5 καθοριστικές Brat Pack ταινίες – Ήταν τα 80s μια καλή, σινε-δεκαετία;

Η δεκαετία του 1980, όταν τα μαλλιά ήταν πιασμένα, τα παντελόνια έμοιαζαν με καρότα και οι καθιερωμένοι σήμερα σταρ του κινηματογράφου ήταν όσο πιο φρέσκοι μπορούσαν να είναι. Η δεκαετία παρήγαγε έναν εκπληκτικό όγκο επιτυχημένων ταινιών ενηλικίωσης, με ηθοποιούς που συχνά βρίσκονταν στα τέλη της εφηβείας τους και στις αρχές των είκοσι.

Μερικοί από αυτούς τους χαρισματικούς αστέρες έμελλε να γίνουν γνωστοί ως Brat Pack, όρος που επινόησε ο συγγραφέας David Blum σε ένα άρθρο του περιοδικού New York το 1985 σχετικά με το φαινόμενο των νεανικών ταινιών, κάνοντας λογοπαίγνιο με τους ασπρόμαυρους Rat Pack του Ντιν Μάρτιν, Φρανκ Σινάτρα και πάει λέγοντας.

Στην αρχή οι Brat Pack παρεξηγήθηκαν

Εκείνη την εποχή, οι σταρ που θεωρούνταν μέλη του Brat Pack προσβλήθηκαν από τον όρο, ο οποίος φαινόταν να υποτιμά τη δουλειά τους και τους χαρακτήριζε απρόσεκτους και ανέμελους αντιεπαγγελματίες.

Ο ηθοποιός Άντριου ΜακΚάρθι πάλευε για δεκαετίες με το πώς ο όρος άλλαξε την πορεία της καριέρας του και αποφάσισε να γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ σχετικά με αυτό. Στο «Brats», το οποίο κάνει πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Tribeca την Παρασκευή και προβάλλεται στο Hulu από τις 13 Ιουνίου, ο McCarthy επανασυνδέεται με μερικούς από τους συμπρωταγωνιστές του της δεκαετίας του ’80 (μεταξύ των οποίων οι Rob Lowe, Emilio Estevez, Ally Sheedy και Demi Moore) για να συζητήσουν πώς τους επηρέασε η συμμετοχή τους στο Brat Pack, προς το καλύτερο ή το χειρότερο.

Παρά τους αρνητικούς συνειρμούς του όρου, οι ταινίες Brat Pack όντως καθόρισαν μια ολόκληρη γενιά

Δείτε το τρέιλερ του Brats

Μια γερή δόση νοσταλγίας

Παρά τους αρνητικούς συνειρμούς του όρου, οι ταινίες Brat Pack όντως καθόρισαν μια ολόκληρη γενιά, και το ντοκιμαντέρ φωτίζει το τι σήμαιναν και τι σημαίνουν ακόμα για τους νέους (ακόμα και όταν η κουλτούρα έχει αλλάξει).

Αν και καμιά δεκαριά ταινίες μπορούν να χαρακτηριστούν ως επιλογές του Brat Pack, παρακάτω θα δούμε πέντε από τις πιο καθοριστικές ταινίες για τον τίτλο, και γιατί είχαν τέτοια επίδραση.

The Breakfast Club (1985) / Μπρέκφαστ Κλαμπ

Η τιμωρία δεν ήταν ποτέ τόσο συναρπαστική όσο σ’ αυτό το κλασικό έργο του John Hughes, για πέντε αρχετυπικούς μαθητές που αναγκάζονται να περάσουν ένα Σάββατο μαζί στη σχολική βιβλιοθήκη: ο εγκέφαλος (Anthony Michael Hall), ο αθλητής (Estevez), ο κακομοίρης (Sheedy), η πριγκίπισσα (Molly Ringwald) και ο εγκληματίας (Judd Nelson). Ανταλλάσσουν αιχμές, γελούν, κλαίνε και μοιράζονται προσωπικές ιστορίες που τους επιτρέπουν να δουν ο ένας τον άλλον ως άτομα και όχι ως τις βολικές ταμπέλες που τους έχουν τοποθετηθεί.

Ήταν, και συνεχίζει να είναι, ένα είδος οδηγού για το πώς να αντέχεις ως έφηβος, ειδικά όταν δέχεσαι πίεση να φέρεσαι ή να παρουσιάζεσαι με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Οι ερμηνείες είναι κορυφαίες, ειδικά από την Ringwald, η οποία μετατρέπει τον χαρακτήρα του δημοφιλούς κοριτσιού σε έναν χαρακτήρα με τον οποίο όλοι μπορούμε να ταυτιστούμε.

Τhe Outsiders (1983) / Αουτσάιντερς, επαναστάτες χωρίς αύριο

Η κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος της S.E. Hinton του 1967 από τον Francis Ford Coppola είναι από πολλές απόψεις ο νονός των ταινιών Brat Pack. Το καστ του περιλαμβάνει ηθοποιούς που θα γίνονταν μερικά από τα μεγαλύτερα αστέρια της δεκαετίας: Rob Lowe, Matt Dillon, Patrick Swayze, Estevez και ένας ελάχιστα γνωστός ηθοποιός ονόματι Tom Cruise. Στην ταινία που διαδραματίζεται στην Tulsa πρωταγωνιστούν ο C. Thomas Howell και ο Ralph Macchio ως δύο «greasers» με σκληρό παρελθόν, οι οποίοι βρίσκονται σε δύσκολη θέση μετά από μια διαμάχη με πλούσιους «socs», συντομογραφία του «socials».

