Ιλάρια Σάλις: Η Ιταλίδα αντιφασίστρια που βάζει δύσκολα στον Ορμπάν – Από τις φυλακές στο Ευρωκοινοβούλιο

Η Ιλάρια Σάλις, η 39χρονη Ιταλίδα δασκάλα αντιφασίστρια που έχει καταγγείλει τις απάνθρωπες και εξευτελιστικές συνθήκες που έζησε στις φυλακές της Ουγγαρίας του ακροδεξιού Βίκτορ Ορμπάν, εξελέγη στις ευρωεκλογές 2024.

«Είναι ένα μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που πρέπει να αφεθεί ελεύθερο αμέσως»

Η νεαρή δασκάλα θα είναι μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με τη Συμμαχία Πράσινης Αριστεράς (AVS), που τη συμπεριέλαβε στο ψηφοδέλτιό της ως επικεφαλής και πλέον ελπίζει να λάβει ασυλία βάσει του δικαίου της Ε.Ε., κάτι που θα αυξήσει την πίεση στην ακροδεξιά κυβέρνηση της Ουγγαρίας.

«Εκλέξαμε έξι ευρωβουλευτές και μεταξύ αυτών είναι και η Ιλάρια Σάλις», δήλωσε τη Δευτέρα ο Νικόλα Φρατογιάνι, ένας από τους επικεφαλής του κόμματος και γραμματέας της Ιταλικής Αριστεράς. «Τώρα θέλουμε την Ιλάρια εδώ στην Ιταλία, ελεύθερη και με ασυλία, έτοιμη να εκτελέσει την εντολή της», προσέθεσε.

Η Ιλάρια Σάλις εμφανίζεται σε δικαστήριο στη Βουδαπέστη, Ουγγαρία, 24 Μαΐου 2024. (Πηγή: REUTERS/Marton Monus)

«Μας κατηγόρησαν ότι εργαλειοποιήσαμε την υποψηφιότητα αυτή, ακούσαμε παρά πολλά. Πράξαμε ορθά όμως, η Ιλάρια τα κατάφερε», κατέληξε.

«Είναι ένα μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που πρέπει να αφεθεί ελεύθερο αμέσως, διότι σίγουρα δεν θα περιμένουμε την αναγγελία των εκλεγμένων αντιπροσώπων», δήλωσε ο βουλευτής της Συμμαχίας των Πρασίνων και της Αριστεράς, Άντζελο Μπονέλι, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου για να σχολιάσει τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών.

H 39χρονη Ιταλίδα δασκάλα έλαβε 173.000 ψήφους και, σύμφωνα με τον  Τύπο, θα πρέπει να αφεθεί ελεύθερη από την ουγγρική δικαιοσύνη μόλις το Ευρωκοινοβούλιο ανακηρύξει επίσημα την εκλογή της. Οι αναλυτές τονίζουν ότι στην υποψηφιότητά της, σε μεγάλο βαθμό, οφείλεται και η αύξηση του ποσοστού της συμμαχίας οικολόγων και αριστεράς.

Το χρονικό

Η Ιλάρια Σάλις συνελήφθη στις 11 Φεβρουαρίου 2023.  Όπως κάθε χρόνο, νοσταλγοί του Χίτλερ είχαν συρρεύσει στα φιλόξενα γι’ αυτούς εδάφη της ουγγρικής πρωτεύουσας για την «Ημέρα της Τιμής». Μια ακροδεξιά εκδήλωση μνήμης για την αποτυχημένη προσπάθεια των Ναζί και των συμμάχων Ούγγρων στρατιωτών να αποδράσουν από τη Βουδαπέστη κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της πόλης από τον Κόκκινο Στρατό το 1945.

Υπήρξε ένταση και επεισόδια και λίγες ώρες αργότερα η Ιλάρια συνελήφθη ενώ ήταν σε ταξί μαζί με άλλους δύο Γερμανούς αντιφασίστες. Σε βάρος της ασκήθηκαν κατηγορίες για συμμετοχή σε ακροαριστερή οργάνωση και απόπειρες πρόκλησης βαριάς σωματικής βλάβης σε τέσσερις επιθέσεις. Στις δύο από τις κατηγορίες αποδείχθηκε γρήγορα ότι δεν είχε καμία να ανάμιξη, καθώς όταν έλαβαν χώρα, η ίδια δεν βρισκόταν στην Ουγγαρία.

