Χαρίτσης από Θησείο: Να το έχουν καλά στο μυαλό τους, δεν θα ξεμπερδέψουν με την Αριστερά

Η κυβέρνηση της ΝΔ πρέπει να φύγει. Η κοινωνία πρέπει να προχωρήσει, τόνισε ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας της Νέας Αριστεράς Αλέξης Χαρίτσης στην κεντρική προεκλογική ομιλία που εν όψει των ευρωεκλογών της 9ης Ιουνίου που πραγματοποίησε στο Θησείο, στην Αθήνα.

Ο Αλέξης Χαρίτσης υπογράμμισε στην έναρξη της ομιλίας του πως «είμαστε στις τελευταίες μέρες ενός μεγάλου αγώνα, ενός τίμιου αγώνα, ενός αγώνα αξιοπρέπειας, ευθύνης και ελπίδας. Και νιώθω ιδιαίτερη τιμή που δίνω αυτόν τον όμορφο αγώνα με όλες και όλους εσάς. Μες τους αριστερούς και τις αριστερές που έχουμε πορευθεί τόσα χρόνια, με τους νέους και τις νέες που μπήκαν τώρα στη μάχη».

«Για εμάς η Αριστερά δεν είναι σημεία ευκαιρίας. Είναι σχέση ζωής»

Ακολούθως πρόσθεσε πως «όλες και όλοι μαζί, για άλλη μια φορά, θα διαψεύσουμε τα σενάρια και τα συμφέροντα που φαντάζονται μια Ελλάδα χωρίς Αριστερά. Τους το λέμε να το έχουν καλά στο μυαλό τους: Δεν θα ξεμπερδέψετε με την Αριστερά!».

Αρχικώς απηύθυνε χαιρετισμό εκπρόσωπος της Παλαιστινιακής Παροικία, όπου κατήγγειλε τη «βάρβαρη επίθεση» του Ισραήλ στην Παλαιστίνη. «Έχετε σαν ελληνικός λαός το προνόμιο και την τύχη να είστε απόγονοι ιστορικών ανθρώπων που τίμησαν την ελευθερία, τον πολιτισμό, τίμησαν και την επιστήμη. Πολλά έθνη στη σημερινή εποχή ζηλεύουν αυτή τη θέση της Ελλάδος και την εκτίμηση που έχουν για την ιστορία της Ελλάδος. Όμως φίλες και φίλοι δεν μπορούμε να κατανοήσουμε, δεν είναι επιτρεπτό η σημερινή Ελλάδα, η Ελλάδα που έχει προβλήματα και έχει κατοχή στην Κύπρο να είστε στο πλευρό και σύμμαχος ενός μια σφαγέα, ενός εγκληματία πολέμου εις βάρος ενός άλλου λαού, του λαού της Παλαιστίνης», τόνισε μεταξύ άλλων. Όταν τελείωσε τον χαιρετισμό του οι συγκεντρωμένοι φώναξαν το σύνθημα «λευτεριά στην Παλαιστίνη».

Ο εκπρόσωπος της Παλαιστινιακής Παροικίας με τον Αλέξη Χαρίτση

Ολόκληρη η ομιλία του Αλέξη Χαρίτση:

«Φίλες και φίλοι,

Πολίτες της Αθήνας,

Συντρόφισσες και σύντροφοι, γεια σας

Σας καλωσορίζω στη σημερινή μας συγκέντρωση, στη συγκέντρωση της Νέας Αριστεράς, της Αριστεράς της εποχής μας.

Είμαστε στις τελευταίες μέρες ενός μεγάλου αγώνα, ενός τίμιου αγώνα, ενός αγώνα αξιοπρέπειας, ευθύνης και ελπίδας. Και νιώθω ιδιαίτερη τιμή που δίνω αυτόν τον όμορφο αγώνα με όλες και όλους εσάς. Μες τους αριστερούς και τις αριστερές που έχουμε πορευθεί τόσα χρόνια, με τους νέους και τις νέες που μπήκαν τώρα στη μάχη. Όλες και όλοι μαζί, για άλλη μια φορά, θα διαψεύσουμε τα σενάρια και τα συμφέροντα που φαντάζονται μια Ελλάδα χωρίς Αριστερά. Τους το λέμε να το έχουν καλά στο μυαλό τους: Δεν θα ξεμπερδέψετε με την Αριστερά!

Βρισκόμαστε εδώ γιατί η Αριστερά είναι έτοιμη να πρωταγωνιστήσει ξανά. Οι χιλιάδες αριστεροί και αριστερές από όλη τη χώρα που επιλέγουν τους αγώνες και την ευθεία αντιπαράθεση με τη Δεξιά και την Ακροδεξιά, είναι σήμερα εδώ, μαζί μας. Όσες και όσοι δεν υποχωρούν. Όσες και όσοι μετά την πτώση έχουν τη δύναμη να σηκωθούν για να πάρουν ξανά στις πλάτες τους την Ιστορία και το μέλλον της παράταξης. Όσες και όσοι δίνουν τη μάχη μέχρι τέλους και τελικά νικούν!

Τις τελευταίες βδομάδες εγώ και οι άνθρωποι της Νέας Αριστεράς γυρίσαμε όλη την Ελλάδα. Βρεθήκαμε με πολίτες όλων των ηλικιών. Μιλήσαμε με ανθρώπους ζορισμένους, με ανθρώπους απογοητευμένους, με ανθρώπους που θέλουν να ελπίσουν.

