Στις αρχές του έτους, κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει ότι το Μικρό Ταρανδάκι – ένα βρετανικό δράμα από έναν δημιουργό που κανείς δεν είχε ακούσει – θα κατέληγε να είναι το σημαντικότερο τηλεοπτικό πρόγραμμα της εποχής μας. Και όμως, φαίνεται όλο και περισσότερο ότι αυτό θα συμβεί.

Από τότε που μια μικρή ομάδα διαδικτυακών ντετέκτιβ παρακολούθησε την εκπομπή, παρατήρησε ότι διαφημίστηκε ως «αληθινή ιστορία» και προσπάθησε να εντοπίσει την πραγματική έμπνευση ενός από τους χαρακτήρες της, το Μικρό Ταρανδάκι έχει γίνει σούπερ-νόβα.

Στο πρόσωπο της Φιόνα Χάρβεϊ, βρήκαν μια γυναίκα που όχι μόνο ταίριαζε με τη φυσική περιγραφή της Μάρθα, του χαρακτήρα που παρακολουθεί τον πρωταγωνιστή, αλλά της οποίας η παραγωγή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έμοιαζε έντονα με τους διαλόγους του χαρακτήρα στη σειρά.

Εμφανιζόμενη στο κανάλι του Πιρς Μόργκαν στο YouTube, η Χάρβεϊ απείλησε να μηνύσει το Netflix για δυσφήμιση και βαριά αμέλεια.

Η συναίνεση φαίνεται να είναι ότι δύο μόνο λέξεις θα μπορούσαν να είχαν γλιτώσει το Netflix από αυτή την ταλαιπωρία

Δείτε το βίντεο

Τι ζητάει η Φιόνα Χάρβεϊ

Κάτι που συνέβη. Η Χάρβεϊ κατέθεσε αγωγή ύψους 170 εκατ. δολαρίων (133 εκατ. λίρες) κατά του Netflix στην Καλιφόρνια, κατηγορώντας την εταιρεία για δυσφήμιση, σκόπιμη πρόκληση συναισθηματικής δυσφορίας, αμέλεια, βαριά αμέλεια και παραβίαση του δικαιώματος της δημοσιότητας.

Το ποσό περιλαμβάνει συνολικά ποσά για αποζημιώσεις, «απώλεια απόλαυσης και απώλεια επιχειρήσεων» καθώς και «όλα τα κέρδη από το Μικρό Ταρανδάκι». Το Netflix δήλωσε ότι σκοπεύει «να υπερασπιστεί αυτό το θέμα σθεναρά και να υποστηρίξει το δικαίωμα του Ρίτσαρντ Γκαντ να πει την ιστορία του». Όποια και αν είναι η ετυμηγορία, ολόκληρη η τηλεοπτική βιομηχανία θα παρακολουθεί στενά.

Το πώς θα εξελιχθεί η αγωγή θα μπορούσε να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο θα γίνεται η τηλεόραση στο άμεσο μέλλον. Η συναίνεση φαίνεται να είναι ότι δύο μόνο λέξεις θα μπορούσαν να είχαν γλιτώσει το Netflix από αυτή την ταλαιπωρία.

Ποιες είναι οι δύο λέξεις που θα άλλαζαν τα πράγματα

Στην αρχή της σειράς, το Μικρό Ταρανδάκι αυτοχαρακτηρίζεται ως «μια αληθινή ιστορία»- μια απόφαση που φαίνεται όλο και πιο απερίσκεπτη όσο περνάει ο καιρός. Αν κάποιος που εμπλέκεται στην παραγωγή και διανομή της σειράς σκεφτόταν να προσθέσει τις λέξεις «βασισμένη σε» σε αυτή την περιγραφή, τότε θα είχε βρεθεί με πολύ μεγαλύτερη κάλυψη.

Υπάρχει μεγάλη διαφορά. «Βασισμένη σε αληθινή ιστορία» σημαίνει ότι μπορεί να υπάρχει ένας πυρήνας έμπνευσης από την πραγματική ζωή, αλλά οι συγγραφείς επέλεξαν να παραποιήσουν τα γεγονότα για δραματικούς σκοπούς.

Για παράδειγμα, το Winning Time του HBO προκάλεσε τεράστια αναστάτωση όταν μεταδόθηκε για πρώτη φορά. Ένα δράμα για την άνοδο της ομάδας μπάσκετ των Λος Άντζελες Λέικερς, ήταν τόσο μακριά από την αλήθεια που οι παίκτες και οι προπονητές εξέφρασαν δυνατά τη δυσαρέσκειά τους για την απεικόνισή τους. Ωστόσο, η φράση αποποίησης ευθυνών στην αρχή έγραφε: «Αυτή η σειρά είναι μια δραματοποίηση ορισμένων γεγονότων και συμβάντων», γεγονός που δημιουργεί προστασία. Το HBO έκανε μια δήλωση που έλεγε ότι έχει ιστορικό στην παραγωγή σειρών που έχουν «βασιστεί σε πραγματικά γεγονότα και γεγονότα τα οποία είναι εν μέρει μυθιστορηματικά για δραματικούς σκοπούς», και η φασαρία έληξε.

Τελικά;

Αλλά η μόνη δήλωση αποποίησης ευθύνης που εμφανίζεται στην αρχή της σειράς Μικρό Ταρανδάκι έχει ως εξής: «Αυτή είναι μια αληθινή ιστορία». Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι αυτό υπονοεί ότι πρόκειται ουσιαστικά για ντοκιμαντέρ.

Αλλά το Μικρό Ταρανδάκι τελειώνει με τη Μάρθα να φυλακίζεται, ενώ ο Χάρβεϊ ισχυρίζεται ότι δεν φυλακίστηκε. Η σειρά θα μπορούσε να είναι γεμάτη από αμέτρητες παρόμοιες ασυμφωνίες. Και όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι μια χαρά, αν δεν υπήρχε η ξεκάθαρη δήλωση ότι «πρόκειται για μια αληθινή ιστορία» – η οποία είναι τουλάχιστον μη βοηθητική.

*Με στοιχεία από theguardian.com

Headlines