Ωστόσο, η δίωξη σε βάρος της για συμμετοχή σε επίθεση κατά δύο νεοναζί, παρέμεινε χωρίς να έχουν παρουσιαστεί αποδεικτικά στοιχεία.

Η δίκη της Ιλάρια Σάλις είναι σε εξέλιξη και αφού φυλακίστηκε για περισσότερο από ένα χρόνο, τέθηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό τον περασμένο μήνα.

Οι κατηγορίες θα μπορούσαν να την οδηγήσουν σε φυλάκιση έως και 11 ετών και η επόμενη ακρόαση έχει οριστεί για τον Σεπτέμβριο.

Οι συνθήκες κράτησής της προκάλεσαν διαμαρτυρίες από την Ιταλία, αφού οδηγήθηκε επανειλημμένα στο δικαστήριο αλυσοδεμένη χειροπόδαρα με αποτέλεσα να υπάρξει διεθνής κατακραυγή. Μάλιστα η Ρώμη της Τζόρτζια Μελόνι έχει προβεί σε αρκετές επίσημες καταγγελίες για λογαριασμό της Σάλις.

Ο πατέρας της, Ρομπέρτο Σάλις, δήλωσε ότι η κόρη του αντιμετωπίστηκε «σαν ζώο». «Είναι σοκαριστικό, την έσερναν σαν σκυλί», δήλωσε ένας από τους δικηγόρους της. «Αντιμετωπίζεται όπως μια επικίνδυνη διεθνής τρομοκράτισσα», προσέθεσε.

Οι φρικτές συνθήκες κράτησης

Στις 2 Οκτωβρίου 2023, μετά από επτάμισι μήνες φυλάκισης στη Βουδαπέστη, η Σάλις έγραψε επιστολή στον δικηγόρο της, με την οποία τον ενημέρωνε για τις δύο ποινές φυλάκισης που της είχαν επιβληθεί αλλά κυρίως για τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης, τις οποίες υπέμενε.

Αντίγραφο της επιστολής ήρθε στην κατοχή της εφημερίδας La Repubblica, με τη νεαρή δασκάλα να καταγγέλλει μεταξύ άλλων μηδαμινές συνθήκες υγιεινής, κράτηση σε μικτά τμήματα, τα οποία είναι υπερπλήρη με 90-100 κρατούμενους με τα κελιά των ανδρών να είναι ακριβώς δίπλα στα κελιά των γυναικών με έναν μόνο φύλακα, αλλά και κοριούς, κατσαρίδες και ποντίκια εντός αυτών.

Μέρος της επιστολής της Ιλάρια Σάλις στον δικηγόρο της (Πηγή: La Repubblica)

Ακόμα έκανε λόγο για παράλειψη μετάφρασης δικαστικών εγγραφών, ανάκριση χωρίς δικηγόρο και χωρίς διερμηνέα, αλλά και πως δεν την άφηναν να επικοινωνεί με την οικογένειά της για μήνες.

«Για περισσότερους από 6 μήνες δεν μπορούσα να επικοινωνήσω με την οικογένειά μου. Την 1η Σεπτεμβρίου (μετά από 6 μήνες κράτησης) έλαβα άδεια να επικοινωνήσω με τους γονείς μου!», αναφέρει σε κάποιο σημείο της επιστολής.

«Στις 28 Φεβρουαρίου μου τηλεφώνησαν από το κελί και μου είπαν ότι ο δικηγόρος μου ήταν εκεί. Ο δικηγόρος δεν ήταν εκεί και αντ’ αυτού με περίμεναν δύο άτομα που είπαν ότι ήταν από την αστυνομία αλλά δεν έδειξαν κανένα σήμα. Μου είπαν ότι ο δικηγόρος μου δεν θα ερχόταν ούτε ο διερμηνέας και ότι ήθελαν να με ανακρίνουν στα αγγλικά. Αρνήθηκα και επέστρεψα στο κελί μου», προσέθεσε.

