Πέθανε στα 92 της η αγωνίστρια της ΕΑΜικής Αντίστασης και μαχήτρια του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ), Κατίνα Μανιτάρα.

«Το σίδερο στο κεφάλι θα το πάρω μαζί μου στον τάφο.

Είναι το καλύτερο παράσημο από την αγωνιστική μου ζωή

και είναι μεγάλη τιμή για εμένα

Κατίνα», ήταν το τελευταίο μήνυμά της.

Μικρό παιδί, στα 14 της χρόνια, υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας του βασανισμού του πατέρα της από παρακρατικούς

Η Κατίνα Μανιτάρα έγινε ευρύτερα γνωστή το 2016, όταν φωτογραφία της, που έκανε τον γύρο του κόσμου, την απεικόνιζε να καλύπτει το πρόσωπό της ενώ τα ΜΑΤ ψέκαζαν συνταξιούχους με χημικά έξω από το Μέγαρο Μαξίμου

Σε ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρει: «Η Κατίνα Μανιτάρα είχε γεννηθεί στις 14 Μάρτη του 1932 στο χωριό Μαλανδρίνο Φωκίδας, πρώτο από τα τέσσερα παιδιά μιας φτωχής εργατοαγροτικής οικογένειας, που «βγήκε ολόκληρη στο βουνό«.

»Η τριπλή φασιστική – ναζιστική κατοχή την βρήκε μαθήτρια του Δημοτικού. Μικρό παιδί, στα 14 της χρόνια, υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας του βασανισμού του πατέρα της από παρακρατικούς και τον επόμενο χρόνο ξυλοκοπήθηκε και η ίδια άγρια για να μαρτυρήσει την τοποθεσία του πατέρα της.

»Η Κατίνα Μανιτάρα οργανώθηκε στα Αετόπουλα το 1942 και έδρασε στις περιοχές της Φωκίδας. Το 1947 πέρασε στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, στα ρουμελιώτικα τμήματα, τα οποία αποτελούνταν κατά περίπου 40% από γυναίκες μαχήτριες και στη συνέχεια υπάχθηκε στη 2η Μεραρχία του Κλιμακίου Γενικού Αρχηγείου Νοτίου Ελλάδας (ΚΓΑΝΕ). Αποφοίτησε από τη Σχολή Αξιωματικών του ΚΓΑΝΕ και αναδείχθηκε σε ανθυπολοχαγό του ΔΣΕ.

»Συμμετείχε σε πλήθος μαχών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, στη Μάχη της Αμφισσας, το 1947, με τον θρυλικό καπετάν Διαμαντή, στη Ναυπακτία, όπου τραυματίστηκε στο κεφάλι από θραύσμα σφαίρας, το οποίο «κουβάλησε σε όλη της τη ζωή», αλλά και στη Μάχη της Καρδίτσας, το 1948, όπου τραυματίστηκε για δεύτερη φορά από θραύσμα όλμου στο πόδι.

Βασανίστηκε για να «υπογράψει δήλωση»

»Πήρε μέρος στην κατάληψη του Καρπενησίου, την ανατίναξη της γέφυρας Κοράκου στον Αχελώο, καθώς και στην κατάληψη του Λιδωρικίου.

»Συμμετείχε σ’ όλες τις μάχες του αγώνα του ΔΣΕ έως το 1949, όταν με τις όσες δυνάμεις είχαν απομείνει στη 2η Μεραρχία συγκρούστηκαν με ασύγκριτα υπέρτερες δυνάμεις του κυβερνητικού στρατού στη Φθιώτιδα, όπου σκοτώθηκε ο καπετάν Διαμαντής.

»Το 1949 πιάστηκε, μεταφέρθηκε στη Λαμία όπου βασανίστηκε για να «υπογράψει δήλωση» χωρίς να λυγίσει. Καταδικάστηκε ως ανήλικη σε 3,5 χρόνια φυλακή και κρατήθηκε στις Φυλακές Λαμίας, στο Μεταγωγών Αθήνας, στις Φυλακές Αβέρωφ και τέλος στις Φυλακές Ανηλίκων Καλλιθέας, έως την αποφυλάκισή της το 1953.

»Ακολούθησαν οι βιοποριστικές ταλαιπωρίες της φτώχειας και της αναδουλειάς, με τα οποία αντιμετώπισε το αστικό κράτος τους αγωνιστές της Αντίστασης και του ΔΣΕ, βγαίνοντας και πάλι αλύγιστη.

Μια ζωή δοσμένη στους αγώνες

»Η Κατίνα Μανιτάρα έζησε μια ζωή δοσμένη στους αγώνες για τα ιδανικά του ΚΚΕ, δίνοντας το «παρών», με υπερηφάνεια αλλά και με σεμνότητα, στις κινητοποιήσεις και τις εκδηλώσεις του εργατικού κινήματος, του κινήματος των συνταξιούχων και ιδιαιτέρως στις προσπάθειες για την ανάδειξη της ιστορίας των μεγάλων λαϊκών αγώνων.

»Υπήρξε δραστήριο μέλος της Πανελλήνιας Ενωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και ΔΣΕ, στο Παράρτημα του Βύρωνα και της Ενωσης Φίλων Μνήμης Καπετάν Διαμαντή. Το τελευταίο διάστημα φιλοξενήθηκε στο «Σπίτι του Αγωνιστή».

»Η κηδεία της θα γίνει αύριο Πέμπτη στις 10.30 π.μ. στον Βύρωνα και θα είναι πολιτική. Μεθαύριο θα πραγματοποιηθεί στη Ριτσώνα η τελετή καύσης κατά την επιθυμία της».

Headlines