundtrack με μουσική που καθόρισε μια δεκαετία» έγραφαν οι κριτικές για το Last Call αργότερα.

(*Το Wigstock ήταν ένα ετήσιο υπαίθριο φεστιβάλ drag που ξεκίνησε το 1984 στο East Village του Μανχάταν και έλαβε χώρα την Ημέρα των Εργατών).

H Chloë Sevigny ως πωλήτρια στο Liquid Sky.

Ας γυρίσουμε στο θέμα μας, το Liquid Sky

Το Liquid Sky ήταν ένα κατάστημα, αλλά είναι πιο ακριβές να το αποκαλέσουμε σκηνή. Από τη στιγμή που το κατάστημα λιανικής πώλησης άνοιξε το 1990 στην οδό Broome Street, μετακομίζοντας τελικά στη Layfette το 1992, έγινε το επίκεντρο της δημιουργικής υποκουλτούρας της Νέας Υόρκης -ένα στέκι για ravers και skaters, έφηβους και διασημότητες, ηδονιστικά τέρατα των πάρτι και αφοσιωμένους καλλιτέχνες, οι οποίοι σύχναζαν στους εσωτερικούς χώρους του που έμοιαζαν με διαστημόπλοιο και δοκίμαζαν ρούχα με το χαρακτηριστικό λογότυπο Astrogirl (ένας εξωγήινος με κεραίες και μια καρδιά ή ένα αστέρι ανάμεσα στα πόδια, ανάλογα με το φύλο) σε φουσκωτά δοκιμαστήρια.

Όταν το Liquid Sky έκλεισε το 2003, είχε ήδη γίνει θρύλος – ένας θεσμός της Νέας Υόρκης που, όπως το CBGB’s και το Studio 54, έγινε η επιτομή μιας συγκεκριμένης εποχής στην ιστορία της πόλης.

Αυτόν τον μήνα, οι ιδρυτές του Liquid Sky, η Claudia Rey (γνωστή και ως Rey Zorro) και ο Carlos Slinger (γνωστός και ως DJ Soul Slinger), μαζί με τον εκδότη και συγγραφέα Marc Santo (ο οποίος σύχναζε στο κατάστημα μόδας κατά την ακμή του) κυκλοφόρησαν ένα βιβλίο, επίσης με τίτλο Liquid Sky, που καταγράφει την ιστορία του. Ο τόμος των 300 και πλέον σελίδων περιέχει εκατοντάδες φωτογραφίες που δεν έχουν δημοσιευτεί ποτέ και συνεντεύξεις με βασικούς χαρακτήρες της σκηνής του Liquid Sky, όπως η Chloë Sevigny (που όπως είπαμε εργαζόταν εκεί ως πωλήτρια) και άλλοι καλλιτέχνες, μουσικοί και παιδιά των κλαμπ που είχαν κάνει το μαγαζί δεύτερο σπίτι τους.

Το 1989, το ζευγάρι μετακόμισε στη Νέα Υόρκη και γρήγορα αναμείχθηκε στη rave σκηνή που αναπτυσσόταν σε κλαμπ όπως το Save the Robots και το Danceteria

Liquid Sky – Ravers και skaters ενωμένοι. Εικόνες από το νέο βιβλίο που καταγράφει το λατρεμένο κατάστημα μόδας της δεκαετίας του 1990.

Liquid Sky – Η Claudia Rey (γνωστή και ως Rey Zorro).

Από το Σάο Πάολο, στα κραγιόν για άντρες κι από ΄κει στη Νέα Υόρκη

Η Rey και ο Slinger γνωρίστηκαν στη Βραζιλία το 1982, όταν η Rey εργαζόταν ως μοντέλο και ο Slinger ήταν κτηνίατρος που το είχε γυρίσει στην κοσμετολογία αναπτύσσοντας ένα μακιγιάζ που ανακάτευε κρέμα μαυρίσματος με φθορίζοντα ηλιακά φίλτρα για να δημιουργήσει μια απόκοσμη λάμψη.