Επίσης, καταγγέλλει έλεγχο της αλληλογραφίας ακόμα και με τον δικηγόρο και με το προξενείο. «Η αλληλογραφία με τους δικηγόρους και το προξενείο δεν πρέπει να ελέγχεται. Ωστόσο, μου συνέβη. Μία επιστολή που είχα στείλει στον δικηγόρο και η οποία λόγω λάθους στη διεύθυνση είχε επιστραφεί στον αποστολέα, μου επιστράφηκε με ανοιχτό φάκελο».

Ανύπαρκτες συνθήκες υγιεινής

Όπως αναφέρει στην επιστολή κατά τη διάρκεια της ανάκρισης για την επικύρωση της σύλληψής της, κατάσχεσαν τα ρούχα της και αναγκάστηκε να φορέσει «βρώμικα, χρησιμοποιημένα ρούχα που μύριζαν άσχημα», τα οποία της δόθηκαν από την αστυνομία.

Ακόμα όπως καταγγέλλει της έδωσαν να φορέσει «ένα ζευγάρι μπότες που δεν ήταν στο νούμερο της». Στη συνέχεια, «μέχρι τις 20 Μαρτίου (δηλαδή για πέντε εβδομάδες), όταν η φυλακή επέτρεψε τελικά στο ιταλικό προξενείο να με επισκεφθεί και να μου παραδώσει το πρώτο πακέτο, έμεινα χωρίς αλλαξιά ρούχων (συμπεριλαμβανομένων των εσωρούχων) μόνο με τα βρώμικα ρούχα και τις υπερμεγέθεις μπότες».

Επίσης, αναφέρεται στις ανύπαρκτες συνθήκες υγιεινής. «Κατά την άφιξή μου δεν μου έδωσαν καν ένα πακέτο με είδη προσωπικής υγιεινής (…) Βρέθηκα χωρίς χαρτί υγείας, σαπούνι και σερβιέτες ή βαμβάκι (γιατί δυστυχώς είχα και περίοδο) μέχρι τις 18 Φεβρουαρίου (…) Στα κελιά όπου ήμουν τους δύο πρώτους μήνες έλειπαν κάποια εργαλεία καθαρισμού που σύμφωνα με τη διαταγή θα έπρεπε να υπάρχουν σε όλα τα κελιά (σφουγγαρίστρα, φαράσι, κουβάς, πιγκάλ), τα ζήτησα αρκετές φορές αλλά δεν μου τα έδωσαν. Ο διαθέσιμος χώρος στο κελί ήταν μικρότερος από 3,5 τετραγωνικά μέτρα. Για ένα μήνα χωρισμένο σε τρεις περιόδους, βρισκόμουν με ακόμα δύο άτομα σε κελί με εμβαδόν μικρότερο από 7 τετραγωνικά μέτρα, εξαιρουμένου του μπάνιου», προσέθετε στο δριμύ κατηγορώ της.

Ανεπαρκής εξαερισμός και συνωστισμός

Ακόμα κατήγγειλε έλλειψη εξαερισμού στα κελιά αλλά και συνωστισμό. «Περνάς 23 ώρες στις 24 σε ένα εντελώς κλειστό κελί. Υπάρχει μόνο μία ώρα για προαυλισμό την ημέρα και δεν υπάρχει καμία κοινωνικότητα (…) Κάθε πρωί μας ξυπνούν γύρω στις 5.30 π.μ. (Σάββατα και Κυριακές στις 6 π.μ.) και πρέπει να σηκωθούμε και να στρώσουμε αμέσως το κρεβάτι και μετά να μείνουμε κλειδωμένοι στο κελί χωρίς να κάνουμε τίποτα όλη την ημέρα».

«Υπάρχουν συνολικά 5 χώροι προαυλισμού και βρίσκονται στο επίπεδο του ορόφου -1 στη μέση του πετάλου που σχηματίζει το κτίριο, οπότε ο ήλιος δεν λάμπει σχεδόν ποτέ εκεί. Είναι εντελώς πλακόστρωτοι, χωρίς παγκάκι και με συρματόπλεγμα από πάνω. Δύο από αυτούς είναι πολύ μικροί: λίγο περισσότερο από 25 τετραγωνικά μέτρα και έως και 15 άτομα μπορεί να περπατήσουν σε αυτούς, οπότε είναι σχεδόν αδύνατο να μετακινηθούν», συμπλήρωνε.