Συναντηθήκαμε με την πραγματική κοινωνία μιας χώρας που καταγράφει ονομαστικούς ρυθμούς μεγέθυνσης, αλλά που ο πλούτος δεν φτάνει στους πολίτες της. Μιλήσαμε με τους πολίτες που κάθε μήνα αγοράζουν λιγότερα προϊόντα με το μισθό τους, την ίδια ώρα που δίπλα τους εκτυλίσσεται μια προκλητική επίδειξη πλούτου.

Τους ακούσαμε και μας άκουσαν.

Ζήσαμε εξαιρετικές στιγμές. Ζήσαμε αυτές τις μέρες την εμπειρία της πολιτικής όπως αυτή πρέπει να είναι. Μια εμπειρία συνάντησης, μια εμπειρία αντίστασης, μια εμπειρία δημιουργίας.

Κάνουν λάθος όσοι νομίζουν ότι αυτές οι εκλογές είναι βουβές. Οι πολίτες ασφυκτιούν. Δεν είναι βουβοί.

Κάνουν λάθος όσοι νομίζουν ότι οι πολίτες δεν έχουν κανένα λόγο να φτάσουν ως την κάλπη.

Οι πολίτες μπορούν και πρέπει να τους διαψεύσουν.

Πρέπει στις Ευρωεκλογές να στείλουμε ηχηρό μήνυμα ανυπακοής στις πολιτικές της Δεξιάς.

Αυτά που λέμε στις παρέες, στη δουλειά με τους συναδέλφους, στο φούρνο της γειτονιάς, στο αμφιθέατρο πριν ξεκινήσει το μάθημα, αυτά πρέπει να ειπωθούν και στην κάλπη.

Ας σκεφτούμε, φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι: ποια είναι η εικόνα της ζωής που ζει η πλειονότητα των συμπολιτών μας σήμερα;

Μια ηλικιωμένη μιλά στον πρωθυπουργό για τη φτώχεια της. Εκείνος τη ρωτά αν η Εκκλησία τη βοηθά. Αυτή είναι η εικόνα των εκλογών.

Στα νοσοκομεία Παίδων 3.000 παιδιά βρίσκονται στη λίστα αναμονής για χειρουργείο. Αυτή είναι η εικόνα των εκλογών.

Μια γυναίκα δολοφονείται από τον πρώην σύντροφό της έξω ακριβώς από το Αστυνομικό Τμήμα Αγίων Αναργύρων όπου έχει πάει για να ζητήσει προστασία. Αυτή είναι η εικόνα των εκλογών.

Οι συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών προσπαθούν να εξιχνιάσουν μόνοι τους το έγκλημα έχοντας απέναντι τους μια κυβέρνηση που ενορχηστρώνει μια χυδαία επιχείρηση συγκάλυψης. Και όταν επιχειρούν να τους ακούσει ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης απομακρύνονται με βία από την φρουρά του.

Ο πρωθυπουργός εδώ και τρία χρόνια έχει εγκλωβίσει τη χώρα σε πληθωριστική κρίση για να μη θίξει την ιερή αγελάδα της Δεξιάς, την ελεύθερη αγορά. Δηλαδή τα μονοπώλια. Και τώρα γράφει επιστολή για να ζητήσει από την ευρωπαία επίτροπο να κάνει κάτι για τις τιμολογήσεις προϊόντων. Αυτή είναι η εικόνα των εκλογών.

1,8 δισ. τα κέρδη των τραπεζών για το 2023 μόνο από τις προμήθειες. Από τις προμήθειες που όλοι πληρώνουμε όταν κάνουμε οποιαδήποτε ηλεκτρονική συναλλαγή. Αυτός ο αριθμός είναι η εικόνα των εκλογών.

Καταυλισμός εκτοπισμένων στη Ράφα βομβαρδίζεται από τον ισραηλινό στρατό. Οι καμένες σκηνές με τα μικρά παιδιά. Αυτή είναι η εικόνα των εκλογών. Η γενοκτονία είναι η λέξη των εκλογών. Μια λέξη που τα κυβερνητικά χείλη δεν τολμούν να ψελλίσουν.

Ο χάρτης της Eurostat που δείχνει τους Έλληνες να εργάζονται τις περισσότερες ώρες απ’ όλους τους Ευρωπαίους και την ίδια στιγμή να έχουν το χαμηλότερο διαθέσιμο εισόδημα στην Ευρωζώνη. Αυτή είναι η εικόνα των εκλογών.

Για αυτά ψηφίζουμε την Κυριακή. Με αυτές τις εικόνες θα πάμε στην κάλπη όλοι και όλες μας.

Στην κάλπη των Ευρωεκλογών, όπου πρέπει να σταλεί ένα σαφές μήνυμα αποδοκιμασίας απέναντι στην κυβέρνηση της ΝΔ.

Αλλά ψηφίζουμε και για το ποια θα είναι η εικόνα της επόμενης μέρας των εκλογών.

Θα είναι το φλερτ της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν με την Ακροδεξιά; Θα είναι το φλερτ του Έλληνα πρωθυπουργού με τους υμνητές του Μουσολίνι; Αυτή θα είναι η εικόνα της επόμενης μέρας των ευρωεκλογών; Αλήθεια, στην εικόνα αυτή ο κύριος Μητσοτάκης θα σφίγγει τα χέρια με την Μελόνι και τους ιταλούς νεοφασίστες;

Όχι ότι θα μας κάνει εντύπωση. Είναι το επόμενο στάδιο μετά την πατριδοκαπηλεία και την πολεμοκαπηλεία.

