Υπάρχουν …διαφόρων ειδών τρίποντα. Ναι, όλα δίνουν τρεις πόντους- το λέει και η λέξη. Ωστόσο, τα τρίποντα του Κάνααν έχουν διαφορετικό ειδικό βάρος και ας μην πιστέψει ο οποιοσδήποτε πως πρόκειται για υπερβολή. Μπορούμε να δούμε τον καταπληκτικό την εφετινή σεζόν Πίτερς, τον φόργουoρντ που σκοράρει με ποσοστό κοντά στο 45% από το τρίποντο. Συχνά πυκνά ενθουσιάζει το κοινό, όπως συμβαίνει στην αντίπερα όχθη με τον Μήτογλου (για παράδειγμα) όταν επιχειρεί εύστοχες «βόμβες» από μακριά.

Και ο Κάνααν; Εδώ έχουμε ολότελα άλλα δεδομένα. Γιατί ο Αμερικανός του Ολυμπιακού μπορεί όταν ζεσταθεί να σημειώσει συνεχόμενα απανωτά τρίποντα.

Να ανεβάσει τους αριθμούς του. Να δώσει ηθικό στους συμπαίκτες του και να ξεσηκώσει την εξέδρα. Εν τέλει να κρίνει, κατά μεγάλο ποσοστό, την τύχη ενός αγώνα. Δεν συμβαίνει τόσο συχνά αυτό, υπό την έννοια πως όταν ένας «κοντός» αρχίζει να τα …στάζει, τότε γίνεται χαμός στο παρκέ.

Είναι, πολύ απλά, το αγωνιστικό προφίλ του Κάνααν, ενός όντως ασταθέστατου παίκτη που για πολλούς παραμένει χρήσιμος σε μια ομάδα και ορισμένοι άλλοι βλέπουν τα αδύνατα σημεία του: κάποια είναι πως δεν δημιουργεί καταστάσεις για τους άλλους και απλά αναμένει τη μπάλα όταν βρεθεί αφύλακτος, δεν έχει μπόι για το πολύ υψηλό επίπεδο και παίζει μόνο στη θέση «2».

Ωστόσο, έχοντας ως δεδομένο τον χορό των φημών (και όχι μόνο ) πως το καλοκαίρι θα αναχωρήσει για άλλες πολιτείες, μάλλον για το Βελιγράδι, αξίζει ένας προβληματισμός για τα μελλούμενα. Όχι πως είναι αναντικατάστατος ο συγκεκριμένος παίκτης, έκανε όμως τη δουλειά και με το παραπάνω σύμφωνα με όσα του ζήτησαν οι αρμόδιοι όταν κλήθηκε να αναπληρώσει το κενό που άφησε προ διετίας ο Ντόρσεϊ. Σύμφωνοι, πιάνει θέση ξένου και μόλις την περασμένη σεζόν έμεινε την κρίσιμη στιγμή εκτός επιλογών.

Δείγμα πως ίσως δεν τον εμπιστεύεται στο 100% ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Για να φτάσει, όμως, ψηλά στο σκορ ο Ολυμπιακός, ασφαλώς χρειάζεται ένας σουτέρ τύπου Κάνααν. Έναν σκόρερ ολκής. Ακόμη περισσότερο, κάποιον που θα μοιάζει ασταμάτητος και με συνεχή σύνδεση με το καλάθι. Ο Κάνααν είναι μια κάποια λύση- τουλάχιστον αξιόπιστη στην καλή του ημέρα. ‘Η μήπως όχι;