Άλλο μέρος της επιστολής της Ιλάρια Σάλις στον δικηγόρο της (Πηγή: La Repubblica)

«Ορισμένες ημέρες η ώρα του προαυλισμού είναι την ίδια ώρα με την ώρα για ντους και τίποτα εδώ δεν έχει σταθερό πρόγραμμα, οπότε συμβαίνει να παραλείπεται η ώρα του προαυλισμού ή το ντους. Συχνά η ώρα του προαυλισμού είναι την ίδια ώρα με τα ψώνια ή την αλλαγή σεντονιών και αν δεν είσαι στο κελί την κατάλληλη ώρα αυτά τα δύο παραλείπονται», σημείωνε ακόμα.

Κατσαρίδες, ποντίκια και κοριοί

Όμως εκτός όλων αυτών υπήρχε και το πρόβλημα με τους κοριούς ακόμα και τα ποντίκια. «Τους πρώτους τρεις μήνες, ταλαιπωρήθηκα από τσιμπήματα κοριών, τα οποία μου δημιούργησαν αλλεργική αντίδραση (…) και παρά τα επανειλημμένα αιτήματά μου και τα ορατά σημάδια που είχα στο πρόσωπό μου, δεν έλαβα ούτε αντιισταμινικά ούτε κρέμα για όλη αυτήν την περίοδο. Για τους κοριούς, η φυλακή κάνει απεντόμωση κάθε μήνα: μας αφήνουν έξω στο διάδρομο μόνο όσο χρειάζεται για να ψεκάσουν το δηλητήριο και αμέσως μετά μας ξανακλειδώνουν στα κελιά μας, αναγκάζοντάς μας να ‘μεθύσουμε’ κάθε φορά. Κάθε φορά παλεύω να αναπνεύσω, η μύτη μου καίγεται και ζαλίζομαι», ανέφερε χαρακτηριστικά.

«Εκτός από τους κοριούς, τα κελιά και οι διάδρομοι είναι γεμάτοι κατσαρίδες. Από την άλλη πλευρά, στον εξωτερικό διάδρομο, ακριβώς έξω από το κτίριο που πρέπει να περάσουμε για να βγούμε στο προαύλιο, περιφέρονται συχνά ποντίκια», προσέθετε.

Κρατούμενοι δεμένοι χειροπόδαρα και με αλυσίδα

Ακόμα στην επιστολή περιγράφει και τις εικόνες που είδαν το φως της δημοσιότητας που την έδειχναν στην αίθουσα του δικαστηρίου δεμένη χειροπόδαρα με αλυσίδες. «Εκτός από τις χειροπέδες εδώ βάζουν μια δερμάτινη ζώνη με αγκράφα στην οποία δένουν τις χειροπέδες. Τα πόδια είναι επίσης δεμένα μεταξύ τους: γύρω από τους αστραγάλους βάζουν δύο λουκέτα, τα οποία ενώνονται μεταξύ τους με μια αλυσίδα μήκους περίπου 25 εκατοστών», έγραφε αρχικά.

«Στη συνέχεια, τοποθετούν μια πρόσθετη χειροπέδα στον έναν καρπό, στην οποία προσαρτάται ένα δερμάτινο λουρί, το οποίο κρατά στην άκρη του ο συνοδός αξιωματικός. Όλο αυτό το υλικό ζυγίζει μερικά κιλά και το δέσιμο στα πόδια σου επιτρέπει να κάνεις πολύ μικρά βήματα (…) Δεμένη έτσι έπρεπε να ανεβοκατεβαίνω αρκετές σκάλες. Παραμένεις δεμένος έτσι καθ’ όλη τη διάρκεια της ακρόασης και παρέμεινα επίσης δεμένη έτσι καθ’ όλη τη διάρκεια της εξέτασης από τον ανθρωπολόγο», υπογράμμιζε.