Είδαμε που κατέληξε η πατριδοκαπηλεία. Το χάιδεμα των ακροδεξιών εντός και εκτός Νέας Δημοκρατίας στην περίπτωση της Βόρειας Μακεδονίας. Είδαμε που κατέληξε η πενταετής αδράνεια όσον αφορά την υλοποίηση της Συμφωνίας των Πρεσπών. Ένας πρωθυπουργός αιχμάλωτος της ακροδεξιάς πτέρυγας εντός του κόμματός του.

Κατέληξε στην ενίσχυση ενός συντηρητικού εθνικιστικού κόμματος στη γείτονα χώρα που δεν σέβεται ούτε εκείνο με τη σειρά του τους όρους της Συμφωνίας των Πρεσπών. Το VMRO στα χνάρια της ΝΔ.

Και βλέπουμε πού οδηγεί και η πολεμοκαπηλεία. Όταν η Ισπανία, η Ιρλανδία, η Νορβηγία ανακοίνωσαν ότι θα προβούν σε αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους, όταν ο Εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου πρότεινε την έκδοση ενταλμάτων σύλληψης κατά του Νετανιάχου –χαρακτηρίζοντας τις πράξεις του Ισραήλ εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας– η κυβέρνηση της χώρας μας έπαιζε το ρόλο του «χρήσιμου συμμάχου». Πάντα στη λάθος πλευρά της Ιστορίας.

Η Νέα Αριστερά έκανε μια πολύ συγκεκριμένη πρόταση και στις άλλες δυνάμεις, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, για την αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους από την Ελλάδα. Την επαναλαμβάνουμε. Θα είναι και πάλι αυτοί που δεν τολμούν;

Είδαμε τι επιπτώσεις έχει αυτό το «μαύρο μέτωπο», αυτή η πλειοψηφία του Λαϊκού Κόμματος, χέρι – χέρι με τους επιλεκτικούς σύμμαχους του, τα ακροδεξιά κόμματα, για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Την καταδίκασε σε διπλωματική απραξία. Την καταδίκασε σε πολιτική και οικονομική κρίση. Μια κρίση που δεν πρέπει να επιτρέψουμε να βαθύνει.

Γιατί ξέρουμε ότι αν η Δεξιά και η Ακροδεξιά βγουν ενισχυμένες από την κάλπη των Ευρωεκλογών, στο στόχαστρο θα βρεθούν τα ίδια τα δικαιώματα και οι ελευθερίες, πρωτίστως των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ.

Η Δεξιά στην Ευρώπη και την Ελλάδα είναι αδύνατον να διαχειριστεί την κρίση γιατί είναι αυτή που την δημιούργησε.

Είναι η δεξιά νεοφιλελεύθερη πολιτική που οδήγησε αρχικά στη χρεοκοπία και στη συνέχεια επέβαλε στις χώρες του Νότου τα δρακόντεια προγράμματα λιτότητας.

Η Δεξιά συνεχίζει να διαλύει την οικονομία της ευρωπαϊκής ηπείρου. Βρίσκεται σε πλήρη αναντιστοιχία με την πραγματικότητα των οικονομικών και κοινωνικών αναγκών της Ένωσης.

Σταθερά πιο μακριά από τις ανάγκες των πολιτών, των παραγωγών, των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, των νέων επαγγελματιών.

Φίλες και φίλοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Η ευρωπαϊκή Δεξιά καταδίκασε την Ευρωπαϊκή Ένωση να είναι παίκτης δεύτερης κατηγορίας, πίσω από τις ΗΠΑ και την Κίνα. Να στέκεται μπροστά στις προκλήσεις μοιραία και άβουλη.

Αντί να δίνει κίνητρα, να δημιουργεί νέες πηγές εσόδων από φορολόγηση των υπερκερδών και να διαμορφώνει γενναία χρηματοδοτικά εργαλεία, τι κάνει η ΕΕ; Καταργεί στην πράξη την πράσινη μετάβαση.

Μια πολιτική αναγκαία για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, μια πολιτική που θα μπορούσε να αποτελέσει εργαλείο δυναμικού και δημοκρατικού μετασχηματισμού των κοινωνιών. Όμως καμιά Δεξιά δεν θα συγκρουστεί με λόμπι, οικονομικές ελίτ και συμφέροντα.

Βιομηχανίες εγκαταλείπουν την ΕΕ.

Το μαρτυρούν και τα απανωτά λουκέτα των τελευταίων χρόνων και στη χώρα μας. Γιατί;

Γιατί η κυβέρνηση ακολουθεί μια πολιτική που συμφέρει μόνο το καρτέλ της ενέργειας · αρνείται να προωθήσει την ενεργειακή αυτονομία των παραγωγικών μονάδων. Αρνείται να επενδύσει στην αναβάθμιση του δικτύου ενέργειας για να μπορεί να μοιράζει τον ελάχιστο ηλεκτρικό χώρο, κατά βούληση, πελατειακά και υπέρ των μεγάλων ομίλων.