Έξι μήνες μετά τη γνωριμία τους, το ζευγάρι παντρεύτηκε και άνοιξε την πρώτη εκδοχή του Liquid Sky στο Σάο Πάολο, διαθέτοντας στη λιανική τα δικά τους καλλυντικά (κραγιόν για άντρες, φλούο σκιές ματιών), καθώς και ρούχα Vivienne Westwood και τη δική του συλλογή εμπνευσμένη από τον Dapper Dan με τίτλο Copy Game, η οποία περιελάμβανε εμφανώς ψεύτικους επανασχεδιασμούς ρούχων από μεγάλες μάρκες πολυτελείας όπως η Chanel και η Gucci.

Το 1989, το ζευγάρι μετακόμισε στη Νέα Υόρκη και γρήγορα αναμείχθηκε στη rave σκηνή που αναπτυσσόταν σε κλαμπ όπως το Save the Robots και το Danceteria. «Μετακομίσαμε στην East 2nd Street μεταξύ της Avenue B και της Avenue C, και εκεί γεννήθηκε το Liquid Sky New York», λέει η Rey. «Εξαιτίας όλων των πραγμάτων που κάναμε στο Σάο Πάολο, είχαμε μια ιδέα για το τι θέλαμε να κάνουμε εδώ».

«Όταν φτάσαμε στη Νέα Υόρκη, ήταν παρακμιακή και σε κρίση» λέει ο Slinger για το πρώτο κατάστημα. «Ζούσαμε στο πίσω μέρος του μαγαζιού και μαθαίναμε όσο προχωρούσαμε»

DIY κουλτούρα στα flyer του μαγαζιιού / Photo: Pinterest

Δείτε εικόνες από το Liquid Sky

«Ζούσαμε στο πίσω μέρος του μαγαζιού»

Το αρχικό κατάστημα στο Broome ήταν ένα «rave emporium» που διέθετε δίσκους, ρούχα της Rey και μάρκες που είχαν σχέση με την ηλεκτρονική σκηνή εκείνης της εποχής, όπως οι μάρκες Sjobek, Conart και Alien Workshop.

«Όταν φτάσαμε στη Νέα Υόρκη, ήταν παρακμιακή και σε κρίση» λέει ο Slinger για το πρώτο κατάστημα. «Ζούσαμε στο πίσω μέρος του μαγαζιού και μαθαίναμε όσο προχωρούσαμε. Κάναμε μεταξοτυπία σε μπλουζάκια, ο κόσμος ερχόταν στο μαγαζί και γελούσε».

Αλλά σύντομα «άρχισαν να έρχονται όλοι όσοι έκαναν κάτι ενδιαφέρον στη Νέα Υόρκη», λέει ο Slinger.

«Εννοώ, πολλοί όμορφοι άνθρωποι», συμφωνεί η Rey. «Καλλιτέχνες όλων των ειδών από όλο τον κόσμο». Μέχρι τη στιγμή που το Liquid Sky μετακόμισε στην οδό Lafayette Street, είχε γίνει το απαραίτητο, καθημερινό και καθιερωμένο στέκι της rave σκηνής, και σύντομα άλλοι σχεδιαστές streetwear, όπως οι Supreme, X-girl και X-Large, άνοιξαν τα μαγαζιά τους δίπλα.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη LIQUIDSKYNYC (@liquidskynyc)

Η απουσία βαρύτητας και η βιτρίνα με τον καταρράκτη

Για τους Rey και Slinger, ήταν σημαντικό ο κόσμος να αισθάνεται άνετα να αράζει στο κατάστημα χωρίς την πίεση να αγοράσει κάτι και να μοιάζει περισσότερο με εγκατάσταση τέχνης παρά με τυπικό χώρο λιανικής πώλησης.

«Ήθελα πραγματικά να δημιουργήσω μια ατμόσφαιρα που να τείνει στο άπειρο. Ήθελα να μοιάζει με υψηλή τεχνολογία, σαν διαστημόπλοιο», λέει  Rey. «Όλες οι καμπύλες που βάλαμε εκεί έδιναν μια αίσθηση αιώρησης. Ήθελα οι άνθρωποι να μπαίνουν μέσα και να έχουν μια χαρούμενη αίσθηση μετεωρισμού. Απλώς σκεφτόμουν ελεύθερα και διασκέδαζα. Ήθελα να μην έχει και βαρύτητα».