Είναι μεγάλη χαρά να παρακολουθείς όλους αυτούς τους ανερχόμενους αστέρες στις αρχές της καριέρας τους, να περιηγούνται σε μια ιστορία που ο Coppola διανθίζει με χολιγουντιανές πινελιές που προσδίδουν λίγη από την ενέργεια του γουέστερν του Τζον Φορντ. Παρόλο που πολλοί από αυτούς τους χαρακτήρες δεν έχουν φύγει ποτέ από την Οκλαχόμα, μοιάζουν να κουβαλούν το βάρος του κόσμου στους ώμους τους. Η ταινία δίνει στην εφηβική αποξένωση έναν τολμηρό καμβά πάνω στον οποίο μπορεί να εξερευνηθεί.

St. Elmo’s Fire (1985) / Το μπαράκι του Σαν Έλμο

Αυτή η ταινία, σε σκηνοθεσία του Joel Schumacher, είναι ένα ακόμη Brat Packer που σπινθηροβολεί, αν θέλετε, λόγω του πρόθυμου καστ του. Αυτό που την κάνει τόσο ενδιαφέρουσα είναι ότι οι νεαροί χαρακτήρες της προσπαθούν σκληρά για ένα επίπεδο υπευθυνότητας. Αλλά σκοντάφτουν συνεχώς στα ελαττώματα της ανωριμότητάς τους στην πορεία.

Οι Lowe, McCarthy, Nelson, Estevez και Sheedy είναι όλοι στο μίγμα (και ο χαρακτήρας του Lowe παίζει ένα κακό σαξόφωνο), αλλά μία από τις διακριθέντες είναι η Demi Moore. Αν και το ξέσπασμά της έγινε την προηγούμενη χρονιά με σεξοκωμωδίες όπως το «Blame It on Rio» και το «No Small Affair», εδώ πραγματικά λάμπει ως ο χαρακτήρας της Jules, της οποίας η εξωστρεφής προσωπικότητα και η φανταχτερή διάθεση καλύπτουν κάποιες βαθιές ψυχολογικές πληγές. Σίγουρα δεν πρόκειται για άλλη μια κωμωδία του σεξ.

Pretty in Pink (1986) / Η κουκλίτσα με τα ροζ

Είστε στην ομάδα Blane ή στην ομάδα Duckie; Αυτή είναι μια αιώνια ερώτηση για όσους ξετρελαίνονται με αυτό το εφηβικό ρομάντζο που έγραψε ο John Hughes και σκηνοθέτησε ο Howard Deutch. Η Ringwald πρωταγωνιστεί ως Andie Walsh, ένα κορίτσι από χαμηλό εισόδημα που ζει με τον ανύπαντρο πατέρα της. Έχει μια ισόβια φιλία με τον ιδιόρρυθμο outsider Duckie (Jon Cryer) και ένα πολύ νέο φλερτ με τον Blane (McCarthy), ένα πλούσιο παιδί, στον οποίο η Andie ντρέπεται να πει πού μένει.

Ο James Spader παίζει επίσης έναν αξιομνημόνευτο ρόλο ως Steff, ένας πλούσιος φίλος του Blane που αντιμετωπίζει την Andie με ασέβεια.

Και παρόλο που ο Cryer είναι περισσότερο Brat Pack-συνοδοιπόρος παρά πραγματικό μέλος, ο χαρακτήρας του κλέβει λίγο πολύ αυτή την ταινία με τα ρούχα του και τα καμώματά του, συμπεριλαμβανομένου ενός lip sync και ενός χορού που εκτελεί σε ένα δισκάδικο στο «Try a Little Tenderness» του Otis Redding. Πώς μπορείς να μην είσαι στην ομάδα Duckie αφού το δεις αυτό;

Class (1983) / Η σαραντάρα κι ο πρωτάρης

Αυτό το κωμικό δράμα ήταν σημαντικό επειδή ήταν η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του McCarthy, στην οποία δίνει επίσης μια από τις πιο ειλικρινείς ερμηνείες του. Ο χαρακτήρας του, ο Τζόναθαν, συναντά εμπόδια από τη στιγμή που φτάνει στο νέο του προπαρασκευαστικό σχολείο. Αμέσως τον πείθει ο συγκάτοικός του, ο Skip (Lowe), να φορέσει σουτιέν και εσώρουχο ως μέρος αυτού που νομίζει ότι είναι σχολική παράδοση, και στη συνέχεια τον στέλνουν έξω και τον κλειδώνουν εκτός κοιτώνα ενώ τα φοράει.

Τα πράγματα αλλάζουν για το άτυχο στον έρωτα αγόρι όταν ο Skip του δίνει χρήματα για να πάει στο Σικάγο και να προσπαθήσει να γνωρίσει και να κοιμηθεί με μια κοπέλα στη μεγάλη πόλη. Σε ένα μπαρ, ο Τζόναθαν συναντά μια μεγαλύτερη γυναίκα (Jacqueline Bisset) και τα φτιάχνουν.

Μόνο αργότερα μαθαίνει ότι η γυναίκα είναι η μητέρα του Skip. Η αποκάλυψη παίζεται περισσότερο αμήχανα και δραματικά παρά κωμικά. Ενώ η Bisset αποδίδει μια μετριοπαθή, αλλά παθιασμένη ερμηνεία, η πραγματική χημεία της ταινίας είναι μεταξύ της McCarthy και του Lowe, οι οποίοι φαίνεται να έχουν μια φυσική άνεση μεταξύ τους στην οθόνη.

*Με στοιχεία από nytimes.com