Γιατί η ΝΔ αδιαφορεί για παραγωγικές επενδύσεις που στοχεύουν στη διεύρυνση της παραγωγικής βάσης της χώρας, στην εγχώρια παραγωγή προϊόντων. Σε προϊόντα τεχνολογίας και καινοτομίας. Μιλάμε για επενδύσεις που θα μπορούσαν να σημαίνουν νέες θέσεις απασχόλησης είτε υψηλής εξειδίκευσης είτε τεχνικής ειδίκευσης σε σταθερό εργασιακό περιβάλλον.

Αντίθετα, μας έχει εγκλωβίσει σε ένα μοντέλο «φτηνής ανάπτυξης»: real estate, κατασκευές, τουρισμός και εστίαση.

Ένα μοντέλο που πριν 15 χρόνια μας έβαλε σε μια τεράστια κρίση που πληρώσαμε και ακόμα πληρώνουμε ακριβά. Ειδικά οι πλέον ευάλωτοι.

Ένα μοντέλο που δημιουργεί αποκλειστικά θέσεις εργασίας επισφαλείς, ελαστικές, με παρατεταμένο ωράριο και χωρίς δικαιώματα. Ένα μοντέλο που στηρίζεται στους χαμηλούς μισθούς και στη διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων. Αυτός ο φαύλος κύκλος πρέπει να σπάσει.

Και πρέπει να ξηλωθεί αυτή η εργασιακή πολιτική:

που δημιουργεί νέους φτωχούς και αναπαράγει τις ανισότητες,

που προσβάλλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια,

που αποκλείει τους εργαζόμενους από την αναδιανομή του πλούτου παρά την προκλητική κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Είναι καθήκον μας, πολιτικό, κοινοβουλευτικό, αλλά και συνδικαλιστικό και κινηματικό, η καθολική επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, το 35ωρο, η λειτουργία της Επιθεώρησης Εργασίας.

Το χρωστάμε στους νέους αυτοαπασχολούμενους με μπλοκάκι, στους part-time εργαζόμενους στις ψηφιακές πλατφόρμες, στους μισθωτούς του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, στο επιστημονικό πρεκαριάτο, στους βιοπαλαιστές της καθημερινότητας, στους αόρατους εργάτες γης.

Αυτοί είναι οι άνθρωποι της Νέας Αριστεράς!

Φίλες και φίλοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Έναν χρόνο πριν, οι πολίτες της χώρας μας προσήλθαν στις κάλπες. Ήταν οι εκλογές του περίφημου 41%. Ήταν η στιγμή που μια σχετική πλειοψηφία διεκδικούσε με αλαζονεία την απολυταρχία.

Ας αναλογιστούμε μια στιγμή τι έχει συμβεί από τις εκλογές εκείνες μέχρι σήμερα. Έχει περάσει μόλις ένας χρόνος. Και τι έχουμε δει στο μεταξύ;

Μια συγκλονιστική τραγωδία. Ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα που έλαβαν ποτέ χώρα στα ανοικτά των ελληνικών ακτών, στην Πύλο. 600 άνθρωποι πνίγηκαν και οι ελληνικές αρχές φαίνεται να έχουν ευθύνη καθώς δεν προέβησαν σε ενέργειες έρευνας και διάσωσης.

Η συγκάλυψη στο έγκλημα των Τεμπών. Το μπάζωμα. Το μοντάρισμα. Η άρνηση ανάληψης πολιτικής ευθύνης. Η παρωδία της εξεταστικής στη Βουλή. Η συνεχιζόμενη κοροϊδία. Ο χλευασμός των συγγενών των άτυχων παιδιών από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό.

Ο Έβρος, η Εύβοια και η Ρόδος κάηκαν. Η Θεσσαλία καταστράφηκε. Μια καταστροφή της οποίας η αποκατάσταση αργεί. Μια καταστροφή που η κυβέρνηση βλέπει σαν ευκαιρία για ιδιωτικοποίηση του νερού και για αναβίωση της φαραωνικής εκτροπής του Αχελώου. Μια ευκαιρία για αποικιοκρατικού τύπου business με πολυεθνικούς ομίλους.

Τι άλλο έγινε μέσα σε αυτόν τον έναν χρόνο του 41%;

14 γυναίκες έχουν δολοφονηθεί, αλλά ο όρος γυναικοκτονία είναι ακόμα εκτός συζήτησης για την κυβέρνηση του «ποινικού λαϊκισμού» που θέλει να ξηλώσει όλες τις κατακτήσεις του ευρωπαϊκού φιλελεύθερου κράτους δικαίου.

Το Σύνταγμα παραβιάστηκε για να ανοίξει η κυβέρνηση διάπλατα τις πόρτες στα ιδιωτικά συμφέροντα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Το ευρωκοινοβούλιο παρενέβη ενάντια στην κυβέρνηση με καταδικαστικό ψήφισμα για τις υποκλοπές, την ελευθερία του τύπου, τη λειτουργία αστυνομίας και λιμενικού, τον πυρήνα του κράτους δικαίου.

Η χώρα μας ελέγχεται για αδιαφανή διαχείριση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Από τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης, τα 2,4 δισ. δίνονται σε 10 μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.

Προσωπικά δεδομένα πολιτών διέρρευσαν με ευθύνη του Υπουργείου Εσωτερικών προς βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος. Πρόστιμο 400.000 ευρώ, παραιτήσεις μηδέν.