«Δημιούργησαν τη βιτρίνα με τον καταρράκτη και το κατάστημα έγινε το απόλυτο θέαμα» θυμάται η Sevigny στη συνέντευξή της για το βιβλίο Liquid Sky. «Ο κόσμος ερχόταν μέσα εξαιτίας αυτής της εντυπωσιακής βιτρίνας, και κανείς δεν είχε ξαναδεί κάτι παρόμοιο. Το όλο πράγμα είχε μια πραγματικά DIY αίσθηση, και η όλη επιχείρηση ήταν αρκετά τρελή. Ήταν lo-fi και κατέρρεε από τις ραφές, αλλά ήταν τόσο εντυπωσιακό οπτικά που οι άνθρωποι έμπαιναν μέσα και έβλεπαν το εσωτερικό ενός διαστημόπλοιου με τους πίνακες της Rita Ackerman και το μόνο που έλεγαν ήταν “ουάου”».

Μέχρι τη στιγμή που το Liquid Sky μετακόμισε στην οδό Lafayette Street, είχε γίνει το απαραίτητο, καθημερινό και καθιερωμένο στέκι της rave σκηνής, και σύντομα άλλοι σχεδιαστές streetwear, όπως οι Supreme, X-girl και X-Large, άνοιξαν τα μαγαζιά τους δίπλα

Liquid Sky – Εικόνες από το νέο βιβλίο που καταγράφει το cult κατάστημα μόδας της δεκαετίας του 1990 στη Νέα Υόρκη.

«Kοσμικοί χαρακτήρες από έναν άλλο πλανήτη»

«Πριν από την κυκλοφορία του βιβλίου, τηλεφώνησα στον Slinger στο σπίτι του στη Νέα Υόρκη και στη Rey στη βάση της στο Λονδίνο» γράφει η Mary Cleary στο Wallpaper. Στη συνέντευξη της Sevigny στο βιβλίο, το ζευγάρι περιγράφεται ως «κοσμικοί χαρακτήρες από έναν άλλο πλανήτη και «είναι αλήθεια ότι ακόμη και στο Zoom η συζήτηση μοιάζει μαντική, αγγίζοντας θέματα όπως η ύπαρξη εξωγήινων και οι δημιουργικές δυνατότητες που δημιουργεί η νέα τεχνολογία» συνεχίζει η Mary Clearly.

Όταν τους ρωτάει γιατί πιστεύουν ότι τόσοι πολλοί νέοι σήμερα αναζητούν έμπνευση στη δεκαετία του 1990, ο Slinger απαντά ότι είναι υποπροϊόν ενός φυσικού κύκλου, μια μετατόπιση από τη νοοτροπία του «εγώ» σε μια νοοτροπία του «εμείς», η οποία βγήκε στο Summer of Love τη δεκαετία του 1960 και επανεμφανίστηκε σε μια «κυβερνοαισθητική» με τη σκηνή του rave τη δεκαετία του 1990 και θα επανεμφανιστεί σε μια νέα αισθητική μορφή τώρα.

«Το rave ήταν το Woodstock που μεταφέρθηκε στο μέλλον», λέει ο Slinger. «Και νομίζω ότι αν τα παιδιά ανακτήσουν αυτές τις εικόνες με αυτή τη νέα τεχνολογία που έχουν στα χέρια τους, τότε μπορούν να παράγουν ό,τι επιθυμούν».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Liquid Sky (@liquidskyofficial)

Με στόχο την «ουτοπία και το χάος»

Είναι ένα ελπιδοφόρο μήνυμα για το μέλλον σε μια εποχή που είναι εύκολο να νιώθουμε αρνητικά γι’ αυτό. Αλλά, όπως επισημαίνει ο Slinger, το Liquid Sky και η rave σκηνή που καλλιέργησε ιδρύθηκαν με στόχο την «ουτοπία και το χάος», όπως όλες οι σκηνές που προηγήθηκαν και όλες όσες θα ακολουθήσουν.

«Το πιο σημαντικό πράγμα είναι να εκπαιδεύεσαι, να έχεις περιέργεια», λέει ο Slinger. «Τότε μπορείς να καταλάβεις καλύτερα τον συγκεκριμένο χώρο και χρόνο και τι μπορείς να κάνεις – και μπορείς να κάνεις πολλά».

*Το βιβλίο του Liquid Sky εκδίδεται από την Emperor Go! Και είναι διαθέσιμο για προπαραγγελία στον ιστότοπο του Liquid Sky.

Headlines