Ναι, είναι προφανές. Δεν μας αξίζει.

Δεν μπορεί οι προσδοκίες μας να είναι αυτές.

Δεν μας αξίζει να ζούμε έτσι.

Δεν θέλουμε να ζούμε έτσι. Δεν θα ζήσουμε έτσι.

Η κυβέρνηση της ΝΔ πρέπει να φύγει. Η κοινωνία πρέπει να προχωρήσει.

Και πρέπει να φύγει για έναν ακόμα λόγο.

Γιατί στα 50 χρόνια της Μεταπολίτευσης την πιο ακραία ταξική, την πιο άδικη κοινωνικά πολιτική την έχει ασκήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Κανένας άλλος πρωθυπουργός δεν ευνόησε σε τέτοιο βαθμό τους πλούσιους σε βάρος των φτωχών.

Με τον πιο ύπουλο τρόπο. Τροφοδοτώντας σταθερά την ακρίβεια και τον πληθωρισμό.

Γιατί με αυτόν τον τρόπο τα έσοδα από το ΦΠΑ, τον πλέον άδικο και βίαιο φόρο, αυξάνονται. Υπερφορολογώντας τους πλέον ευάλωτους, τα χαμηλά και μικρομεσαία εισοδήματα.

Γιατί με αυτό τον τρόπο, με την ακρίβεια και τον πληθωρισμό, κερδοσκοπούν εις βάρος των νοικοκυριών, ολιγοπώλια, μεσάζοντες, ενεργειακές εταιρείες, σούπερ μάρκετ.

Η ακρίβεια έχει ονοματεπώνυμο: Κυριάκος Μητσοτάκης.

Την ίδια στιγμή τα κέρδη των εισηγμένων στο χρηματιστήριο εταιρειών (40-50 επιχειρήσεων δηλαδή) είναι σήμερα στο 5,5% του ΑΕΠ, όταν το 2019 τα κέρδη ήταν 1% και την εποχή Σημίτη -που ήταν η καλύτερη εποχή τους- βρίσκονταν στο 3,5% του ΑΕΠ.

Ναι, φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, ζούμε ένα ωραίο πλιάτσικο.

Ένα ωραίο πλιάτσικο σε βάρος της κοινωνίας. 7 στα 10 νοικοκυριά δηλώνουν ότι μειώθηκε το εισόδημά τους. Η αποταμίευση για μια οικογένεια με δυο παιδιά είναι αρνητική, κάθε χρόνο η μέση οικογένεια μπαίνει μέσα κατά 2.000 ευρώ. Η αγοραστική δύνμαη των Ελλήνων και των Ελληνίδων είναι τελευταία στην ευρωζώνη και δεύτερη από το τέλος σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Και ο πρωθυπουργός γράφει επιστολές στην Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, ανακαλύπτοντας λίγες μέρες πριν τις εκλογές την κερδοσκοπία των πολυεθνικών. Σοβαρά τώρα κ. Μητσοτάκη; Μα, σε ποιους νομίζετε ότι απευθύνεστε;

Όχι, ο κ. Μητσοτάκης δεν μειώνει τον ΦΠΑ τουλάχιστον σε τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης.

Όχι, δεν εισηγείται πλαφόν στις επιχειρήσεις που κερδοσκοπούν.

Ούτε επιπλέον φορολόγηση στους κατεξοχήν ευνοημένους, σε τράπεζες, ενεργειακές εταιρείες, διυλιστήρια, αλυσίδες σουπερμάρκετ.

Όχι, δεν μεταφέρει κονδύλια από τα εξοπλιστικά προγράμματα στην υγεία και την παιδεία όπου η δημόσια χρηματοδότηση είναι η χαμηλότερη στην ΕΕ.

Ούτε φυσικά παίρνει πραγματικά μέτρα για τη στεγαστική κρίση. Με περιορισμό της βραχυχρόνιας μίσθωσης, κατάργηση της Golden Visa, με πλαφόν στα ενοίκια και δημιουργία ενός μεγάλου στεγαστικού προγράμματος από το ίδιο το δημόσιο, όπως γίνεται σήμερα σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Η κοινωνία όμως αυτά τα μέτρα θέλει.

Οι πολίτες αυτά τα μέτρα θέλουν.

Και το θέλω τους πρέπει να ακουστεί και στην κάλπη.

Φίλες και φίλοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Καθώς έχουν μείνει λίγες μέρες μέχρι τις εκλογές, θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς όλους τους ανθρώπους της Νέας Αριστεράς. Τους άνδρες και τις γυναίκες που από κάθε γωνιά της Ελλάδας έδωσαν και δίνουν τη μάχη τους. Μια μάχη ιδεών, μια μάχη ήθους. Μια μάχη περηφάνιας για ένα εξαιρετικό ψηφοδέλτιο.

Μια μάχη για τις αξίες της Αριστεράς αλλά και για τις ανάγκες μιας ολόκληρης κοινωνίας.

Αυτή τη μάχη τη δώσαμε και τη δίνουμε ενάντια σε ένα σύστημα fake news στο οποίο έχουν συναντηθεί τα υπόγεια του διαδικτύου με μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Πρόκειται για μια ελληνική εκδοχή του τραμπισμού.

Να το ξαναπούμε για να εμπεδωθεί. Για εμάς η Αριστερά δεν είναι σημεία ευκαιρίας. Είναι σχέση ζωής. Είναι άποψη, πίστη, όνειρο. Δεν υπάρχει Αριστερά που δίνει φοροαπαλλαγές στους πλούσιους. Δεν υπάρχει απολιτίκ Αριστερά. Δεν υπάρχει Αριστερά που έχει στην ηγεσία της τα πρωτοπαλίκαρα του Καραμανλή και της Δεξιάς.

Η Αριστερά είναι η παράταξη που έχει πρωταγωνιστήσει σε όλες τις νικηφόρες μάχες για τις μεγάλες προοδευτικές μεταρρυθμίσεις που άλλαξαν τις ζωές των Ελλήνων και των Ελληνίδων. Και σήμερα, πάλι, η κυριαρχία της Δεξιάς του κ. Μητσοτάκη μπορεί να ανατραπεί μόνο με ένα αριστερό πρόγραμμα μεγάλων τομών που θα δώσει νέα πνοή στον προοδευτικό κόσμο. Αυτήν την πνοή δεν μπορεί να τη δώσει η lifestyle αντιπολίτευση του κ. Κασσελάκη. Μια αντιπολίτευση που είναι βολική για το σύστημα και τον κ. Μητσοτάκη! Αν δεν υπήρχε ο κ. Κασσελάκης, θα έπρεπε να τον είχε εφεύρει ο κ. Μητσοτάκης! Αλλά πνοή δεν μπορεί να δώσει στον προοδευτικό κόσμο ούτε ο κ. Ανδρουλάκης που παραμένει προσκολλημένος σε ένα ξεπερασμένο πια παρελθόν και ασκεί μια αντιπολίτευση συντηρητική και παρωχημένη.

Η Αριστερά είναι εδώ. Είναι εδώ για να μείνει. Είναι εδώ για να πρωταγωνιστήσει.

Θα συνεχίσουμε αυτή σπουδαία παράδοση της Αριστεράς στο Ευρωκοινοβούλιο. Γιατί τα στελέχη της Αριστεράς όποτε βρέθηκαν στον Ευρωκοινοβούλιο έδωσαν μεγάλες μάχες για τους εργαζόμενους, το περιβάλλον, την ειρήνη, το κράτος δικαίου. Η Αριστερά στο Ευρωκοινοβούλιο έκανε και κάνει τη διαφορά.

Φίλες και φίλοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Η Νέα Αριστερά είναι ένα νέο κόμμα. Ένα κόμμα με μόλις έξι μήνες ζωής. Όμως η πολιτική μας παράδοση δεν μετράει μόνο έξι μήνες. Ερχόμαστε από μακριά, από μια παράδοση ριζοσπαστική και ανανεωτική, σοσιαλιστική και προοδευτική.

Ερχόμαστε από εκείνες τις ρωγμές στον ιστορικό χρόνο απ’ όπου μπήκε το φως.

Από τις απεργίες των καπνεργατών του Μεσοπολέμου και την αντιφασιστική εποποιΐα του ΕΑΜ· από τις πορείες ειρήνης των Λαμπράκηδων, τις σελίδες της Επιθεώρησης Τέχνης, την πύλη του Πολυτεχνείου το 1973· από τη μεταρρύθμιση του οικογενειακού δικαίου, τις κινητοποιήσεις ενάντια στον ρατσισμό και τις διακρίσεις· από τις μεγάλες εργατικές απεργίες της μεταπολίτευσης για τη δημοκρατία στα εργοστάσια, τις καταλήψεις για την υπεράσπιση της δημόσιας παιδείας και τα κινήματα του περιβαλλοντικού ακτιβισμού. Από την καρδιά του αντιπαγκοσμιοποιητικού κινήματος.

Βήμα βήμα κερδίσαμε τη ζωή. Τη ζωή που μας αξίζει. Και συνεχίζουμε.

Η Νέα Αριστερά θα είναι παρούσα σε κάθε μικρή και μεγάλη κίνηση. Με τις αξίες και την αξία της δικής μας Αριστεράς.

Για το χωρισμό κράτους-εκκλησίας.

Για τη δίκαιη φορολόγηση και την αναδιανομή των βαρών.

Για την ανάκτηση της δικαιοσύνης στους χώρους εργασίας.

Για μια δημοκρατική παραγωγή πράσινης ενέργειας.

Για ίσα δικαιώματα για όλους και για όλες.

Για τη στέγη ως κοινωνικό δικαίωμα.

Για ποιοτική δημόσια παιδεία και υγεία.

Για την ειρήνη και τη δικαιοσύνη.

Η Νέα Αριστερά συντάσσεται και θα συντάσσεται με το διεθνές ρεύμα αμφισβήτησης που εκφράζεται σε κάθε ευκαιρία. Με κάθε κατάληψη που έγινε σε αμερικανικό πανεπιστήμιο ενάντια στη γενοκτονία στη Γάζα. Με κάθε σύμβολο υπέρ του παλαιστινιακού αγώνα που επιδείχτηκε σε ποδοσφαιρικά γήπεδα και κινηματογραφικά φεστιβάλ. Με την κραυγή του Black Lives Matter. Με την οργή του metoo και του «φεμινισμού για το 99%».

Και καθώς τα λέω όλα αυτά, έχω στο νου μου τη συλλογική μας πορεία.

Από τότε που κόντρα στο ρεύμα, ένα μικρό κόμμα του 3%, στο περιθώριο του πολιτικού συστήματος, συνέλαβε τους μετασχηματισμούς που γίνονταν στην ελληνική κοινωνία και στην νεολαία. Και τους εξέφρασε.

Όταν η Αριστερά έκανε πρόσωπό της τη γενιά των 700 ευρώ που κοιμάται στο παιδικό δωμάτιο, την πρώτη γενιά που ζει χειρότερα από τους γονείς της, χλευάστηκε.

Όταν η Αριστερά βγήκε στο δρόμο για την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων στις εποχές των παχιών ακόμα αγελάδων, αντιμετωπίστηκε ως μίζερη.

Όταν η Αριστερά διαδήλωνε για την κοινωνική διάλυση που θα επέφεραν τα μνημόνια, κατηγορήθηκε ως λαϊκιστική.

Όταν η Αριστερά μίλησε για την άλλη Ευρωπαϊκή Ένωση που χρειαζόμασταν μέσα στην κρίση, κατηγορήθηκε για αντιευρωπαϊκή.

Είχαμε όμως δίκιο. Η έκδοση ευρωομολόγων, η αναστολή του συμφώνου σταθερότητας, ο μηχανισμός ανάκαμψης και ανθεκτικότητας, είναι ρωγμές στην ευρωπαϊκή νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία. Είναι ρωγμές στη δημιουργία των οποίων εμείς συμβάλαμε. Αυτός είναι ο δικός μας ευρωπαϊσμός.

Και σήμερα, αντιστοίχως, θα επαναλαμβάνουμε ότι η Ευρώπη χρειάζεται ένα μόνιμο μηχανισμό κοινού δανεισμού για να χρηματοδοτήσει την πράσινη μετάβαση, την ανθεκτικότητα των υποδομών και την καινοτομία.

Όλα αυτά τα χρόνια αποδείξαμε ότι δεν είμαστε για τα εύκολα αλλά για τα δύσκολα.

Αλλάξαμε τις αντιλήψεις της ελληνικής κοινωνίας.

Κανείς δεν πίστευε ότι η Αριστερά μπορεί να είναι δύναμη αγώνα αλλά και δύναμη διακυβέρνησης.

Κάναμε ένα μεγάλο βήμα. Ανοίξαμε έναν νέο ορίζοντα προσδοκίας.

Των ανθρώπων που πόνεσαν όταν είδαν τη σοσιαλδημοκρατία να στρέφεται δεξιά και να πληρώνει το τίμημα,

Των ανθρώπων που ξέρουν ότι η πολιτική οικολογία χρειάζεται την κοινωνική, την κόκκινη, συνιστώσα της,

Των ανθρώπων που υπερασπίστηκαν τους μετανάστες και τους πρόσφυγες στην καθημερινότητά τους, σαν να ήταν δικοί τους άνθρωποι,

Των ανθρώπων που αμφισβήτησαν τα εθνικιστικά παραληρήματα, είτε προέρχονταν από δεξιά είτε από αριστερά,

Των ανθρώπων που δεν συμβιβάζονται με την κοινωνική αδικία.

Αυτή τη μεγάλη παρακαταθήκη για το λαό μας την κρατάμε και την υπερασπιζόμαστε. Ταυτόχρονα αναστοχαζόμαστε κριτικά το παρελθόν μας. Γιατί μόνο αναθεωρώντας προχωράς μπροστά. Ναι, υπήρξαν περιπτώσεις που φανήκαμε άτολμοι, λόγω ενός ψευδεπίγραφου ρεαλισμού της εξουσίας. Ναι, υπήρξαν περιπτώσεις που γίναμε ισοπεδωτικοί, παρασυρμένοι από την ένταση της μάχης. Ναι, υποτιμήσαμε την απειλή του εθνολαϊκισμού μέσα στην ίδια την Αριστερά.

Η αναγνώριση των λαθών είναι εξίσου σημαντική με την υπεράσπιση των κατακτήσεων. Και με αυτήν την ευκαιρία θέλω να απευθύνω ένα κάλεσμα στους συντρόφους και τις συντρόφισσες με τους τους οποίους οι δρόμοι μας χώρισαν σε διάφορες στροφές της Ιστορίας τα τελευταία 15 χρόνια. Το παρελθόν ούτε μπορεί ούτε πρέπει να διαγραφεί. Πρέπει όμως να δώσουμε αριστερές απαντήσεις στα προβλήματα του παρόντος. Πρέπει να βαδίσουμε μαζί ξανά. Η Νέα Αριστερά είναι το σημείο συνάντησης διαφορετικών αριστερών διαδρομών. Είναι το νέο σπίτι της Αριστεράς. Το δικό μας σπίτι, ευρύχωρο και φωτεινό.

Ξέρουμε ότι οι πολίτες μάς θέτουν ευθέως ένα βασικό ερώτημα, ένα υπαρξιακό ερώτημα:

Στις εθνικές εκλογές πρέπει να υπάρχει ανταγωνιστικός πόλος απέναντι στην Δεξιά του Κ. Μητσοτάκη. Πρέπει να υπάρχει εκείνη η δύναμη που θα μπορεί να νικήσει τη Ν.Δ. Εσείς τι σκοπεύετε να κάνετε γι’ αυτό;

Και απαντώ: η Νέα Αριστερά θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της.

Όμως ρωτώ και εγώ με τη σειρά μου: Ποια άλλη δύναμη μπορεί να πάρει την πρωτοβουλία;

Ποια άλλη δύναμη μπορεί λειτουργήσει καταλυτικά για να σφυρηλατήσουμε την ενότητα μέσα από τη διαφορετικότητα;

Εκείνα τα κόμματα που απλώς διαγκωνίζονται μεταξύ τους για τη δεύτερη θέση; Εκείνα που διεκδικούν για τον εαυτό τους την ιδεολογική καθαρότητα του πρωτοπόρου;

Εκείνα που λειτουργούν ως ανάδελφα;

Εκείνα που μιμούνται τις δεξιές πολιτικές πιστεύοντας ότι θα αποσπάσουν ψήφους από τη δεξιά;

Αυτό θέλουμε; Είναι αυτό ένα ηγεμονικό σχέδιο απέναντι στον αυταρχισμό του 41%;

Φίλες και φίλοι,

Να πούμε τα πράγματα καθαρά.

Είμαστε μια Αριστερά που έχει στόχο την πολιτική αλλαγή. Που θέλει να δει τη χώρα να κυβερνιέται από μια αριστερή κυβέρνηση. Από μια κυβέρνηση που θα εφαρμόσει ένα πρόγραμμα τολμηρών, ριζοσπαστικών προοδευτικών τομών και μεταρρυθμίσεων. Όταν το 2012 ξεκινούσαμε, πάλι από το 3%, συναντηθήκαμε στη διαδρομή αυτή με δυνάμεις και ανθρώπους από χώρους που στο παρελθόν είχαμε ακόμη και συγκρουστεί.

Δεν υπάρχει όμως άλλος δρόμος για να σχηματιστούν μεγάλες πλειοψηφίες. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να νικήσουμε την Δεξιά και την Ακροδεξιά.

Πλέον όμως διαθέτουμε και την απαραίτητη εμπειρία, ώστε να μην επαναλάβουμε λάθη του παρελθόντος. Σύγκλιση δυνάμεων δε σημαίνει έκπτωση των προγραμματικών μας θέσεων. Δεν σημαίνει ανοχή σε συμπεριφορές που πλήγωσαν την παράταξη. Σημαίνει κοινός αγώνας και δημιουργική σύνθεση.

Είμαστε εδώ για να συγκροτήσουμε ένα κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο που θα προτείνει ένα άλλο μοντέλο διακυβέρνησης και την επομένη των Ευρωεκλογών αυτό καλούμαστε να συζητήσουμε.

Μόνο η Νέα Αριστερά μπορεί να γίνει ο καταλύτης για τις εξελίξεις που έχει ανάγκη ο τόπος μας και η κοινωνία.

Ναι, στη χώρα μας δεν έχουμε κουλτούρα προοδευτικών συνεργασιών. Ναι, ακόμα και στον προοδευτικό χώρο τα μεγάλο ψάρι θέλει να τρώει το μικρό. Ο πολυσυλλεκτισμός δεν είναι ανεκτός αν δεν υποτάσσεται σε έναν ηγέτη-μεσσία.

Πρέπει όμως να αφήσουμε επιτέλους πίσω μας τις νοοτροπίες του παρελθόντος.

Γιατί βρισκόμαστε ήδη στην επόμενη μέρα.

Δεν μπορεί ένας ολόκληρος πολιτικός χώρος να παραμένει σε τέλμα.

Δεν μπορεί να περιορίζεται σε προσωπικές στρατηγικές ηγετών.

Πρέπει να προχωρήσουμε σε κοινές δράσεις και διάλογο από θέσεις ουσίας.

Μας το ζητάει η κοινωνία.

Μας το ζητάει η προοδευτική πλειοψηφία στη χώρα μας.

Και μετά τις εκλογές θα μας το επιβάλει η κοινωνία.

Γιατί επείγει να φύγει η ΝΔ από την κυβέρνηση.

Φίλες και φίλοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

«Την άνοιξη, αν δεν την βρεις, τη φτιάχνεις. Κάθε φορά από την αρχή».

Είμαι αισιόδοξος.

Οι ευρωεκλογές πρέπει να είναι και θα είναι η αρχή του τέλους της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Πρέπει να είναι και θα είναι η απαρχή μιας νέας αριστερής και προοδευτικής πλειοψηφίας.

Η Νέα Αριστερά θα είναι η έκπληξη των ευρωεκλογών.

Η Νέα Αριστερά θα είναι παρούσα και πρωταγωνίστρια την επόμενη μέρα για τη ζωή που μας αξίζει.

Λίγες μέρες έμειναν. Δίνουμε τη μάχη μέχρι την τελευταία ώρα. Αυτές οι μέρες είναι οι πιο κρίσιμες. Να μιλήσουμε με τους συμπολίτες μας. Να τους πείσουμε ότι το μήνυμα της Νέας Αριστεράς αξίζει να δικαιωθεί στην κάλπη. Ότι δεν είναι λύση η παραίτηση. Ότι δεν είναι λύση η αποστράτευση. Ότι λύση είναι η συγκρότηση ενός νέου συλλογικού «εμείς». Λύση είναι να δώσουμε φωνή στο δίκιο των ανθρώπων.

Και θα τα καταφέρουμε συντρόφισσες και σύντροφοι.

Καλό αγώνα!».

Δείτε την ομιλία: